Stosunki między Tybetem a Mongolią | |
Te stosunki Mongolii i Tybetu prawdopodobnie rozpocznie się w Proto-mongolski , z pierwszymi śladami sztuki stepów w Tybecie pochodzącym z epoki Karasuk w Thalpan w regionie Indusu , w regionach Ladakh i Zanskar w 2 nd i 1 st tysiąclecie pne mając bardzo duże podobieństwo do sztuki zwierzęcym stepów, ale wydaje się, że niektóre inne petroglify są bliżej obiektów z dynastii Zhou Zachodnia , chiński, pochodzący z tej samej epoki . W XII -tego wieku The Mongol podboju Tybetu i pochodzących prosto z dynastii Yuan (1271 - 1368), Mongol, Chiny uczestniczyć w rozwoju stosunków . Czasowo zanikają po odejściu Mongołów do swoich ziem na północy. Jest to XVI th century Mongołowie przez od Altan-chana , ponownie z Tybetem, nazywając Sonam Gyatso , którego reputacja była już ważne, a otrzymał ją tytuł Dalajlamy . Z perspektywy czasu dwa poprzednie wcielenia Sonam Gyatso otrzymują tytuł Dalajlamy. W 1642 roku, Lobsang Gjaco , 5 th Dalajlama został mianowany przywódca polityczny w Tybecie Gushi Khan . Oryginalny polityczno-duchowy związek zwany Cho-Yon między lamów tybetańskich i mongolskich książąt następnie rozwija, relacje, którzy wiedzieli, apartamenty w Thubten Gjaco The 13 th Dalajlama i Tenzin Gjaco The 14 th i aktualne.
Ze względu na swoje położenie geograficzne i gospodarcze Mongolia i Tybet odegrały ważną rolę w historii Azji Środkowej, kontrolując „ Jedwabny Szlak ”. Stosunki między Mongołów i Tybetańczyków nie stać silny aż do XIII th wieku
Po śmierci Czyngis-chana w 1227 roku Tybetańczycy przestali wysyłać daninę Mongołom. W rezultacie w latach 1239-1240 książę Godan , wnuk Czyngis-chana i drugi syn Ögödei Chana , poprowadził najazd w regionie Lhasy, zabijając około 500 mnichów i plądrując klasztory, wioski i miasta. Zniszczono dwa klasztory Kadampa . Kontynuując mongolską politykę kontrolowania ujarzmionych regionów przez lokalnych potentatów i naśladując Tangutów, którzy nawiązali stosunki patrona-doradcy religijnego z tybetańskimi lamami , Godan poprosił swoich dowódców o odszukanie niezwykłego lamy. W końcu to do Sakya Pandity , uważanego za lamę, Godan wysłał list z „zaproszeniem” i prezentami.
W 1244 r. Sakja Pandita został wezwany przez Godana i wyruszył w podróż do królewskiego obozu z dwoma jego młodymi bratankami , dziesięcioletnim Drogonem Czogjalem Phagpą i sześcioletnią Chhaną, który następnie opublikował zbiór pism. Sakja Pandity.
Po drodze zatrzymali się w Lhasie , gdzie Phagpa złożył śluby nowicjusza buddyjskiego mnicha przed posągiem Jowo zainstalowanym w Jokhang i podarowanym przez księżniczkę Wencheng , chińską żonę Songstena Gampo . Sakya Pandita dołączył w 1247 roku do obozu Godan w Liangzhou w dzisiejszej prowincji Gansu , gdzie wojska mongolskie eksterminowały Chińczyków Han wrzucając ich do rzeki. Przerażony Sakja Pandita przekazał religijne instrukcje, między innymi, że zabicie istoty jest jednym z najgorszych czynów według Dharmy Buddy. Sakja Pandita zaimponowała bliskim księciu swoją osobowością i potężnymi naukami; wyleczyłby też Godana z uporczywej choroby skóry. Z pomocą Phagpy zaadaptował pismo ujgurskie, aby pisma buddyjskie mogły być tłumaczone i transkrybowane na mongolski, który do tej pory był tylko językiem ustnym. W zamian otrzymał doczesną władzę nad 13 miriarchiami [ Trikor Chuksum ] Tybetu Centralnego i został mianowany Wicekrólem Tybetu Centralnego, tybetańskich prowincji Kham i Amdo będących pod kontrolą Mongołów.
Sakya Pandita spędził 4 lata z księciem Godanem. W 1251 roku, tuż przed śmiercią, napisał ostatni list do Tybetu, mianując swego siostrzeńca Czogjala Phagpę dziedzicem: „Książę powiedział mi, że jeśli Tybetańczycy w sprawach religii pomogą Mongołom, otrzymają w zamian doczesne wsparcie . W ten sposób będziemy mogli szerzyć naszą religię daleko i szeroko. Książę dopiero zaczyna rozumieć naszą religię. Jeśli zostanę dłużej, jestem pewien, że będę mógł szerzyć religię Buddy poza Tybet i tym samym pomóc mojemu krajowi. Książę powiedział mi, że to od niego zależy, czy czynić dobro w Tybecie, a ja, żebym mu służył. Starzeję się i nie będę żył długo. Nie bój się tego, bo wszystko, co wiem, przekazałem mojemu bratankowi, Phagpie. Przed śmiercią przekazał swój autorytet religijny Phagpie, dając mu swoją konchę i miskę żebraczą.
Sakya Pandita zmarł w 1251 roku w wieku 70 lat w świątyni Białej Pagody (白塔寺, ) w Liangzhou ( Gyu-ma ), gdzie przechowywano jego szczątki. Książę Godan zmarł wkrótce po tym samym roku.
W 1251 roku The 2 nd Karmapa , Karma Pakszi został zaproszony przez Kubilai Khana do swego pałacu w Ur”TU gdzie przybył w 1254 roku . Przebywał tam przez trzy lata, aby nie powodować konfliktów ze szkołą Sakjapas , która w tamtym czasie była bardzo wpływowa na Kubilaja. Rozpoznaje brata Kubilai Khan Möngke , Chana z Imperium Mongolskiego (r. 1251-1259), jako jednego ze swoich dawnych uczniów. Po śmierci Möngkego jego następcą został Kubilaj-chan, który później został cesarzem Chin, osiadł w Khanbalik (obecnie Pekin ). Kubilai Khan żywił urazę do karmapy, ponieważ ten odmówił pozostania na dworze w poprzednich latach i czuł, że jest bliżej swojego brata Möngke. Kubilaj rozkazał aresztować karmapę, który uciekł dzięki cudownym cudom.
Po śmierci Sakya Pandity jego siostrzeniec Phagpa pozostał w obozie Zhibi Timura, syna Godana. Nauczył się mówić mongolska i pięć lat później przeszedł do służby Kubilai Khan , który poprosił go w szczególności do opracowania nowego pisanie ujednolicenie wielojęzyczny pisanie o imperium mongolskiego . W odpowiedzi Chögyal Phagpa zmodyfikował tradycyjne pismo tybetańskie i stworzył nową serię znaków zwaną Pismem Phagspa , która została ukończona w 1268 roku .
W ten sposób rozpoczął się silny sojusz i Sakja Dansa, siedziba klasztoru Sakja , stała się stolicą Tybetu. Taka sytuacja trwała do połowy XIV -tego wieku . Podczas panowania 14 -go Sakya Trizin Sonam Gylatsen, prowincja Central tybetański U autorstwa myriarche Changchub Gyaltsena , oznakowanie „począwszy od końca okresu potęgi Sakja w centralnym Tybecie.”
3 th Dalajlamy, Sonam Gjaco wyjaśnił delegacji Altan-chana , że chciał spotkać go w pobliżu granicy mongolsko-tybetańskiej. Altan Khan omówił to z dygnitarzami Baruun Tumen. Postanowiono, że spotkanie odbędzie się w Tsavchaal w Kokonor, gdzie na prośbę Altana Chana wybudowano klasztor Thegchen Chonkhor , który odwiedził Dalajlama 15 maja 1578 roku.
Yonten Gjaco The 4 th Dalajlama urodził się w 1589 roku w Mongolii . Jego ojciec, Choeje Tsultrim był plemienny przywódca Mongołów Chokar i grand-syn Altan Khan , przywódca prawego skrzydła Mongołów kontroli w całej Mongolii, a jego matka, 2 e kobiety Tsultrima Choeje denominowane Phakhen Nula.
W latach 1630 i 1636 , desi w Tsang, w Karma Tenkyong Wangpo , chwycił Lhasy .
5 th dalajlamy, Lobsang Gjaco , zwane plemię Khoshut od Gushi Khan sam wielbiciel szkoły Gelugpy, który został zainstalowany w 1640 roku na skraju Qinghai Lake (Kokonor w mongolski) i miał również wygrał Tsaidam , zarówno w obecna prowincja of Qinghai .
Został pokonany w forcie Shimbatsé (miejskim centrum obecnego miasta Shigatsé na poziomie prefektury ). Około 1642 roku Tardongpa , prowadząc wojska mongolskie qoshot Gushi Khana , zwolennika pałacu Ganden Phodrang (siedziby Dalajlamy ), najechał równinę, król Karma Tenkyong Wangpo i wojska królewskie schroniły się w twierdzy. Lobsang Gjaco , 5 th Dalajlamy, a następnie ogłoszony już nie chcą być pod władzą króla Tsang, ale tylko Qoshots. Wojska mongolskie wychodzą zwycięsko z oblężenia pod koniec 1642 roku.
Güshi Khan umieścił Lobsanga Gyatso w władzy religijnej. To w zamian znajduje się pod ochroną plemienia Qoshots, które następnie zostają panami całego Tybetu.
Pobyt z Thubten Gjaco 13 th Dalajlamy , uciekając brytyjską inwazję z 1904 do 1906 roku w Mongolii, przyczynił się do rozwoju stosunków z mongolskich ludzi i ich duchowego przywódcy, w Khan Bogd . Na mocy traktatu o przyjaźni i sojuszu między rządem Mongolii i Tybetu w 1913 r. obie jednostki witają swoją emancypację z Chin
The Mongolska Republika Ludowa , stan komunistyczna założona po śmierci Bogda Chan w 1924 roku założyć ambasadę w Lhasie między 1926 i 1928 roku.
W grudniu 1932 roku, na rok przed jego śmierci, 13 th Dalajlamy pozostawił testament polityczny, w którym podkreśla potrzebę zapewnienia Indii i Chin, aby utrzymać gwaranta wojskowej na terytorium, w celu powstrzymania komunizmu aby uniknąć losu Mongolia w Tybecie.
Stosunki między Tybetem a Mongolią | |
Tybet Mongolia | |
Pomimo dziesięcioleci ateizm państwowy , Buddyzm tybetański pozostał w Mongolii Wewnętrznej i Mongolii, w religii około połowę Mongołów , którzy widzą Tenzina Gyatso The 14 th Dalajlama, jako jeden z ich przywódców duchowych. On wykonane 8 razy w Mongolii w latach 1979 i 2014. W dniu 23 listopada 2016 roku podczas wizyty w Mongolii na zaproszenie klasztornym Gandantegchinlin The 14 th Dalajlama ogłosił swoje przekonanie, że 9 th Jebtsundamba Khutughtu powrócił w Mongolii i proces zidentyfikować 10 th zaczęło.
Dzisiaj Mongołowie, w tym Kałmucy i Buriaci , na nowo odkrywają buddyzm i odwiedzają tybetańskie klasztory w Indiach i tłumaczą tybetańskie teksty religijne na mongolski, podczas gdy tybetańska diaspora podróżuje do Mongolii.