Wspólnota Walencji (ca) Comunitat Valenciana (es) Comunidad Valenciana | |
Herb |
Flaga |
Administracja | |
---|---|
Kraj | Hiszpania |
Stolica | Wartościowość |
Status autonomii | 10 lipca 1982 r. |
Miejsca w Parlamencie | 33 posłów 18 (12 wybranych i 6 mianowanych) senatorów |
Prezydent | Ximo Puig ( PSPV-PSOE ) |
ISO 3166-2: ES | ES-VC |
Demografia | |
Miły | Walencja, Walencja |
Populacja | 4 959 968 mieszk . (2016) |
Gęstość | 213 mieszkańców/km 2 |
Ranga | 4 p miejsce (10,6%) |
Geografia | |
Informacje kontaktowe | 39 ° 30 ′ północ, 0 ° 45 ′ zachód |
Powierzchnia | 2 325 500 ha = 23 255 km 2 |
Ranga | 8 th miejsce (4,6%) |
Różnorodny | |
Hymn | „Himne de l'Exposició” „ Hymn Wspólnoty Walencji ” |
Znajomości | |
Stronie internetowej | gva.es |
Walencja ( Comunitat Valenciana , oficjalnie iw Walencji ; Comunidad Valenciana w języku hiszpańskim ) to jeden z siedemnastu autonomicznych w Hiszpanii i zabytkowym rejonie Półwyspu Iberyjskiego , znany również tradycyjną nazwą Walencja ( Valencia) . Jego terytorium odpowiada niewielkimi różnicami, że do dawnego królestwa Walencji , założony w 1239 roku przez Jacques'a I st Aragonii .
Jej autonomiczne instytucje tworzą Generalitat Valenciana ( Generalitat Valenciana ), do którego należą w szczególności rząd Walencji ( Rada ) i parlament Walencji ( Corts Valencianes ). Według wersji version2006jej autonomicznego statusu jest uznawana za „ narodowość historyczną ”.
Wspólnota Walencji liczy 4 959 968 mieszkańców, czyli 10,6% ludności Hiszpanii. Jej stolicą jest Valence ( València ) z 805.304 mieszkańcami (w 2006 r.) i aglomeracją 1.730.853 mieszkańców. Drugim co do wielkości miastem jest Alicante ( Alacant ) z 330 525 mieszkańcami, a trzecim Elche ( Elx ) z 227 659 mieszkańcami. Te dwa ostatnie miasta są częścią aglomeracji liczącej 724 662 mieszkańców.
Znajduje się we wschodniej Hiszpanii, na wybrzeżu Morza Śródziemnego, między Katalonią i Aragonią na północy, Kastylią-La Manchą na zachodzie i regionem Murcji na południu. Skupia prowincje Walencja ( Walencja ), Alicante ( Alacant ) i Castellón ( Castello ).
Językami urzędowymi są walencki , powszechnie używany przez prawie połowę ludności, oraz hiszpański . Ponadto, ze względu na niedawną imigrację, istnieją znaczne mniejszości językowe angielskie, rumuńskie, arabskie, francuskie i niemieckie. 13,3% ludności wymienionej w 2006 r. nie było narodowości hiszpańskiej.
Najstarsze ślady ludzkiej okupacji na terenie Kraju Walenckiego pochodzą ze środkowego paleolitu . Ślady neandertalczyków datowane na 40 000 rzeczywiście zostały zaobserwowane w Alcoy , Bellús i Villena . Jednak dopiero w neolicie rozwinęło się zajęcie siedzące.
W VI -tego wieku pne. AD , znajdujemy ślady kilku grup iberyjskich ( Edetanów ...) niewiadomego pochodzenia. Utrzymują kontakty z Grekami , Fenicjanami i Kartagińczykami, którzy założyli na wybrzeżu liczniki.
Obszar jest miejscem bitew II wojny punickiej , których wynik powoduje intensywne latynizacji wybrzeża na początku III th wieku przed naszą erą. AD . W 138 pne. J. - C. zakłada Valence. Terytorium Walencji zostało włączone do prowincji Tarraconaise, a kultura iberyjska jest stopniowo wchłaniana przez osadników rzymskich. W czasach upadku Rzymu trudne zarządzanie prowincjami skłoniło Dioklesa do utworzenia na południu prowincji Kartaginy w 298 r., w tym południowych regionów Walencji.
Po klęsce ostatniego cesarza rzymskiego w 476 r. ziemie Walencji zostały połączone w wielkie królestwo Wizygotów ze stolicą w Tuluzie . Po klęsce z Frankami w 507, królestwo Wizygotów skupia większość Półwyspu Iberyjskiego, którego stolicą jest Toledo .
W 711 królestwo upadło pod napadami Saracenów , którzy zajęli cały półwysep. Między 712 a 718 upadają twierdze Walencja, Elche , Sagunto , Tarragona i wiele innych. W Szklarnie oporu były krótkotrwałe i nieliczne, a arabska cywilizacja od Al Andalus nakłada się jako kultury dominującej. Jest tolerancyjna wobec rdzennych kultur. Po inwazji następuje znaczna migracja latynoskich Gotów przez Pireneje. W 956 Emirat Kordoby ogłosił swoją niepodległość, a jego niepowodzenie w zorganizowaniu Al Andalus jako stabilnej struktury politycznej spowodowało w latach 1009-1050 jego szybki rozpad na wiele małych królestw, taifas. Terytorium Walencji jest podzielone między taifas Tortosa , Alpuente , Valencia i Denia .
Między 1094 a 1102 Cid udaje się odbudować chrześcijańskie królestwo, przy współpracy Mozarabów . Po odbiciu przez Almorawidów , znanych jako nieprzejednani religijnie, nastąpiła ich masowa emigracja do Kastylii i nic nie świadczy o późniejszej obecności Mozarabów na terytorium Walencji.
Początki tyłu Walencja do podboju terytoriów wodzą Jacquesa I st Aragonii między 1229 i 1245. Na terytorium ma siedzibę w królestwie , które ma od 1261 własnym ustawodawstwem, FORS ( futer w Walencja) w obrębie Korony z Aragonii . Do tego pierwszego terytorium dodano w 1304 r. część królestwa Murcji (odpowiadającą południowej części obecnej prowincji Alicante ), która wcześniej została podbita przez Koronę Kastylii .
Unii dynastycznej z Królów Katolickich , pod koniec XV -tego wieku , jest początkiem unii politycznej hiszpańskich królestw, w tym królestwie Valencia, który nadal zachowuje swoje prawa i swoje instytucje.
W 1707 roku, podczas wojny o sukcesję hiszpańską , nowy monarcha Filip V , przeciwko któremu miasta królestwa zajmowały się głównie podczas konfliktu, promulgował dekrety Nueva Planta , które umieszczały terytorium pod wyłącznym reżimem królestwa z Kastylii. Niektóre obszary są poddawane silnym represjom. Fors są anulowane, usuwa się ogólność , a jedynym językiem administracji zostaje kastylijski .
Podczas XIX -tego wieku, podobnie jak w pozostałej części terytorium państwa hiszpańskiego, Valencia Kraj jest podzielony na prowincje, liczba i rozszerzenie będzie się zmieniać w ciągu pierwszych projektów. W 1851 r. nowy podział prowincjonalny przyłączył comarkę Requena-Utiel , tradycyjnie powiązaną z La Manchą i włączoną w 1833 r. do prowincji Cuenca , do prowincji Walencja. Terytorium starego królestwa zostało ostatecznie podzielone na trzy prowincje: Alicante , Castellón i Walencję .
W czasie Drugiej Republiki Hiszpańskiej powstawały różne projekty statutów autonomicznych regionu, ale wybuch i rozwój wojny domowej w latach 1936-1939 położył kres temu procesowi.
Po śmierci generała Franco i rozpoczęciu hiszpańskich przemian demokratycznych powołano tymczasowy rząd regionalny, Radę Kraju Walencji , który poprowadził region w kierunku autonomii . Po ostrym konflikcie tożsamości zwanej Bitwy Valence , które pojawiło się w lokalnej Anti - Catalanist prądu ideowego , Blaverism , oficjalnie weszła w życie w 1982 roku wraz z przyjęciem statutu autonomii , która formalizuje nowy nominał Valenciana ( Comunitat Valenciana ) dla regionu. W 2006 roku reforma tego ostatniego potwierdziła jego uznanie jako historycznej narodowości w Hiszpanii.
Region leży na wschód i południowy wschód od Półwyspu Iberyjskiego , na wybrzeżu Morza Śródziemnego. Graniczy z Morzem Śródziemnym na wschodzie , Katalonią na północy i północnym wschodzie, Aragonią na północnym zachodzie, Kanałem La Manche na zachodzie i regionem Murcji na południu.
Z 23,255 km 2 , co stanowi 3,99% półwyspu i 4,60% w Hiszpanii.
Do regionu przyłączonych jest kilka wysp: Tabarca i Columbretes .
Rincon de Ademuz to enklawa prowincji Walencja znajduje się w prowincji Cuenca ( Kastylia-La Mancha ).
Rzeźbę regionu warunkowają góry na północy, które należą do systemu iberyjskiego , na południu łańcuchy systemu betyckiego , aw centrum inne góry i płaskowyże. Najbardziej charakterystyczną górą w kraju jest Penyagolosa (1813 m ), która znajduje się w Maestrat . Na wybrzeżu klify takie jak Sierra de Irta czy Villajoyosa przeplatają się z mokradłami, bagnami i lagunami. Kilka obszarów przybrzeżnych jest chronionych i posiada bogate ekosystemy: Albufera de Valencia, Albufera de Elche , park przyrody Prat de Cabanes-Torreblanca, park przyrody lagun La Mata i Torrevieja , bagno Almenara , wydmy Guardamar del Segura itp.
Klimat nadmorski jest śródziemnomorski i stopniowo zbliża się do klimatu kontynentalnego, gdy idzie się w głąb lądu. W rejonie Alicante , Benidorm i Orihuela temperatury są szczególnie wysokie latem, a klimat bardziej suchy. Część Kraju Walencji podlega również klimatowi górskiemu ze względu na dużą wysokość.
Główne rzeki to Júcar ( Xúquer ), Segura i Turia . Istnieje wiele rzek przybrzeżnych o nieregularnym przepływie: Vinalopó , Sénia , Palancia ( Palància ), Serpis , itp. Są intensywnie mobilizowani w służbie ludzkiej działalności.
Wszystkie instytucje samorządowe Wspólnoty Walenckiej tworzą Generalitat Walencji ( Generalitat ).
Składa się z parlamentu Walencji ( Corts ), rządu ( Consell ) i prezydenta ( Prezydent ). Inne instytucje ogólności to Sindicatura de Comptes , Síndic de Greuges , Walencka Rada Kultury ( Consell Valencià de Cultura ), Walencka Akademia Językowa ( Academia Valenciana de la Llengua ), Doradcza Rada Prawna Wspólnoty Walenckiej ( Consell prawnej Consultiu de la Comunitat Valenciana ) i Komitet Ekonomiczno-Społeczny z Walencji ( gospodarczego i Komitet Ekonomiczno-Społeczny ).
Terytorium wspólnoty zrzesza prowincje Alicante, Castellón i Walencja, które tworzą własne podmioty prawne zarządzane przez odpowiednie delegacje prowincji .
Menu | Województwo | Populacja (2019) | Powierzchnia | Gminy | Okręgi sądowe |
---|---|---|---|---|---|
Alicante | 1 858 683 godz | 5816 km 2 | 141 | 13 | |
Castellón | 579 962 godz | 6632 km 2 | 135 | 5 | |
Wartościowość | 2 565 124 godz | 10 763 km 2 | 266 | 19 |
Od XIX th wieku, terytorium Walencja tradycyjnie podzielono na comarques, podobno lepiej przestrzegać podziałów demograficznych, kulturowych, przyrodniczych i historycznych, że „racjonalny” niż na prowincji. Struktura comarcal jest przewidziana w statucie autonomii z 1982 r., ale nie została przyjęta żadna ustawa demarkacyjna. Pomimo braku definicji prawnej, raport z 1987 r. na ten temat określa granice komaralne powszechnie stosowane do administracyjnej decentralizacji różnych usług, takich jak edukacja, zdrowie czy rolnictwo.
Gminy ( municipis ) są podmiotami posiadającymi pełną osobowość prawną i stanowią podstawowe jednostki terytorialne. Cieszą się autonomią w zarządzaniu swoimi interesami. Rady miejskie ( Ajuntaments ) mogą tworzyć „ mancommunautés ”, jednostki międzygminne, których celem jest łączenie określonych umiejętności i zapewnienie bardziej efektywnego zarządzania usługami komunalnymi.
Największe gminy (2012)> 30 000 mieszk. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Zaszeregowanie | Nazwisko | Populacja | Zaszeregowanie | Nazwisko | Populacja | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1 re | Wartościowość | 797 028 | 17 th | Denia | 44 455 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
2 nd | Alicante | 334 678 | 18 th | Mislata | 43 800 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
3 rd | Castellón | 230 587 | 19 th | Burjassot | 38 175 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
4 th | Elche | 180 204 | 20 th | Ontinyent | 37 140 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
5 th | Torrevieja | 103,720 | 21 th | Borriana | 35 598 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
6 th | Orihuela | 90 087 | 22 nd | Villena | 34 894 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
7 th | Potok | 81,402 | 23 rd | Petrer | 34 697 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
8 th | Gandia | 79,010 | 24 th | Santa Pola | 33 965 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
9 th | Benidorm | 72 991 | 25 tys | Vila-Joiosa | 33,293 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
10 th | Paterna | 67 356 | 26 th | Xàbia | 32,983 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
11 th | Sagunto | 65 238 | 27 th | La Vall d'Uixó | 32 782 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
12 th | Alkoy | 60 837 | 28 th | Manises | 31,066 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
13 tys | San Vicente del Raspeig | 55 100 | 29 th | Aldai | 30,874 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
14 th | Elda | 54 536 | 30 th | Xirivella | 30,213 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
15 th | Vila-real | 51 357 | 31 tys | Alaquàs | 30202 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
16 th | Alcira | 44 941 |
Gospodarka Walencji przez długi czas była zdominowana przez rolnictwo. Podczas XIX -tego wieku , obszar opracowane niektórych domach uprzemysłowienie ( Elche , Sagunto , Alcoy ...) oraz sieci wyspecjalizowanych lokalnej produkcji i niewielkich rozmiarów, ale gospodarka zdominowana przez produkcyjnej ' cytrusów na eksport na rynek europejski, sektor, w którym region jest dziś głównym graczem.
Podczas drugiej połowy XX -tego wieku , w czasach reżimu Franco, region Walencja przyjęła nowoczesnego systemu gospodarczego, z rozwojem w oparciu o turystykę .
W 2002 roku Walencja wygenerowała 10,5% hiszpańskiego PKB i 12% eksportu, co czyni ją drugą co do wielkości eksportującą wspólnotą autonomiczną w Hiszpanii.
Według Generalitat Valenciana w 2017 r. szacunki populacji wynosiły 4 935 182 , z czego 635 159 obcokrajowców (narodowości niehiszpańskiej) lub 12,87 % i 50,66 % kobiet wobec 49,33 % mężczyzn. Udział ludności w wieku poniżej 15 lat wynosi 15,15 % (747 764 osób), a powyżej 65 lat 19,05 % (940 444 osób).
Ważną cechą historyczną demografii regionu jest duże zagęszczenie obszarów uprawnych położonych nad brzegami dużych rzek lub na wybrzeżu, które skupiają ważne ośrodki miejskie. Wśród ważnych miast w historii starego królestwa możemy wymienić w starożytności Sagunto czy Denia , w okresie średniowiecza i czasów nowożytnych Walencję, Xàtiva (drugie miasto królestwa do jego pożaru w 1707 r.), Orihuela ( Oriola ), Alicante , Elche , Gandia i Villarreal , a ostatnio Alzira i Castellón de la Plana .
To tradycyjne rozmieszczenie, uwarunkowane orografią i możliwościami nawadniania rolniczego, w dużej mierze wyjaśnia obecne rozmieszczenie ludności, charakteryzujące się przewagą powiatów południowych i centralnych. W XIX th i XX th rozwój wiekach przemysłu spożywczego lub wolno wzrostu liczby ludności do innych miast śródlądowych jak Alcoy , Elda , Novelda , Ontinyent , Petrer , Villena oraz Vall d'Uixo .
Wewnętrzne ruchy migracyjne, które w ostatnich latach uległy przyspieszeniu, wykazują wyraźną tendencję do pustynnienia obszarów śródlądowych i koncentracji w stolicach prowincji i ich obszarach miejskich (wśród najbardziej znaczących: Torrent , Mislata , Paterna , Burjassot , Sant Vicent del Raspeig itp.) lub w gminach położonych na wybrzeżu. W rezultacie niektóre historycznie bardzo małe aglomeracje, takie jak Benidorm czy Torrevieja , doświadczyły spektakularnego wzrostu liczby ludności w oparciu o boom w sektorze turystycznym , z intensywną urbanizacją wybrzeża, szczególnie w okresie letnim.
Od wejścia Hiszpanii do Wspólnoty Europejskiej infrastruktura transportowa regionu korzysta ze znacznej pomocy.
Państwo hiszpańskie, za pośrednictwem Ministerstwa Sprzętu , zarządza 8323 km dróg we Wspólnocie Walenckiej, w tym 819 km autostrad bezpłatnych i 367 km autostrad płatnych.
Główną osią kolejową Walencji jest tzw. Korytarz Śródziemnomorski , który łączy stację graniczną w Portbou w Katalonii z gminą Lorca w Murcji . Przecina całe terytorium Walencji z północy na południe.
Region jest również połączony z Madrytem z Walencji przez Cuenca lub Albacete oraz z Alicante przez Albacete. Jest połączony z Aragonią z Sagunto.
Istnieje również podmiejski pociąg ( Cercanías , Rodalies w Walencji) obsługiwany przez RENFE . W Alicante sieć rozciąga się na granice prowincji Almería ( Andaluzja ). Sieć Alta Velocidad Española , zarządzana przez ADIF , szybki pociąg, łączy stację Valencia-Joaquín Sorolla , Castellón, Alicante, Elche, Xàtiva i Requena-Utiel ze stacją Madryt-Atocha , mijając kanał Kastylia-La , przy stacjach Almansa , Albacete i Cuenca , na linii znanej jako Lewant . Gminy regionu Murcia Murcia i Cartagena są również obsługiwane przez linię Levant przez Wspólnotę Walencji.
Obszar ten jest obsługiwany przez trzy lotniska, lotnisko Alicante El Altet , lotnisko Castellón-Costa Azahar i lotnisko w Walencji .
Spółka publiczna Ferrocarrils de la Generalitat Valenciana zarządza 275 km sieci kolei metrycznych, podzielonych między sieci Metrovalencia i TRAM (Alicante).
Od momentu powstania Królestwa Walencji, Kraj Walencji charakteryzuje się istnieniem dwóch heterogenicznych obszarów językowych: obszaru językowego kastylijsko - aragońskiego (patrz Churros (Kraj Walencji) ) i obszaru katalońskiego , w dużej mierze dominujących w obu kategoriach witalności, gospodarczej i demograficznej, powierzchni i liczby miejscowości jako o znaczeniu demograficznym.
Pomimo silnej zdolności do integracji wielu imigrantów, zwłaszcza z Kastylii i Aragonii w całej swojej historii, poprzez katalońskojęzyczne obszary przybrzeżne, szczególną konfigurację terytorium, w szczególności rozdział między terytoriami kontrolowanymi przez szlachtę pochodzenia aragońskiego w ramach feudalnego reżim i terytoria kontrolowane przez burżuazję głównie z Katalonii pod rządami bardziej liberalnego reżimu, mogą tłumaczyć brak asymilacji tych pierwszych przez te drugie.
W dużych miastach strefy katalońskojęzycznej, a także w całej prowincji Alicante Walencja jest obecnie w mniejszości.
W 1983 r. przyjęto ustawę o używaniu i nauczaniu języka walenckiego , która określa język jako współoficjalny z kastylijskim na poziomie instytucjonalnym, określa obszary dominacji tych dwóch języków oraz określa odnowę i promocję walenckiego jako jednego z priorytety ogólności. Prawo to prowadzi do ustanowienia „linii edukacji w Walencji”, to znaczy teoretycznego prawa rodziców lub opiekunów prawnych do wyboru systemu edukacji publicznej w ramach edukacji publicznej. jest walencki, kursy kastylijskie są mniej więcej jedynymi w tym języku). W 2007 roku w programach immersji wzięło udział mniej niż jedna czwarta studentów z Walencji. Walencja jest praktycznie nieobecna w edukacji prywatnej i pozostaje bardzo mało wykorzystywana przez Kościół w regionie.
Jeśli chodzi o gastronomię , region jest najbardziej znany za granicą dla wielu rice- dań na bazie ( Arròs w Walencja), z których najbardziej znanym jest paella , często przedstawiane jako danie hiszpańskiej narodowej; inne typowe przetwory ryżowe to: arròs a banda , arròs al forn , arròs negre (czarny ryż), arròs amb costra i arròs caldós .
Klimat śródziemnomorski Walencji sprzyja uprawie owoców i warzyw cytrusowych , w szczególności pomarańczy ( taronja ), typowego owocu walenckiego rolnictwa. Bardzo rozpowszechniona jest również uprawa migdałów ( ametlles ).
Jeśli chodzi o napoje, możemy wspomnieć horchata ( Orxata w Walencji), typowe Alboraya , wykonane z wody, cukru i tigernuts , zazwyczaj spożywane w lecie.
Wśród najsłynniejszych deserów znajdziemy Peladillas (typowa produkcja w kasynach ) i turron ( torró ), rodzaj nugatu z migdałów. Produkowany w Jijona i Casinos , jest tradycyjnym deserem na Boże Narodzenie w całej Hiszpanii i niektórych częściach Ameryki Łacińskiej .
Wreszcie, Wspólnota Walencka jest regionem winiarskim, ze szczególnym uwzględnieniem win z regionów Utiel - Requena i Alicante .