Backpacker albo awanturnik (lub anglicyzmem obieżyświat lub turysty ) jest ktoś, kto samodzielnie podróżować i niedrogo. Ten rodzaj „backpackingu”, zwany też czasem „anty-podróżowaniem”, jest często przedstawiany jako alternatywa dla masowej turystyki i w dużej mierze ma swoje korzenie w podróżach wielu młodych ludzi z Europy do Indii w latach sześćdziesiątych XX wieku na hipisach. szlak w latach hipisowskich . Dzisiaj podróżowanie z plecakiem nie jest już działalnością marginalną, ale stanowi pełnoprawny segment rynku turystycznego.
Według Philippe'a Gloaguena , założyciela Guide du routard , to Jean-François Bizot , właściciel hipisowskiego magazynu Actuel , znalazł słowo „routard” w 1972 roku. Termin routard jest znakiem towarowym zarejestrowanym w INPI od 1975 roku przez Philippe'a Gloaguen.
„Jazda konna” jest pierwotnie terminem określającym nawigację, co oznacza „toczyć się i kołysać głośno, prawie bez błądzenia ”. Termin ten przybrał wówczas bardziej ogólne znaczenie - żeglować dużo pod wiatr. Następnie rozszerzył się na turystow na suchym lądzie w potocznych obrazach, a następnie pojawiły się rzeczowniki „bourlingueur” i „bourlingue”.
Aby określić podróż z plecakiem, czasami używamy angielskiego terminu z plecakiem . Backpacking składa się z wyrazu plecak który środki plecaka, a kończąc -ing , problem podkreślając aspekt praktyczności, działalności w sobie. Biuro w Quebecu zaproponowało tłumaczenie pieszych podróży z plecakiem .
Trzy główne motywacje podróżowania z plecakiem to poszukiwanie poczucia wolności, poszukiwanie autentyczności , umiejętność adaptacji i sprawdzenia się.
Backpacker ma w plecaku tylko to, co najpotrzebniejsze, szuka kontaktu z miejscową ludnością, jest bardziej niezależny i oszczędny niż inni turyści. Jeździ komunikacją miejską lub autostopem , śpi w tanich hotelach typu hostele , korzysta z usług noclegowych .
Podróżowanie z plecakiem można spędzić na wiele sposobów . Niektórzy mają ustaloną trasę, którą zaplanowali, inni znają tylko pierwszy cel i zmieniają plany według własnego uznania. Niektórzy mają określoną datę powrotu, inni na początku podróży nie wiedzą, kiedy wrócą do domu. Niektórzy mają pieniądze na całą podróż, inni mają ograniczony budżet i będą musieli znaleźć tam dorywczą pracę, aby kontynuować podróż. Ogólną ideą turysty jest ruch, chce on „wyrzeźbić” lub „prześledzić trasę” i jest tego częścią z perspektywy autorów takich jak Jack Kerouac, który opisał tę aktywność jako „odę do wspaniałych plenerów, epickie, odkrywanie nowych światów. "
Około 1700 r. Włoch Giovanni Francesco Gemelli Careri, podróżując po świecie środkami transportu publicznego, był wymieniany jako jeden z pierwszych turystów z plecakiem, jaki rozumiemy dzisiaj.
W Stanach Zjednoczonych, koniec robotników wędrownych XIX th century zostanie wywołana hoboes uderzają wyobraźnię. Jack London w swoim zbiorze opowiadań La Route wydanym w 1907 roku złoży im hołd. Ta postać robotnika na mopie polaryzuje marginalny amerykański sen. W latach powojennych beatnicy otwarcie deklarowali przynależność do włóczęgów. Jack Kerouac w W drodze w 1957 r. Lub Niebiańskie Clochards z 1958 r. Zainspiruje hipisowską podróż. Muzyka czasu nie być gorszym: Hit the Road Jack przez Raya Charlesa , Highway 61 Revisited przez Boba Dylana , na drodze znowu przez Canned Heat , czy pokrywa Route 66 przez Rolling Stonesów .
Szlak hippie lub Hippie szlak , który mniej lub bardziej podąża śladami Silk Road , urodził się w tych latach. Autostopem lub innymi niedrogimi środkami transportu, ponieważ loty czarterowe z tamtej epoki nadal były uważane za zawodne i drogie dla przeciętnego budżetu turysty.
Do przewodników zaczęła się mnożyć. Frommer opublikował swoją Europę za 5 dolarów dziennie w 1957 roku. Przewodnik Let's Go , studenta Harvardu Olivera Koppella, zagwarantował w 1961 roku podróż z Europy do Azji, która będzie kosztować tylko cztery centy, czyli cenę promu na Bosforze. w Turcji . Guide du Routard we Francji, albo Lonely Planet w Australii, będą przykłady wielu przewodnikach turystycznych przez turystow dla turystow, które będą rozwijać się w tych latach. Tytuł pierwszej powieści Muriel Cerf z 1974 roku, L'Antivoyage , odzwierciedla ducha protestu pokolenia hipisów przeciwko masowej turystyce.