Narodowa inwentaryzacja dziedzictwa przyrodniczego

Narodowa inwentaryzacja dziedzictwa przyrodniczego Obraz w Infobox. Logotyp organizacji Rama
Rodzaj Lista , oznaczenie konserwatorskie
Kraj  Francja
Organizacja
Stronie internetowej inpn.mnhn.fr/accueil/index

Narodowy Spis Przyrodniczego ( INPN ) to portal dla rozpowszechniania wiedzy francuskiego bioróżnorodności w zależności od Narodowego Muzeum Historii Naturalnej , ponieważ2002. Zarządza i dystrybucją informacji w Internecie na temat dziedzictwa naturalnego lądowych i morskich ( obecny i antyczny, grzybiczych i bakteryjnych gatunków , naturalnych siedlisk, obszary chronione i Geologii) w kontynentalnej części Francji i za granicą .

Dane inwentaryzacyjne przyrodników są dostarczane przez ekspertów i badaczy z Muzeum oraz ich licznych partnerów. W ramach Muzeum UMS PatriNat organizuje zarządzanie nimi, ich walidację i upowszechnianie za pośrednictwem tej inwentaryzacji, która jest zwieńczeniem długiej pracy zrzeszającej naukowców, władze lokalne, przyrodników i stowarzyszenia ochrony przyrody w celu stworzenia regularnie aktualizowanego podsumowania dziedzictwa przyrodniczego. we Francji.

Aby zarządzać tym ważnym źródłem informacji ( Big Data ), Muzeum zbudowało bazę danych, która ujednolica dane poprzez wykorzystanie repozytoriów taksonomicznych , geograficznych i administracyjnych. Stopniowo staje się możliwy dostęp do list gatunków według gmin, obszarów chronionych lub według siatki 10 × 10  km . Dzięki tym systemom referencyjnym możliwe jest tworzenie podsumowań niezależnie od źródła informacji i wzbogacanie najmniejszych danych.

W ramach Konwencji z Aarhus i Dyrektywy INSPIRE, których celem jest zapewnienie każdemu szerokiego dostępu do danych środowiskowych , System Informacji o Przyrodzie i Krajobrazach (SINP) gromadzi dane i umiejętności na poziomie krajowym w przeszłości. Rozproszone we Francji metropolitalnej i za granicą, zarówno w aspekcie lądowym, jak i morskim; jest to nowy wkład w wiedzę, doświadczenie i rozwój skutecznych strategii ochrony dziedzictwa naturalnego .

Inwentarz ten jest dostępny publicznie oraz komisarzowi śledczemu lub komisji śledczej podczas publicznego zapytania dotyczącego dzieł sztuki lub projektów, których dotyczy zakres tego spisu. Oraz, na ich wniosek, aby stowarzyszenia resortowych zatwierdził ochrony środowiska zainteresowanego.

Te krajowe zimowe botaniczne liczyć wśród swoich zadań priorytetowych, inwentaryzację flory i siedlisk naturalnych i półnaturalnych w obszarze obejmującym kilka działów, ponieważ w 2004 roku , osiem zimowe pokryte 78 wydziałów .

Historia narodowego spisu dziedzictwa przyrodniczego

W 2002 r. We Francji utworzono krajową inwentaryzację dziedzictwa przyrodniczego w celu sporządzenia inwentaryzacji bogactwa ekologicznego, faunistycznego, florystycznego, geologicznego, mineralogicznego i paleontologicznego. Za prowadzenie tych inwentaryzacji odpowiedzialne jest Narodowe Muzeum Historii Naturalnej (art. 109 ustawy nr 2002-276 z dn27 lutego 2002odnoszące się do demokracji lokalnej, tworzące art. L. 411-5 kodeksu ochrony środowiska ).

Inwentarz miejsc ( ZNIEFF ), potwierdzony naukowo w każdym regionie przez regionalną radę naukową ds. Dziedzictwa przyrodniczego (CSRPN), stanowi serce tego krajowego wykazu dziedzictwa przyrodniczego. Coraz więcej regionów ma aktualne zasoby, które można przeglądać online.

W 2010 roku dodano do niego dwa nowe komponenty:

W 2012 r. Trójstronne porozumienie partnerskie połączyło Ministerstwo Ekologii, Zrównoważonego Rozwoju i Energii (MEDDE), MNHN i FCBN . W kontekście łączenia umiejętności sieć CBN naukowo weryfikuje nowe dane przed wysłaniem ich do MNHN.

W 2013 roku INPN otrzymało od Federacji Narodowych Konserwatoriów Botanicznych (FCBN) dużą ilość danych z Czerwonej Księgi Zagrożonej Flory we Francji, dotyczących roślin mesikoli .

W połowie 2015 roku federacja przesłała do INPN nową partię ponad 21 milionów danych, które obejmują również elementy snu ( grzyby i co za tym idzie porosty ) Francji kontynentalnej ( Reunion i Francja kontynentalna, z wyłączeniem Alzacji i Lotaryngii ). INPN szybko prześle te dane do Globalnego Instrumentu Informacji o Bioróżnorodności (GBIF) do użytku globalnego.

W 2017udostępniono pierwsze dane dotyczące Narodowego Inwentarza Dziedzictwa Geologicznego.

National Reference Centre for Nature

Muzeum, oficjalnie uznane za „Krajowe Centrum Referencyjne ds. Przyrody i Różnorodności Biologicznej”, odpowiada za naukową i techniczną koordynację inwentaryzacji dziedzictwa przyrodniczego. Pełni funkcję szefa sieci i koordynuje gromadzenie danych w celu tworzenia podsumowań i map tematycznych, które są kluczowymi narzędziami w strategiach zarządzania dziedzictwem naturalnym. Musi stać się podstawą opracowywanego systemu informacji o przyrodzie i krajobrazie (SINP) oraz dostarczać syntetycznych i aktualnych informacji Krajowemu Obserwatorium Bioróżnorodności (ONB) utworzonemu przez ministerstwo odpowiedzialne za ekologię.

Główne pozycje ekwipunku

Innowacyjne aspekty

Administracja i główni partnerzy

Od 2011 roku Komitet Sterujący Krajowego Wykazu Dziedzictwa Przyrodniczego (INPN) skupia wielu partnerów, w tym:

Uwagi i odniesienia

  1. Utworzenie, cel i organizacja wydziałowej inwentaryzacji dziedzictwa przyrodniczego ( kodeks środowiska , art. L. 310-1) [1] .
  2. Narzędzie badawcze INPN ZNIEFF .
  3. Prezentacja nowej bazy danych „Archéozoologique et Archéobotaniques de France” (I2AF) , z okazji nowej strony internetowej INPN , 14 stycznia 2010 r., Materiały prasowe, MNHN
  4. Tela botanica (2015) Ponad 21 milionów zestawów danych dotyczących flory sieci CBN wchodzi do INPN , 2 lipca 2015
  5. Joseph Martin , „  Vigie Terre sprawia, że ​​ochrona różnorodności geologicznej jest partycypacyjna  ” , w RSE Magazine (dostęp 8 lipca 2020 )
  6. Komitet Sterujący Narodowego Inwentarza Dziedzictwa Przyrodniczego (INPN)
  7. Strona internetowa Vigie-Nature
  8. Strona internetowa Geoportalu
  9. Strona internetowa SINP
  10. Strona internetowa ONB

Zobacz też

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne