Roger holeindre

Roger holeindre
Rysunek.
Roger Holeindre w 2019 roku.
Funkcje
Poseł francuski
2 kwietnia 1986 - 14 maja 1988
( 2 lata, 1 miesiąc i 12 dni )
Wybór 16 marca 1986
Okręg wyborczy Seine-Saint-Denis
Legislatura VIII th ( piąta republika )
Grupa polityczna FN-RN
Biografia
Data urodzenia 21 marca 1929
Miejsce urodzenia Corrano ( Francja )
Data śmierci 30 stycznia 2020 r (w wieku 90 lat)
Miejsce śmierci Vaucresson ( Francja )
Natura śmierci Zawał
Narodowość Francuski
Partia polityczna FN (1972-2011)
PDF (2011-2020)
Zawód Pracownik Metal
Wojskowy
Dziennikarz
Writer

Roger Holeindre , urodzony dnia21 marca 1929w Corrano ( Korsyka ) i zmarł dnia30 stycznia 2020 rw Vaucresson ( Hauts-de-Seine ) jest francuskim żołnierzem , dziennikarzem i politykiem .

Kowal , był ochotnikiem i podoficerem podczas wojen w Indochinach i Algierii , za co otrzymał liczne odznaczenia . Jako partyzant Cesarstwa Francuskiego wstąpił do Organizacji Tajnej Armii (OAS), co zaowocowało kilkuletnim więzieniem. Był wówczas dziennikarzem kilku tytułów krajowych i pisarzem.

W 1972 roku, po utworzeniu kilku skrajnie prawicowych formacji , brał udział w tworzeniu Frontu Narodowego i był kiedyś jego wiceprezesem. Był zastępcą dla Seine-Saint-Denis od 1986 do 1988 roku i radny regionalny dla Île-de-France pomiędzy 1992 a 2010. Blisko Jean-Marie Le Pen , ale w przeciwieństwie do córki linii Marine i do „demonizacji” partii , opuścił FN w 2011 roku, aby wstąpić do Parti de la France , której był honorowym prezydentem od 2016 roku do śmierci.

Sytuacja osobista

Pochodzenie i dzieciństwo

Pochodzący ze skromnego pochodzenia Roger Holeindre spędził dzieciństwo w Wogezach, a następnie w Sekwanie i Oise . Uczy się w szkole miejskiej oraz w pensjonacie Clerbois w Rosny-sous-Bois .

Zwiad i ruch oporu

W 1944 roku, w wieku piętnastu lat, członek podziemnej organizacji harcerskiej, brał udział w nocnych akcjach przeciwko hitlerowskim okupantom i porwał dwa karabiny maszynowe w Noisy-le-Sec w parze z Niemcami , co było jego pierwszym aktem „ Oporu ”.   ” . Później powiedział, że utrzymywał prawicowe (nie- gaullistyczne ) przekonania z niemieckiej okupacji i szanował działania marszałka Pétaina, nienawidząc nazistów .

Kariera wojskowa

Zwolennikiem „  Francuski Imperium  ” Roger Holeindre angażuje się w marines następnie zgłosił się do wojny w Indochinach w 1 st  Dinassaut wtedy 1 st  półbrygady spadochroniarzy kolonialnych . Repatriowany do Francji po odniesionych ranach, wyjechał, by wziąć udział w ostatnich walkach.

Po Indochinach, wyznaczonego instruktora przeciw partyzantce , robi ponownie zgłosił się do wojny w Algierii , w 8 th  Parachute Regiment piechoty morskiej . Interweniuje w szczególności w pobliżu Tébessa we wschodniej Algierii i infiltruje obszary rebeliantów w Aurès . Podobnie jak wielu innych podoficerów , którzy wykazują między sobą wielką solidarność, hierarchia wojskowa wydaje mu się nowatorska.

Poważnie ranny (kula w głowę) został zdemobilizowany i przewieziony do Tebessy. W ten sposób powrócił do życia cywilnego, stworzył w mieście centrum młodzieżowe i brał udział w edukacji i zajęciach rekreacyjnych setek młodych ludzi, głównie muzułmanów. Chcąc kontynuować walkę o francuską Algierię, stworzył wgrudzień 1961, w Constantinois , makia „Bonaparte” , która obejmuje uciekinierów z Organizacji Tajnej Armii (OAS) z francuskich więzień w Algierii. Trzy miesiące później Roger Holeindre został aresztowany i uwięziony we Francji.

Przez resztę życia bronił spadochroniarzy, w szczególności był wiceprezesem Narodowego Związku Spadochroniarzy .

Dziennikarz i pisarz

Wcześniej jako metalowiec Roger Holeindre kontynuował karierę jako dziennikarz, będąc głównym reporterem Paris Match w latach 80., a następnie w Magazine Hebdo i Figaro Magazine w latach 90. Specjalizuje się w kwestiach afrykańskich, Azji i Ameryki Łacińskiej.

Również pisarz, jest autorem około czterdziestu książek, w szczególności Trahisons sur prowizja: historia francuskiej partii komunistycznej lub Tout va mal en France… to wina Pétaina . Otrzymał Azji Literacką Nagrodę w 1980 r. I Renesansową Nagrodę Literacką w 2016 r.

Politolog Jean-Yves Camus wskazuje: „Dziennikarstwo samouk, którego praktykował jako reporter, nie mówił ani nie pisał (w swoich powieściach i opowiadaniach) cywilizowanym i klasycznym językiem swojego przyjaciela Jean-Marie Le Pena . Jego gatunkiem nie był paryski slang François Brigneau , jego towarzysza z początków frontu , ale slang koszar wojskowych, zwykły język życia poświęconego armii i pewnej koncepcji jej wartości. "

Tło polityczne

Początki

Korzystne hasłem „jedna flaga, trzy kolory” , on opowiada asymilacji , ale sprzeciwia się niepodległości w koloniach francuskich , co widzi jako szansę dla komunistów dochodzenia ich pozycję na kontynencie afrykańskim. Podczas wojny w Algierii zaciągnął się do OAS, która w szczególności usiłowała zabić prezydenta Republiki Charlesa de Gaulle'a na początku lat 60. Za prowadzenie walki w Maquis Bonaparte został aresztowany.6 lutego 1962i skazany na 14 lat więzienia. Otrzymał amnestię po odbyciu trzech i pół roku kary.

Po uwolnieniu kontynuował swoje zaangażowanie na rzecz skrajnej prawicy, doradzając młodym działaczom ruchu zachodniego . Z myślą o wyborach prezydenckich w 1965 r. Poparł kandydaturę skrajnie prawicowego i profrancuskiego kandydata Algierii Jeana-Louisa Tixiera-Vignancoura , dla którego kierował „  komitetami  ”, konfrontując się z kilkoma działaczami CGT . To właśnie podczas tej kampanii - pod koniec której Tixier-Vignancour zdobył 5,2% głosów - Roger Holeindre spotkał Jean-Marie Le Pen , z którym stał się bliski.

Lider ruchów nacjonalistycznych

W okresie poprzedzającym maj 68 kierował Zjednoczonym Frontem wspierającym Wietnam Południowy , który skupiał kilka ruchów skrajnie prawicowych (w tym Zachód, Europejski Rajd Wolności i Ruch Młodej Rewolucji ) i miał „generała dystryktu” na Cercle du Panthéon, rue Quincampoix w Paryżu. Następnie otarł ramiona młodymi postaciami „odrodzonej” skrajnej prawicy, takimi jak Alain Madelin , Gérard Longuet i Claude Goasguen , i wziął udział w kilku bójkach z lewicowymi aktywistami. Plik28 kwietnia 1968, został poważnie ranny przez komandosa maoistów z komitetów baz w Wietnamie, którzy przybyli, aby zniszczyć wystawę o zbrodniach Vietcongów .

Po 68 maja kierował przeglądem Contre-Poison i założył nacjonalistyczny i anty-gaullistowski ruch Młodzieży Patriotycznej i Społecznej (JPS). Plik2 maja 1969podczas holowania JPS przed Lycée Louis-le-Grand student Jean-Gilles Malliarakis , przewodniczący skrajnie prawicowego ruchu Nacjonalistyczna Akcja, został znokautowany, a skrajnie lewicowy działacz został ranny w rękę; Roger Holeindre został zatrzymany w areszcie dwa dni później, zanim został zwolniony14 maja następujący.

Uczestniczy Młodzież Patriotyczna i Społeczna Marzec 1970na powstaniu Narodowej Partii Ludowej (PNP), której prezydentem zostaje Roger Holeindre , a sekretarzem generalnym Pierre Bousquet , redaktorem naczelnym gazety Militant . Wstyczeń 1971, wraz z Unią na rzecz Postępu i Wolności (UPL), na czele której stał Yvan Anchier ( dawna ARLP ), PNP połączyło się z Francuską Partią Jedności (PUF). Jedenaście miesięcy później, wraz z bardziej umiarkowanym Ruchem na rzecz Sprawiedliwości i Wolności Georgesa Bidaulta , PUF przekształca się w Ruch na rzecz Sprawiedliwości i Wolności - Jedność Francuska.

W tym samym czasie Roger Holeindre otworzył restaurację w dzielnicy Halles w Paryżu, Le Bivouac du Grognard , 87, rue Saint-Honoré , gdzie próbował zjednoczyć skrajnie prawicowe ruchy.

Założyciel wykonawczy Frontu Narodowego

W Październik 1972Roger Holeindre wraz ze swoim szkoleniem, w szczególności Jean-Marie Le Pen, uczestniczy w finalizacji utworzenia Frontu Narodowego , zapoczątkowanego przez skrajnie prawicowy ruch New Order (ex-West). Zostaje zastępcą sekretarza generalnego nowej partii, a jej skarbnikiem jest Pierre Bousquet. Wieloletni członek biura politycznego Frontu Narodowego, w latach 1973-1978 był wiceprzewodniczącym partii.

Jean-Yves Camus precyzuje: „Jednostkowy bojownik, Holeindre kontynuował przygodę Cercle du Panthéon, która wcześniej próbowała zjednoczyć ruch złamany przez represje OPA, podzielony już na nacjonalistów-rewolucjonistów (Nowy Porządek) i„ obywateli ” (Le Pen, Bidault) i od którego odeszli metapolitycy przyszłej Nowej Prawicy . "

W 1985 r. Założył i objął przewodnictwo w National Circle of Combatants (CNC), organizacji zbliżonej do FN, zrzeszającej byłych kombatantów, zwłaszcza kolonistów, oraz obywateli twierdzących, że są wrażliwi na „narodowość”. Jest też początkiem swojej młodzieżowej organizacji Kadetów Francji i Europy, zrzeszającej młodych ludzi wyszkolonych na wzór harcerzy. Jego coroczny obóz letni, uważany za letnie uniwersytety Narodowego Frontu Młodzieży (FNJ), odbywa się przez trzy tygodnie w zamku Neuvy-sur-Barangeon ( Cher ) - wynajętym przez przywódcę środkowoafrykańskiego Bokassę , a następnie zakupionym przez CNC do ten w 1995 roku. Podczas letniej szkoły w 1998 roku Roger Holeindre oskarżył Jacka Langa i inne osobistości o popełnienie seksualnego wykorzystywania nieletnich w kontekście afery Coral . To spotkanie zakończyło się w 1999 roku decyzją prefekta Cher.

W wyborach parlamentarnych w 1986 r. Roger Holeindre został wybrany na posła Seine-Saint-Denis . Wraz z 34 innymi wybranymi urzędnikami zasiadał w grupie Front national - Rassemblement national (FN-RN) aż do przedterminowych wyborów w 1988 roku . W słynnej wypowiedzi, odnosząc się do swojego zaangażowania wojskowego, odparł posłowi socjalistom w 1987 roku: „Co jeszcze słyszałeś, oprócz piłek tenisowych, gwizdanie? ” .

Był radnym opozycji w Sevran (Seine-Saint-Denis) w latach 1989–2001 i radnym regionalnym Île-de-France w latach 1992–1998, a następnie 2004–2010. Prowadził listę Frontu Narodowego w wyborach terytorialnych do Korsyki w 1998 r. , gdzie brakowało progu kwalifikacyjnego do drugiej rundy; w następnym roku, po odwołaniu tych wyborów, jego lista uzyskała niższą punktację.

Podczas kongresów FN , jest on zawsze wybrany do Komitetu Centralnego w pierwszej dziesiątce: drugi w 1985 i 1990 roku, w 1994 roku, ósmy czwarty w 1997 roku, drugi w 2000 roku, trzeci w 2003 i 2007 roku, drugi w 2011 roku nazywany „  Popeye  ” przez jego bojowników ze względu na jego budowę ciała ", jest to wielka twarz tego byłego podoficera, który służył najpierw w spadochroniarstwie kolonialnym w Indochinach, a następnie w Algierii, a następnie wrócił jako ochotnik, reputacja we wszystkich rodzinach skrajnej prawicy ” , wskazuje na Wyzwolenie .

W ramach rozłamu w 1998 roku wspierał Jean-Marie Le Pena, odmawiając dołączenia do Bruno Mégret . Jednak odsunął się od prezesa FN, gdy ten wsparł jego córkę Marine, aby go zastąpiła. W związku z Kongresem w Tours Roger Holeindre głosuje na Bruno Gollnischa i decyduje się opuścić partię na15 stycznia 2011w przededniu ogłoszonego zwycięstwa Marine Le Pen, sprzeciwiając się procesowi „  demonizacji  ” i wierząc, że nowy prezydent nie reprezentuje jej idei „ani jej ojca”  ; oświadcza o niej: „Nie obchodzi jej ostatnie pięćdziesiąt lat Francji, to jej nie interesuje” .

Rajd do Partii Francji

Po odejściu z Frontu Narodowego Roger Holeindre wstąpił do Partii Francji , której przewodniczy były frontista Carl Lang . Dołączył do swojego gabinetu politycznego w 2013 r. I został honorowym prezydentem w 2016 r., Którą pełnił do śmierci. W 2012 roku dołączył do projektu „  Notre antenna  ”, prowadzonego przez Gillesa Arnauda i Philippe'a Milliau, który w 2014 roku dał początek TV Libertés .

Dokumenty przedstawiające stanowisko

Wyzwolenie precyzuje, że był szczególnie popularny „ze starym pokoleniem frontistycznych bojowników, z Pieds-Noirs, powracających z Algierii, obrońców francuskiej Algierii” i że „ucieleśniał postać poszukiwacza przygód, szalonego antykomunisty, z „pokonany bohater przegranej wojnie” ponieważ zdradzony „przez tchórzostwo elit politycznych i kolejne rządy”  " .

Historyk Nicolas Lebourg wskazuje, że nie był „ani antysemitą, ani faszystą, ale narodowo-populistą, antykomunistą, obrońcą francuskiej Algierii i pewnej idei francuskiego imperium  ” .

Jean-Yves Camus po swojej śmierci precyzuje: „Był jednym z ostatnich przedstawicieli żołnierskiego nacjonalizmu, tej prawicy, naznaczonej doświadczeniem przegranej walki i chęcią zakończenia„ systemu ”, za który obwinia się klęska i utrata wielkości narodowej. […] Roger Holeindre reprezentował na FN pokolenie tych, którzy widzieli koniec francuskiego imperium. Jego mentalność można zrozumieć czytając jego powieść „ Requiem pour trois sous-off” , wydaną w 1974 r. […] Pochodził z innego pokolenia, którego wzorce nie mówią już wiele batalionom wyborców Frontistów, a nawet młodym bojownikom. "

Śmierć i hołdy

Roger Holeindre zmarł dalej 30 stycznia 2020 ro atak serca w swoim domu w Vaucresson w Hauts-de-Seine . Jean-Marie Le Pen przywołuje następnie „brata serca, ducha i czynu” i oddaje cześć życiu „poświęconemu bezkompromisowej obronie ojczyzny” , a Marine Le Pen składa mu hołd pomimo ich nieporozumień.

Jego pogrzeb trwa 6 lutegow kościele Saint-Roch w Paryżu . Jean-Marie Le Pen i jego żona Jany , Yann Le Pen , Marion Maréchal , Nicolas Bay i Carl Lang są w szczególności obecni na ceremonii, która jest wymawiana częściowo po łacinie, podczas gdy Marine Le Pen nosi wieniec. Bruno Gollnisch wygłasza pochwałę, w której chwali „wytrwałość” i „prawość” Rogera Holeindre i potępia „  wielką zmianę demograficzną” we Francji. Homilię wygłasza Jean-Paul Argouarc'h.

Szczegóły dotyczące mandatów i funkcji

Do Zgromadzenia Narodowego

Na poziomie lokalnym

W ramach partii politycznych

Dekoracje

Pracuje

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. W ramach tego ruchu, którego jednym z liderów jest Samuel Maréchal , ci młodzi ludzie w wieku od ośmiu do czternastu lat są uczeni „poszanowania porządku, potrzeby dyscypliny, kultu flagi i miłości do kraju” . Po paradach i pozdrowieniu flagi składają następującą przysięgę: „Jestem dumny, że jestem kadetem. Mój ideał wiąże się z ziemią, rodziną, ojczyzną. Przysięgam lojalność fladze naszej Francji. ” .

Bibliografia

  1. "  Roger Holeindre, współtwórcą National przodu, martwa  " , na lefigaro.fr ,30 stycznia 2020 r(dostęp 31 stycznia 2020 ) .
  2. .
  3. "  Roger Holeindre był jednym z ostatnich przedstawicieli żołnierskiego nacjonalizmu  " , na lefigaro.fr ,31 stycznia 2020 r(dostęp na 1 st lutego 2020 ) .
  4. Caroline Fourest i Fiammetta Venner , Marine Le Pen unmasked , Paris, Grasset & Fasquelle , pot.  "Biografia",2011, 430  str. ( ISBN  978-2-246-78382-4 ).
  5. Alain Ruscio , Nostalgérie: niekończąca się historia OAS , Paryż, La Découverte , wyd.  "Darmowe zeszyty",2015, 320  s. ( ISBN  978-2-7071-8564-8 ) , rozdz.  7 („Wyścig w otchłań”), s.  117-128.
  6. „  Śmierć Rogera Holeindre'a, jednego z założycieli Frontu Narodowego  ” , na realityvalues.com ,30 stycznia 2020 r(dostęp 3 lutego 2020 ) .
  7. „  Renaissance Prize (letters)  ” , na cerclerenaissance.info .
  8. Dominique Rousseau, Michel Morvan i wsp. , Le Temps des savoirs: interdyscyplinarny przegląd Institut universitaire de France , vol.  VII: kreacja , Odile Jacob ,2005, 228  s. ( ISBN  978-2-7381-1351-1 , czytaj online ) , str.  116-117.
  9. Abel Mestre , „  Roger Holeindre, jeden z założycieli Frontu Narodowego, jest martwy  ” , na lemonde.fr ,30 stycznia 2020 r(dostęp 9 lutego 2020 ) .
  10. Hervé Hamon i Patrick Rotman, Generation: the dream years , Points, pot. „Punkty dokumentu”, strona 295.
  11. Jean-Paul Gautier, Les Extrêmes droit en France: de 1945 à nos jours , Syllepse, pot.  " Zła pogoda ",2017498  str. ( ISBN  978-2-84950-570-0 , czytaj online )
  12. „  Paris-presse, L'Intransigeant 6 maja 1969  ” , na Retronews - witryna prasowa BnF (dostęp 30 listopada 2019 )
  13. „  L'Intransigeant du 16 mai 1969  ” , na retronews.fr (dostęp 30 listopada 2019 ).
  14. Laurent de Boissieu , „  Jeunesses patriotes et sociales (JPS)  ” , na france-politique.fr (dostęp 3 lutego 2020 ) .
  15. Laurent de Boissieu, „  Parti national populaire (PNP) 1970  ” , na france-politique.fr (dostęp 3 lutego 2020 ) .
  16. Laurent de Boissieu, „  French Unity Party (PUF)  ” , na france-politique.fr (dostęp 3 lutego 2020 r . ) .
  17. Laurent de Boissieu, „  Chronologie du Rassemblement national (RN)  ” , na france-politique.fr (dostęp 2 lutego 2020 r . ) .
  18. Renaud Dély , „  Obóz dla kadetów Jean-Marie  ”, Wyzwolenie ,27 lipca 1999( czytaj online , przeglądano 31 stycznia 2020 r. ).
  19. "  Front Narodowy: zamek Saint-Louis w Neuvy-sur-Barangeon (Cher), własność Jeana-Bedela Bokassy, ​​zakupiony przez National Circle of Fighters (CNC)  ", Le Monde ,21 listopada 1995( czytaj online , sprawdzono 6 lutego 2020 r. ).
  20. „  Roger Holeindre  ” , na assemblee-nationale.fr (dostęp 31 stycznia 2020 ) .
  21. Laurent de Boissieu, „  Territorial Assembly of Corsica  ” , na stronie france-politique.fr (przeglądano 31 stycznia 2020 r . ) .
  22. „  Roger Holeindre opuszcza FN  ” na lefigaro.fr ,15 stycznia 2011(dostęp 2 lutego 2020 ) .
  23. Alexandre Sulzer, „  Zawieszenie Le Pen: żółć i fantazje byłych przestępców FN  ”, L'Express ,7 maja 2015( czytaj online )
  24. Laurent de Boissieu, „  Le Parti de la France  ” , na stronie france-politique.fr (dostęp 7 czerwca 2016 ) .
  25. Abel Mestre i Caroline Monnot , „  Identity TV, śmieszna agencja prasowa i rosyjska„ soft power  ” , na droit-extremes.blog.lemonde.fr ,29 stycznia 2013.
  26. „  Roger Holeindre, skrajna prawica i jeden z założycieli FN, nie żyje  ” , na leparisien.fr ,30 stycznia 2020 r(dostęp 31 stycznia 2020 ) .
  27. „  Śmierć Rogera Holeindre'a, historycznej postaci Frontu Narodowego  ” , na ouest-france.fr ,30 stycznia 2020 r(dostęp 30 stycznia 2020 ) .
  28. „  Marion Maréchal z Jean-Marie Le Pen na pogrzebie Rogera Holeindre  ” , na lepoint.fr ,6 lutego 2020 r(dostęp 6 lutego 2020 ) .
  29. "  Veterans and weterani FN ponownie zjednoczyli się na pogrzebie Rogera Holeindre  " , na lefigaro.fr ,6 lutego 2020 r.

Załączniki

W fikcji

W nowej alternatywnej historii z Guy Konopnicki , Stu Dni:5 Maja - 4 sierpnia 2002, gdzie Jean-Marie Le Pen wygrywa wybory prezydenckie w 2002 roku , Roger Holeindre zostaje ministrem obrony .

Linki zewnętrzne