Regis Messac

Regis Messac Obraz w Infoboksie. Biografia
Narodziny 2 sierpnia 1893 r.
Szampan
Śmierć 1945
Niemcy
Pogrzeb Panteon
Imię i nazwisko Régis Gilbert Antoine Messac
Narodowość Francuski
Trening Liceum kondorcetów
Zajęcia Językoznawca , poeta , tłumacz , krytyk literacki , pisarz science fiction , powieściopisarz , bojownik ruchu oporu
Dziecko Ralph messac
Inne informacje
Pracował dla Uniwersytet Mcgill
Ruch Anarchizm bez przemocy
Miejsce przetrzymywania Ośrodek Więzienia Fresnes (1943)
Różnica Śmierć dla Francji
Podstawowe prace
Quinzinzinzili

Régis Messac , urodzony w Champagnac on2 sierpnia 1893 r., zaginiony między Gross-Rosenem a Dorą , który zmarł w Niemczech w 1945 roku , jest francuskim pisarzem i działaczem pacyfistycznym oraz zwolennikiem działań pokojowych .

Pierwszy exegete od detektywa i naukowej literatury , autor tezy o pochodzeniu powieści detektywistycznej , The „Detektyw Novel” i wpływ myśli naukowej , Régis Messac pisał przed 1939 pierwsze eseje literackie na science fiction .

Aresztowany przez Niemców dnia 10 maja 1943, deportowany Nacht und Nebel , zniknął w Niemczech w nieokreślonym terminie, po19 stycznia 1945. Jego nazwisko widnieje w Panteonie , wśród nazwisk pisarzy, którzy zginęli na wojnie .

Biografia

Syn nauczyciela i inspektora szkoły podstawowej, Régis Messac uczęszczał kolejno do szkół Léoville , Castellane i Luçon , kontynuował naukę w liceum w Lycée de Châtellerault, a następnie w Lycée Hoche w Wersalu . W 1914 przebywał w khâgne w Paryżu , w Liceum Condorcet , ale dwukrotnie nie zdał egzaminu wstępnego do École normale supérieure . Wojna 1914 roku położyła kres jego bezowocnym wysiłkom.

Pierwsza wojna światowa

Zmobilizowany w sierpniu Messac doznał urazu głowy head 8 grudnia 1914trepanowane i wylewane, w Luty 1916, w Caen , w służbie pomocniczej, gdzie wykonuje najbardziej wyjątkowe zawody, w szczególności koltineura, kucharza, sługi stajennego, pomocnika wozu, ravalera, gręplarza materaców, pracownika kolei. Wszędzie wykazywał równą niekompetencję i chciał pozostać żołnierzem drugiej kategorii z powodów ideologicznych, z których się obszernie tłumaczył. W 1918 , doker w porcie Dunkierka , uczył się angielskiego u Tommiesów . Zdemobilizowany na15 kwietnia 1919, aby przetłumaczyć jego wstręt i wstręt do wojny, napisał dwie powieści autobiograficzne, Le Voyage de Néania i Ordre de transport , sztukę, Phobie du bleu , broszurę, Le Pourboire du sang , i Poèmes guerriers, w których pokazuje, jak małe państwa cenić życie żołnierzy.

Kariera

W międzyczasie, korzystając z słono płatnej rekonwalescencji, uzyskał m.in lipiec 1915, jego licencja ès-lettres. W 1922 został przyjęty do agregacji gramatycznej . Następnie został mianowany profesorem w Auch liceum ( 1922 - 1923 ), czytnik na Uniwersytecie w Glasgow ( 1923 - 1924 ), profesor na Uniwersytecie McGill w Montrealu ( 1924 - 1929 ), twierdzi, w Paryżu ,7 grudnia 1929, jego teza „Powieść detektywistyczna” i wpływy myśli naukowej , a nieco później jego teza uzupełniająca, wpływy francuskie w twórczości Edgara Poe . Pod koniec gorzkiej i często bardzo ostrej refleksji nad stanem nauczania ( Smith Conundrum ) wrócił do Francji w tym samym roku, po stracie małego dziecka; został mianowany profesorem 6 th w szkole z Montpellier . Doctor of Letters, z bardzo zaszczytnym wyróżnieniem, jednogłośnie gratulacje, podwójna rejestracja na liście uzdolnień do studiów wyższych, nigdy jednak nie będzie miał dostępu do francuskiej uczelni. Ten owocny i trudny okres swojego życia opisuje w kolejnej powieści autobiograficznej L'Homme besieged . W 1936 roku wyjechał Montpellier przyłączyć się do innego miasta biskupiego, Coutances , gdzie odbędzie się 4 th krzesło , a w 1940 roku , prowadził specjalny matematyki klasy .

Działalność literacka i publicystyczna

Ponieważ napisał kilka powieści i opowiadań science fiction, Régis Messac jest powszechnie przedstawiany jako autor gatunku, a nawet „prekursor francuskiego science fiction”. Jednak Messac wyprodukował znacznie większe i nieskończenie bardziej zróżnicowane dzieło. Théo Varlet , który nazwał go „historykiem literatury naukowej wyobraźni”, nie pomylił się. Również antolog Marc Madouraud, który o Régisie Messacu zauważa, że ​​„jego pionierska praca w dziedzinie science fiction [...] jest ważniejsza historycznie”. Ale w rzeczywistości praca ta wykracza daleko poza badanie science fiction.

Pod koniec wojny z 1914 roku Messac naostrzył swoje broszurowe pióro. Od 1919 do 1922 pisał artykuły do ​​recenzji La Fusée i L'Activité française et normale , publikacji kierowanej przez Jacquesa Bonzona, prawnika ubogich i anarchistów. Messac rozwija tam swoje ulubione tematy: korupcja, zmowa władz finansowych i władzy politycznej, antymilitaryzm, wrogość do religii, burżuazji i tradycyjnej rodziny, okrucieństwo, w które angażuje się szkoła, a media, feministka pytanie. Tak może pisać w L'Activité française et normale du26 listopada 1919 : „Burżua […] nie mają pomysłów i boją się ich mieć. Francja jest narodem drobnych sklepikarzy zagubionych przez ciasnego ducha zysku, których cała nauka polega na czerpaniu z zarobków robotnika. "

Messac opublikował liczne artykuły w kolumnach Codzienne i postępu obywatelskiego w dawaniu czasopisma literackie lub naukowe jako La Grande Revue , belgijskiego Przeglądu , w historii literatury Przeglądu Francji , w porównawczego przeglądu literatury , nauki , współczesnej nauki , w gazecie pacyfistyczny Le Barrage , czasopisma związkowe: L'École émancipée , Encre rouge , La Tribune syndicale , L'Université nouvelle , ale także, od stycznia 1930 , pisał w czasopiśmie Les Primaires, gdzie od stycznia 1932 do marca 1940 był redaktorem . Pod swoim nazwiskiem i pod różnymi pseudonimami Messac prowadzi felietony, publikuje własne opracowania literacko-naukowe, kroniki, opowiadania, tłumaczenia, pisze kontrowersyjne i satyryczne artykuły oraz liczne recenzje dzieł o charakterze naukowym lub literackim. W 1935 r. zebrał w kolumnie „Sępie zęby i wężowe ręce” najpiękniejsze literackie perełki, które zwróciły mu uwagę.

Będziemy również pamiętać, udziały, od 1934 do 1939 , w Simply pęcherzyka . Od 1937 Messac pisze stronę kulturalną w New Age Daily Georgesa Valoisa  ; współpracuje z innymi tzw. przeglądami literatury proletariackiej  : Tout et tout , La Révolution prolétarienne i Les Humbles Maurice'a Wullensa.

Zaangażowanie polityczne

W polityce, zdaniem dziennikarza François Fonvieille-Alquier Messac, nie ufał „dużej partii zorganizowanej lewicy i preferowanym grupom anarchistycznym , trockistowskim, związkowym i innym formacjom mniejszościowym, poddawanym trendom konfliktowym i okresowym rozłamom”. Słownik Anarchiści określa: „Régis Messac pozostało siedem lat w Montpellier, gdzie wyjechał pamięć o joker i sarkastycznym libertarianin kpiącym wszystkie konwencje i wszystkie otrzymane pomysły. "

Adept niestosowania przemocy , teoretyk pokoju, w latach 30. członek komitetu wykonawczego Międzynarodowej Ligi Bojowników Pokoju , obok Félicien Challaye i Roberta Jospina , Messac twierdził, że jest aktywnym pacyfistą. Szczyci się tym, że nigdy nie użył broni przeciwko wrogowi i deklaruje:4 września 1943, podczas procesu przed niemieckim trybunałem wojskowym, „nigdy nie wyznawał ani nie głosił nienawiści do Niemców”, być „gotowym do podania ręki niemieckiemu żołnierzowi, który zastrzelił go na początku wojny 1914”. Régis Messac przeciął niebo pokojowego anarchizmu niczym meteor .

Rząd przyznał mu pośmiertnie Croix de Guerre . Jeszcze pośmiertnie został podporucznikiem i rycerzem Legii Honorowej .

Druga wojna światowa

Podczas II wojny światowej , kiedy, jak to ujął, „rozpoczęło się piekielne dookoła świata [które przewidział] w Quinzinzinzili , tym razem na dobre”, Régis Messac napisał Pot-pourri Fantôme , kronikę lat wojny i okupacja od 1939 do 1942 . Ta broszura przeciwko reżimowi Vichy jest okrzyknięta przez krytyków „najlepszym obrazem literackim, jaki kiedykolwiek powstał w tym okresie”, jako akt oskarżenia, „w którym rozbrzmiewa bunt wolnego ducha w obliczu niewoli”, książka, która „należy do maleńkie, wiele cennych dokumentów z najbliższej historii, które konformistyczna historia pozwala zniknąć, gdy nie przyczyniła się do ich unicestwienia. "

Równolegle Régis Messac angażuje się w utworzenie odłamu Frontu Narodowego , ruchu oporu posłuszeństwa komunistycznego, który rozwinął się w Kanale od 1941 roku . Zatrzymaliśmy się w Coutances w poniedziałek10 maja 1943, był przetrzymywany w więzieniu Saint-Lô do7 października 1943. Skazany na rok więzienia in5 wrześniaWcześniej został deportowany Nacht und Nebel do sądu ludowego we Wrocławiu w Niemczech . Podczas swojej podróży poznał kolejno więzienie Fresnes (7 października - 11 listopada 1943), obóz koncentracyjny Natzweiller- Struthof w Alzacji (12 listopada 1943 - 10 lipca 1944 r), więzienie Brieg , Śląsk (19 lipca - 13 października 1944 r), The namiotowe stężenie w Gross-Rosen (od13 października 1944 r). Ostatni udowodniony ślad jego istnienia nosi datę19 stycznia 1945w obozie Gross-Rosen . Można jednak sądzić, że mógł być ewakuowany w lutym do obozu Dory (w takim przypadku zmuszony byłby do udziału w marszach śmierci ), nawet w marcu do obozu Dora na obozie. z Bergen-Belsen .

Régis Messac, który w 1931 roku w swojej recenzji Les Primaires zainteresował się światem obozów koncentracyjnych , znał jego mechanizm. W swojej relacji o okropnościach, które przeżyły w obozie Struthof , François Kozlik opisuje zdumienie internowanych, gdy pierwszy NN Franzosen (franc. Nacht und Nebel ) przybył do obozu w 1943 roku . „Byli” – powiedział – „księża w sutannach, wyżsi oficerowie, to byli, jak się później dowiedzieliśmy, lekarze, robotnicy, chłopi. Prawie bez wyjątku francuskiego ruchu oporu . Następnie, obserwując przez jakiś czas tych więźniów nowego rodzaju, Kozlik dodaje: „Prawie niewiarygodne [widzieć], jakimi rezerwami sił dysponuje człowiek. [...] Bo zachowanie tych Francuzów, sposób w jaki zaciskali zęby, odwaga z jaką podjęli pracę niemożliwą do wykonania, dyscyplina z jaką wyszli przez portal, wszystko w zgodzie, wyprostowane ciało Jego rozłożona twarz, śmiertelnie blada, opuchnięta i zakrwawiona, ale trzymająca głowę w pionie z zaciekłym wysiłkiem, poruszała nawet najbardziej zatwardziałych z internowanych, którzy nie mogli ukryć swojego podziwu. "

Świadectwo towarzyszy nieszczęścia Messaca, ocalałych z piekła niemieckiego obozu koncentracyjnego, potwierdza postawę wzorowej godności „tego inteligenta z białymi rękami, który nigdy nie dzierżył kilofa”, który ciężko pracował, by przyjechać do Francji. interweniować w konfliktach między nimi a Niemcami, by chronić najsłabszych z narażeniem życia.

W szczególności mógł wykorzystać znajomość języka niemieckiego do uzyskania w obozie łagodniejszej pracy. Odmówił, nawet ukrywając swoje umiejętności w tej dziedzinie przed strażnikami, przynajmniej początkowo: „Zadowolił się potajemnym tłumaczeniem niemieckiej informacji prasowej, którą codziennie otrzymywaliśmy”. (Marcel Leclerc) Poddając się pokusom swoich towarzyszy nieszczęścia, pod koniec 1944 r. zaakceptuje rolę tłumacza wodza Bloku i rzeczywiście przez jakiś czas spotka go nieco mniej dotkliwy los.

Brakuje, fikcyjną datę śmierci Régisa Messaca ustalono na 15 maja 1945wyrokiem sądu komisarycznego z dn26 czerwca 1946 r..

„Oprócz złej fotografii i portretu, pisze Francis Lacassin w L'Express du5 lutego 1973nic z niego nie zostało; poza jego dziełem… Lepsze to niż nagrobek dla człowieka, który nie bez powodu widział w swoich współczesnych potencjalne trupy. "

Jego cenotaf znajduje się w Coutances , gdzie ulica nosi jego imię.

Opublikowana praca

Studia, testyPoezjaPedagogiaPowieści i opowiadania (SF)Powieści autobiograficzneKronikiKrytyka literackaKorespondencja

Tłumaczenia

David H. KellerFitz James O'brienMax NettlauJack Londyn

Pseudonimy

  • Szalony hobo
  • Jeremiasz Jerycho
  • Romain Lecapere
  • Gontran Lenoir (przejęty przez syna Ralpha )
  • Sancho Llorente
  • Robert Ludion
  • Mandarynka
  • Kolumb Północ
  • Źle wylizany niedźwiedź
  • Margarita Risa
  • Elsa Rothgemünde
  • Esteban Scanlan
  • Doktor Seraphicus
  • Laurent Zurbarran

Uwagi i referencje

  1. „Śmierć wilka” w „ Listach z więzienia” , Paryż, Éditions ex nihilo, 2007, s. 71-111.
  2. Rakieta , dwumiesięcznik, organ fantazji, ufundowany na1 st luty 1.920, reżyseria Pierre Loiselet , w Paris Ve, 20 rue Cujas
  3. François Fonvieille-Alquier, „Nieznany prekursor francuskiej science fiction : Régis Messac”, Combat , 10 grudnia 1967.
  4. Słownik anarchistów  : Régis Messac .
  5. Jean-Pierre Biondi i Jean-Jacques Becker, La Mêlée des pacifistes: la grande brûlée , Paris, In Forma, Maisonneuve & Larose,2000, 239  s. ( ISBN  2-7068-1465-9 , czytaj online ) , s.  36
  6. François Kozlik , Struthof, Góra terroru, Horrors mieszkał w obozie Struthof , Wydawnictwo Sedal, Strasburg, 1945, str. 64.
  7. Régis Messac, Listy z więzienia, część druga, Śmierć wilka, trasa zaginionego (świadectwa), Éditions Ex-nihilo, Paryż, 2005, s. 135.
  8. Régis Messac, Lettres de Prison, część druga, La Mort du Loup, list Marcela Leclerca do Germaine Messac, 24 lutego 1948 , Editions Ex-nihilo, Paryż 2005, 135 s.

Zobacz również

Powiązany artykuł

Bibliografia

Praca Artykuły

Linki zewnętrzne