Sainte-Rose (Gwadelupa)

Rozciągającą 118,6 km 2 powierzchni całkowitej, gmina Sainte-Rose jest drugim co do wielkości gmina w Gwadelupie po Petit-Bourg . Występuje w znacznej części północnej części Basse-Terre (między Lamentin i Deshaies ). Miasto jest szczególnie przecinane przez Wielką Rzekę w Guavas, która oddziela je od Lamentin , rzekę Nogent , rzekę Mosquito , rzekę Ramee , rzekę Salado i rzekę od Starego Fortu, która oddziela terytorium od miasto Deshaies .

Le Morne Jeanneton stanowi Trójstyk gmin Sainte-Rose, Lamentin i Pointe-Noire . Wyższa o 12 m La Couronne znajduje się na granicy miasta i Pointe-Noire .

Miejscowości i przysiółki

Miasto obejmuje wiele sekcji oprócz samej wsi: Bebel, Bellevue, Béron, Bis, Bône, la Boucan, Bis, Cacao, Cadet, Caféière, Choisy, Cluny, hrabstwo Lohéac, Conodor, Desbonnes, Duportail, Durieu, Duzer , Goyavier, Lachaise, Madame, Monplaisir, Morne-Rouge, Moustique, Nolivier, Pont-Canal, Plessis-Nogent, la Ramée, Saint-Val, Sainte-Marie, Sofaïa, Viard, Vinty.

Na przykład sekcja Sofaïa znajduje się na północnym zboczu Parku Narodowego Gwadelupy . Zbudowany na terenie, który pierwotnie należał do rodziny Boisneuf, ważnej rodziny lokalnych polityków, sekcja obejmuje między innymi kaplicę wotywną poświęconą Rose de Lima alias „Santa Rosa” oraz niezwykłe stanowisko geologiczne, bardzo siarkowe kąpiele wodne. popularny wśród Indian i turystów z Zachodu.

Gminy przygraniczne

Historia

Pierwsi osadnicy, 400 Francuzów dowodzonych przez Jeana du Plessis d'Ossonville i Charlesa Liénarda de l'Olive z czterema zakonnikami Zakonu Świętego Dominika, w tym Pierre Pélican i Raymond Breton , wylądowali w Pointe Allègre w Sainte-Rose na28 czerwca 1635 r. Historyk z Gwadelupy, Jules Ballet (1825-1904) wskazuje na budowę dwóch fortów: Fort Saint-Pierre nad brzegiem rzeki zwanej Vieux-Fort , Liénard de l'Olive założył na jej brzegach swój dom. Du Plessis założył swój dom na wschód od Pointe, nad brzegiem rzeki Petit-Fort, ponieważ u jej ujścia zainstalowano fortyfikacje. Ojciec Raymond Breton i dwóch innych duchownych osiedlili się na plantacji i zbudowali kaplicę z cmentarzem. Mapa autorstwa Jean-Baptiste Du Tertre pokazuje lokalizację tych dwóch fortów. Odległość między fortami wynosiła według Du Tertre'a 900 metrów. Po tych pierwszych osadach nie ma widocznych śladów.

Jean du Plessis zmarł w grudzień 1635, pozostawiając dowództwo i gubernatorstwo wyspy Charlesowi Liénardowi de l'Olive. Ten ostatni atakuje karaibskich Indian, aby wziąć ich żony i ukraść ich ziemię.

Miejsce to początkowo nosi nazwę Grand-Cul-de-Sac, następnie Saint-Pierre, a wreszcie w 1790 r. Sainte-Rose (po wybudowaniu około 1745 kościoła pod wezwaniem Sainte-Rose de Lima ).

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1961 r., pierwszego spisu po departamentalizacji z 1946 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin o liczbie mieszkańców powyżej 10 000 spisy ludności odbywają się co roku po przeprowadzeniu badania próby adresów reprezentujących 8% ich mieszkań, w przeciwieństwie do innych gmin, w których co roku przeprowadza się prawdziwy spis.

W 2018 r. miasto liczyło 18650 mieszkańców, co oznacza spadek o 7,42% w porównaniu do 2013 r. ( Gwadelupa : -3,6%, Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).

Ewolucja populacji [ edytuj ]

1961	1967	1974	1982	1990	1999	2006	2011	2016
10,290	11 624	12 050	12 299	13.995	17 574	19,989	20 241	19 468

Ewolucja populacji [ edytuj ] , ciąg dalszy (1)

2018	-	-	-	-	-	-	-	-
18 650	-	-	-	-	-	-	-	-

Od 1961 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Insee od 1968 do 2006, a następnie od 2006) Histogram rozwoju demograficznego

Polityka i administracja

Załączniki administracyjne i wyborcze

Gmina należy do okręgu Basse-Terre i jest centralnym biurem kantonów Sainte-Rose-1 i Sainte-Rose-2 od czasu redystrybucji kantonów w 2014 roku .

Do wyboru deputowanych, Sainte-Rose jest częścią trzeciego okręgu wyborczego Gwadelupy od 1988 roku .

Międzywspólnotowość

Sainte-Rose jest częścią aglomeracji North Basse-Terre i jest jej siedzibą od momentu jej powstania w 2010 roku.

Lista burmistrzów

Lista kolejnych burmistrzów

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość
1945	Marzec 1959	Wergiliusz Chatuant	SFIO	Restaurator
Marzec 1959	Marzec 1983	Karol Gabriel	SFIO → FGPS → UDF	Ogólne radny z kantonu Sainte-Rose-1 (1958 → 1987)
Marzec 1983	Czerwiec 1995	Daniel Jean	FGPS → GUSR	Szkoła dyrektor generalny radca w kantonie Sainte-Rose-1 (1987 → 2001) wiceprzewodniczący rady generalnej Gwadelupy (1994 → 2001)
Czerwiec 1995	grudzień 2001	Clodomir Bajazet	OG - RPR	Nauczyciel szkoły Radca Regionu z Gwadelupy (1998 → 2003)
grudzień 2001	marzec 2014	Ryszard Yacou	OG - UMP	Liceum główny radca generalny w kantonie Sainte-Rose-1 (2002 → 2008) ponownie wybrany w wyborach lokalnych cząstkowych z lutego 2003
marzec 2014	w trakcie reelekcji w lipcu 2020 r.	Claudine Bajazet	aplikacja. FGPS	Nauczyciel Radca Regionu z Gwadelupy (2010 → 2015) Departmental Radny z kantonu Sainte-Rose-2 (2015 →)
Brakujące dane należy uzupełnić.

Gospodarka

Główna działalność gospodarcza miasta związana jest z uprawą trzciny cukrowej i produkcją rumów z Gwadelupy, z obecnością na terenie dwóch ważnych gorzelni: destylarni osiedlowej Séverin produkującej rum Séverin i destylarni Reimonenq produkującej rum rozgrzewający serce . Rybołówstwo i ZAC de Nolivier również uczestniczą w działalności gospodarczej Sainte-Rose.

Największa farma wiatrowa we francuskich Indiach Zachodnich została zbudowana na terenach L'Espérance i Bellevue, z ośmioma turbinami wiatrowymi o łącznej mocy 16 MW . Zainaugurowany dnia26 stycznia 2019przez firmę Valorem przy pomocy firmy Sotradom of Jacques Gaddarkhan jest do tej pory najpotężniejszym parkiem we Francji wyposażonym w akumulatory do magazynowania energii elektrycznej o mocy 5 MW z możliwością wtłaczania do sieci w celu jej wsparcia w przypadku niska produkcja wiatru.

Społeczeństwo i usługi publiczne

Edukacja

Podobnie jak wszystkie gminy archipelagu Gwadelupy, Sainte-Rose jest częścią Akademii Gwadelupy . Miasto posiada na swoim terenie siedem przedszkoli (Archelon, Beauperthuy, Bourg 1, Bourg 2, La Boucan, Madame i Viard) oraz dziesięć szkół podstawowych (Bourg 1, Bourg 2, Cadet, Duzer, Joseph-Reimonenq, La Boucan, Madame , Morne-Rouge, Morne-Zizi i La Persévérance (prywatne)).

Jeśli chodzi o szkolnictwo średnie, w mieście znajdują się uczelnie Bebel i Bois-Rada, a także liceum ogólnokształcące i technologiczne Sonny-Rupaire (dawniej liceum Nord-Basse-Terre).

Zdrowie

woda

W gminie znajduje się zakład produkcji i uzdatniania wody pitnej Sofaïa na swoim terytorium, którego zdolność produkcyjna i dostawcza publicznej sieci wodociągowej w północnym Basse-Terre podwoiła się po poważnych pracach podjętych w 2019 r. (w szczególności w zakresie automatyzacji procesów) w celu lokalnie złagodzić powtarzające się problemy związane z wieżami ciśnień i częstymi cięciami w sieci Gwadelupy.

Sporty

W mieście znajduje się wiele obiektów sportowych, w tym stadion miejski Sainte-Rose, korty tenisowe, hala sportowa, ośrodek jeździecki Domaine de Belle Plaine (jedyny ośrodek oznaczony przez Francuską Federację Jeździecką ) na Gwadelupie) oraz miejsce żeglarstwa zajęcia.

W rzeczywistości Sainte-Rose jest siedzibą wielu klubów sportowych:

USR ( Holy Rosian Unit ), do piłki nożnej, koszykówki i piłki ręcznej
Juvenis, dla piłki nożnej
Spadająca gwiazda, dla piłki nożnej
ASR (Avenir sainte-rosien) dla piłki nożnej
USR-Bike STPA, do jazdy na rowerze
Klub tenisowy Sainte-Rose
Kroki z północy, dla lekkoatletyki, inicjacja do lekkoatletyki i lekkoatletyki
Kajakarstwo morskie na spływy kajakowe

Mieszkańcy miasta mogą uprawiać sporty wodne, takie jak nawigacja, nurkowanie, windsurfing, kitesurfing...

Miejsca i zabytki

Creole Ekomuzeum Gwadelupy , znajduje się na drodze do Sofaïa-Pont Canal, poświęcone historii, kulturze, tradycji, w ogrodzie Creole z leczniczego oranżerii, jego trasie przyprawy, jej kwiaty. Witryna jest oznaczona jako niezwykły ogród i jest partnerem i sponsorem szkoły mieszanej 1, członka krajowej sieci szkół stowarzyszonych UNESCO.
Maison du Rhum (na wschód od wsi) stworzony przez gorzelnię Reimonenq ; oprócz prezentacji produkcji rumu na Gwadelupie znajduje się tam sekcja prezentująca około czterdziestu modeli statków, a także sala prezentująca motyle i owady, w tym Dynaste Hercules , z pięknymi zbiorami pokazującymi wszystkie rozmiary osiągane przez tego owada, jak jak również wszystkie wady rozwojowe, które mogą wpływać na rogi samców.
Domaine de Séverin (na wschód od wioski), w którym znajduje się destylarnia produkująca rum Séverin .
Miejską działalność kulturalną zapewnia programowanie, głównie teatralne, sali Louis-Daniel-Beauperthuy .
Place Tricolore (w wiosce)
Kąpiele siarkowe w Sofaïa (na południe od wioski), jednym ze źródeł termalnych Gwadelupy .
Kaplica wotywna Sainte-Rose-de-Lima (na południe od wsi).
Rezydencja artystów La Ramée, własność Rady Generalnej Gwadelupy , położona przy wyjeździe z wioski w kierunku Deshaies.
Ponadto żandarmeria i przychodnia miejska to dzieło architekta Ali Tura, wykonane w latach 1930-1932.
Główne plaże Sainte-Rose to: plaża Amandiers (na zachód od wioski), plaża Nogent w Pointe Allègre, plaża Clugny, plaża Mambia, plaża Petit Fort, Pointe des Islands, Anse du Grand-Bas-Vent, Anse Vinty .

Osobowości związane z gminą

Louis Daniel Beauperthuy (1807-1871), lekarz i naukowiec, który odkrył sposób przenoszenia żółtej febry , urodzony w Sainte-Rose.
Désiré Breton , członek ekspedycji Baudin , urodzony w Sainte-Rose w 1781 roku.
Ernest Cabo (1932-2019), biskup Gwadelupy od 1984 do 2008, urodzony w Sainte-Rose.
Virgile Chatuant (1887-1971), gaullista i przeciwnik Vichy, internowany w latach 1940-1941, następnie w 1943 w Fort Napoleon des Saintes , radny generalny i burmistrz SFIO Sainte-Rose (1945-1959). Jego imię nosi ulica we wsi.
Alexandre Privat d'Anglemont (1815-1859), francuski pisarz i dziennikarz urodzony w Sainte-Rose.

Uwagi i referencje

Uwagi

Zgodnie z konwencją w Wikipedii zachowano zasadę wyświetlania w tabeli spisu i na wykresie, dla legalnych populacji po 1999 r., tylko populacji odpowiadających wyczerpującemu badaniu spisowemu dla gmin poniżej 10 000 mieszkańców oraz że populacje lata 2006, 2011, 2016 itd. dla gmin powyżej 10 000 mieszkańców, a także najnowszą legalną populację opublikowaną przez INSEE dla wszystkich gmin.
prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st stycznia 2018.

Bibliografia

Kluczowe dane dla gminy Saint-Rose (97129) , INSEE , 21 kwietnia 2021 r.
Albański Dignat. 28 czerwca 1635: Gwadelupa staje się francuską herodotą ,
[PDF] Fortuné chalumeau, przybycia pierwszych mieszkańców do Gwadelupy w czerwcu 1635: pism kronikarzy i realiów wyspiarskich , genealogia i Historia Karaibów n o 214, maj 2008.
Historia Gwadelupy , L'Or des Îles / Regionalne Centrum Dokumentacji Edukacyjnej Akademii Martyniki / Zgromadzenie Narodowe ANOM Senat Gwadelupa w historii: fizyczna, gospodarcza, rolnicza, handlowa, finansowa Gwadelupa, polityczna i społeczna, 1492-1900 - Oruno Lara Historia Gwadelupy, tom 1 - Auguste Lacour Historia niewolnictwa we francuskich koloniach…
„Sainte-Rose de Guadeloupe” , Maeva Raspail, Gwadelupa La Première , 6 sierpnia 2019 r.
Organizacja spisu na insee.fr .
Ludność według płci i pięcioletniego wieku od 1968 do 2013 r. – Zharmonizowane spisy powszechne – Serie wydziałowe i miejskie
dla lat 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018
" Nowy burmistrz Sainte-Rose " , na MAXImini.com ,17 grudnia 2001
" Sainte-Rose: Yacou wiszący na fotelu " , na MAXImini.com ,10 lutego 2003 r.
" Rada Stanu potwierdza wybór Richarda Yacou " , na MAXImini.com ,7 listopada 2003 r.
" Sainte-Rose. Claudine Bajazet wybrana na burmistrza ”, Francja-Antyle ,30 marca 2014( przeczytaj online )
" Sainte-Rose. Claudine Bajazet wraca na fotel burmistrza ”, Francja-Antyle ,4 lipca 2020 r.( przeczytaj online ).
" Dlaczego przyszła farma wiatrowa Sainte-Rose jest wyjątkowa " , na Francja-Antyle ,17 marca 2018 r..
„ Realizacja fundamentów ” , na http://www.parc-eolien-de-sainte-rose.fr/ ,14 marca 2017 r.
Michel Revol, „ Indie Zachodnie stawiają (wreszcie) na energię wiatrową ”, Le Point ,30 stycznia 2019( przeczytaj online , skonsultowano 8 marca 2019 r. ).
„Wstępna wizyta w fabryce Sofaïa przed jej inauguracją” , Francja-Antyle , 22 lipca 2019 r.
Michèle Robin-Clerc , Opis pracy Ali Tur , Basse-Terre, Rada Regionalna Gwadelupy ,2010( czytaj online ) , s. 7-8.