Republikanie ( LR ) to gaullistowska partia polityczna i konserwatywno-liberalna francuska , zaliczana do prawicowych i centroprawicowych partii politycznych . Wynikający ze zmiany nazwy i statutu Związku na rzecz Ruchu Ludowego (UMP) w 2015 roku, wpisuje się w ciągłość głównych partii konserwatywnych : UNR , UDR i RPR .
Była główną partią opozycyjną podczas prezydentury François Hollande'a ( PS ), zanim doświadczyła poważnej porażki z wyeliminowaniem François Fillona w pierwszej turze wyborów prezydenckich w 2017 roku .
Partia powstała ze zmiany nazwy Związku Pour un Mouvement populaire (UMP), po zmianie statutu i składu jego urzędu politycznego. UMP powstała w dniu23 kwietnia 2002.
Były prezydent republiki Nicolas Sarkozy obiecuje w przypadku zwycięstwa zmianę nazwy UMP i reformę jej statutu podczas kampanii wyborczej na kongres prezydencki partii w 2014 roku . Jest wybierany w pierwszym głosowaniu.
Jest to nazwa „Republikanie”, która została zachowana przez kierownictwo partii. Po głosowaniu członków28 i 29 maja 2015w internecie nową nazwę zatwierdziło 83,3%, nowy statut 96,3%, a skład nowego urzędu politycznego 94,8%, przy udziale 45,7%. Zmiana nazwy zostaje sformalizowana podczas „kongresu założycielskiego”30 majaw Paris Event Center , przed blisko 10 000 osób. Jednak prawnie jest to zmiana nazwy, a nie tworzenie nowej partii.
Ta nowa nazwa, stosunkowo szeroka i konsensualna, budzi kontrowersje. 26 maja 2015, paryski tribunal de grande instance odrzuca apelację doraźną , utworzoną przez cztery lewicowe partie lub stowarzyszenia i 143 osoby fizyczne i wniesione przeciwko używaniu nazwy, uznając, że „nie wykazano w sposób oczywisty bezprawnych zamieszek i nieuchronnych szkód” .
Historyk idei François Huguenin powiedział, że jeśli początkowo pod koniec XIX th wieku, jest to raczej lewicowe partie polityczne, które przyjęły to słowo ( republikanin lewo od Jules Ferry i Jules Grévy i Republikańskiej Unii z Léon Gambetta ) prawo również szybko użył go na początku XX e wieku (w szczególności z Federacji Republikańskiej ), podczas gdy lewa zaczął preferować w nazwach stron słowo „socjalistycznych”; słowo „Republika” jest zakotwiczona w prawie od 1958: Unia na rzecz nowej Republiki (UNR), a następnie Unii dla obrony Rzeczypospolitej (UDR) następnie Rassemblement pour la République (RPR) urzeczywistniać obronę V th Republika stworzony autorstwa Charlesa de Gaulle'a .
W Zgromadzeniu Narodowym przewodniczący grupy parlamentarnej Christian Jacob chce, aby grupa nie była określana skrótem „LR”, ale pełną nazwą „Les Républicains”. Pomimo tej woli partii, w mediach jest powszechnie określany skrótem „LR”.
W celu wyłonienia kandydata w wyborach prezydenckich w 2017 roku Republikanie organizują się wlistopad 2016pierwotna otwarta dla wszystkich wyborców, pod nadzorem Thierry Solère . Zaprezentowało się siedmiu kandydatów: Jean-François Copé , François Fillon , Alain Juppé , Nathalie Kosciusko-Morizet , Bruno Le Maire , Jean-Frédéric Poisson i Nicolas Sarkozy . Pod koniec pierwszej tury, w której uczestniczy ponad cztery miliony wyborców, do drugiej tury awansują François Fillon i Alain Juppé, wyprzedzając Nicolasa Sarkozy'ego. Pierwszy ostatecznie wygrywa z 66,5% głosów.
Biorąc pod uwagę wielkiego faworyta wyborów prezydenckich, François Fillon musi stawić czoła krytyce jego zakładanego liberalno-konserwatywnego projektu , a następnie kilkumiesięcznej afery polityczno-sądowej , która stawia pod znakiem zapytania zasadność jego kandydatury w jego obozie. Utrzymał się jednak i zajął trzecie miejsce w pierwszej turze, z 20% oddanych głosów. W perspektywie drugiej tury wzywa do poparcia Emmanuela Macrona przeciwko Marine Le Pen , podobnie jak zdecydowana większość osobowości partii, nawet jeśli niektórzy odrzucają „ front republikański ” , a nawet wzywają do głosowania na Marine Le Pen. Laurent Wauquiez opowiada się za pustym głosem . Ostatecznie wybrany zostaje Emmanuel Macron, który mianuje premiera Édouarda Philippe'a , zastępcę i burmistrza LR. Kilku urzędników wybranych przez LR podpisuje następnie platformę, w której wskazują, że chcą współpracować z nowym prezydentem, wywołując napięcia w partii, gdzie wielu odmawia. Bruno Le Maire i Gérald Darmanin zostają mianowani ministrami.
François Baroin zostaje mianowany liderem partii w wyborach parlamentarnychczerwiec 2017. Projekt François Fillona dotyczący wyborów prezydenckich został następnie znowelizowany w kwestiach kontrowersyjnych, w szczególności dotyczących podwyżki podatku VAT , zniesienia liczby urzędników państwowych, a nawet kwestii zdrowotnych. Pod koniec drugiej tury tych wyborów parlamentarnych LR ma tylko 112 mandatów w Zgromadzeniu Narodowym , ale jest to liczba wyższa niż sugerowała pierwsza tura i sondaże.
Ale niezgoda nie znika mimo wszystko między deputowanymi, którzy chcą pracować w „konstruktywnym” podejściu do drugiego rządu Philippe'a, a tymi, którzy są do niego znacznie bardziej niechętni. Dwunastu z nich, kierowanych przez Thierry'ego Solère i Francka Riestera , połączyło siły z szesnastoma wybranymi urzędnikami UDI i kilkoma różnymi prawicowcami, aby utworzyć autonomiczną grupę w Zgromadzeniu . Grupa Republikanie , zredukowana do stu deputowanych, pozostaje największym ugrupowaniem opozycyjnym w Zgromadzeniu Narodowym. 31 października 2017 r., urząd polityczny Les Républicains wyklucza członków rządu Géralda Darmanina , Sébastiena Lecornu , Francka Riestera i Thierry'ego Solère'a , podczas gdy "odnotowuje odejście" Édouarda Philippe'a, którego sam nie ogłosił, ale bez formalnego wykluczenie go z partii. Bruno Le Maire nie był już członkiem Les Républicains od czasu jego nominacji w rządzie Philippe'a według Bernarda Accoyera . 28 listopada, kilku wybranych urzędników LR zakłada nową prawicową partię Agir .
Wybory wewnętrzne przewodnictwo w partii zgrudzień 2017widzi Laurenta Wauquieza , który ma „nieskrępowane prawo”, wygrywając 74,6% głosów z „filonistką” Florence Portelli i „juppeistą” Maëlem de Calanem . Kilka osobistości, w szczególności Xavier Bertrand i Nora Berra , ogłasza w następstwie swojego odejścia z partii. Prezydent UDI , Jean-Christophe Lagarde wskazuje, ze swej strony, że wyklucza on żadnego sojuszu z LR, którego oskarża o „praworęcznych drift” . Wstyczeńnastępnie Alain Juppé ogłasza, że nie będzie odnawiał swojego wkładu w partię.
W wyborach europejskich w 2019 r . Republikanie odnotowali historycznie niski wynik dla głównej partii prawicowej: przypisana 13% w ostatnich sondażach , lista LR- LC - CPNT , kierowana przez François-Xaviera Bellamy'ego , zajmuje czwarte miejsce w głosowanie , z 8,5% głosów. Po głosowaniu kilka osobistości LR, w tym Valérie Pécresse , Bruno Retailleau i Gérard Larcher , kwestionuje linię popieraną przez Laurenta Wauquieza. Rezygnuje w dniu2 czerwcaprezydentury Republikanów, podczas gdy Valérie Pécresse i kilku innych wybranych urzędników opuszcza partię. Kongrespaździernik 2019widzimy, jak Chiraquien Christian Jacob wygrywa z suwerenem Julienem Aubertem i narodowo-liberalnym Guillaume Larrivé . Partia straciła trzy czwarte swoich członków w latach 2015-2019, a ich liczba spadła z 238 tys. do 58 tys.
Organizacja opiera się na dyrekcji, biurze politycznym i radzie narodowej.
Portret | Nazwisko | Daty mandatów | Uwagi | |
---|---|---|---|---|
Nicolas Sarkozy | 30 maja 2015 r. | 23 sierpnia 2016 | Były prezydent republiki. Prezes UMP od 2004 do 2007 i od 2014 do 2015. Zrezygnował po ogłoszeniu swojej kandydatury do francuskiej prawybory prawicy i centrum w 2016 roku . | |
Laurent Wauquiez (tymczasowy) |
23 sierpnia 2016 | 29 listopada 2016 | Wiceprzewodniczący partii, zastępca ad interim Nicolasa Sarkozy'ego. Poseł do parlamentu i przewodniczący rady regionalnej Owernia-Rodan-Alpy . | |
Wakat prezydentury 29 listopada 2016 w 10 grudnia 2017 Na czele partii stoi sekretarz generalny Bernard Accoyer” | ||||
Laurent Wauquiez | 10 grudnia 2017 | 2 czerwca 2019 | Przewodniczący rady regionalnej Owernia-Rodan-Alpy . Zostaje wybrany prezydentem w pierwszej turze na zjeździe partii ,10 grudnia 2017, naprzeciwko Florence Portelli i Maëla de Calana. Zrezygnował po porażce prawicy w wyborach europejskich w 2019 roku . | |
Jean Leonetti (tymczasowy) |
2 czerwca 2019 | 13 października 2019 r. | Zastępca wiceprzewodniczącego partii, zastępuje go tymczasowo Laurent Wauquiez. | |
Chrześcijański Jakub | 13 października 2019 r. | w działaniu | Przewodniczący grupy Les Républicains w Zgromadzeniu Narodowym . Został wybrany na prezydenta w pierwszej turze na zjeździe z13 października 2019 r., przeciwko Julienowi Aubertowi i Guillaume'owi Larrivé . |
Portret | Nazwisko | Daty mandatów | Uwagi | |
---|---|---|---|---|
Laurent Wauquiez | 30 maja 2015 r. | 15 grudnia 2015 | Sekretarz Generalny UMP odgrudzień 2014, zachowuje tę samą funkcję, gdy partia została utworzona. Poseł na Sejm i były minister. | |
Eric Woerth | 15 grudnia 2015 | 29 listopada 2016 | Powołany przez Nicolasa Sarkozy'ego pod koniec 2015 roku . Opuścił stanowisko po prawyborach imprezowych wlistopad 2016. Poseł na Sejm i były minister. | |
Bernard accoyer | 29 listopada 2016 | 13 grudnia 2017 | Były zastępca i były przewodniczący Zgromadzenia Narodowego . Powołany przez François Fillon po zwycięstwie w prawyborach prezydenckich stał na czele partii do10 grudnia 2017 oraz wybór nowego prezydenta. | |
Annie genevarda | 13 grudnia 2017 | 23 października 2019 | MP wybrany w 5 th dzielnicy Doubs , blisko Francois Fillon , że został powołany na stanowisko przez Laurent Wauquiez po jego wyborze na prezydenta partii. | |
Aurélien Pradié | 23 października 2019 | w działaniu | Poseł Lota, został mianowany przez Christiana Jacoba po wyborze na przewodniczącego partii. |
Przy okazji zmiany nazwy i statutu prezydent Nicolas Sarkozy desygnuje Nathalie Kosciusko-Morizet na wiceprzewodniczącą i numer dwa, Laurenta Wauquieza na sekretarza generalnego, Érica Woertha, zapewniając stanowisko delegata generalnego ds. prezydenckiego projektu partii Isabelle Le Callennec jako zastępca delegata generalnego projektu, Sébastien Huyghe i Lydia Guirous , rzecznicy, Luc Chatel i Brice Hortefeux jako doradcy polityczni.
5 czerwca, Nicolas Sarkozy powołuje 25 nowych członków do kierownictwa partii. W ten sposób Valérie Pécresse zostaje wyznaczona jako „koordynator wyborów regionalnych ” , wspomagana przez Guillaume Peltiera . Maud Fontenoy zostaje mianowana delegatem ds. środowiska. Ekonomista Christian Saint-Étienne , były członek UDI , zostaje mianowany na stanowisko delegata ds. gospodarki. Olivier Dassault zostaje mianowany przewodniczącym komitetu przedsiębiorców, aby umożliwić im udział w rozwoju prezydenckiego projektu. Édouard Courtial jest doradcą politycznym obok Brice'a Hortefeux i Luca Chatel. Bérengère Poletti jest zastępcą sekretarza generalnego federacji zawodowych. Na odpowiedź został oddelegowany były minister Roger Karoutchi . Narodowej Komisji Inwestycyjnej będzie przewodniczyć Christian Estrosi . Za programy szkoleniowe odpowiadają Valérie Debord i Madeleine de Jessey , liderka stowarzyszenia Sens commun . 11 czerwca, Nicolas Sarkozy uzupełnia kierownictwo partii z delegatami krajowymi, w tym Thierry Mariani , delegat narodowy do Francji za granicą, wspomagany przez Christophe-André Frassa . Jean Rottner jest odpowiedzialny za lokalnych urzędników wybieranych i sekretarza generalnego komitetu burmistrzów.
Po wyborach regionalnych ,15 grudnia 2015, Nicolas Sarkozy zapowiada zmianę w schemacie organizacyjnym Les Républicains. Laurent Wauquiez zostaje wiceprzewodniczącym i numerem dwa w miejsce Nathalie Kosciusko-Morizet , Isabelle Le Callennec zostaje wiceprzewodniczącą, a Eric Woerth sekretarzem generalnym. W następnym miesiącu Guillaume Larrivé , Guillaume Peltier , Valérie Debord i Brigitte Kuster zostali rzecznikami partii; Krytykując „świtę” i „metodę” Nicolasa Sarkozy'ego, Gérald Darmanin ze swej strony ogłasza, że odchodzi ze stanowiska zastępcy sekretarza generalnego. Wwrzesień 2016, Bérengère Poletti i Annie Genevard są również rzecznikami partii.
Koniec sierpień 2016, po wejściu do kampanii Nicolasa Sarkozy'ego na prezydenckich prawyborach republikanów , Laurent Wauquiez zastępuje go tymczasowo jako prezydent.
Koniec listopad 2016, Bernard Accoyer został mianowany przez François Fillon na stanowisko sekretarza generalnego, po zwycięstwie w podstawowej prezydenckich . Laurent Wauquiez zostaje pierwszym wiceprzewodniczącym wraz z Isabelle Le Callennec . Gérald Darmanin i Annie Genevard są mianowani asystentami sekretarza generalnego. Powstaje komitet polityczny (w skład którego wchodzą Gérard Larcher , Christian Jacob , Virginie Calmels , François Baroin , Nathalie Kosciusko-Morizet , Thierry Solère , Jean-Frédéric Poisson i Jean-François Copé ; w którym są z urzędu członkowie sekretarze generalni i wiceprezes -prezydenci, prezydenci), obradujący w taki sam sposób jak biuro polityczne. Jean-François Lamour zostaje przewodniczącym komitetu inwestytury, wspomaganego przez dwóch wiceprzewodniczących, Rogera Karoutchi i Alaina Marleix . 21 grudnia, Valérie Boyer zostaje mianowana rzecznikiem prasowym.
4 kwietnia 2017 r., Eric Ciotti zostaje mianowany zastępcą sekretarza generalnego partii, zastępując Gérald Darmanin , który podał się do dymisji, ponieważ5 marcapo aferze Fillona .
Po zwycięstwie Laurenta Wauquieza na kongresie w 2017 roku ogłoszono nowe kierownictwo13 grudnia : Virginie Calmels zostaje pierwszym wiceprezydentem i wiceprezesem, Guillaume Peltier drugim wiceprezydentem, Damien Abad trzecim wiceprezydentem, Annie Genevard sekretarzem generalnym, Geoffroy Didier zastępcą sekretarza generalnego odpowiedzialnym w szczególności za strategię komunikacji i rzecznikiem prasowym , Julien Aubert Zastępca Sekretarz Generalny odpowiedzialny za szkolenia, Valérie Boyer Zastępca Sekretarza Generalnego odpowiedzialny za stosunki ze społeczeństwem obywatelskim, Mathieu Darnaud Zastępca Sekretarza Generalnego odpowiedzialny za wybieranych lokalnie urzędników, Fabien Di Filippo Zastępca Sekretarza Generalnego odpowiedzialny za członkostwo, Virginie Duby-Muller Zastępca Sekretarza Generalnego odpowiedzialna za federacje, Sophie Primas zastępca sekretarza generalnego odpowiedzialna za stosunki z parlamentarzystami, Lydia Guirous , Gilles Platret i Laurence Sailliet rzecznik prasowy.
Virginie Calmels zostaje zastąpiona przez Jean Leonetti on17 czerwca 2018 r..
Na początku lipca 2021, Annie Genevard staje Associate Wiceprezes RS, albo n o 2 partii, zastępując Guillaume Peltier . W tym czasie Agnès Evren zostaje mianowana rzecznikiem partii wraz z Gillesem Platret .
Aktualny skład kierownictwa partii Skład datowany 23 października 2019 :Zgodnie ze statutem z 2015 r. biuro polityczne partii składa się ze 115 członków na 61 członków byłego UMP . Wszystkie składniki partii muszą być tam reprezentowane. Siedemnaście osobistości jest członkami z urzędu, przy czym trzej pierwsi przywódcy partii (prezydent, wiceprzewodniczący i sekretarz generalny), do których dołączają byli premierzy oraz byli przewodniczący Senatu i Zgromadzenia Narodowego. Osiemnaście osobowości to „stali goście” . Ostatecznie urząd uzupełniają trzy kolegia, składające się z pięćdziesięciu parlamentarzystów, dwudziestu wybranych nieparlamentarnych i dziesięciu przedstawicieli federacji. Po wyborze Laurenta Wauquieza skład nowego biura politycznego LR musi zostać zmieniony w miesiącustyczeń 2018.
Rada Narodowa ustala między sesjami Zjazdu kierunki polityczne Ruchu. Zapewnia prawidłowe funkcjonowanie ruchu. W 2015 r. Radzie Narodowej przewodniczy Jean-Pierre Raffarin . Luc Chatel zastąpił go dalej13 lutego 2016, aż do jego rezygnacji, 2 listopada 2017 r.. Obaj opuścili życie polityczne, pierwszy wczerwiec 2017, drugi w listopadzie tego samego roku. Na początku 2018 roku Jean Leonetti został przewodniczącym rady narodowej.
Zjazd, który stanowi walne zgromadzenie LR, gromadzi członków na bieżąco i obraduje nad ogólnym działaniem i orientacjami politycznymi partii.
Statut UMP przewidywał składanie i głosowanie deklaracji zasad na zjazdach. Możliwość tę wdrożyło i wybrało ponad 150 000 członków podczas Kongresu UMP w listopadzie 2012 roku .
W kwiecień 2015, instytucjonalne uznanie prądów w partii nie jest zawarte w statucie nowej partii Les Républicains. Historyk Nicolas Lebourg uważa następnie, że „prawica jest dziś bezkręgowcem, nie wie już, jak odróżnić się od innych nurtów myślenia, aby zaproponować autonomiczną ofertę polityczną. Stale mówi o walce kulturowej, ale nie oferuje własnej koncepcji świata i generalnie ogranicza się w tej kwestii do kwestii społecznych przeciwko społeczeństwu wielokulturowemu […]. Co więcej, nie ma teoretycznego przeglądu, dowodu, że to rzekome roszczenie do walki kulturowej jest tylko sloganem” .
W marzec 2018Laurent Wauquiez stworzył „radę wrażliwości”, „nowe ciało, które zrzeszy gaullistów, liberałów i centrystów, z misją pracy nad projektem partii” . Jean Léonetti (wiceprzewodniczący, centrysta) apeluje w tym czasie o „spotkanie w różnorodności i innowacji” .
W ruchu centryści lub postępowcy wywodzą się zasadniczo ze starego UDF . Jest to jedna z dominujących ideologii w europejskiej prawicy , podobnie jak chrześcijańsko-demokratyczne partie polityczne , a także ucieleśnia najbardziej europejską rodzinę w partii. Są one reprezentowane przez „juppéistes” z Alainem Juppé lub nawet z Nathalie Kosciusko-Morizet podczas pierwotnego prawa i centrum 2016 z programem propagującej progresywnego ideologię z podobieństw głoszących społeczny liberalizm . Ideologicznie są bardzo europejscy, raczej federalistyczni (na poziomie europejskim, ale także w swoim bardzo „decentralizującym” podejściu do organizacji państwa francuskiego) i postulują socjalliberalizm . Są one częścią spuścizny Partii Ludowo-Demokratycznej , Ruchu Ludowo-Republikańskiego , Centrum Demokratycznego , Centrum Socjaldemokratów i Sił Demokratycznych . Możemy klasyfikować w tej rodzinie postacie Georges Bidault , Robert Schuman , Pierre Pflimlin , Alain Poher , Jean Lecanuet , René Monory i Jacques Barrot . Reprezentuje ich think tank La France Droite należący do NKM . Są na lewym skrzydle partii. Pozostają blisko Ruchu Demokratycznego , Unii Demokratów i Niezależnych oraz La République en Marche .
Znowu istnieją różne trendy:
Konserwatyści mają swoje początki w RPR , z RPF z Charles Pasqua lub MPF i stanowią najbardziej konserwatywne skrzydło partii, wraz z La Droite Populaire . Na ogół twierdzą, że są częścią dziedzictwa gaullistowskiego , z którego zasadniczo zachowują suwerenne pozycje i opowiadają się za „Europą Narodów” , ale odstępują od niej, zakładając promowanie „nieskrępowanego” prawa . Eurosceptycyzm , tendencja ta jest często uważane za blisko ruchów zewnętrznych zaklasyfikowanych do prawej strony, takich jak sovereignist stron (MPF z Philippe de Villiers lub debout la France z Nicolas Dupont-Aignan ) i wyraża swoje przywiązanie do uwzględnienia aspiracji wyborców Frontu Narodowego , jednocześnie potwierdzając niezachwianą chęć pozostania w rodzinie prawicy republikańskiej . Patriotyczne i suwerenne pozycjonowanie tej tendencji daje jej wpływ większy niż jej rzeczywista waga w partii, ponieważ wygłasza przemówienie, które może przyciągnąć głosy wyborców Frontu Narodowego.
Chrześcijańska Demokracja jest sposobem politycznego myślenia, odwołując się do zasad religijnych, które rozwinęły się w Europie od końca XIX -tego wieku. Stara się promować w demokratycznym i pluralistycznym społeczeństwie politykę inspirowaną przesłaniem Ewangelii, społeczną nauką Kościoła i pracą myślicieli chrześcijańskich .
Idee konserwatystów, w tym kwestionowanie tożsamości narodowej, ale także wzmocnienie środków walki z imigracją i brakiem bezpieczeństwa, podejmuje – za radą Patricka Buissona – Nicolas Sarkozy z zamiarem zabrania głosu we Front Narodowym. Pozycje te mogą być tworzone napięć w prawo: w ten sposób, na początku 2011 roku, debatę na temat laickości , uważany anty islam przez media i różnych kultów, spowodowane niezgody między Ministrem Spraw Wewnętrznych, Claude Guéant. , Generalny Sekretarz UMP , Jean-Francois Cope , a premier François Fillon . Dwa miesiące później debata na temat podwójnego obywatelstwa , podejmująca propozycje Claude'a Goasguen, ale także Marine Le Pen , postawiła członków La Droite populaire przeciwko centrowym lub bardziej umiarkowanym urzędnikom pochodzącym z wyboru, takim jak Étienne Pinte czy Nathalie Kosciusko-Morizet .
Od momentu powstania V th Rzeczypospolitej w 1958 roku , gdy gaulliści są de facto główną siłą prawa francuskiego. Wpisują się w spuściznę generała de Gaulle'a , którego woluntaryzm polityczny proponują w służbie wielkości i interesom kraju. Po raz pierwszy zgrupowane w ramach UNR i UDR, były one źródłem powstania RPR (1976).
Z biegiem czasu w szeregach neogaullistowskich rozwinęły się przynależności polityczne, w zależności od szczególnego wpływu osobowości, które je ucieleśniały. Możemy więc wyróżnić:
Młodzi Republikanie zrzeszają członków partii Les Républicains w wieku od 16 do 29 lat. Na czele ruchu stoi prezydent wybierany na dwa lata. Wszyscy członkowie partii poniżej 30 roku życia są automatycznie zarejestrowani u Młodych Republikanów. Po osiągnięciu 30-lecia członkowie są usuwani z ruchu młodzieżowego.
Jej działanie opiera się na zdecentralizowanej organizacji. Funkcjonowanie to zostało potwierdzone w 2004 roku ustanowieniem statutu gwarantującego wybór prezydenta Młodych Republikanów przez krajowych doradców Młodych Republikanów (CNJR), sami wybieranych przez wszystkich członków.
Jednak na poziomie lokalnym przywódców młodzieżowych departamentów (RDJ) mianuje prezydent Młodych Republikanów w porozumieniu z sekretarzem departamentalnym federacji Les Républicains. Urzędnik wydziałowy nie może być zatem powołany, jeśli partia tego nie chce. Odwrotnie, RDJ nie może być powołany na polecenie sekretarza departamentu. W rzeczywistości jest to najczęściej porozumienie między stronami.
W 2020 roku na około 50 000 członków LR mniej niż 500 ma mniej niż 35 lat.
Young Actives to kolejna wewnętrzna organizacja partyjna, której przynależność nie jest związana z konkretną grupą wiekową, ale raczej z wykonywaniem działalności zawodowej. Stowarzyszenie zostało utworzone przez François Guéant w 2005 roku, a w latach 2008-2010 przewodniczy mu Gilles Laborde.
Biuro znajduje się przy 238 rue de Vaugirard ( 15 th arrondissement ), budynku nabytego w 2010 roku i której stroną jest lokatorem w celu odsprzedaży w lutym 2019 r.
W lipiec 2017, Le Monde zgłasza sytuację finansową, w tym dług 55 mln euro. Ten dług finansowy, wynoszący 74 mln euro w 2014 r., wynika z kosztów nabycia siedziby, konsekwencji afery Bygmalion oraz gwałtownego spadku liczby członków, którzy w 2019 r. opłacili składkę jedynie 56 tys. .
W listopadzie 2019 r. zadłużenie zostało zredukowane do 13,2 mln euro, 36 mln euro z 46 cen sprzedaży centrali przeznaczono na spłatę zadłużenia, osiągnięto oszczędności na najwyższych pensjach i kosztach personelu, pracowników z czego wzrosła ze 101 w 2013 r. do 66 w 2019 r.
Partia Republikanów liczy lub liczyła w swoich szeregach kilka osobistości francuskiej polityki, które czasami były w stanie zajmować najwyższe urzędy Republiki:
Rok | Kandydat | Pierwsza runda | ||
---|---|---|---|---|
Głos | % | Ranga | ||
2017 | Francois Fillon | 7 212 995 | 20.01 | 3 rd |
Rok | Pierwsza runda | Druga runda | Siedzenia | Ranga | Pozycja | ||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Głos | % | Głos | % | ||||
2017 | 3 573 366 | 15,77 | 4,040,016 | 22.23 | 112 / 577 | 2 nd | Sprzeciw |
Rok | Siedzenia | Ranga | Wynik |
---|---|---|---|
2017 | 146 / 348 | 1 st | Większość |
2020 | 148 / 348 | 1 st | Większość |
Rok | Głos | % | Siedzenia | Ranga | Początek listy | Grupa |
---|---|---|---|---|---|---|
2019 | 1 920 407 | 8.48 | 7 / 74 | 4 th | Francois-Xavier Bellamy | ŚOI |
lista Wspólne zLes Centristes, którzy uzyskali miejsce.
Rok | Pierwsza runda | Druga runda | Doradcy | Prezydenci | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Głos | % | Ranga | Głos | % | Ranga | |||
2015 | 5 827 419 | 26,84 | 2 nd | 10 127 619 | 40,24 | 1 st | 478 / 1722 | 7 / 17 |
2021 | 4 180 278 | 28,46 | 2 nd | 5 745 280 | 37,63 | 1 st | 767 / 1926 | 7 / 17 |
Wybór | Pierwsza runda | Druga runda | Miasta + 100 000 mieszkańców. | Ranga ( miasta + 100 000 mieszk. ) |
---|---|---|---|---|
2020 | 725,454 | 330 615 | 14 / 42 | 1 st |
Les Éditions des Républicains (wydawnictwo partii Les Républicains) publikuje i publikuje kilka recenzji:
Republikanie są członkami trzech organizacji, z których dwie są międzynarodowe, a jedna europejska: