Renaud Dely

Renaud Dely Obraz w Infobox. Renaud Dély w 2013 roku. Biografia
Narodziny 3 maja 1969
Beauvais
Narodowość Francuski
Trening Ośrodek szkolenia dziennikarzy
Czynność Dziennikarz
Inne informacje
Pracował dla Marianne , Wyzwolenie , 28 minut , Le Parisien , L'Obs , Francja Informacje (2021)

Renaud Dély , urodzony dnia3 maja 1969w Beauvais ( Oise ), jest francuskim dziennikarzem .

Był redaktor naczelny z OB od 2011 do 2016 i redaktor naczelny od Marianne deMaj 2016 w lipiec 2018. Zwrzesień 2018On zastępuje Jean-Michel Aphatie w godzinach porannych z France Info .

Biografia

Trening

Najpierw kształcił się w hypokhâgne , khâgne histoire, następnie uzyskał tytuł magistra współczesnej historii politycznej, a na koniec w paryskim Centrum Szkolenia Dziennikarzy, które ukończył w 1993 roku.

Kariera zawodowa

Po dołączeniu do Liberation w 1994 roku Renaud Dély szybko stał się „specjalistą” skrajnej prawicy. W szczególności przygotował śledztwo w sprawie służby bezpieczeństwa Frontu Narodowego i jako taki był przesłuchiwany przez parlamentarną komisję śledczą w sprawie10 lutego 1999. Jego pierwsza praca, Histoire secrète du Front national (1999), jest poświęcona rozłamowi, w wyniku którego większość wybieranych urzędników i kierowników tej partii odchodzi z Bruno Mégretem .

Kierował służbą polityczną od 2002 do styczeń 2006. Następnie został redaktorem naczelnym, publicystą, a wreszcie zastępcą redaktora naczelnego „ Wyzwolenia” dowrzesień 2007. Następnie został zastępcą redaktora naczelnego i od września 2007 do września odpowiadał za „polityczne” strony „Le Parisien”Styczeń 2008. Następnie dołączył do tygodnika Marianne , którego był zastępcą redaktora naczelnego odpowiedzialnym za wiadomości (France-Monde) domarzec 2010, data dołączenia do redakcji France Inter . Był pierwszym redaktorem naczelnym porannego programu, zanim został zastępcą redaktora naczelnegowrzesień 2010.

W 2011 roku poproszono go na pewien czas o objęcie stanowiska dyrektora publikacji dziennika Wyzwolenie , a następnie wreszcie28 marca 2011 r, Renaud Dély ogłasza, że ​​odchodzi z France Inter do tygodnika Le Nouvel Observateur , gdzie zostaje redaktorem naczelnym pod kierownictwem Laurenta Joffrina . To pod jego kierownictwem pojawiły się „dobre kartki” przejrzystej powieści Marcely Iacuba o życiu prywatnym Dominique'a Strauss-Kahna (DSK), w wyniku których grupa wydawców i dziennikarzy „ Le Monde” potwierdziła, że tygodnik „desperacko chce sprzedawać ” I za które magazyn będzie skazany.

Przyczynił się również do miesięcznika So Foot i był jednym z felietonów programu On remake the match , on RTL , ofSierpień 2008 w marzec 2010. Podczas Mistrzostw Świata 2010 w RPA prowadzi program Sunday Footballers we France Inter , w niedzielę od 18 do 19.

Renaud Dely jest współautorem (scenarzysta) z Aurel , czterech płyt BD-badań: w 2010 roku komiks Sarkozy i jego kobiety , które funkcje stosunki Nicolasa Sarkozy'ego z płci pięknej, w 2011 roku, Sarkozy i bogatych , który ujawnia powiązania Sarkozy'ego z jego bogatymi przyjaciółmi-szefami, wtedy w 2013 roku, z Holandią i jego dwiema żonami, która opowiada historię François Hollande'a z Ségolène Royal, ówczesną Valérie Trierweiler , a wreszcie w 2014 roku, La République des couacs, która opowiada o przeszłości sceny z pierwszej połowy pięcioletniej kadencji François Hollande'a. Renaud Dély jest także współautorem (scenarzystą) wraz z Frédéricem Coicaultem (projektantem) dwóch komiksów śledczych opublikowanych w 2017 roku: The Le Pen Dynasty, który opowiada historię rodziny Le Pen i National Front oraz firmy Balkany, która przygotowuje historię pary utworzonej przez Patricka i Isabelle Balkany . Renaud Dély jest także współautorem (scenarzystą) wraz z Thibaut Soulcié (projektantem) ankiety komiksowej, opublikowanej wMaja 2019, zatytułowany Macronarchy, który opowiada o pierwszych dwóch latach kadencji prezydenckiej Emmanuela Macrona . Jest także współautorem (scenarzystą) biografii komiksu Clemenceau, współredagowanej przez Glénata i Fayarda. Opublikował także wMaj 2011, w kolekcji Le Poulpe, powieść detektywistyczna La Vacance du petit Nicolas we współpracy z Pierrem Cherruau . Opublikował w Calmann-Lévy, we współpracy z Henri Vernetem, dwutomową ankietę poświęconą przemocy w polityce: wpaździernik 2011, Wszystko idzie. Od Mitterranda do Sarkozy'ego, przemoc w polityce , a potem wpaździernik 2015, Wrodzy bracia, nadmierna przemoc w polityce .

Występował regularnie od 2006 do 2012 roku w programie C dans l'air , prezentowanym przez Yves Calvi i emitowanym na stacji France 5 . Na planie tego programu w 2010 roku był zapraszany 16 razy, w 2011 roku 28 razy.

Renaud Dély brał udział w 2008 r. W przygotowaniu raportu Terra Nova , think tanku bliskiego Partii Socjalistycznej , na temat sytuacji prasy we Francji, jej finansowania i warunków jej niezależności. Popiera opinię, że „lewicy odniesie większy sukces w znalezieniu tożsamości, jeśli zakotwiczy się w liberalnym społeczeństwie  ” .

W wrzesień 2012, dołącza do pokazu w 28 minut w Arte, w którym uczestniczy w każdy czwartek i piątek, jako współwywiad wraz z prezenterką Élisabeth Quin i Nadią Daam. Od miesiącalipiec 2016przedstawia przedstawienie przez 28 minut jako żartowniś, zastępując Elisabeth Quin w okresach letnich wakacji.

Jest autorem lub współautorem trzynastu prac politycznych, w tym Besancenot, l'idiot possible du sarkozysme (2009), w których zarzuca rzecznikowi Nowej Partii Antykapitalistycznej (NPA) osłabienie Partii Socjalistycznej, a tym samym bycie „Najlepszy asystent” Nicolasa Sarkozy'ego i La Droite Brune. UMP-FN, sekrety fatalnego związku (2012), w którym potępia „zbliżenie” idei UMP z ideami Frontu Narodowego.

Jest współautorem filmu dokumentalnego o piłce nożnej Sélectionneurs , wyprodukowanego przez Maximal produkcje w reżyserii Renaud Saint-Cricq i emitowanego w Canal Plus. Film, oparty na ich długich świadectwach, opowiada o doświadczeniach na czele drużyny Blues pięciu byłych trenerów francuskiej drużyny piłkarskiej: Michela Hidalgo (1976-1984), Henri Michela (1984-1988), Michela Platiniego (1988) -1992 ), Gérard Houllier (1992-1993) i Raymond Domenech (2004-2010).

Jego odejście z Marianne zostało ogłoszone przez France Info w dniu19 lipca 2018 r : z wrzesień 2018, musi zastąpić Jean-Michel Aphatie w porannym wywiadzie dla France Info .

Plik 21 kwietnia 2019 r15:17 po akcie 23 żółtych kamizelek traktuje je w tweecie jako „robactwo”, które szybko usunie, biorąc pod uwagę skalę reakcji. Następnego dnia uzasadnia swój tweet.

Życie prywatne

Według dziennikarza François Kocha , Renaud Dély został inicjowany w paryskiej loży „Fraternité-Pasquale Paoli” w Wielkim Wschodzie Francji .

Pracuje

Testowanie

Powieść

Komiksy (scenariusz)

Uwagi i odniesienia

  1. „Dély Renaud | Biografia ” , Glénat Group.
  2. „  Renaud Dély, miernik poprawności politycznej - Ojim.fr  ”, Ojim.fr ,lipiec 2017( czytaj online , sprawdzono 23 lipca 2017 r. ).
  3. David Desgouilles, The object of Dély , przyczynaur.fr, 17 marca 2010.
  4. „Renaud Dély opuszcza France Inter dla Le Nouvel Observateur” , Le Point , 28 marca 2011.
  5. Książka Marcely Iacub o DSK: za kulisami kontrowersyjnego wyczynu medialnego , telerama.fr, 26 lutego 2013.
  6. „ Makronarchia ”  lub „Śmiejmy się trochę z naszych francuskich przyjaciół  ” w RTBF Culture ,8 maja 2019 roku(dostęp 2 czerwca 2019 ) .
  7. Renaud Dély, Tabu lewicy , Bourin, 2006.
  8. „  „ 28 minut ”: Renaud Dély zastępuje Elisabeth Quin tego wieczoru w Arte  ”, ozap.com ,10 lipca 2017( czytaj online , sprawdzono 21 czerwca 2018 r. ).
  9. Besancenot, pożyteczny idiota sarkozysmy , dysydencje, numer 2 - jesień 2011, 10 lipca 2011.
  10. .
  11. „  Selectors”, in secret  ” , w Le Monde.fr (dostęp 21 czerwca 2018 r . ) .
  12. „  Dokumenty o piłce nożnej: mecz  ”, LExpress.fr ,5 czerwca 2018 r( czytaj online , sprawdzono 21 czerwca 2018 r. ).
  13. Renaud Dély , France Info, 19 lipca 2018.
  14. "  About the" vermins "(i na poparcie Gasparda Glanza) - Frédéric Lordon  " , w poniedziałek rano (dostęp 24 kwietnia 2019 ) .
  15. „  Act XXIII of the Yellow Vests: Cyber-nękany, Renaud Dély kasuje tweet, w którym rozmawiał z demonstrantami„ Vermines ”i przeprasza  ” (dostęp 24 kwietnia 2019 ) .
  16. "  " Vermin "," użyteczni idioci w żółtych kamizelkach ": dziennikarz Renaud Dély powraca do swojego tweeta  " , w RT w języku francuskim (dostęp 24 kwietnia 2019 ) .
  17. "Angelo Rinaldi zainicjował GODF" , lexpress.fr.
  18. „  Zdrady w polityce 2/4 - Front National: małe morderstwo w rodzinie  ” , na www.franceinter.fr ,6 listopada 2018 r(dostęp 10 września 2019 ) .

Linki zewnętrzne