Place Étienne-Esquirol (oc) Plaça Estève Esquiròl | |||
Północna strona placu Esquirol widziana ze sklepu Midica. | |||
Sytuacja | |||
---|---|---|---|
Informacje kontaktowe | 43°36′01″ północ, 1°26′41″ wschód | ||
Kraj | Francja | ||
Region | Oksytania | ||
Miasto | Tuluza | ||
Ćwierć (s) | Capitole et Carmes ( Sektor 1 ) | ||
Początek | n o 19 i 28 , rue de Metz | ||
Koniec | n o 21 i 30, rue de Metz | ||
Morfologia | |||
Rodzaj | Kwadrat | ||
Formularz | Prostokątny | ||
Długość | 167 m² | ||
Szerokość | od 32 do 47 m² | ||
Powierzchnia | 6400 m 2 | ||
Historia | |||
Stare nazwiska | Place de la Pierre-de-Saint-Pierre-Saint-Geraud ( XII th century) Plac Peter ( XV th century) miejsce Esquirol (8 października 1887) |
||
Ochrona | Niezwykłe miejsce dziedzictwa (1986) | ||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| |||
Up-Etienne Esquirol (w Occitan : umieszczony Esteve Esquirol ) jest plac z zabytkowym centrum Tuluzy , stolicy regionu Occitan , w południe z Francji . Znajduje się na skraju dzielnicy Capitole na północy i dzielnicy Karmelitów na południu, oba w sektorze 1 miasta. Należy do niezwykłego dziedzictwa kulturowego Tuluzy .
Przed rozwojem aktualnego miejsca w drugiej połowie XIX -go wieku, było to tylko małe miejsce zwężone, zdominowana przez kościół i hali , którą zmierzono pszenicy sprzedawany do Tuluzy. Ta „Sala z Kamienia” znajdowała się w sercu dzielnicy handlowej, jak świadczą sąsiednie ulice – rue des Tourneurs , des Changes i des Filatiers . Stara hala została zburzona w 1863 r. i zastąpiona zadaszonym rynkiem, który z kolei został rozebrany w 1892 r. Mimo to pozostała jednym z głównych miejsc w mieście, jednym z najbardziej ruchliwych i najczęściej uczęszczanych, ważnym skrzyżowaniem Alzacji i Lotaryngii ulice i Metz , dwie główne „ haussmannowskie ” arterie Tuluzy. Ważne skrzyżowanie, o garaż i stacja z rury znajdują się pod miejscu od 1993 roku.
Plac Esquirol spotyka się z następującymi ulicami, w porządku rosnącym ("g" oznacza, że ulica jest po lewej, "d" po prawej):
Place Étienne-Esquirol jest ważnym punktem sieci transportu publicznego Tuluzy , Tisséo . Stacja metra Esquirol , na linii od stacji metra , znajduje się pod siedzeniem. Na powierzchni zatrzymuje się tam wiele linii autobusowych: linieL4Oprócz tego będziesz musiał wiedzieć o tym więcej.L7Oprócz tego będziesz musiał wiedzieć o tym więcej.L9Z Lineo i14Oprócz tego będziesz musiał wiedzieć o tym więcej.44Autobusy.
Plac wziął swoją nazwę od Jean-Étienne'a Esquirola ( Toulouse , 1772- Paryż , 1840), lekarza alienisty z Tuluzy, uważanego za ojca organizacji psychiatrii we Francji. Syn kupca z Tuluzy, Jean-Baptiste Esquirol, przeor giełdy kupieckiej , wybrany stolicą w 1787 r., urodził się3 lutego 1773w domu, w miejscu aktualnego n ° 9 kwadratu.
W I st wieku rzymskiego miasta Tolosa jest zorganizowany wokół dwóch głównych osi, maximus Cardo i Maximus Decumanus . Skrzyżowanie tych dwóch ulic (północny róg obecnego Place de la Trinité ) wyznacza centrum miasta. To właśnie na północny-wschód od tego skrzyżowania, w miejscu obecnego Place Esquirol, znajduje się forum , na którym znajdują się ważne obiekty życia społecznego i obywatelskiego. To forum jest stosunkowo duże, ponieważ rozciąga się między cardo maximus a drugorzędnym cardo . Budowa pomników świadczy Forum Rozwoju Tolosa , na I st century połowę III th century. Centralny plac otoczony jest szerokim na dziesięć metrów portykiem, którego kolumny są wykonane z cegły pokrytej marmurowymi płytami.
W centrum forum, wielkiej świątyni, zbudowany w I st wieku, nakładającej wymiary i w czasie jednej z największych świątyń w Galii , z 27 metrów szerokości i 35 metrów długości. Jest to niewątpliwie kapitol , czyli świątynia poświęcona trzem wielkim bóstwom rzymskim : Jowiszowi , Junonie i Minerwie . Fundamenty zbudowane są z bloków melasy i kamyków zaczerpniętych z Garonny , ściany z wapienia , natomiast cegła zdobi wnętrze budynku. Męczeństwo z Saturninus , pierwszego biskupa Tuluzy , by miały miejsce, z męki św Saturninus , tekstu Christian początku V -tego wieku, na schodach świątyni w 250 podczas prześladowań wobec chrześcijan na zlecenie cesarza Decjusza .
Restytucja wielkiej świątyni Tolosy .
W późnej starożytności, chrześcijaństwo pogańskich kultów nakłada stopniowo są opuszczone i wielka świątynia została opuszczona podczas IV XX wieku. Forum i jego zabytki służą jako kamieniołom. W VI th wieku na ruinach wielkiej świątyni wznosił się kościół pod wezwaniem apostoła Piotra .
W średniowieczu istnieje już niewielki plac, zwany „place Saint-Pierre-Saint-Géraud” lub „place de la Pierre-de-Saint-Pierre-Saint-Géraud”, ale ma on tylko 10 metrów wysokości. i 26 metrów długości (twarz prąd n O 9 i 11). Jest to jednak jedno z ważnych miejsc handlowych w mieście, w samym sercu kupieckiej dzielnicy. Znajduje się również w pobliżu "Grand-rue" (obecna rue des Changes ), która łączy Place du Salin na południu z Porterie i opactwem Saint-Sernin na północy. W XII -tego wieku, istnieje rynek i zadaszonym osłaniające kamiennych schodach do pomiaru towaru.
W 1203 r. kapituły , które kupiły kilka domów, w ramach projektu postawienia tam wspólnego domu , zdecydowały się na przebudowę miejsca, które stało się zbyt małe. To jest rzeczywiście rozszerzyły się w pierwszych latach XIII -go wieku, zniszczenie domów, które oddzielają Rue des Changes, aby zbudować prawdziwą salę , zwaną Hall of the Stone. Trzy razy w tygodniu, w poniedziałki, środy i piątki, rynek zboża , głównie pszenicy. Kupcy hali zajmują loże, umieszczone między filarami i wynajęte za wysoką cenę. Jest to najbardziej zatłoczone miejsce w mieście z tłumami, zwierzętami pociągowymi i wozami, bo w tym czasie połowa mieszkańców Tuluzy robiła swoją mąkę w domu. Handel wzbogaca wielu kupców, którzy czasami mają dostęp do capitolu. W XV p wieku zbudowany hotel Gonil (aktualne położenie n o 1 i 3).
Hala jest ograniczony do północy St. Geraud Street (przed bieżącym N o 2 do 8). Obecny Skrzyżowanie pat Saint-Géraud, który następnie rozciąga się na wschód od sali do czasu n O 11 o aktualnym miejscu Esquirol. To gdzie jest kościół Saint-Pierre-Saint-Geraud, zbudowany na dawnym kościele Piotra VI th century, jeden z najstarszych w mieście, ponieważ jest już znany z tekstów XII th century. Wychowała się w przedniej części n ° 10 z aktualnym miejscu Esquirol: jego drzwi otwarte na ulicy St Geraud. Następnie w zależności od St. Gerald Aurillac Abbey którego opatem został zbudowany w XV -go wieku, w pobliżu hotelu (teren obecnego n o 4). Ponieważ jednak jego dochody pozostają niskie, kościół jest bardzo zaniedbany i musi zostać naprawiony na koszt miasta w 1343 roku.
Hala graniczy od strony południowej, od rue des Changes do impasu Saint-Géraud, przez rue Malcousinat-Vieil, która ciągnie się dalej na wschodzie przez rue de la Colombe do rue des Tourneurs . Istnieje kilka zajazdów, jak Inn w Key która wychodzi Saint-Géraud Street (miejsce obecnego n O 5): to był XV th jednej wiecznej schroniska w Tuluzie preferowanych sklepów. W 1571 roku przeniósł się do karczmy na sąsiednim budynku (miejsce obecnego n ° 19), z wejściem na rue des Tourneurs. Auberge de la Colombe, od której pochodzi nazwa rue de la Colombe, również znajduje się niedaleko Halle de la Pierre.
Od XV -go wieku, został przemianowany na „zamiast Piotra”.
W 1408 roku, po wielkim pożarze, który spustoszył rue des Changes i place de la Pierre, hala została odbudowana: miała 45 metrów długości ze wschodu na zachód i 25 metrów szerokości z północy na południe. Jego główna fasada, przy rue des Changes, opiera się na dużych 4 kamiennych łukach, a dach wsparty jest na 25 drewnianych filarach. Po pożarach7 maja 1463 i 20 marca 1523, niezwykle destrukcyjne w dzielnicy Pierre, domy z muru pruskiego ustępują miejsca ceglanym budynkom. Skala zniszczeń umożliwia lokalne elity zbierają ogromne gospodarstw terenu budowy swoje rezydencje: środek XVI -tego wieku, szeryf Jean Astorg wybudował sobie duży dwór z ulicy i ulicy Zmiany Saint-Géraud, że kupił kilka sąsiadujących budynków (prąd Położenie n O 2 i 4).
Jednak kościół Saint-Géraud, który ucierpiał w pożarach, zawalił się w 1470 roku. Został odbudowany na polecenie biskupa Castres Jean d'Armagnac-Pardiac , opata Aurillac. Sto lat później, w 1574 roku, dach groził zawaleniem i wymagał naprawy. W 1594 roku rozpoczęto nową akcję prac mających na celu odrestaurowanie budynku. W 1778 r. kościół, który ponownie groził ruiną, został opuszczony przez Claude'a de Barrala , biskupa Troyes i opata Aurillac.
Tradycja handlowa dzielnicy jest kontynuowana. Kamienne miary hali są regularnie naprawiane lub wymieniane. W XVI -tego wieku, zegar wybierania jest zainstalowany w hali.
Podczas Rewolucji Francuskiej w 1794 r. plac został na jakiś czas przemianowany na „Place de l'Abondance”, zanim odzyskał swoją starą nazwę. W tym samym okresie stary kościół Saint-Géraud, już w kiepskim stanie, został nieużywany i przekształcony w spichlerz, by powrócić do kultu w 1800 roku. Ale ponownie nieużywany w 1815 roku, kościół został sprzedany. spełniał plany powiększenia placu i został zniszczony w 1846 r. Od 1785 do 1844 r. plac był również stopniowo powiększany przez wyburzanie domów między Hall of the Stone a Rue des Tourneurs .
Widok Zamówienie jest objęte po wschodniej stronie placu przed n ° 14 (fotografii na szkle Georges Ancely , 1890).
Stall warzywo sprzedawcy przed N o 16 (fotografii na szkle Georges Ancely 1894).
Stary zadaszony rynek, sprzedany miastu Lourdes .
W XIX XX wieku rynek zboża mają swoje małe kupcy wygodne i zbyt daleko od Canal du Midi i portu Saint-Sauveur , przez który przybywa pszenną Lauragais . Miejscowi mieszkańcy od dawna narzekają na szczury, hałas i zatłoczenie. Halle de la Poissonnerie, rue Saint-Rome , również uważana jest za zniszczoną i należy ją opuścić. Pierwsze prace mają na celu przeniesienie Halle de la Poissonnerie do nowych ławek założonych wzdłuż rue des Changes, naprzeciw Place de la Pierre, ale z projektu zrezygnowano. Z drugiej strony, gmina dekretuje w 1860 r. przeniesienie sprzedaży zboża na nowy rynek , plac Dupuy , podczas gdy rynek Pierre zostaje zniszczony w 1863 r. Otaczające go miejsce jest gruntownie przebudowane i powiększone: wszystkie budynki graniczące z rue Malcousinat-Vieil, takie jak Hôtel de Gonil, zostały zniszczone, aby uszanować nowy układ fasad, podczas gdy pośrodku placu znajduje się elegancki kryty rynek, zainaugurowany15 października 1865 r. Dowodem na znaczenie handlowe, jakie zachowuje dzielnica, są pierwsze domy towarowe w mieście, domy towarowe Lapersonne, założone w 1868 r. pod kierownictwem Emmanuela Bourgeata, na południe od rue Esquirol.
Kilka lat później, kilku domów w rue zmian (były n ° 7 i 7a tego ul) rozebrano, aby otworzyć miejsce Esquirol na „rue transversale” - prąd rue de Metz -, która jest przebijana na plany architekta Jacques-Jean Esquié w latach 1869-1871. Jednak w 1871 roku wielki projekt budowlany Tuluzy został zmieniony i rue Transversale została narysowana w miejscu zadaszonego rynku. Po otwarciu Victor-Hugo Hall w 1892 roku zdajemy sobie sprawę, że zadaszony rynek stracił swoją użyteczność: w tym samym roku zostaje zdemontowany i sprzedany miastu Lourdes .
Chodzi o to, że decyzją rady gminy z dn 8 października 1887 r., że otrzymuje nazwę "miejsce Esquirol".
Północna domów kwadratowych zostały graniczy ulicy St. Geraud, który zmienił nazwę, dopóki nie XIX th wieku. Zniknęła po rozszerzeniu miejscu Esquirol XIX th century. Na wschodzie, St. Geraud impas, który istnieje do dziś, nie zmienił swoją nazwę od średniowiecza, choć również nosił nazwę Palaminy impasu w XVIII -tego wieku, ze względu na obecność w hotelu Palaminy na dnie ślepy zaułek. Na południu droga, która połączona miejsce Piotra przy ul Arts nazwano w XIII th wieku i XIV th wieku, Bertrand David Street, imię bogatego ziemianina. Znamy też nazwę ulicy Malcousinat-Vieil, którą, jak twierdzi Pierre Salies, można porównać do praw Malcousinat, które władze miejskie nakładały na sprzedaż trzody chlewnej i drobiu. Potem wziął nazwę ulicy Dove do XV th stulecia Inn at the sign of the Dove (miejscu obecnego n o 2 rue Alsace-Lorraine , na skrzyżowaniu rue de Metz ). Został przemianowany na rue de l'Arc-en-Ciel podczas rewolucji francuskiej, ale zniknął również po pracach wykopaliskowych na Place Esquirol i rue de Metz.
Na przełomie XIX i XX wieku miejsce Esquirol staje się jednym z najpopularniejszych miejsc w mieście. W 1905 roku, Leon Sentenac założył piwnice browaru dla ojca Leo, w północno-wschodnim narożniku placu i Rue des zmiany (prąd n O 2). W tym samym czasie, kilka kawiarni i barów ożywić miejsca, takie jak Esquirol (prąd n o 19) i Unic Bar (prąd n o 17), otwarty w 1933 roku, Paryż (prąd n o 4) otwarto około 1940 lub Paddy (obecny n o 14), dzięki czemu w punkcie wyjścia z ważnych miejsc dla osób Toulouse. Istnieją inne rodzaje działalności, takie jak marka specjalizująca się w gumach Midica założona przez Marcela Garrigou, który następnie zdywersyfikował ofertę wszelkiego rodzaju artykułów gospodarstwa domowego i osiadł w 1956 roku na terenie dawnych domów towarowych Lapersonne, zamkniętych po spaleniu.Luty 1934. Gmina zadbała również o upiększenie placu iw 1931 roku drewniane kioski z kioskami i sprzedawcami kwiatów zostały zastąpione betonowymi kioskami w stylu Art Deco .
Plac pozostaje również ważnym skrzyżowaniem i ważnym miejscem przejścia. Po pracach deptackich , które dotknęły sąsiednie ulice Les Changes w 1974 roku, a następnie Tourneurs w latach 90., pod placem wykopano parking i udostępniono go do zwiedzania w 1993 roku. Otwarcie stacji metra Esquirol , oddając rok, w połączeniu z przejeżdżaniem wielu linii autobusowych, wzmacnia atrakcyjność miejsca: codziennie korzysta z niego od 80 000 do 100 000 osób.
W latach 2000 miejsce się zmieniło. Znaki telefoniczne są coraz liczniejsze, podczas gdy inne firmy spadają.
Wykopaliska z 1990 roku autorstwa Raphaëla de Filipo podkreślają obecność starożytnego forum z pierwszego wieku naszej ery, ale także cardo maximus miasta. O tym ostatnim świadczy ponowne odkrycie pierwotnej jezdni i późniejsze naprawy, pod jezdnią odnaleziono również duży kanał z pierwszej dekady naszej ery. W 1993 roku prewencyjne wykopaliska podczas budowy parkingu dla Vinci kontynuowały ponowne odkrycie terenu antycznego forum, które w 2004 roku doprowadziło do sondażu.