Petroglyph jest symboliczny wzór wyryty na kamieniu (skalistej powierzchni w stanie naturalnym), a zatem jest częścią sztuki naskalnej . Termin ten pochodzi od starożytnych greckich słów πέτρος , pétros („kamień”) i γλυφή , gluphḗ („rytowanie”).
Petroglify są generalnie kojarzone z prehistorycznymi ludami holocenu i były dominującą formą symboli używanych do komunikacji grup ludzkich od mezolitu do epoki żelaza .
Petroglify były stopniowo zastępowane przez bardziej zaawansowane systemy pisma z wykorzystaniem piktogramów i ideogramów . Niektóre prymitywnych społeczeństwach wykorzystywane petroglify długo, czasami aż do ich kontaktu z zachodniej cywilizacji w XX -tego wieku.
Petroglify znaleziono na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy , z największymi koncentracjami w północnej Hiszpanii ( Galicja ), Afryce , Skandynawii , Syberii , Ameryce Północnej i Australii .
Techniki grawerowania to głównie nacięcie, pocieranie lub sproszkowanie przy pomocy kamieni.
Prehistoryczne grawerowanie wykorzystuje kilka technik, które wydrążają powierzchnię twardego materiału (kości, kości słoniowej, skały, której ciemna warstwa patyny jest atakowana, aby jej wnętrze wydawało się jaśniejsze):
Petroglify często przedstawiają odciski dłoni, sceny polowań, dzikie zwierzęta, bóstwa i demony.
Obrazy te mają głębokie znaczenie kulturowe i religijne dla społeczeństw, które je stworzyły. W niektórych przypadkach to znaczenie zostało zachowane przez ich potomków. Uważa się, że wiele petroglifów reprezentuje formę symbolicznej lub rytualnej ekspresji, która nie została jeszcze dobrze zrozumiana.
Najwcześniejsze ślady nordyckiej epoki brązu w Skandynawii wydają się wskazywać na jakąś formę granicy terytorialnej między plemionami , jeśli nie na jej religijne znaczenie. Wydaje się, że istnieje wspólny „dialekt” między sąsiednimi a współczesnymi petroglifami.
Wśród godnych uwagi rysunków wykonanych w epoce brązu w Azji są ludzie słońca , przedstawienia antropomorfów z głową w kształcie słońca. Te petroglify są uważane za bóstwa. U ich stóp nierzadko spotyka się inne antropomorfy tańczące lub wznoszące ręce do nieba w uwielbieniu.
Kilku badaczy zauważyło podobieństwo między stylami petroglifów na różnych kontynentach. Chociaż oczekuje się, że ludzie będą inspirować się otoczeniem, ten powszechny styl jest trudny do wyjaśnienia. Może to być zbieg okoliczności, bardzo duże migracje lub wspólne pochodzenie.
Glify Zachodniej Wirginii są znane z powodu kontrowersji, które wybuchły wokół nich w latach 80. Barry Fell, emerytowany profesor biologii morskiej na Uniwersytecie Harvarda , opublikował artykuł wyjaśniający, w jaki sposób rozszyfrował petroglify z kilku obszarów Wirginii Zachodniej. Według niego, były napisane w Ogham , irlandzki-Celtic pisanie użył VI th century VIII th wieku i one szczegółowo opisane Narodzenia Chrystusa. Fell jest znany z poparcia teorii o irlandzkich, iberyjskich, libijskich i egipskich eksploracjach Ameryki Północnej 2000 lub 2500 lat temu.
W rzeczywistości metoda Fella opiera się na arbitralnej grupie znaków. Wierząc ponadto, że to tylko spółgłoski, mógł dodawać samogłoski i radykały według własnego uznania, co pozwoliło mu zdecydować, którą spółgłoskę reprezentuje każdy glif. Dzieło Fella zostało zmiażdżone przez językoznawców i archeologów z różnych krajów. Fell oskarżył ich w zamian za to, że byli zbyt „ cholernie leniwi”, aby czytać jego pisma i byli „ignorantami”.
Pierwszy bok Azji Środkowej petroglify z później bestiarium Scytów , koczowników ze stepów Azji do I st tysiącleciu pne. OGŁOSZENIE Na VII XX wieku pne. AD , Persowie po kolei pojawiają się. Wojownicy, konie i bajeczne zwierzęta ilustrują ich przejście. 800 lat później Sogdianie poszli w ich ślady, pozostawiając jako dowód ryciny koni i kupców. Byli głównymi pośrednikami w handlu na Jedwabnym Szlaku . Na górnym szlaku Indusu, podobnie jak na innych jego gałęziach, musieli minąć drogocenne kamienie, przyprawy, jedwabie ... i buddyści . To im zawdzięczamy najliczniejsze ryciny.