Saint-Appolinard (Loara)

Saint-Appolinard
Saint-Appolinard (Loara)
Wioska Saint-Appolinard w kwietniu 2020 r. W tle, w prawym górnym rogu, wieża wojskowa crêt de Botte i przekaźnik telewizyjny crêt de l'Œillon.
Administracja
Kraj Francja
Region Owernia-Rodan-Alpy
Departament Loara
Miasto Saint Etienne
Międzyspołeczność Wspólnota gmin Pilat Rhone
Mandat burmistrza
 Annick Flacher
+2.020 -2.026
Kod pocztowy 42520
Kod wspólny 42201
Demografia
Miły Saint-Appolinaires
Ludność
miejska 		683  mieszk. (2018 wzrost o 7,73% w porównaniu do 2013 roku)
Gęstość 69  mieszk./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 45 ° 20 ′ 34 ″ na północ, 4 ° 39 ′ 11 ″ na wschód
Wysokość Min. 368  m
Maks. 1060  m
Powierzchnia 9,84  km 2
Rodzaj Gmina wiejska
Obszar atrakcji Gmina z wyłączeniem atrakcji miejskich
Wybory
Oddziałowy Kanton Piłat
Ustawodawczy Czwarty okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Auvergne-Rhône-Alpes
Zobacz na mapie administracyjnej Auvergne-Rhône-Alpes Lokalizator miasta 14.svg Saint-Appolinard
Geolokalizacja na mapie: Loara
Zobacz na mapie topograficznej Loary Lokalizator miasta 14.svg Saint-Appolinard
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Saint-Appolinard
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Saint-Appolinard
Znajomości
Stronie internetowej https://st-appolinard42.fr/

Saint-Appolinard jest francuski gmina znajduje się w Loire departamentu w tym regionie Auvergne-Rhône-Alpes .

Położona na zboczach góry Pilat miejscowość graniczy z departamentem Ardèche , od którego jest oddzielona strumieniem. Jego działalność gospodarcza jest zasadniczo skierowana w stronę rolnictwa, po długim uprawianiu hodowli jedwabników . Jego mieszkańcy nazywani są Saint-Appolinaires .

Geografia

Lokalizacja

Saint-Appolinard znajduje się w departamencie Loary , na terenie regionalnego parku przyrody Pilat . Jacques Perreton ujmuje to miasto następującymi słowami: „prawie Ardéchoise, ale całkowicie Forézienne, jest to najbardziej na południe wysunięta gmina płaskowyżu pelusińskiego” .

Topografia, geologia i rzeźba terenu

Miejscowość leży u podnóża góry Pilat , która wznosi się na 1432  m n.p.m. Zajmuje obszar 984  hektarów, na wysokości od 430 do 1000  m .

Terytorium gminy odznacza się dużą koncentracją, na wysokości wsi, granitu muskowitowego w przestrzeni utworzonej głównie z niejednorodnego granitu biotytowego ; Zwróć również uwagę na obecność mikrogrenicznych gromad skalnych , rzadkich w regionie.

Hydrografia

Terytorium miasta przecina od południa strumień Pontin, który stanowi granicę z departamentem Ardèche .

Drogi komunikacyjne i transport

Miasto obsługuje droga departamentalna D 503, dawna droga krajowa.

Toponimia

Nazwa Saint-Appolinard wynosi od św Apollinaire , martwego biskupa męczennika w Rawennie w II -go wieku.

Kartulariusz od Saint-Sauveur-en-Rue wspomina w roku 1080 parafia Sancti Appollinaris . Nazwa następnie zmienia się w czasie: Sancto Appolinare w 1090, Sant Appolenar w 1173 Sancto Appolinario w 1267 Sancti Appolinard w 1410 i wreszcie Saint-Appolinard w 1678 roku Cassini mapę wspomina XVIII th century miejscowości Sankt Appollinard .

Mieszkańcy miasta nazywają się Saint-Appolinaires .

Historia

Od starożytności do Ancien Régime

W okresie galijsko-rzymskim teren obecnej gminy przecinała droga, co sugeruje dość dobrze prosperującą działalność gospodarczą. Podczas wykopalisk znaleziono również ślady tego okresu. W 1090 r. Gui de Bourgogne , arcybiskup Vienne , podarował przeoratowi Saint-Sauveur-en-Rue kaplicę poświęconą św . Apollinaire . Terytorium zostaje następnie wzniesione w parafii i przyjmuje imię świętego.

Niewiele wiadomo o historii początków wsi. Według Julesa Érauda „rzecz osobliwa, żadne starożytne pismo nie wspomina o tej miejscowości. Odnajduje się z kolei nazwy innych gmin kantonu, ale Saint-Apolinar [ sic ] nic nie jest wskazane, poza tym, że występuje jako część seigniory lub baronii Maclas ” . Najpierw pod władzę panowania Malleval w 1336, Saint-Appolinard integruje rzeczywiście baronia Maclas w 1632 roku XV th wieku oznaczony lokalnie przez wprowadzenie rolnictwa do jedwabiu . Na poziomie religijnym gmina zależy od arcykapłana Bourg-Argental , w przeciwieństwie do większości innych wiosek należących do arcykapłana Condrieu . Pod koniec XVII -tego wieku, Saint-Appolinard jest dotknięte przez Wielkiego Głodu 1693-1694 .

Okres współczesny

Podczas rewolucji francuskiej twierdza Solencenas, założona w 970 roku i znajdująca się w obecnym miejscu zwanym Bazin, została zniszczona. WGrudzień 1790, wikariusz Rantonet i ksiądz Devaux z Saint-Appolinard są uważani za opornych na cywilną konstytucję duchowieństwa  ; ten ostatni zostaje zastąpiony przez księdza Dauphina, który złożył konstytucyjną przysięgę. Z ekonomicznego punktu widzenia, jest to terytorium gminy, które są otwarte dla XVIII th century, część ołowiu kopalniach Baron François Blumenstein , aktywny aż do 1831 roku.

Około 1850 r. Théodore Ogier opisał wioskę w następujący sposób: „W dość dobrze uprawianej dolinie, bez porządku wokół kościoła, Saint-Appolinard nie przedstawia niczego niezwykłego. Domy są solidnej konstrukcji, ale nieregularne w kształcie i wyrównaniu […]. Produkcje składają się z pszenicy, warzyw, zbóż i owoców ” . Jedwabnictwo spadła od 1860 roku z powodu choroby, która prowadzi do dywersyfikacji.

Budynek, w którym obecnie mieści się ratusz, został zainaugurowany w 1898 r. W czasie I wojny światowej w akcji zginęło 32 mężczyzn z miasta. Druga wojna światowa kosztowała życie sześciu mieszkańców. Ludność wioski zaczęła się wówczas regresować, co miało swój punkt kulminacyjny w latach 70. XX wieku, zanim wzrosła do dnia dzisiejszego. W przeciwieństwie do innych miast w kantonie, Saint-Appolinard od dawna ma własną sieć wodną i dopiero późno dołącza do Regionalnego Parku Przyrodniczego Pilat .

Polityka i administracja

Polityczne trendy i wyniki

W 2017 roku w mieście było zarejestrowanych 533 wyborców .

W pierwszej turze wyborów prezydenckich 2017 roku , Jean-Luc Mélenchon ( La France insoumise ) wyszedł na górę z 23,56  % głosów oddanych. Za nim uplasował się Marine Le Pen ( Front Narodowy ) z 22,44  % i Emmanuel Macron ( W marszu! ) Z 20,89  % . Następnie François Fillon ( Les Républicains ) z 18  % , Benoît Hamon ( Partia Socjalistyczna ) z 5,56  % , Nicolas Dupont-Aignan ( Debout la France ) z 4,89  % , Jean Lassalle ( Resist! ) Z 1,56  % i Philippe Poutou ( New anti Partia kapitalistyczna ) z 1,33  % . Udział w pierwszej turze wyniósł 84,43  %, z czego 2,25  % stanowiły puste i zepsute karty do głosowania. W drugiej turze udział jest niższy i wynosi 69,61  % wyborców, w tym 12,76  % głosów pustych lub zerowych. Emmanuel Macron zdobył 58,22  % głosów oddanych w drugiej turze.

W pierwszej turze wyborów prezydenckich 2012 roku , Marine Le Pen ( Front Narodowy ) wyszedł na górę z 23,65  % głosów oddanych. Kolejne są Nicolas Sarkozy ( Unia na rzecz Ruchu Ludowego ) z 22,25  % i François Hollande ( Partia Socjalistyczna ) z 19,44  % . Następnie są Jean-Luc Mélenchon ( lewy przód ) z 12,88  % , François Bayrou ( Ruch Demokratyczny ) z 10,30  % , Eva Joly ( Europe Écologie Les Verts ) z 4,68  % i Nicolas Dupont-Aignan ( Standing the France ) z 3,98  % . Udział w pierwszej turze wyniósł 85,63  %, z czego 1,57  % stanowiły puste i zepsute karty do głosowania. W drugiej turze François Hollande wyprzedza Nicolasa Sarkozy'ego z 54,18  % głosów. Udział wynosi 84,45  % głosujących, w tym 6,69  % głosów pustych lub zerowych; Wstrzymanie się od głosu wynosi 15,55  % .

W pierwszej turze wyborów prezydenckich 2007 , Nicolas Sarkozy ( Union pour un Mouvement Populaire ) wyszedł na górę, zdobywając 23,60  % głosów. Za nim plasuje się Ségolène Royal ( Partia Socjalistyczna ) z 22,47  % , François Bayrou ( Unia na rzecz Demokracji Francuskiej ) z 18,88  % i Jean-Marie Le Pen ( Front Narodowy ) z 12,58  % . Głos wstrzymujących się od głosu wynosił 13,54  % . W drugiej turze ponownie prowadzi Nicolas Sarkozy z 52,22  % głosów, wstrzymujących się wówczas z 12,38  % .

Lista burmistrzów

Lista kolejnych burmistrzów
Kropka Tożsamość Etykieta Jakość
Brakujące dane należy uzupełnić.
Marzec 2001 Marzec 2008 Pierre-Luc Perrin    
Marzec 2008 W trakcie Annick Flacher    

Międzyspołeczność

W 2001 roku Saint-Appolinard dołączył do społeczności gmin Pilat Rhodanien , która zrzesza 14 gmin o populacji szacowanej na 16.452 mieszkańców w 2016 roku.

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. Legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis powszechny opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji dotyczących kolejno wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, a legalne populacje w kolejnych latach szacuje się za pomocą interpolacji lub ekstrapolacji. W przypadku gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2005 r.

W 2018 roku miasto liczyło 683 mieszkańców, co stanowi wzrost o 7,73% w porównaniu do 2013 roku ( Loara  : + 0,89%, Francja bez Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
775 590 704 813 780 731 775 887 929
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
891 903 902 823 819 822 805 716 714
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
671 683 615 549 550 558 541 437 426
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1962 1968 1975 1982 1990 1999 2005 2010 2015
383 352 338 370 427 526 596 609 668
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2018 - - - - - - - -
683 - - - - - - - -
Od 1962 do 1999: populacja bez podwójnego liczenia  ; w następujących terminach: ludność miejska .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., A następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Struktura wiekowa

Rozkład ludności gminy według grup wiekowych w 2016 r. Przedstawia się następująco:

Piramida wieku w Saint-Appolinard w 2016 r. W procentach
Mężczyźni Klasa wieku Kobiety
0.6  90 lat lub więcej 0.6 
5.8  75 do 89 lat 7.3 
19.2  60 do 74 lat 17.7 
22.7  45 do 59 lat 19.3 
17.8  30 do 44 lat 21.1 
13.5  15 do 29 lat 13.8 
20.4  0 do 14 lat 20.3 
Piramida wieku departamentu Loary w 2016 r. W procentach
Mężczyźni Klasa wieku Kobiety
0,7  90 lat lub więcej 2.1 
7.7  75 do 89 lat 11.2 
16.6  60 do 74 lat 17.2 
19.6  45 do 59 lat 18.9 
18.3  30 do 44 lat 17.2 
17.7  15 do 29 lat 16.2 
19.5  0 do 14 lat 17.2 

Edukacja

W mieście znajduje się szkoła podstawowa, która przyjmuje klasy CE2 , CM1 i CM2 i działa jako grupa edukacyjna ze szkołą Véranne, a także mikro-żłobek .

Według spisu stanowisk w szkołach podstawowych z 1952 r., W wiejskiej szkole przebywa 11 chłopców, a dziewczynki uczęszczają do szkoły prywatnej. Ze względu na brak wystarczającej liczby uczniów szkoła zamknęła swoje podwoje w 1964 r., By ponownie otworzyć ją w 1974 r.

Planowanie miasta

Typologia

Saint-Appolinard jest gminą wiejską, ponieważ należy do gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE . Gmina jest również poza atrakcjami miejskimi.

W 2016 roku 337 lokali mieszkalnych w mieście stanowiło 79,8  % głównych rezydencji, prawie same domy. W 2016 r. Było 26 pustostanów wobec 24 w 2011 r. Mieszkańcy to głównie właściciele (84  % ), a 14,1  % to najemcy.

Ponad połowa (59,9  % ) gospodarstw domowych w 2016 r. Mieszkała w głównym miejscu zamieszkania od dziesięciu lat lub dłużej. Spośród 269 głównych rezydencji 129 (48  % ) ma pięć lub więcej pokoi. Średnia liczba pokoi w 2016 roku wyniosła 4,6. Zdecydowana większość rezydencji (97  % ) posiada łazienkę z wanną lub prysznicem. Do ogrzewania tylko 18,2  % mieszkań ma w pełni elektryczne ogrzewanie indywidualne, a 49,8  % ma indywidualne ogrzewanie centralne. Wreszcie, 82,5  %  rezydencji ma co najmniej jedno miejsce parkingowe, a 97  % gospodarstw domowych ma co najmniej jeden samochód.

Zagospodarowanie terenu

Zagospodarowanie przestrzenne gminy, odzwierciedlone w bazie danych „ Zawód europejski biofizyczny gleby Corine Land Cover” (CLC), odznacza się znaczeniem obszarów rolniczych (69,6% w 2018 r.), Niemniej jednak spadło w porównaniu z 1990 r. (76,2%). Szczegółowy podział w 2018 roku przedstawia się następująco: łąki (50,7%), lasy (24,3%), niejednorodne tereny rolnicze (17,2%), obszary zurbanizowane (6,1%), uprawy trwałe (1,7%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Gospodarka

Dochody ludności i podatki

W 2016 r. Współczynnik aktywności zawodowej osób w wieku od 15 do 64 lat wyniósł 76,3  % i był wyższy od średniej wydziałowej (72,7  % ). Stopa bezrobocia wyniosła 7,6  % , jednocześnie poniżej 10  % średniej departamentalnej.

Rolnictwo, biznes i biznes

W 2015 roku w mieście jest dziewięć gospodarstw. W 2017 roku z wyłączeniem rolnictwa funkcjonuje 28 firm, w tym pięć z sektora przemysłowego, sześć z sektora budowlanego i siedem firm. Dla turystyki wioska ma kemping o pojemności 30 osób.

W 2012 r. Artykuł w prasie resortowej zwraca uwagę na główne problemy lokalnej gospodarki:

„Na„ dobrym ”zboczu Piłata, w Saint-Appolinard znikają winorośle. Arborystyka, wszechobecna na wschodzie, staje się tam coraz rzadsza. Niemal śródziemnomorski klimat panujący latem na Maclas, Chavanay i Malleval jest tam mniej oczywisty. Rolnicy nadal tam są, ale na jak długo? Spośród czterech mieszkańców Saint-Appolinard dwie są bliskie przejścia na emeryturę. Czego należy się obawiać zaakcentowania zaniedbania rolniczego, nawet jeśli wiele hektarów jest zajmowanych przez rolników z sąsiednich gmin. "

Apelacje na terytorium

Miasto ma łącznie dziesięć nazw na terytorium:

Miejsca i zabytki

Muzeum radia TSF powstało w 1997 roku z inicjatywy dwóch osób. Mieści 350 słupów, z których najstarszy pochodzi z 1916 roku.

Kościół, poświęcony kultowi św Apollinaire, została przebudowana w XII th wieku w stylu romańskim i odnowiony pod koniec XIX -go wieku przez architekta Meley od Saint-Julien-Molin-Molette  ; następnie dobudowano tympanon i dwie nawy boczne oraz podwyższono dzwonnicę. Główną cechą tego kościoła jest unikatowa w regionie polichromia iglicy. Posągi św Apollinaire i Saint Philibert, jak również aspersorium zostały wymienione jako zabytki Ponieważ2 sierpnia 2006.

Krzyż Sainte-Blandine, zbudowany w 1898 r., Zniszczony w 1910 r. Przez upadek z drzewa, a następnie odbudowany, wyróżnia się imponującym kamiennym cokołem (ok. 20  m 3 ).

.

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.
  2. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., Przy zastosowaniu nowej definicji charakteru wiejskiego14 listopada 2020 r w międzyresortowym komitecie ds. wsi.

Bibliografia

  1. Perreton 2019 , s.  16.
  2. „  Saint-Appolinard: prezentacja  ” , na st-appolinard42.fr , Mairie de Saint-Appolinard (dostęp 9 kwietnia 2020 ) .
  3. Tomas 1980 , s.  5.
  4. „  Saint-Appolinard  ” , na pilatrhodanien.fr , Communauté de gminy du Pilat Rhodanien (dostęp 10 kwietnia 2020 ) .
  5. Tomas 1980 , s.  3.
  6. Perreton 2019 , str.  17.
  7. Jean-Édouard Dufour, Słownik topograficzny Departamentu Loary , Uniwersytet Saint-Étienne,1946, 1184  str. ( ISBN  978-2-86272-412-6 , czytaj online ) , str.  849-850.
  8. "  Nasi mieszkańcy  ", Dan l'tan , Oblicza naszej Pilat, n o  30,2009, s.  52 ( ISSN  0246-8174 ).
  9. Jules Eraud, Przyczynek do historycznego miasteczka Pélussin (Loire) , twarze naszego Pilat ( 1 st  ed. 1895), 43  str. , s.  35.
  10. Jean Perreton "  Niektóre historycznych osobliwości na gminach kantonu Pélussin  ", Dan l'tan , twarze naszego Pilat, n o  21,2000, s.  29 ( ISSN  0246-8174 ).
  11. "  wielki głód 1693 widoczne w rejestrach parafialnych Saint-Appolinard  ", Dan l'tan , twarze naszego Pilat n O  34,2013, s.  5 ( ISSN  0246-8174 ).
  12. Odile Faivre, "  prześladowania Kościoła katolickiego  ", Dan l'tan , twarze naszego Pilat, n o  10,1989, s.  73-75 ( ISSN  0246-8174 ).
  13. Lhortolat i in. 2004 , s.  102.
  14. Théodore Ogier, Francja przez kantony: kantony Pélussin i Condrieu , Faces of our Pilat,1994( 1 st  ed. 1850), 124  , str. , s.  24 i 25.
  15. Lhortolat i in. 2004 , s.  98.
  16. Perreton 2019 , s.  18.
  17. „  Wyniki wyborów prezydenckich 2017  ” , na interieur.gouv.fr , Ministerstwo Spraw Wewnętrznych ,2017(dostęp 9 kwietnia 2020 ) .
  18. „  Wyniki wyborów prezydenckich w 2012 r.  ” , Na interieur.gouv.fr , Ministerstwo Spraw Wewnętrznych ,2012(dostęp 9 kwietnia 2020 ) .
  19. „  Wyniki wyborów prezydenckich w 2007 r.  ” , Na interieur.gouv.fr , Ministerstwo Spraw Wewnętrznych ,2007(dostęp 9 kwietnia 2020 ) .
  20. Saint-Appolinard na stronie internetowej Stowarzyszenia Burmistrzów Francji, przeglądano 29 czerwca 2015 r.
  21. „  Gminy terytorium  ” , na stronie pilatrhodanien.fr , Wspólnota gmin Pilat Rhodanien (przeglądano 11 kwietnia 2020 r . ) .
  22. Organizacja spisu ludności na stronie insee.fr .
  23. Departamentalny kalendarz spisu ludności na stronie insee.fr .
  24. Od wiosek Cassini do dzisiejszych miast na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  25. Insee - Populacje prawne gminy w latach 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
  26. "  Kompletny plik: Gmina Saint-Appolinard (42201)  " , na insee.fr , Narodowy Instytut Statystyki i Badań Ekonomicznych ,6 kwietnia 2020 r(dostęp 9 kwietnia 2020 ) .
  27. "  Kompletna dokumentacja: Departament Loary (42)  " , na stronie insee.fr , Krajowy Instytut Statystyki i Studiów Ekonomicznych ,6 kwietnia 2020 r(dostęp 9 kwietnia 2020 ) .
  28. „  Szkoła Saint-Appolinard  ” , na st-appolinard42.fr , Mairie de Saint-Appolinard,10 marca 2019 roku(dostęp 10 kwietnia 2020 ) .
  29. „  Micro- crèche  ” , on st-appolinard42.fr , Mairie de Saint-Appolinard (dostęp 10 kwietnia 2020 ) .
  30. Roger Faure, "  60 lat temu: sytuacja szkół publicznych w Pilat ligérien  ", Dan l'tan , twarze naszego Pilat, n o  33,2012, s.  9 ( ISSN  0246-8174 ).
  31. „  Typologia miejska / wiejska  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (przegląd: 28 marca 2021 ) .
  32. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowany 28 marca 2021 ) .
  33. „  Understanding the density grid  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 28 marca 2021 ) .
  34. „  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020.  ” , na stronie insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 28 marca 2021 ) .
  35. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na stronie insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 28 marca 2021 ) .
  36. „  CORINE Land Cover (CLC) - Podział obszarów na 15 pozycji użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 26 kwietnia 2021 )
  37. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 26 kwietnia 2021 ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij dolną część pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.
  38. Xavier Alix, „  Saint-Appolinard przeszedł lifting  ” , na stronie lessor42.fr ,20 kwietnia 2012(dostęp 10 kwietnia 2020 ) .
  39. „  Geographical area of AOC-AOP  ” , data.gouv.fr (dostęp 11 kwietnia 2020 r . ) .
  40. „  Geographical area of ​​IGP  ” , data.gouv.fr (dostęp 11 kwietnia 2020 r . ) .
  41. Lhortolat i in. 2004 , s.  101.
  42. Lhortolat i in. 2004 , s.  96.
  43. Florian Goutagneux, „Saint-Appolinard” , w La Vallée du Gier, le Pilat , vol.  5, Horvath,1986, 434  str. ( ISBN  9782717103335 ) , str.  353.
  44. Wskazówki n O  PM42001839  ; Wskazówki n O  PM42001840  ; Wskazówka n o  PM42001841 , podstawy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  45. Lhortolat i in. 2004 , s.  97.

Bibliografia