Rue Joseph-de-Malaret (oc) Carrièra d'En Josep de Malaret | |||
Od rue Joseph-de-Malaret do katedry Saint-Étienne . | |||
Sytuacja | |||
---|---|---|---|
Informacje kontaktowe | 43 ° 36 ′ 04 ″ na północ, 1 ° 27 ′ 00 ″ na wschód | ||
Kraj | Francja | ||
Region | Oksytania | ||
Miasto | Tuluza | ||
Okolice | Saint Georges | ||
Początek | n o 41 rue de Metz | ||
Koniec | n o 2 rue Jacques-Matthieu-Delpech | ||
Morfologia | |||
Rodzaj | Ulica | ||
Długość | 107 m | ||
Szerokość | 12 m | ||
Historia | |||
Stare nazwy | Ulica Lages (początek XIV th century) Rue du Cheval Blanc (środek XV -go wieku) Ulica Malaret (06 listopada 1861) |
||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| |||
Ulica Joseph-de-Malaret (w Occitan : Carriera En Josep de Malaret ) jest ulica w zabytkowym centrum Tuluzy we Francji . Znajduje się w dzielnicy Saint-Georges , w sektorze 1 miasta. Należy do chronionego obszaru Tuluzy .
Nazwa ulicy Malaret hołdzie Józefowi Malaret (1770-1846), Toulouse polityk pierwszej połowie XIX -go wieku. Pochodzące ze starej rodziny Toulouse szlachty , która zawiera kilka Capitouls , jego ojciec, Joseph de Malaret (1730-1788), Pan Fonbeauzard i Blagnac , podpułkownika w pułku Piedmont , jest również człowiekiem Oświecenia , Frank - mason , który wita w swoim domu masońską lożę irlandzkiego posłuszeństwa. W czasie rewolucji francuskiej Joseph de Malaret był zmartwiony i aresztowany w Paryżu podczas terroru . Następnie wrócił do Tuluzy, gdzie w 1802 r. Został powołany na członka rady miejskiej konsulatu . Wierny Napoleonowi I er , został mianowany burmistrzem przez cesarza w 1811 r. W czasie stu dni był wówczas posłem do Haute-Garonne , ale został on odsunięty od władzy podczas odbudowy monarchii po zamieszkach ludowych skierowanych przeciwko niemu. Ponownie został zastępcą w latach 1830–1831 i 1835–1837, zasiadając w większości popierającej monarchię lipcową . Był rówieśnikiem Francji od 1839 do 1846 roku. Jest także dziadkiem Paula d'Ayguesvives de Malaret, który poślubił Nathalie de Ségur , córkę Eugène de Ségur i Sophie Rostopchine , słynną „hrabinę Ségur”.
Wczesnym XIV th wieku ulica była pokryta nazwa ulicy lub Carrefour des Lages Lages. Nazwa ta przyszła do niego z rodziny lages który mieszkał w dzielnicy: jedna nadal znajduje się w połowie XVII E wieku członkowie tej rodziny, który miał domów na tej ulicy. Podobnie jak kilka ulic w dzielnicy, nosiła również nazwę rue des Clottes. W XV -go wieku, White Horse Inn dała nazwę ulicy jako hotel Piotra, w pierwszej połowie XVI -go wieku. W 1794 roku , podczas rewolucji, ulica została przemianowana na rue de la Pénétration. Oficjalnie wznowiono nazwę rue des Lages przed6 listopada 1861Gmina nie zdecyduje się uczcić pamięć Joseph de Malaret, bo posiadał w tej ulicy, na której hotelem Hautpoul (były n ° 25), gdzie zmarł w 1846. Niektóre źródła wskazują, że jest w hotelu d'Hautpoul des Malaret, że Louis-Napoléon Bonaparte poznał Eugenię de Montijo , która wówczas mieszkała w Tuluzie z matką.
Rue Joseph-de-Malaret to droga publiczna położona w centrum Tuluzy . Urodziła się na skrzyżowaniu ulic Rue de Metz . Zorientowana z południa na północ i idealnie prosta, ma 107 metrów długości i 12 metrów szerokości, co czyni ją jedną z najszerszych ulic w centrum miasta. Po lewej stronie znajduje się rue d'Astorg, a po prawej rue des Cheminées . Kończy się na skrzyżowaniu rue Jacques-Matthieu-Delpech .
Rue Joseph-de-Malaret spotyka się z następującymi pasami, w kolejności rosnącej liczby („g” oznacza, że ulica jest po lewej stronie, „d” po prawej):
W średniowieczu rue de Lages należała do stolicy Saint-Étienne . Wywodzi się z rue de la Porte-Saint-Étienne (obecnie rue de Metz ), 100 metrów od drzwi o tej nazwie, na skrzyżowaniu rue Riguepels i biegnie dalej na północ przez dzielnicę Clottes, aż do miejsca o tej nazwie (obecna rue des Pénitents-Blancs ). Należy również w szczególności do tej dzielnicy Clottes, która rozciąga się między katedrą Saint-Etienne na południu, placem Saint-Georges na zachodzie a murami miejskimi , od Porte Neuve na północy do Porte Saint-Étienne na wschodzie. . Pierwsza część ulicy należy do jednej z głównych osi, które przejeżdżają przez miasto ze wschodu na zachód, od Porte Saint-Étienne do Pont-Vieux (lokalizacja bieżącego opadania Halle-aux-Poissons ) lub na Most Daurade (obecne nabrzeże Daurade ). Dlatego możemy znaleźć schroniska: wiecie, XV th century, piekarnik i gospoda White Horse (obecnie n o 8, były n o 14) i środek XVI th century, hotel w Saint-Pierre ( teraz n O 8, b n o 18).
Okolica jest również dość popularna. Ludność uliczna składa się głównie z rzemieślników. Pomimo wielokrotnych zakazów tych Capitouls , szczególnie po pożarach, które uderzają miasta, najpokorniejsze konstrukcje są w corondage (prąd n o 3 do 5, stare n o 7 do 11. bliskości katedry Saint-Etienne także wyjaśnia wiele figury z kościoła, którzy żyją na ulicy. w połowie XVI -go wieku, znaleźć na przykład Pierre du Cunq, prebendarz katedry (obecnie n o 8, były n o 16) i Guillem Maignan, kanon archidiakon katedry (aktualnego n ° 7, dawny n o . 25) z drugiej strony, istnieje kilka przedstawiciele elit Tuluza: kilka Capitouls i parlamentarzyści żyją na ulicy jedynym niezwykły budynek pozostaje. dwór (prąd n o 7 , b n o 25) wokół 1560 Pierre de Hautpoul, doradcy Parlamentu (1557-1600). jest to szczególnie godne uwagi na jego wytłaczaną drzwi , która przypomina drzwi Esquile zbudowany przez Nicolas Bachelier w 1556 Hotel resztki Następnie, aż do początku XVIII e wieku, w rodzinie Hautpoul .
Prawie wszystkie fasady domów na tej ulicy są przywracane lub réédifiées z XVIII th wieku. Niektóre fasady mają piękny kutego balkony żelaza (Current n o, 8 były n O 36). W połowie XVIII th wieku, hotel Hautpoul przejść do Jean Desinnocens, doradca Parlamentu od 1755 roku, stając się prezydentem w moździerzu w 1775 roku on z kolei sprzedaje w 1768 roku François-André-Michel-Felix Malaret Canon archidiakon saint-Etienne katedra i wikariusz generalny z arcybiskupstwa Tuluzy . Niektóre apartamenty są odnowione i odnowione w stylu neoklasycystycznym, modnym za panowania Ludwika XVI . W tym czasie nadal najliczniejsi są rzemieślnicy. Wśród nich wyróżnia się prawdziwych artystów, zwłaszcza malarz Charles Escoubé (prąd n o 7, dawny n o 29), który współpracuje z malarza Fenasse na ołtarzu w kaplicy Błękitnego penitentów . W 1781 roku, mistrz chirurg François VAISSIERE zainstalowany w 1781 roku w budynku, który ma od 1766 roku na rogu Jacques-Delpech Matthew ulicy , w łaźniach publicznych , zwany „pakiet zdrowotny” (aktualny n o 8, były n o 30).
Podczas rewolucji francuskiej rue des Lages została przemianowana na rue de la Pénétration. Co więcej, Jean Desinnocens, były mieszkaniec Hôtel d'Hautpoul-Malaret, został aresztowany, podobnie jak większość parlamentarzystów Tuluzy w 1794 roku, uwięziony, a następnie sądzony w Paryżu i gilotynowany na Place du Trône-Renversé . Martwi się również młody Joseph de Malaret : rozpoznany podczas ukrywania się w Paryżu zostaje uwięziony, ale ucieka przed gilotyną. Po powrocie do Tuluzy Hôtel d'Hautpoul-Malaret uczynił swoją główną rezydencją. Został radnym miejskim w 1802 r., A następnie burmistrzem Tuluzy w 1811 r. Po przywróceniu władzy zasiadał w Izbie Poselskiej , a następnie w Izbie Parów , podlegającej monarchii lipcowej . Hotel jest wtedy często odwiedzane przez jego wnuka, Paul d'Ayguesvives de Malaret , bliskiego przyjaciela Anatole de Segur , który popycha go, by poślubić swoją siostrę, Nathalie de Segur, w 1846 roku może się okazać, że ich dom Ludwik Napoleon Bonaparte by poznały Eugénie de Montijo , która wówczas mieszkała z matką w Tuluzie. W okresie Drugiego Cesarstwa rodzina Malaret cieszyła się wielkim prestiżem: Paul de Malaret był ambasadorem, a jego żona była panią pałacu cesarzowej Eugenii. Plik6 listopada 1861, gmina nadaje rue des Lages imię Joseph de Malaret. Jednak w tym samym czasie Paul de Malaret zdecydował się sprzedać hotel Hautpoul-Malaret.
Wybitne postacie ulicy w XIX th wieku jest również wybitny rzeźbiarz Antonin Mercié , urodzony31 października 1845w domu N o 24 (obecnego n o 8).
Pod koniec XIX th prace rozwojowe wieku zakłócić południową część ulicy. W 1898 roku wiercenie rue de Metz pomiędzy Place Esquirol i alei usunąć pierwsze domy o Malaret ul (były n ° 2, 4 i 6), przeciwległej do końca ul Riguepels .
Najwięcej głębokie zmiany, jednak nastąpić dopiero w drugiej połowie XX th wieku. W latach pięćdziesiątych gmina chciała radykalnie i całkowicie przekształcić dzielnicę Clottes, jedną z najbardziej niezdrowych w centrum miasta, i zorganizowała plan rewitalizacji nowej dzielnicy Saint-Georges . Do pierwszej fazy prac wybrano obszar pomiędzy ulicami Astorg , Delpech i Malaret. W latach 1963-1964 rozebrano wszystkie budynki między rue d'Astorg i rue Delpech po zachodniej stronie oraz między rue de Metz i rue Delpech po wschodniej stronie, a nowe osiedle zostało zbudowane przez Atelier Associates Architects (3A), składające się z fabien Castaing Pierre Viatge Pierre Debeaux Michel Labat Alexandre Bescos (obecny n O 7 i 8). Jednocześnie, prywatna inicjatywa pozwala na realizację innego zestawu podjazdu architektów George ALET i Pierre Feres (prąd n o 4). Hotel Hautpoul-Malaret, jednak chroniony wpisem w inwentarzu uzupełniającym zabytków z 1952 roku, został zniszczony w 1963 roku.