Samogłoski (sonet)
Samogłoski
Autograf poematu,
muzeum Rimbaud ,
Charleville-Mézières .
Samogłoski jest sonet w Alexandrines przez Arthura Rimbauda , napisany w 1871 roku lub na początku 1872 roku i opublikowana jedynie na5 października 1883w czasopiśmie Lutèce . To jeden z najsłynniejszych wierszy Rimbauda.
Historyczny
Istnieją co najmniej dwie stare odręczne wersje sonetu: pierwsza jest autorstwa Rimbauda i została przekazana Émile Blémont ; druga to kopia autorstwa Verlaine . Różnica polega głównie na interpunkcji .
To Verlaine opublikował sonet w numerze 5 w 12 października 1883z dziennika Lutèce .
Sonet
Dwa poniższe teksty przedstawiają wersję wydania Vanier z 1895 r. (Po lewej) i współczesną wersję wydania Le Livre de Poche (po prawej).
Czarny, E biały, I czerwony, U zielony, O niebieski, samogłoski,
powiem któregoś dnia o twoich utajonych porodach.
Włochaty, czarny gorset świecących much,
które bombardują okrutne smród,
Zatokę Cienia; E, szczerość oparów i namiotów,
Lanca dumnych lodowców, białych królów, dreszcze baldachów
Ja, szkarłat, pluć krwią, śmiech pięknych ust
W gniewie lub pokutnym pijaństwie;
U, cykle, Boskie wibracje virid morzach,
Spokój wypieki obsianych ze zwierzętami, spokój zmarszczek
To alchemia odciski na wielkich intelektualny czołach;
O, najwyższa Trąbka pełna dziwnych wędrowców,
Cisza przecinana przez światy i anioły:
- O Omega, fioletowy promień Jego Oczu!
|
|
Czarny, E biały, ja czerwony, U zielony, O niebieski: samogłoski,
powiem któregoś dnia twoje utajone porody:
A, czarny, włochaty gorset świecących much,
które bombardują okrutne smród,
Zatoki cienia; E, szczerość oparów i namiotów,
Lance dumnych lodowców, biali królowie, dreszcze baldachimów;
Ja, szkarłatny, pluję krwią, śmiejąc się pięknymi ustami
W gniewie lub pokutnym pijaństwie;
U, cykle, boskie wibracje wilgotnych mórz,
Spokój wypieków zasianych przez zwierzęta, spokój zmarszczek
Ta alchemia odciska piętno na wielkich, pilnych czołach;
O, najwyższa Trąbka pełna dziwnych wędrowców,
Cisza przecinana przez światy i anioły:
- O Omega, fioletowy promień Jego Oczu!
|
Oprócz pewnych drobnych różnic interpunkcyjnych, czasownik „ bombardujący ” po lewej stronie stał się „ bombardujący ” po prawej stronie, na początku ostatniego wiersza pierwszej zwrotki .
Interpretacje i analizy
Ten wiersz jest niewątpliwie, wraz z Le Cœur Supplicié , najbardziej komentowanym z wszystkich przez Rimbauda. Wielu badaczy, nauczycieli i innych uczonych, takich jak Ernest Gaubert , Henri Héraut, Henri de Bouillane de Lacoste i Pierre Izambard , Robert Faurisson , Claude Lévi-Strauss , Jean-Jacques Lefrère , Michel Esnault, rozwinęło różne teorie na temat jej źródeł. Oraz znaczenie tego.
W szczególności proponuje się następujące interpretacje:
- wpływ dziecinnych książek z alfabetem w postaci ilustrowanych kolorowych kostek, którymi Rimbaud mógł manipulować w dzieciństwie;
- wizje, które narzucają się „widzącemu” Alchemii Słowa i tworzą nową symbolikę;
- zawiłe odczyty ezoteryczne i okultystyczne;
- fascynacja nauką i synestezją, jak w słynnym wierszu Baudelaire'a zatytułowanym Korespondencje .
W związku z tym widzieliśmy, że ci poeci, wizjonerzy, (z Cabaner , początkowego inicjatora i innych, takich jak symbolistów ), zapowiadają przez ich mierzonej piśmie, co będzie się rozwijać w dalszej multimediów , praktykowane w XX th wieku. Ta sama orientacja programowa, która doprowadzi do powstania cyberkultury (stale aktualizowana, a tym samym ustanawiająca korespondencję w czasie).
Robert Faurisson
Według Roberta Faurissona , nauczyciela szkoły średniej w Vichy na początku lat 60. , jest to poemat erotyczny . Ta interpretacja prowokuje debatę, w której bierze udział kilka krajowych mediów, w tym Le Monde, i kilku naukowców, w tym René Étiemble . To właśnie przy tej okazji Faurisson po raz pierwszy zwrócił uwagę opinii publicznej.
Claude Lévi-Strauss
Claude Lévi-Strauss wyjaśnia sonet nie przez bezpośredni związek między samogłoskami i kolorami, które zostały przedstawione w pierwszym wersie , ale przez analogię między dwoma opozycjami, opozycją między samogłoskami z jednej strony, a między kolorami z drugiej.
Podczas gdy fonem „/ a /” generalnie przywołuje kolor czerwony , Rimbaud kojarzy go, niczym prowokacja, z czernią . W rzeczywistości „ A ” (najbardziej nasycony fonem) jest przeciwieństwem „ E ” ( e cichy ), ponieważ czerń jest przeciwieństwem bieli .
Czerwień „ ja ”, barwa o przewadze chromatycznej, przeciwstawia się następnie achromatycznej czerni i bieli, która ją poprzedza. Zielone „ U ” podąża za czerwonym „ I ”, „ czerwono - zielona opozycja chromatyczna jest maksymalnie podobna do czarnej / białej opozycji achromatycznej, której się udaje ”. Jednak z fonetycznego punktu widzenia najsilniejszą opozycją wobec „ ja ” jest dźwięk ” lub „ a nie „ U ”: Rimbaud zdecydowałby się przeciwstawić „ ja ” „ U ” z powodu braku francuskiego z samogłoską charakterystyczną dla dźwięku „ lub ”.
Pozostaje wtedy samogłoska „ O ”, ale w dwóch kolorach, niebieskim i żółtym . Pod błękitem „ O ”, żółty Clairons pojawia się w drugim tercecie , ponieważ olśniewająca czerwień leżała u podstaw czarnego „ A ” w pierwszym czterowierszu : „ O ” zawiera opozycję niebiesko - żółtą , opozycję analogiczną do że czerwony i zielony. W ostatniej linii kolor niebieski, najbardziej nasycony po czerwieni, przyciemnia się przez zmieszanie go z czerwienią, nawiązując tym samym do czarnego „ A ” na początku sonetu.
Jean-Jacques Lefrere
Jean-Jacques Lefrère zwraca uwagę, że przymiotnik określający taki a taki kolor nigdy nie zawiera samogłoski, która ma go wywoływać. Kolejność prezentacji samogłosek, A ... E ... I ... U ... O ... odwraca ostatnie dwa, kończąc na O, omegi uwzględniającej w wierszu progresję alfy z omegą .
Potomkowie
- Sonetem jest częścią fabuły nowego Oriane lub piątego koloru przez Paul-Loup Sulitzer .
- W 2018 roku Guillaume Meurice opublikował powieść Cosme , fabularyzowane życie Cosme Olvera, samouka zafascynowanego sonetem Rimbauda i który uważa, że odkrył sekret ( „ Jeźdźcy Apokalipsy ...” Czarny, E biały , Ja czerwony, U zielony, O niebieski: samogłoski / Powiem kiedyś twoje utajone porody: ... "" ).
Uwagi i odniesienia
Uwagi
-
Kopia wiersza miała zostać wykonana przez Paula Verlaine'a we wrześniu 1871 roku
-
Autograf w wersji ręki Rimbauda jest przechowywany w Muzeum Rimbaud w Charleville-Mézières .
-
„ Bombouillard ” wydaje się być literówką lub poprawką redakcyjną w wydaniu Vernier, ponieważ odręczny tekst Rimbauda zawiera neologizm „ bombinentny ”, podjęty w wydaniu Le Livre de Poche .
-
Fragment z Correspondances : „Natura jest świątynią, w której żywe filary
czasami wypowiadają pomieszane słowa;
Człowiek przechodzi przez lasy symboli,
które obserwują go znajomymi oczami.
Jak długie echa, które zlewają się z daleka
W ciemnej i głębokiej jedności,
ogromnej jak noc i jak jasność,
Perfumy, kolory i dźwięki reagują na siebie . »
(Zaczerpnięte z kolekcji Les Fleurs du Mal )
Bibliografia
-
Uwagi, z wiersza „Voyelles”, wydanie Poésie / Gallimard
-
Notatka w Rimbaud, Works , Bordas, Garnier classics, 1991.
-
„ Poems: Voyelles ” , na mag4.net (dostęp 18 sierpnia 2015 )
-
André Guyaux , „ Voyelles d'Arthur Rimbaud, comma et point- sema ” , na larevuedesressources.org (dostęp 18 sierpnia 2015 ) .
-
Ernest Gaubert , „ A New Explanation of Arthur Rimbaud's Vowel Sonnet ” , na stronie gallica .bnf.fr , Mercure de France ,Listopad 1904(dostęp 18.08.2015 ) ,s. 551-553
-
Henri de Bouillane de Lacoste i Pierre Izambard , „ Notes et Documents littéraires. On the sonnet of Rimbaud's Vowels ” , na gallica.bnf.fr] , Mercure de France ,1 st styczeń 1935(dostęp 18.08.2015 ) ,s. 180-189
-
Michel Esnault, „ Rimbaud: Voyelles (1871) ” , na rimbaudexplain.free.fr ,24 sierpnia 2013.
-
Charles Baudelaire, „ Korespondencje ”
-
Cabaner jest prawdopodobnym inicjatorem tego poetyckiego "algorytmu" u podstaw samogłosek ... czytaj online
-
Nowe technologie informacji i tworzenia
-
Np .: oprogramowanie ARThur ; UDAĆ SIĘ
-
Np .: http://www.mag4.net/Rimbaud/poesies/textes-inedits.html
-
Memoriał 1991 i 2004
-
Florent Brayard, „ Jak pomysł przyszedł do pana Rassiniera ”, Fayard, 1996, strony 422-428.
-
[wideo] " POESIA 2:" Robert Faurisson i Arthur Rimbaud "- Wyjaśnienie samogłosek " , wywiad z Robertem Faurissonem przeprowadzony przez Mérée Drante na temat jego książki A-t-on lu Rimbaud? , w Dailymotion ,24 stycznia 2016 r(dostęp 3 kwietnia 2016 )
-
Claude Lévi-Strauss, „ Oglądanie, słuchanie czytania ” (por. Powyżej)
-
Guillaume Meurice , Cosme , Arthaud-Flammarion, 2018. ( ISBN 978-2081425620 )
-
„Guillaume Meurice i żongler samogłosek” , L'Express .fr , 10 marca 2018 r.
Zobacz też
Bibliografia
-
Steve Murphy , Le Premier Rimbaud, czyli staż wywrotowy , CNRS i Presses Universitaires de Lyon, 1990.
-
René Étiemble , Le Sonnet des Voyelles , Gallimard, pot. „Procesy”, 1968
-
Georges Poulet , The Exploded Poetry , PUF, 1981
- Dominique Combe, „Poésies”, „Une saison en enfer”, „Illuminations” Arthur Rimbaud, Gallimard, wyd. Ulotka, 2004
-
Pierre Brunel , Arthur Rimbaud czyli lśniąca katastrofa , Champ Vallon, 1983.
- Pierre Brunel, Rimbaud Projekty i osiągnięcia , Champion, coll. Unichamp, 1983
-
Claude Lévi-Strauss , Oglądanie, słuchanie, czytanie , Paryż, Plon ,1993, 192 pkt. ( ISBN 2-259-02715-6 ) , „Sounds and Colours”, rozdz. XIX, s. Od 127 do 137
-
Robert Faurisson , Czy czytaliśmy Rimbauda? następnie przez The Affair Rimbaud , 3 rd edycji, La Vieille Taupe 1991
Powiązany artykuł
Linki zewnętrzne