Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .
Sprawdź listę zadań do wykonania na stronie dyskusji .
Łaźnie publiczne to miejsca higieny osobistej dostępne dla osób, które nie mieszkają w tym samym budynku. Słowo „publiczne” sugeruje, że miejsca te są dostępne dla każdego. Dostęp może być jednak ograniczony ze względu na pochodzenie etniczne , płeć , religię lub status społeczny .
Pierwsza pochodzi z cywilizacji Indusu („wielka łaźnia” Mohendżo-Daro ). Miejsca te powstały, gdy higiena wydawała się niezbędna dla zachowania zdrowia ludności miejskiej (np. niektóre łaźnie rzymskie ).
Na Zachodzie , popularny łaźni publicznych (mężczyźni i kobiety kąpieli w nim wspólne wanny) lub rafinowane są boom XIII th century . Każda dzielnica wielkich miast może mieć wtedy swoje łaźnie publiczne zwane piecami, miejsca towarzyskie, w których dyskutuje się i jada. W 1268 r. rektor Paryża Étienne Boileau skodyfikował w swojej Księdze Rzemiosł korporacyjne użycie parboilerów, właścicieli wanien, w których myjemy się czysto, ale także dla przyjemności. Najpokorniejsi również kąpią się, ale w fontannach lub strumieniach. Od XIV -tego wieku , praktyka pieców spadła pod naciskiem władz religijnych, którzy zachęcają higienę ale powstaną przeciw tych domach (czasami uzasadnione przekonanie, że étuviers oferując swoim klientom usługi fryzjera, dużej liczby pracowników płci żeńskiej, w tym prostytutek ). Ich upadek idzie w parze z rozwojem prywatnych łaźni, czasem płatnych, związanych z diakonami religijnymi, czy też prywatnych łaźni w niektórych domach zamożnych mieszkańców miast. We Francji miejsca te były zakazane, jak każdy inny dom wariatów, podczas Stanów Generalnych w Orleanie w 1560 roku . O ile kolejne stulecia naznaczone były pewną niechęć do nieleczniczych kąpieli i pieców, to mniej lub bardziej obowiązywał zakaz odwiedzania tych miejsc rozpusty, podczas gdy coraz częściej podejrzewano, że mają one wpływ na szerzenie się dżumy i kiły .
Istnienie kąpieli jest do XIX -tego wieku ze względu na brak w obudowie sprzętu poświęconej higieny osobistej, takich jak prysznicem lub wanną . Poprawa komfortu mieszkań w tym czasie sprawia, że budynki te zwane potocznie „wannami-prysznicami” są mniej potrzebne. Jednak niektóre łaźnie publiczne działają do dziś, oferując dodatkowe usługi: miejsca spotkań, usługi masażu itp.
Pielgrzymi kąpiący się w wodach Jordanu, ilustracja Liber de quibusdam ultramarinis partibus autorstwa Guillaume de Boldensele
Piekarniki mieszane, w których pary ucztujące w ogromnej kadzi wstają ze stołu po dwóch w poszukiwaniu wolnego pokoju
Prywatne piekarniki w pokoju
Łaźnie publiczne Pozzuoli , miniatura Pierre d'Éboli
Asser Levy Public Baths na Manhattanie (Nowy Jork).