W Stanach Zjednoczonych termin włóczęga odnosi się do bezdomnego robotnika przemieszczającego się z miasta do miasta, najczęściej ukrywającego się w pociągach towarowych i żyjącego z sezonowej pracy fizycznej i dóbr. Termin ten można przetłumaczyć jako „włóczęga”.
Hobo to angielskie słowo związane z historyczną rzeczywistością Stanów Zjednoczonych . W tłumaczeniu na język francuski mógł znaleźć „włóczęgę”, „chemineau” (nie mylić z kolejarzem, pracownikiem kolei), a dokładniej „włóczęgę”, nie mając jednak żadnego realnego odpowiednika w kulturze francuskiej. Jego etymologia nie jest pewna. Niektórzy zgadzają się, że hobo to gra słów z homonimii skrócenia angielskiej bezdomnej bohemy ze słowiańskim terminem Robo tnik (robotnik, robotnik przymusowy), który powstał w 1920 r. Przez Karla Čapka od słowa „ robot ” ; inni twierdzą, że byłoby to raczej Houston Bowery , podczas gdy innym możliwym źródłem byłoby końcowe miasto Hobo ken (New Jersey), punkt początkowy wielu linii kolejowych używanych przez wędrowców, chyba że nie jest to również skurcz motyka ( motyka) to narzędzie rolnicze) „używane na farmach” lub „Ho boy!” (zatrudnienie robotnika dziennego), chyba że jest to skurcz bezdomnego chłopca .
Inni autorzy twierdzą, że ten słynny chłopiec-motyka był używany przez kierowców lokomotyw do przywoływania turystów z plecakiem i proszenia ich o oczyszczenie drogi. Podczas kryzysu w latach 1892-1893 Hobos jechał torami kolejowymi do Chicago w nadziei na znalezienie pracy na Wystawie Światowej .
Z drugiej części XIX e wieku, Hobos udziału ich sezonowej siły roboczej na drugim brzegu. Latem pracują na zachodzie w zależności od wyjazdu, a zimą wracają do dużych miast na wschodzie, w szczególności do Chicago, dużego centrum kolejowego. Siła robocza i zdolność migracyjna odróżniają ich od bezdomnych , osiadłych „włóczęgów” i pozbawionych pracy.
Podczas Wielkiego Kryzysu „włóczęgi” lub „włóczęgi” byli wędrownymi robotnikami, którzy przemierzali stany w poszukiwaniu dorywczych prac i dobrych sztuczek. Są one jednym z wyników głębokich zmian wpływających Amerykańskiego Towarzystwa na początku XX th wieku ( industrializacji , urbanizacji ) i starają się uciec od nędzy spowodowanej kryzysem. Poruszają się po drogach, ale także w pociągach towarowych, do których potajemnie wsiadają. Wizerunek włóczęgi jest nierozerwalnie związany z wizerunkiem pociągu. Wielu włóczęgów spotyka się wzdłuż głównych linii kolejowych w mniej lub bardziej zaimprowizowanych punktach odbioru. Mogą wtedy wymieniać informacje o tym, gdzie znaleźć pracę i prowadzić stabilne życie.
Kiedy nie rozmawiają ze sobą osobiście, włóczędzy zostawiają symbole narysowane kredą lub węglem. Ten system symboli ma na celu informowanie lub ostrzeganie innych (miejsca, w których można złapać pociąg do spania, częsta obecność policji, ciepłe posiłki, niebezpieczne psy itp.). Język ten, nazywany we Francji „językiem trimarderów”, jest zbiorem znaków, które czasami można znaleźć wyryte w kamieniu budynków miast i które wskazują, że dom jest gościnny lub wręcz przeciwnie, psy są wypuszczane .
Z czasem włóczęga stał się mityczną postacią w amerykańskiej wyobraźni. Jest postacią zabarwioną romantyzmem , zakochaną w wolności, rozwijającą umiejętność przetrwania poza wyobcowanym społeczeństwem, z którego nie musi poddawać się ograniczeniom. To prowadzi niektórych socjologów do łączenia ich z libertariańską subkulturą .
W 1923 roku Nels Anderson wydał „Hobo” , klasyka ze szkoły chicagowskiej , której specyfika wynika z tego, że on sam przez długi czas był włóczęgą . Odsłaniane jest tam wiele aspektów życia Hobo : organizacja obozów, Uniwersytet Hobo , fragmenty wierszy i piosenek, życie emocjonalne, życie polityczne, historie z życia.
Sześćdziesiąt lat później, w 1982 roku, Douglas Harper wystawia dobrej firmy na hobos tych 1970 , w „tramp” od inicjującego uczestniczącej obserwacji rok. Nacisk kładzie się na know-how wymagane do potajemnego korzystania z pociągów i stacji rozrządowych oraz umiejętności interpersonalne podczas podróży.
Przywoływana zawsze w procesie znikania, gdyż najpierw koniec granicy, potem przed posuwem maszyny rolniczej i automatyki, figura włóczęgi, wolnego i wędrownego robotnika, jest w ten sposób odnawiana stosownie do potrzeb. praca tymczasowa.
Miejsce przypisywane włóczęgom w literaturze, od Jacka Londona po Kerouaca , a także w pieśni ludowej podkreśla kulturowy wpływ włóczęgi i fascynację wyobraźnią.
„Linia kolejowa przecina tę brudną jałowość swojej prostej nagości, chroniona płotami, jakby przed muchami. W tym przypadku muchy to groźne włóczęgi , nasienie potencjalnych złodziei, które w każdym razie nigdy nie wahają się przed uzyskaniem darmowego transportu z jednego miasta do drugiego, skacząc śladami wagonów towarowych. Albo wyważą przesuwane drzwi i przykucną między zawiniątkami, gdzie całymi dniami mieszkają, śpią, piją, jedzą i wymiotują w razie potrzeby na paczkach, gdy są niewygodne - albo trzymają się buforów lub rozciągają się między sprężynami wózków, są poważną uciążliwością dla firm, którym nigdy nie udało się pozbyć tej rasy, prawdziwego robactwa z toru. Na obrzeżach miasteczek, gdzie czasami biwakują tygodniami, między dwoma wędrówkami, zostawiają sterty śmieci i śmieci, pozostałości po ogniskach lub kuchennych ogniskach, których czarne popioły, wypełnione metalowymi szczątkami, trzeszczą nieprzyjemnie pod stopami. "
- Régis Messac , La Taupe d'Or [1934], edycje Grange Batelière, 2021, część 1, rozdz. 1
„Są tacy, którzy mówią o automatycznym kombajnie. Jeśli skończymy na używaniu takiej maszyny, nadal będę potrzebował pracowników, ale mogę powiedzieć, że nie wezmę włóczęgów, tych, których nazywają „kołatkami jabłkowymi”. Zrozum mnie dobrze, chciałbym wziąć włóczęgów, ponieważ są ciężko pracującymi facetami. Ale gdybym miał maszynę do zbierania owoców, musiałaby istnieć organizacja, regularne godziny, zespoły robocze i wszyscy pracujący w tempie zbieracza. Wędrowcy nigdy by tego nie zrobili, nawet za milion lat. Są zbyt niezależni i żyją zgodnie ze swoimi kaprysami. Muszą wiedzieć, że mogą przychodzić i wychodzić, kiedy chcą, i pracować bez obserwowania ich przez nikogo. "
- Douglas Harper, Wędrowcy amerykańskiego północnego zachodu
Lista niektórych osobowości, które są lub były w pewnym momencie swojego życia włóczęgów :