Rue d'Astorg (Tuluza)

Rue d'Astorg (oc) Carrièra Pèire d'Astorg
Widok z rue Joseph-de-Malaret na zachód.
Sytuacja
Informacje kontaktowe	43 ° 36 ′ 04 ″ północ, 1 ° 26 ′ 57 ″ wschód
Kraj	Francja
Region	Oksytania
Miasto	Tuluza
Okolice	Saint-Georges (sektor 1)
Początek	n o  40 rue Boulbonne
Koniec	n O  5 rue Joseph-de Malaret
Morfologia
Rodzaj	Ulica
Długość	167  m²
Szerokość	od 4 do 6 m²
Historia
Stare imiona	Raimond Arnaud rue de Villeneuve (koniec XIV p  wieku) rue Astorg (początek XV p  wieku)
Ochrona	Niezwykłe miejsce dziedzictwa (1986)
Geolokalizacja na mapie: Francja Geolokalizacja na mapie: Tuluza

Rue d'Astorg (w Occitan  : Carriera Peire Astorg ) jest ulica w zabytkowym centrum Tuluzy we Francji . Znajduje się w dzielnicy Saint-Georges , w sektorze 1 - Centrum .

Odonimy

Rue d'Astorg bierze swoją nazwę od rodziny Astorg Toulouse ważnej arystokratycznej rodziny, której członkowie przystąpiło kilka razy Capitoulat pomiędzy XIV th  wieku i XVI th  wieku, który był właścicielem budynku (prąd n O  3). Pierwszy, że mieszka na tej ulicy wydaje się być Pierre Astorg, którego nazwa jest przypisany do ulicy we wczesnych latach XV th  pana wiecznej Montbartier , był skarbnikiem miasta i szeryf w 1392, 1399, 1406, 1415 i 1427 a nawet zastępca miasta do stanów Langwedocja w mieście Puy-en-Velay w 1424 roku. Po jego śmierci ulica nosi imię potomków Pierre'a d'Astorg, Jeana, potem Pierre'a d'Astorg. Od 1550 roku nie znajdujemy nic poza prostą rue d'Astorg, bez wzmianki o konkretnym imieniu.

Pod koniec XIV th  wieku ulica była pokryta nazwę ulicy Raimond Arnaud de Villeneuve, inny charakter, własny dom na rogu ulicy Malaret , Raimond VII Arnaud de Villeneuve-Rabastens. Lord of Saverdun , Rabastens , Loubens i Beauville , stolica pięciokrotnie w 1297, 1298, 1306, 1313 i 1319, należał do młodszej gałęzi rodu Villeneuve , ważnej rodziny rycerskiej z okręgu Tuluzy, której początki sięgają XII w.  wiek. Od XV th  century, jednak ulica przyjęła nazwę Astorg i nigdy nie zmienił się, z wyjątkiem roku 1794 , w czasie rewolucji , kiedy to został przemianowany na ulicę heroizmu.

Lokalizacja i dojazd

Opis

Rue d'Astorg ma 167 metrów długości, jest praktycznie prosta i zorientowana na zachód/wschód. Powstaje ze skrzyżowania placu, który tworzy się na skrzyżowaniu rue Boulbonne i rue Cantegril , będącej przedłużeniem tej ostatniej. Kończy się na skrzyżowaniu rue Joseph-de-Malaret . Od średniowiecza należał więc do jednej z dwóch głównych dróg, które przecinały miasto z zachodu na wschód, przechodząc przez most Daurade na zachód, a następnie rue Jacques-Cujas , rue Temponières , rue Peyras , rue Genty-Magre , rue Antonin-Mercié , rue Cantegril, rue d'Astorg i rue Joseph-de-Malaret, aby dotrzeć do Porte Saint-Étienne , na wschód od miasta.

Jego szerokość jest bardzo zmienna: w najstarszych partiach, gdzie układ zabudowy pochodzi ze średniowiecza, ma zaledwie 4 metry szerokości. Droga poszerzenie i przebudowa frontów podczas XVIII -tego  wieku i XIX th  century pomógł powrót do przeszłości, przynosząc ulicę szerokości 6 metrów. Budownictwo mieszkaniowe przez władzę publiczną umiarkowanym obudowie dochodowego w Tuluzie, w nowej dzielnicy St. George w 1964 roku został całkowicie przekonfigurować północną część ulicy, po zniszczeniu kilku budynków (dawny n o  7 do 21).

Napotkane ścieżki

Rue d'Astorg zbiega się z następującymi ulicami, w porządku rosnącym według numerów:

1. Ulica Boulbonne
2. Ulica Josepha-de-Malareta

Transport publiczny

Astorg Street nie jest bezpośrednio obsługiwana przez miejskie linie metra i autobusy . Z drugiej strony znajduje się w pobliżu stacji Esquirol linii metra oraz stacji François-Verdier i Carmes linii metra , a także przystanków linii autobusowych.  L7Oprócz tego musisz wiedzieć o tym więcej.L9I 14Oprócz tego musisz wiedzieć o tym więcej.44, które biegną wzdłuż rue de Metz , a promemMiastoKtóry prowadzi rue Boulbonne .

Historia

Dziedzictwo

Prywatne rezydencje

• n O   3: położenie budynków astorg; Hotel Guillaume Flotte, potem hotel prezydenta Niqueta.
  Członkowie rodziny Astorg miał od XV -go  wieku kilku domów i jednego budynku na dużej działce pomiędzy rue d'Astorg i Pierre Boyer alei (obecnie stracił, pomiędzy Place Saint-Georges i ulicy Renée-Aspe ). Pierwszy hotel został zbudowany około 1550 roku przez Guillaume Flotte, notariusza i doradcę króla , który następnie przeszedł na swoich spadkobierców, François Flotte, doradcę i sekretarza króla, następnie Jean-Paul de Flotte, lorda Belbèze , stolicy w 1633 roku - 1634. W 1703 roku hotel przeszedł w ręce Raymonda Tiffauta, Lorda Belloc, doradcy parlamentu . Jest on nabyty w 1712 roku Antoine-Joseph Niquet, doradca parlamentu w 1720 roku, zaprawy prezydenta w 1722 roku, pierwszego prezydenta w roku 1770.
  W hotelu jest odbudowana, jednak w końcu XVIII th  wieku, przez wdowę i syna Jean Antoine de Niquet: to właśnie z tego okresu pochodzi większość instalacji, typowy dla neoklasycznego smaku tego okresu. Hotel składa się z trzech budynków w kształcie litery U, które otaczają duży centralny dziedziniec. Ścianka ogrodzeniowa łącząca dwa skrzydła boczne pozwala na zamknięcie dziedzińca od strony ulicy. Jest ozdobiony płaskorzeźbionymi stołami i przepruty monumentalnym prostokątnym portalem ozdobionym zwornikami .
  W 1829 roku hotel przeszedł w ręce pana Combettes-Caumont. Wzniósł pawilon na tyłach dziedzińca, proste parterowe mieszkanie z półokrągłą fasadą. Z rozpoczętej przez niego w latach 30. XIX w. kampanii prac pochodzi także z neoklasycystycznego wyposażenia wnętrz.

Budynki

• n o   1: Od 1923 do 1964 roku co najmniej, Czerwony Krzyż zajmuje ten budynek.

• n O   5: budynku; Szkoła Pań Saint-Maur .
  Pierwszy budynek został zbudowany w XVII -tego  wieku. Skrzydło strona, później, co wydaje się jednak, aby zostały dodane na końcu XVII th  wieku lub w następnym stuleciu. Został zakupiony w 1744 roku przez Jean Destadens, który oddał go tak, że może je przypisać do Dames Noires lub miasto Dames de Saint-Maur , który wyreżyserował instytucję z siedzibą w Tuluzie w 1687 roku przez arcybiskupa , Joseph de Montpezat de Carbon , aby prowadzić charytatywną szkołę dla młodych dziewcząt. W XIX -tego  wieku, budynki są modyfikowane przez różne prace.
  Budynek składa się z trzech głównych budynków wokół dziedzińca. Fasada przy rue d'Astorg wznosi się na pięciu poziomach (piwnica, parter i trzy piętra) i ma cztery wykusze. Na parterze został zwerbowany przez otwarcie okien w XIX -tego  wieku. Poziomy o malejących wymiarach rozdzielone są dwoma sznurami cegieł, które przechodzą na poziomie gzymsów okiennych, drugi na poziomie parapetu . Okna 1 st  piętrze posiadają balkony zdobią balustrady w żeliwie , zainstalowano XIX th  wieku. Fasadę wieńczy duży gzyms gzymsowy. Na dziedzińcu skrzydło boczne otwierają prostokątne okna, z których trzy również zostały wyposażone w żeliwne balustrady. Galeria z metalu i drewna, dodaje się do XIX -tego  wieku, łączy ciało na ulicy podwórku budynku, zbudowany w tym samym okresie.

• n o   6: budynku.
  Budynek, zbudowany w 1844 roku, jest przedstawicielem stylu neoklasycystycznym pierwszej połowie XIX -go  wieku. Fasada od ulicy Astorg, która obejmuje pięć przęseł, jest symetryczna. Parter i antresola są otwierane przez dwa pasaże sklepów i podcieniem portalu w półkolisty , oddzielone pilastrami dorycki wspieranie belkowanie bez dekoracji. W liście z bramy są ozdobione motywami liści w żeliwie , natomiast błona bębenkowa , która widnieje data „1844”, jest urządzony ze strzałkami i sformułowane przez greckiego obsady. 1 st floor otwiera się pięć dużych prostokątne okna obramowane pilastrami z kapitałów korynckich w terakocie , które wspierają się belkowanie i gzyms . Długi balkon , z imponującymi balustrady w żeliwie, prezentuje 1 st  podłogi. Wzory balustrad zmieniają się w tralki i uskrzydlone lwy. 2 th  podłoga jest proste, prostokątne okna są po prostu wyposażony wsparcia kamienia połączoną przewodem wykonanym z cegły. Pilastry kolosalne , z korynckimi stolicach terakoty, objąć 1 st i 2 th  podłogi. Podpierają belkowanie ozdobione fryzem liści w terakoty. Elewację wieńczy gzyms modulionowy podtrzymujący dach.

• n o   12: budynku.
  Budynek, zbudowany pod koniec XVIII -go  wieku, stoi na trzech piętrach i jest rozwijany na pięciu zatok, po spotkaniu dwóch przylegających budynków, o czym świadczy przesunięć poziomie parteru i pomiędzy oknami 1 st i 2 e  podłodze. Są one zwieńczone paski z liści palmowych w terakocie i gzymsy dodawanych do połowy XIX -go  wieku.

• n o   14: budynku.
  Budynek, zbudowany pod koniec XVIII th  wieku, stoi na trzech piętrach i zmniejszając rozwija się na trzech zatok. Parter otwierają trzy duże prostokątne otwory, oddzielone wolnymi kamiennymi filarami . Na górze prostokątne okna są podświetlone przez framugę do skakania. Te o 1 st  etapie ma szerokie wsparcie kamień obsługiwanego przez wsporników i są zwieńczona fryzem z przewija w glinie i gzymsu . Te z 2 nd  piętrze są również zwieńczona fryzem z terakoty i gzyms, ale ich wsporniki są po prostu połączone przewodem w silnej ulgi.

• n o   26: budynku.
  Budynek, zbudowany pod koniec XVIII -go  wieku, był to jego głównym fasada na rue d'Astorg, a od 1896 roku jest zależność od budynku na rue de Metz ( n O  37). Fasada zabudowana jest pięcioma przęsłami. Nie jest do końca symetryczny, bo ostatnie przęsło po prawej jest węższe. Parter jest otwarty na półokrągłe drzwi, których spinka jest ozdobiona daszkiem do diamentu i otoczona dwoma kołami myśliwskimi . Trzy piętra schodzą w dół i są oddzielone formowanymi sznurami. W 1 ul  podłogi, okna mają wspornik kamienia formowania i ościeżnicę reliefowe, które kończy się pofałdowany i wzór cztery krople dwóch okien bocznych, podczas gdy dwa centralne okna, wyżej, cechą balustrady w kutego żelaza .

• n o   36: dom coondage .
  Ten dom, prawdopodobnie wysoko w XVII -tego  wieku, ma tylko jedno przęsło. Parter murowany z cegły, otwarty pasażem sklepowym i drzwiami dla pieszych. Jest zwieńczony dwoma piętrami i starym otwartym poddaszem zbudowanym w drewnianej ramie z kratą i składowiskami odpadów. Okna posiadają ramy i parapety z formowanego drewna.

• Pawilon Combettes-Caumont pod numerem 3

• Budynek neoklasyczny na nr 6

• Budynek (koniec XVII wieku) pod nr 26

• Dom w schronie pod nr 36

Uwagi i referencje

1. Chalande 1927, str.  120 .
2. Salies 1989, tom. 1, s.  70 .
3. M. Pavillet, Historia genealogiczna domu Villeneuve w Langwedocji , wyd. Decourchant, Paryż, 1830, s.  242-259 .
4. Chalande 1927, s.  123-124 .
5. Wskazówka n o  IA31133142 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
6. "  La Depeche  " , na BNF ,Kwiecień 1923
7. "  życie i dobro  " , na BNF ,wrzesień-październik 1964
8. Wskazówka n o  IA31133143 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
9. Wskazówka n o  IA31133134 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
10. Wskazówka n o  IA31133136 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
11. Wskazówka n o  IA31133137 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
12. Wskazówka n o  IA31104851 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitan / Tuluzy .
13. Wskazówka n o  IA31133141 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .

Zobacz również

Bibliografia

• Jules Chalande , „Historia na ulicach Tuluzy,” Wyznania Akademii Nauk i Belles Lettres Tuluzy , 12 th  serii, tom V, Tuluza, 1927, s.  120-124 .
• Pierre Salies , Słownik ulic Tuluzy , 2 tom, wyd. Mediolan, Tuluza, 1989 ( ISBN  978-2867263545 ) .

Powiązane artykuły

• Dzielnica Saint-Georges
• Lista tras w Tuluzie
• Prywatne rezydencje Tuluzy

Linki zewnętrzne

• Wstępna inwentaryzacja miasta Tuluzy, na stronie Urban-Hist , Archiwum Miejskie Tuluzy (konsultowane8 września 2017).
• Ogólny spis dziedzictwa kulturowego Oksytanii, na stronie Heritage Resources - The Cultural Media Library of the Occitania Region (konsultacja17 lipca 2021).