Szlak hipis [ H ɪ P i T ɹ e ɪ l ] jest wyrazem Angielski (dosłownie szlak hipis ) używane do opisania drogę przebytą przez hipisów w 1960 i 1970 The Europa kierunku Azji i vice versa. Ten rodzaj podróży odnotowano ożywienie na początku XXI th wieku neo-hipisów.
Celem tych podróży mogła być chęć poznania i przyswojenia stylu życia i filozofii azjatyckich, ale podróż ( wycieczka ) była również motywowana zwykłą odmową prowadzenia siedzącego trybu życia. Podejmowane dobrowolnie przy ograniczonych środkach, kończyło się czasem skrajnym ubóstwem. 5 sierpnia 1970, Times zatytułował „Hippisi żebrzą jak psy w Afganistanie ” . Granica Afganistanu wyznacza następnie wejście na obszar, gdzie haszysz jest swobodnie sprzedawany i gdzie młodzi ludzie z Zachodu pogrążają się w konsumpcji twardych narkotyków , nawet jeśli ten banał nie jest powszechny. Niektórzy kontynuują swoją etnograficzną eksplorację „Mekki” backpackerów, Katmandu , Nepalu, szczególnie ulicy Freak (dosłownie „margines ulicy”), która gromadzi tysiące dzieci kwiatów ( dzieci kwiatów ) od 1966 roku . Dla mniej szczęśliwych lub mniej zaradnych wycieczka może być skierowana na Baleary , Maroko, a nawet Amsterdam .
W latach 2000 i 2010, ze względu na wzrost cen tanich lotów (tzw. low-cost ), nowe trasy przemierzają neohippisi backpackersi , jak Banana Pancake Trail w Azji, Gringo Trail (w) w Ameryce Południowej lub Afryka Północna i Bliski Wschód (Maroko, Tunezja, Liban, Turcja itd . ).