| ||||||||||||||
Wybory prezydenckie w USA w 1992 r. | ||||||||||||||
3 listopada 1992 r. | ||||||||||||||
Typ wyborów | Wybory prezydenckie | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Debata (e) |
11 października 1992 r. 13 października 1992 r. 15 października 1992 r. 19 października 1992 |
|||||||||||||
Organ wyborczy i wyniki | ||||||||||||||
Populacja | 254 994 517 | |||||||||||||
Zarejestrowany | 189,044,000 | |||||||||||||
Wyborcy | 104 426 659 | |||||||||||||
55,24% ▲ +5,1 | ||||||||||||||
Bill Clinton - partia Demokratyczna Współpracownik : Al Gore |
||||||||||||||
Głos | 44 909 889 | |||||||||||||
43,01% | ||||||||||||||
Świetni wyborcy | 370 | |||||||||||||
George HW Bush - partia Republikańska Biegnący kolega: Dan Quayle |
||||||||||||||
Głos | 39 104 550 | |||||||||||||
37,45% | ▼ -15,9 | |||||||||||||
Świetni wyborcy | 168 | ▼ -60,6% | ||||||||||||
Ross Perot - Bez etykiety Współpracownik: James Stockdale |
||||||||||||||
Głos | 19 743 821 | |||||||||||||
18,91% | ||||||||||||||
Świetni wyborcy | 0 | |||||||||||||
Kolegium Elektorów | ||||||||||||||
prezydent Stanów Zjednoczonych | ||||||||||||||
Towarzyski | Wybrany | |||||||||||||
Partia Republikańska George'a HW Busha |
Partia Demokratyczna Billa Clintona |
|||||||||||||
Oficjalne logo wyborcze | ||||||||||||||
Wybory prezydenckie w USA od 1992 roku jest 52 th wyborów przez uniwersalnego pośrednich wyborach na prezydenta Stanów Zjednoczonych .
Ma to miejsce w okresie silnego spowolnienia gospodarczego naznaczonego wyczerpaniem się dwunastu lat Reaganizmu . Prowadzi to do zwycięstwa demokraty Billa Clintona , gubernatora Arkansas , nad ustępującym prezydentem, republikaninem George'em HW Bushem , ukaranym obecnością konserwatywnego kandydata Rossa Perota , biznesmena z Teksasu . Jeśli Bill Clinton zdobędzie znaczną większość wielkich wyborców (370 przeciwko 168), otrzyma tylko względną większość głosów powszechnych, czyli 43% głosów przeciwko 37,4% na George'a Busha i 19% na Rossa Perota . Ten ostatni zajął drugie miejsce w dwóch stanach, Maine z 30,44% i Utah z 27,34%. Sondaż podczas kampanii dał mu nawet zwycięzcę z wynikiem 39%.
Frekwencja wyborcza gwałtownie wzrosła po trzech prezydencjach republikańskich.
Zgodnie z artykułem II sekcja 1 z Konstytucją , tylko amerykańscy obywatele mogą stanąć :
Od czasu przyjęcia XXII nd Poprawka w 1947 roku przez Kongres i jego ratyfikacji w 1951 roku , byli prezydenci , którzy już zostali wybrani dwukrotnie już nie są uprawnione.
George Bush na początku swojej kadencji był świadkiem upadku muru berlińskiego , upadku reżimów na wschodzie, a następnie zjednoczenia ZSRR i Niemiec, oznaczającego zwycięstwo świata kapitalistycznego i wyłonienie się nowego porządku światowego .
Uwolniony od radzieckiego zagrożenia, Stanów Zjednoczonych zakłada swoją rolę światowego policjanta wysyłając siły ekspedycyjne do Panamy aresztować generała Noriega , winni handlu narkotykami, a następnie w 1991 roku doprowadzić do największej międzynarodowej koalicji od czasu wojny. Korei , aby wyzwolić Kuwejt, który został zaatakowany przez Irak pod rządami Saddama Husajna ( wojna w Zatoce Perskiej ). Opierając się na swoim zewnętrznym sukcesie, ze wskaźnikiem poparcia przekraczającym 80% w połowie 1991 roku , George Bush spodziewa się łatwej reelekcji. Niemniej jednak w kraju gospodarka jest w recesji , poziom wykształcenia spada, niepewność rośnie, liczba nielegalnych imigrantów rośnie, mniejszości etniczne biedują, świadczenia socjalne kurczą się, infrastruktura kurczy się, pogarsza się i George Bush porozumienie z Kongresem Większości Demokratycznej łamie jego wyborczą obietnicę niepodnoszenia podatków. Kampania pierwotna była wówczas naznaczona w szczególności wzrostem bezrobocia (7% populacji) oraz zamieszkami w Los Angeles .
Wobec ogromnej popularności prezydenta Busha w 1991 r. wielu potencjalnych lub oczekiwanych kandydatów woli przepuścić swoją kolej. Mario Cuomo , gubernator stanu Nowy Jork , czy Al Gore , senator z Tennessee , który kandydował już w 1988 roku, rezygnują w ten sposób z kandydowania. Podobnie, kilku prominentnych notabli Partii Demokratycznej, takich jak przedstawiciel Lee Hamilton (Indiana), senatorowie Daniel Patrick Moynihan (Nowy Jork), Sam Nunn ( Gruzja ), Bill Bradley ( New Jersey ), Lloyd Bentsen ( Teksas ), Jay Rockefeller ( Wirginia Zachodnia). ), Chuck Robb ( Wirginia ) czy były gubernator Buddy Roemer ( Luizjana ), nie wyrażają żadnych ambicji w wyborach prezydenckich w 1992 roku.
Inni kandydaci, mniej prominentni w partii i którym nikt nie daje wygranej z tak popularnym prezydentem, ustawiają się w kolejce, aby spróbować uzyskać nominację Demokratów. Trzech z nich wyraźnie się wyróżnia: Bill Clinton , Paul Tsongas i Jerry Brown .
Kandydaci pierwotniJerry Brown , były gubernator Kalifornii
Paul Tsongas , były senator z Massachusetts
Bob Kerrey , senator z Nebraski
Tom Harkin , senator z Iowa
Bill Clinton to południowiec, gubernator jednego z najbardziej konserwatywnych stanów w kraju. Ustawia się na prawo od partii, twierdząc, że jest nowym demokratą , czyli centrystą . W skali kraju Bill Clinton jest prawie tak samo nieznany jak Jimmy Carter w 1976 roku , tuż przed wstąpieniem do prawyborów. Jedyny raz, kiedy się wyróżniał, to dość nudne i długie przemówienie podczas konwencji Demokratów w 1988 roku, w wyniku której nominowano Michaela Dukakisa .
Po zwycięstwie Toma Harkina , senatora z Iowa , podczas klubu Iowa , prasa donosi o pozamałżeńskim romansie Billa Clintona z kobietą o imieniu Gennifer Flowers , który miał miejsce w ciągu 12 lat . W 1988 roku kandydatura Gary'ego Harta została skompromitowana w wyniku podobnej afery, na co media nie omieszkały zwrócić uwagi. Bill Clinton próbuje następnie ograniczyć szkody polityczne, pojawiając się przed kamerami ze swoją żoną Hillary Clinton . Paul Tsongas wygrywa prawybory w New Hampshire, ale wbrew wszelkim przeciwnościom Bill Clinton zajmuje drugie miejsce, ponieważ media uważają, że jego kariera dobiegła końca z powodu rewelacji. W rzeczywistości jego występ podczas telewizyjnej interwencji z żoną pozwolił mu przezwyciężyć swój pierwszy skandal seksualny, który następnie przyniósł mu przydomek „Comeback Kid”.
Clinton wygrał prawybory w Super wtorek i został faworytem nominacji, tuż za nim był były gubernator Kalifornii Jerry Brown, który niespodziewanie wygrał w Connecticut i Kolorado . Jerry Brown to postępowiec, który ma poparcie amerykańskiej lewicy, od filmowca Michaela Moore'a przez dziennikarza Christophera Hitchensa po pisarza Gore'a Vidala .
17 marca sukces Browna w Illinois i Michigan zmusił jego najbliższego politycznie konkurenta, Tsongasa, do wycofania się z wyścigu. Gdy prowadzi w sondażach dla stanu Nowy Jork i Wisconsin prawyborach , brązowy gaf ogłaszając do swoich zwolenników, że rozważa nominowania ks Jesse Jackson , jak jego kolega z systemem.. Jackson był zamieszany w wybory prezydenckie w 1984 r. za obraźliwe uwagi pod adresem mieszkańców Nowego Jorku, ale także za uwagi antysemickie . Po ogłoszeniu załamały się zamiary głosowania na Browna i 7 kwietnia Clinton ledwo wygrał w Wisconsin (37% wobec 34%), ale szerzej w Nowym Jorku (41% wobec 26%).
Brown zaprzestał prowadzenia kampanii w innych stanach, ale nie wycofał swojej kandydatury, rezerwując się dla Kalifornii . Jeśli wygra w tym stanie, skutecznie pozbawia Clintona możliwości uzyskania nominacji Demokratów. Po miesiącu kampanii i kilku debatach Clinton ostatecznie wygrał Kalifornię, zdobywając 48% głosów przeciwko 41% na Browna.
Ostatecznie we wszystkich prawyborach Bill Clinton otrzymał 52,01% głosów, wobec 20,20% na Jerry'ego Browna i 18,14% na Paula Tsongasa. Wygrał 39 stanów przeciwko 3 dla Browna i 6 dla Tsongasa.
Konwencja DemokratówNarodowa Konwencja Demokratów odbywa się w Madison Square Garden w Nowym Jorku od 13 do16 lipca 1992 r., kilka dni po tym, jak Bill Clinton ogłosił imię swojego kolegi, Ala Gore'a . Ten wybór jest niespodzianką, ponieważ zrywając z tradycją, Clinton wybrał podobnego do niego kandydata zamiast innego i uzupełniającego się wiceprezesa. Gore i Clinton są rzeczywiście z tego samego pokolenia, południowcy, politycznie centryści i wybrani w niektórych z najbardziej konserwatywnych stanów w kraju.
Konwencja słynie z dobrej organizacji i braku wewnętrznych sporów lub niezgody. Gubernator Pensylwanii , konserwatywny demokrata Robert P. Casey , nie może interweniować, gdy zamierza opowiedzieć się za prawem do życia i przeciwko aborcji . Demokraci wydają się więc zjednoczeni wobec obozu republikanów i prezydenta Busha, będącego obiektem wszystkich ataków mówców.
Ostatecznie Bill Clinton otrzymał 3372 głosów delegatów w porównaniu z 596 głosami Jerry'ego Browna, Paul Tsongas 289 289, Bob Casey (nie-kandydat) 10, Patricia Schroeder (nie-kandydat) 5, Larry Agran 3 (en) (nie kandydat) i 1 do Al Gore (nie kandydat).
W swoim przemówieniu Bill Clinton obiecuje Ameryce „nowy sojusz”, aby zlikwidować pogłębiającą się przepaść w dochodach między najbogatszymi a najbiedniejszymi. Po konwencji sondaże pokazują bezprecedensowy skok w głosowaniu na kandydata Demokratów z 25% na wiosnę do 55% pod koniec lipca.
Konwencja została również naznaczona sukcesem piosenki Don't Stop , Fleetwood Mac , która jest traktowana jako muzyka przewodnia kampanii Clintona.
Pat Buchanan ( Virginia , dziennikarz i doradca polityczny prezydentów Richarda Nixona , Geralda Forda i Ronalda Reagana , były autor przemówień prezydenta Nixona )
George HW Bush , Prezydent Stanów Zjednoczonych
David Duke , były członek Izby Reprezentantów Luizjany
W wyborach republikańskich, w których 85- letni Harold Stassen , wielokrotny przestępca od 1948 roku , startuje po raz ostatni , kandydowanie ustępującego prezydenta zostało zakwestionowane w urnie przez konserwatystę Pata Buchanana . Ten ostatni jest przedstawicielem integralnego reaganizmu i bazy, która nie zaakceptowała odrzucenia przez George'a Busha w sprawach fiskalnych. Ten rzeczywiście obiecał podczas kampanii wyborczej w 1988 roku, że nie będzie zwiększał podatków. Obietnicę tę potwierdził w swoim przemówieniu na zjeździe krajowym, precyzując: „Czytaj z moich ust: nigdy więcej podatków” ( „ Czytaj z moich ust, nigdy więcej podatków ” ). Jednak w kompleksowym porozumieniu z demokratyczną większością w Kongresie zgodził się na podniesienie podatków. Ta złamana obietnica ma kluczowe znaczenie dla kampanii Buchanana. W noc prawyborów w New Hampshire prezydent Bush wygrał z 58% głosów. Jest to jednak wynik mierny jak na urzędującego prezydenta, wynik Buchanana (40%) wskazuje na istnienie pewnej nieufności w bazie republikańskiej.
Chociaż jest nie do pomyślenia, aby Buchanan nie mógł wygrać z Bushem, utrzymał swoją kandydaturę i za każdym razem uzyskiwał lepsze wyniki niż oczekiwano w każdych prawyborach, co odpowiednio osłabiało poparcie dla kandydatury George'a Busha. Ten ostatni ucierpiał w organizacji swojej kampanii z powodu nieobecności Lee Atwatera , architekta jego zwycięstwa w 1988 roku. Atwater zmarł na wyniszczającego raka w 1991 roku, gdy miał zaledwie 40 lat.
Wybory zaznacza się także obecnością Davida Duke'a . Ten były przywódca Ku Klux Klanu był kandydatem w demokratycznych prawyborach w 1988 roku, zanim został kandydatem partii populistycznej . Następnie zmienił przynależność polityczną, dołączył do republikanów i został wybrany do Izby Reprezentantów Luizjany . Jego wynik pozostał bardzo marginalny podczas prawyborów republikańskich, w których zdobył tylko 0,94% głosów.
Ostatecznie w prawyborach Bush zdobywa 72,84% głosów i wszystkie stany, w porównaniu do 22,96% głosów Pata Buchanana.
Popularne wyniki głosowania:
Narodowa Konwencja Republikanów odbywa się od 17 do20 sierpnia 1992 r.do Astrodome w Houston w Teksasie . Przez 2166 delegatów ponownie wybrała George'a Busha na kandydata republikańskiego na prezydenta oraz Dana Quayle'a na kandydata na wiceprezydenta; 18 głosów odnosi się do Pata Buchanana i jeden głos do Alana Keyesa .
To z tej okazji były prezydent Ronald Reagan wygłosił swoje ostatnie ważne przemówienie publiczne.
Konwencja potwierdza słuszne zakotwiczenie Partii Republikańskiej poprzez afirmację i galwanizację konserwatywnych wartości społecznych. Symbolizuje to przemówienie Pata Buchanana o wojnie kulturowej. W tym samym czasie przewodniczący Komitetu Narodowego Republikanów, Richard Bond, określa Partię Republikańską jako amerykańską, odmawiając tej kwalifikacji zwolennikom Partii Demokratycznej. Mowy Buchanana, zwłaszcza mediów, wojowniczy i bezkompromisowy, ma skutek przewrócenia wiele liberalnych republikanów centrowych lub umiarkowanego do nowych demokratów z Billem Clintonem . Jednocześnie sprowadza wielu konserwatywnych wyborców z powrotem do Busha, niegdyś uwiedzionego kampanią biznesmena Rossa Perota , który wówczas wypadł z wyścigu w sondażach.
Konwencja dodaje energii bazie republikańskiej i ponownie daje przewagę w sondażach biletowi Bush-Quayle.
Zaniepokojony, podobnie jak część amerykańskiej opinii publicznej, deficytem budżetu federalnego i podejrzliwością wobec zawodowych polityków, multimilioner biznesmen Ross Perot postanawia kandydować w wyborach prezydenckich z konserwatywnej i populistycznej linii.
Strzelając do wszystkich butli, Perot potępia NAFTA lub dług publiczny i zakłada finansowaną przez siebie organizację we wszystkich 50 stanach. W czerwcu 1992 sondaże dały mu 39% zamiarów głosowania, wobec 31% na Busha i 25% na Clinton. Ale Perot poważnie nadszarpnął jego wiarygodność, nagle wycofał się z wyścigu prezydenckiego w lipcu, a następnie, po kilku tygodniach nieobecności, ponownie przedstawił swoją kandydaturę.
Nominacje małych partiiLibertarian Party prezentuje Andre Marrou (en) , były członek Izba Reprezentantów Alaski , który był stroną ucieka na wiceprezydenta w 1988 roku Nancy Pana (en) jest jego kolega z systemem.
Partia populistyczna tym razem ma kandydaturę Bo Gritza , weterana Wietnamu .
Po raz drugi psychoterapeutka Lenora Fulani (w) jest kandydatką Partii Nowego Przymierza (w) , ruchu feministycznego i socjalistycznego. Tandem, utworzony z Marią Elizabeth Muñoz (en) za matką, otrzymał wtedy 73 622 głosów, czyli 0,07% głosów.
US Podatnicy Party jest przedstawienie kandydata po raz pierwszy w osobie konserwatywny działacz Howarda Phillipsa . Wraz ze swoim kolegą Albionem Knightem, Jr. , otrzymał 43 369 głosów, czyli 0,04% głosów.
Zupełnie nowe Natural Law Party z udziałem naukowca Johna Hagelina i towarzyszącego mu Mike'a Tompkinsa. Duet obecny w 32 stanach otrzymał 39 000 głosów, czyli 0,04% głosów.
Po kongresach Clinton i Gore podróżują po Stanach Zjednoczonych wiejskim autobusem. Z kolei republikańscy stratedzy kwestionują charakter Billa Clintona, oskarżenia o niewierność, które go dotyczyły, fakt, że palił marihuanę (bez zaciągania się, jak określa sam kandydat Demokratów), jego brak doświadczenia w polityce zagranicznej czy fakt, że nie odbył służby wojskowej w Wietnamie . Jeśli jednak sukcesy polityki zagranicznej George'a Busha nie są kwestionowane przez demokratów, to dlatego, że wolą obstawać przy złym stanie gospodarki ( „ To ekonomia głupia ” ). Jednocześnie negatywna kampania reklamowa Demokratów przypomina o złamanej obietnicy wyborczej George'a Busha, by nie podnosić podatków.
Powrót Rossa Perota do kampanii we wrześniu został początkowo dobrze przyjęty przez zespół kampanii Busha, walczący o głosowanie przeciwko Clintonowi. Republikanie myślą wtedy, że Perot podzieli obóz swoich przeciwników i nie wahają się zaakceptować udziału Perota w debatach prezydenckich, co nigdy wcześniej nie miało miejsca. Podczas tych debat Clinton zwiększa swoją wiarygodność, gdy Bush znajduje się w ogniu krzyżowym dwóch pozostałych kandydatów, a także okazuje zniecierpliwienie lub znudzenie patrząc na zegarek podczas jednego z przemówień Billa Clintona.
Kampania Busha nie odradza się. Nieobecności Lee Atwatera nie rekompensuje stan gospodarki. Ponadto koniec zimnej wojny nie sprzyja krystalizacji konserwatywnego głosowania na kandydata Republikanów, zwłaszcza że osobowość Busha, z jego umiarkowanymi przekonaniami, czy to w sprawach fiskalnych, czy społecznych, nie jest idealnym kandydatem na kandydata republikanów. bardziej konserwatywny. Podczas gdy Partia Republikańska jest podzielona w kwestiach wewnętrznych, obóz demokratów jednoczy się za Billem Clintonem, któremu udaje się zjednoczyć wszystkie nurty partii za swoją kandydaturą, pomimo ideologicznych antagonizmów między lewicą, centrum i prawicą partii. Dlatego, aby zapewnić poparcie umiarkowanych i konserwatywnych Demokratów, Clinton podnosi jego polityki centrowych jako gubernator Arkansas i potępia kontrowersyjnych uwag Sister Souljah , a rap muzyk który oświadczył po zamieszkach rasowych w Los Angeles , że „gdyby każdy dzień czarni zabijają czarnych, dlaczego nie tydzień na zabijanie białych ludzi? ” . Aby uzyskać poparcie postępowców partii, Clinton przywołuje demokratyczną politykę lat sześćdziesiątych , niosąc swoje poparcie dla spraw społecznych, takich jak prawo kobiet do aborcji , temat, który w ogóle nie jest poruszany przez kandydatów podczas debat.
Zarejestrowany | 189,044,000 | |||||
Wstrzymało się | 84 617 341 | 44,76% | ||||
Wyborcy | 104 426 659 | 55,24% | ||||
Zarejestrowane biuletyny | 104 426 659 | |||||
Puste lub zepsute karty do głosowania | 0 | 0% | ||||
Głosy oddane | 104 426 659 | 100% | ||||
Kandydat | Lewo | Głosy | Odsetek | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Bill Clinton | partia Demokratyczna | 44 909 889 | 43,01% | |||
George HW Bush | partia Republikańska | 39 104 550 | 37,45% | |||
Ross Perot | Bez etykiety | 19 743 821 | 18,91% | |||
Andre Marrou (pl) | Partia Libertariańska | 291 628 | 0,28%
0 |
Zarejestrowany | 538 | |||||
Wstrzymało się | 0 | 0% | ||||
Wyborcy | 538 | 100% | ||||
Zarejestrowane biuletyny | 538 | |||||
Puste lub zepsute karty do głosowania | 0 | 0% | ||||
Głosy oddane | 538 | 100% | ||||
Kandydat | Lewo | Głosy | Odsetek | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Bill Clinton | partia Demokratyczna | 370 | 68,77% | |||
George HW Bush | partia Republikańska | 168 | 31,23% |
George HW Bush ma najniższy wynik dla urzędującego prezydenta od czasów Williama Howarda Tafta w 1912 roku . Bill Clinton wygrywa w 32 stanach (lub 370 wyborcach ) z 18 w George HW Bush (168 wyborców ) oraz w Dystrykcie Kolumbii . Zwycięstwo Clintona oznacza początek zmiany orientacji map wyborczych w Stanach Zjednoczonych . New England , który był jedynym oprzeć się Partii Demokratycznej w czasie Wielkiego Kryzysu , a na zachodnim wybrzeżu (z wyjątkiem Alaski ) i Midwest plandeka stronie Demokratów, podczas gdy Partia Republikańska jest wzmocnienie jego stanowiska w Górach Skalistych i Teksasie . Wysoki wynik Rossa Perota doprowadził do tego, że tylko Arkansas przyznało absolutną większość kandydatowi, podczas gdy George HW Bush zajął dopiero trzecie miejsce w Maine , gdzie mimo wszystko posiada drugi dom w Kennebunkport . George HW Bush został dopiero piątym prezydentem, który nie został ponownie wybrany na drugą kadencję.