Torre pellice

Historia Torre Pellice, zabytkowej twierdzy Rorenghi Manfredi i rodzin od momentu XIII -tego wieku, jest ściśle powiązana z waldensów Dolin i ludzi Vaud.

Obecność w tych dolinach wielu rodzin związanych z waldensów ruchu jest poświadczone od XIII th wieku.

Wraz z przystąpieniem Vaudois w 1532 r. do reformacji protestanckiej , Torre Pellice stała się ośrodkiem wymiany religijnej i kulturalnej na skalę europejską.

Od XVI TH do XVIII -tego wieku, Torre Pellice została mocno dotknięta przez prześladowań religijnych. Szczególnie okrutny był rok 1665, który nazywamy Wielkanocą Piemontu : wojska księcia Sabaudii złupiły wioskę, w której 279 rodzin z 295 pochodziło z Vaud. Vaudois zostali wypędzeni w 1686 r. na mocy edyktu z Fontainebleau, ogłoszonego przez księcia Sabaudii Wiktora Amédée II , i musieli udać się na wygnanie do Szwajcarii i Niemiec . Powrócili jednak między 1689 a 1690 rokiem pod przewodnictwem pastora Henri Arnauda . Ten odcinek jest tematem epopei znanej jako Glorieuse R Entrée .

Po zdobyciu Piemontu przez wojska Dyrektoriatu w latach 1802-1814 miasto wchodziło w skład departamentu Padewskiego. Powrót monarchii sardyńskiej w 1815 roku położył kres okresowi wolności religijnej, który przekształcił miasto w ważny ośrodek kultury w okresie I Cesarstwa . W drugiej połowie XVIII XX wieku miasto przeżywało swój początek industrializacji, który został spowolniony przez blokady kontynentalnej .

17 lutego 1848wierni Kościoła Ewangelicko-Waudois uzyskali od króla Sardynii Karola Alberta emancypację i uznanie ich praw obywatelskich i politycznych. Wydarzenie wywołało wielkie uroczystości w dolinach i od tego czasu co roku w wieczór16 lutego, góry Dolin Vaudois są oświetlone ogniskami, które przypominają o przyznaniu Piemontu wolności sumienia.

Podczas XIX -tego wieku, Torre Pellice widział swoją branżę skonsolidować i zwiększyć populację (2 343 mieszkańców w 1819 w 6000 do 1900). Miasto rozrosło się, a linia kolejowa Pignerol- Torre Pellice została otwarta w 1882 roku .

Industrializacja przekształciła tkankę społeczną i dała początek licznemu i dobrze zorganizowanemu środowisku robotniczemu. Pierwsza sekcja partii faszystowskiej powstała w Torre Pellice w 1920 r., a rada miejska została zmuszona do dymisji w 1926 r. Jednak większość mieszkańców wsi była antyfaszystami i miała okazję zademonstrować to w szeregach Odporność.

Centrum świata Vaudois

Siedziba główna instytucji Vaud

Prześladowania religijne lub warunki ekonomiczne skłoniły w różnych okresach wielu mieszkańców Dolin Vaud do wygnania, a Kościół Ewangelicki Vaudois, po zjednoczeniu Włoch , podjął się szerzenia słowa Ewangelii w całym kraju.

Tylko jedna trzecia wiernych Kościoła ewangelickiego Vaud zamieszkuje obecnie w 18 sąsiednich gminach Pignerol .

W Torre Pellice, którą Edmondo De Amicis nazwał włoską Genewą, znajduje się wiele instytucji i budynków, które czynią ją centrum świata Vaudois. Należą do nich w szczególności:

Liceum Vaudois ( Liceo valdese ) [1] zbudowane w 1832 r.;
Szpital Vaud ( Ospedale valdese ), który został zbudowany przy pomocy cara Rosji i króla pruskiego , a którego zarządem zarządza obecnie administracja regionalna Piemontu;
Nowa świątynia Vaudois ( Tempio valdese );
Dom diakonis Vaudois ( Casa valdese delle Diaconesse ) [2] ;
Maison vaudoise ( Casa valdese ), gdzie spotyka się synod Kościoła Ewangelickiego Vaudois;
Muzeum Vaudois ( Museo Valdese ) w Torre Pellice [3] .

Pierwsi emigranci

Pod koniec XV -go wieku, populacja wzrosła w całym Alp i wielu mieszkańców wysokich dolinach zszedł na równinach. Francuska wieś Lourmarin , u stóp masywu Luberon , na równinie Durance , zawdzięcza swoje istnienie Foulques III d'Agoult, który w latach 70. XIV wieku sprowadził z Piemontu kolonię Vaudois, którzy osiedlili się we wsi na stałe. Lourmarin stanowił wówczas centralny element organizacji społeczności Vaud.

Po masakrze z kwietnia 1545 r. , podczas której zlikwidowano 3000 Vaudois z Luberon , część ocalałych wróciła do Piemontu; inni wyjechali do Ameryki Południowej, w region Darién , zawias obu Ameryk, między Kolumbią i Panamą, gdzie osiedlili się z Indianami Cuna. To spotkanie dwóch kultur mniejszościowych i dwóch zagrożonych populacji spowodowało połączenie odzieży i tradycji artystycznych.

Wielojęzyczność

Całość Val Pellice charakteryzuje współistnienie czterech języków: włoskiego, urzędowego od 1560 roku, francuskiego, od dwóch wieków oficjalnego języka Kościoła Vaud, oksytańskiego, średniowiecznego kultury i języka literackiego oraz piemonckiego, popularnego i język handlowy.

Sport

Torre Pellice posiada uznaną drużynę hokeja na lodzie , najstarszą w Piemoncie, utworzony w 1934 roku Hockey Club Valpellice, który grał już w pierwszej lidze mistrzostw Włoch . To właśnie w Torre Pellice grają męskie i żeńskie drużyny All Stars Piemonte .

Z okazji Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2006 region Piemontu wybudował lodowisko Giorgio Cotta Morandini , gdzie odbywały się treningi do zawodów hokejowych.

Od 11 do 17 grudniaW 2006 roku odbyły się hokejowe mistrzostwa świata juniorów z drużynami z grupy B Dywizji 1.

Administracja

Kolejni burmistrzowie

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość
30 czerwca 2004	W trakcie	Claudio Bertalot	Centro-Sinistra
Brakujące dane należy uzupełnić.

Gminy przygraniczne

Angrogna , Villar Pellice , Luserna San Giovanni , Rorà , Bobbio Pellice

Hamlety

Chabrole

Ewolucja demograficzna

Wyliczeni mieszkańcy

Bliźniacze

Guardia Piemontese ( Włochy )
Guillestre ( Francja )
Valdese Karolina Północna ( Stany Zjednoczone )
Waldorf ( Niemcy )

Uwagi i referencje

(it) Popolazione residente e bilancio demografico na stronie internetowej ISTAT .

Zobacz również

Ewidencja organów :
- Plik wirtualnego organu międzynarodowego
- Identyfikator WorldCat
Uwaga w słowniku lub ogólnej encyklopedii : Enciclopedia De Agostini