Beatnik

Beatnik Obraz w Infoboksie. Impreza 1959 w Wenecji (Kalifornia) pt. „Piękności Beatników: przed próbką sztuki beatnikowskiej kandydatki pozują do tytułu Miss Beatnik 1959, który zostanie nadany 12 września pod patronatem Weneckiego Komitetu Sztuki…”. Prezentacja
Rodzaj Stereotyp
Styl Pokonanie generacji

Beatnik to termin ukuty w 1954 roku przez amerykańskiego dziennikarza Herba Caena, by parodiować i oczerniać Pokolenie Beatów i jego zwolenników, kilka miesięcy po publikacji On the road , manifestu ruchu napisanego przez Jacka Kerouaca .

Choć twórcy bitów odrzucili to określenie jako obraźliwe, zostało ono przyjęte i szeroko rozpowszechnione przez media, które odniosły go do stereotypu młodych ludzi wyróżniających się sposobem ubierania się i leczenia, którzy stali się modą i kojarzyli to z postawą. skłonny do lenistwa, rozpusty seksualnej, przemocy, wandalizmu i gangów przestępczych. Z biegiem czasu termin ten zaczął być stosowany bezkrytycznie, zarówno w odniesieniu do stereotypu, jak i artystów z pokolenia beatowego oraz ich naśladowców.

Beaty i beatniki zanikają w drugiej połowie lat 60. , zanurzeni w ruchach kontrkulturowych, takich jak hipisi , rock , rewolucja seksualna , walki antyrasistowskie i przeciwko wojnie wietnamskiej . Poza Stanami Zjednoczonymi dwa terminy beat i beatnik były używane jako synonimy, nie dostrzegając parodii tego ostatniego.

Historia

Słowo Beatnik pojawiło się po raz pierwszy2 kwietnia 1958z pióra Herba Caena w gazecie San Francisco Chronicle . Następnie określa w pejoratywny sposób członków pokolenia beatowego .

Etymologia

Słowo pokonać oznaczało od XIX th  Century szynę Vagabond podróży potajemnie na pokład wagonów towarowych. Stopniowo słowo to nabierało znaczenia, jakie nadawali mu czarni muzycy jazzowi: beat zaczął oznaczać drogę przez życie. Bycie bitym stało się „byciem popieprzonym, zdyszanym, wyczerpanym”. „Beat” to także „rytm” w muzyce (jazz).

Termin beatnik, ukuty od słowa beat i nazwy rosyjskiego satelity Sputnik , początkowo był pejoratywny, próbując sugerować, że beaty były społecznością oświeconych komunistów pośród makcartyzmu . Jack Kerouac zawsze odrzucał termin „beatnik”, który jednak zostanie przyjęty przez część pokolenia hippisów .

Stereotyp

W swoim pamiętniku, Wspieranie znaków , Joyce Johnson opisał jak stereotyp został wchłonięty amerykańskiej kultury:

„Beat Generation” sprzedawało książki, sprzedawało czarne swetry z golfem i bongosy, berety i ciemne okulary, sprzedawało sposób na życie, który wydawał się niebezpieczną zabawą – przez co można go było albo potępić, albo naśladować. Pary z przedmieść mogłyby urządzać imprezy beatników w sobotnie wieczory, pić za dużo i pieścić się nawzajem. "

Można to przetłumaczyć jako: „Pokolenie Beatów” sprzedawało książki, czarne golfy i bongosy, berety i ciemne okulary. Sprzedawała sposób na życie, który wydawał się niebezpieczny i zabawny, i dlatego musiał być potępiany lub naśladowany. Pary z przedmieść mogły organizować sobotnie wieczory beatników, podczas których mogli się upić i pogłaskać swoje żony. "

Dyskografia

Uwagi i referencje

(es) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu z Wikipedii w języku hiszpańskim zatytułowanego "  Beatnik  " ( patrz lista autorów ) .
  1. (en-US) Joyce Johnson, Drobne postacie , Houghton Mifflin, 1987.

Zobacz również

Linki zewnętrzne