Rue des Tourneurs (oc) Carrièra dels Tornejaires | |||
Początek rue des Tourneurs, widziany z miejsca Rouaix . | |||
Sytuacja | |||
---|---|---|---|
Informacje kontaktowe | 43 ° 36 ′ 02 ″ na północ, 1 ° 26 ′ 42 ″ na wschód | ||
Kraj | Francja | ||
Region | Oksytania | ||
Miasto | Tuluza | ||
Okolice | Karmelici i Kapitol | ||
Początek | n o 25 rue de la Trinité i n o 6 miejscu Rouaix | ||
Koniec | n o 26 rue Peyras i n O 2 rue Genty-Magre | ||
Morfologia | |||
Długość | 210 m | ||
Szerokość | od 4 do 9 m | ||
Historia | |||
Stare nazwy |
Część południowa: Rue Almussiers ( XIV th century), Grazaliers uliczne (koniec XV th century), tokarstwo uliczne (koniec XVII th century) część północna: Rue Pourpointiers, ulica Missèr-Galvant ( XIV th century) Ulica Véronique ( 2 th połowa z XVI, XX wieku) |
||
Ochrona | Obszar chroniony (1986) | ||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| |||
W tokarstwo uliczne (w Occitan : Carriera dels Tornejaires ) jest ulica w zabytkowym centrum Tuluzy we Francji . Przecina dzielnice Carmelites i Capitole , w sektorze 1 miasta. Należy do chronionego obszaru Tuluzy .
Ulica bierze swoją nazwę rzemieślników tokarzy, ze względu na przemysł toczone , które powstały tam na przełomie XVII -tego wieku i trwał aż do początku XX th wieku.
W średniowieczu pierwszy odcinek, między Place Rouaix a starą rue de la Colombe (obecnie Place Esquirol ), nazywany był rue des Almussiers , to znaczy wytwórcami aumusses , tej fryzury noszonej przez mężczyzn jak kobiety w Średniowiecze. Dla Julesa Chalande była to rue des Armusiers, czyli rusznikarze , rzemieślnicy wytwórcy broni, ale tę hipotezę odrzucił Pierre Salies . Pod koniec XV -go wieku, ale również bierze nazwę ulicy Grazaliers jako producenci „grasals” (drewnianych korytach) otrzymuje almussiers. Pod koniec XVII -tego wieku, zachowuje te nazwy, a jednocześnie odbiera jedną ulicę tokarzy. Podczas rewolucji francuskiej w 1794 r. Przemianowano go na rue de la Constitution.
Druga część ulicy, pomiędzy rue de la Colombe i rue Peyras , nosi w średniowieczu kilka nazw. W XIV th wieku, ulica Pourpointiers lub Pourpointerie, według producentów dubletów , ale również street-Missèr Galvant, Galban lub Galvaing, prawdopodobnie nazwa osoby pochodzenia angielskiego. W drugiej połowie XVI -go wieku, ulica bierze nazwę ulicy Weroniki, na Varonique lub Baronique nazwie Veronica Hostel: nazwa, przekształcony Baronie, również ze względu na jej nazwę bieżącego ruty Baronie , która rozciąga się na rue des Tourneurs. Podczas rewolucji francuskiej w 1794 r. Przemianowano go na rue du Salut-Public.
W XIX th century, wszystkie otrzymały nazwy dwóch ulic ulicy tokarzy.
Kamień uliczny "Rue Grazalliers - 1788".
Znaki drogowe w języku oksytańskim i francuskim .
Rue des Tourneurs to droga publiczna położona w centrum Tuluzy . Rozpoczyna się na północno-zachodnim rogu Place Rouaix , na skrzyżowaniu ulic rue de la Trinité . Przed skrzyżowaniem z Place Esquirol po prawej stronie znajduje się nienazwana ulica . To kończy się w punkcie przecięcia z ulic Peyras ( n ö 28) i Genty Magre, ( n ö 2). Rozciąga się na północ od rue Baronie, aż do małej miejscowości des Puits-Clos .
Bezimienny pas („rue du Sac”) naprzeciwko hotelu Ciron-Fumel .
Rue des Tourneurs widziana z miejsca Esquirol do rue Baronie .
W średniowieczu rue des Tourneurs należała do Capitoulat de la Pierre . Jest to ważna i tętniąca życiem ulica, która wykorzystuje bliskość Grand-rue, która łączy place du Salin z rynkiem Pierre, głównym rynkiem miasta (lokalizacja obecnego placu Esquirol ) i ulicą Peyras. , która łączy bramę św. Szczepana , od wschodu most leszczowy , od zachodu. Wyznacza na wschodzie rozległą dzielnicę sukienników , którzy pod koniec średniowiecza zajmowali serce miasta. Populacja ulicy składa się z rzemieślników: the XIV th wieku, istnieją almussiers , Producenci amices , na północ od ulicy, a pourpointiers, Producenci dublety na południu.
Pierwsze budynki klasztoru augustianów - w szczególności kościół - powstały w latach 1310-1341 przy rue Peyras (obecne ulice Genty-Magre i Antonin-Mercié ). Rośnie w XIV th wieku i XV th wieku do zajmowania całą Moulon ograniczony Peyras Street na północy, na ulicy Banniers (obecnie street ) na wschód, na ulicy Colombe (obecnie rue de Metz ) do południe i rue des Pourpointiers na zachodzie. Ulice Dove i Pourpointiers jednak nie graniczy z samego klasztoru, lecz domów jest właścicielem i które są wynajmowane, jak Four augustianów (były n ° 30), wynajęty do piekarza, który był odpowiedzialny za pieczenie chleba dla klasztor. Jest także w rue Pourpointiers że zakon ma główne wejście (miejsca aktualnego N O 42). Inne wejście znajduje się w martwym punkcie, znany jako pat des Augustins ur ulicach Pourpointiers (między n o 30 i 32) i kończy na południe dużej klasztorze.
Istnieją również schroniska: the XV th century wszczepia się na skrzyżowaniu ulicy i Pourpointiers alei Veronica, znanego inn Logis Weroniki. Inn był więc przeniesiony, około 1550 i N O 37 rue des Tourneurs (ruin). Pod koniec XV th century był także Logis de la Clef, zainstalowana pomiędzy n o 7 na Placu Trinity oraz n o 5 na miejscu Esquirol : było wtedy schronisko dla preferowanych marek.
Po pożarze 7 maja 1463Co jest bardzo destrukcyjny w obszarze pomimo zakazów szeryfów The drewno jest nadal stosowana w budowie domów, aż do XVII -tego wieku (bieżącego N O 3 i 5; n o 54). Tradycja zakupów jest kontynuowana: w okolicach Place Rouaix coraz więcej jest w tym czasie pastwisk, rzemieślników specjalizujących się w produkcji „grasals”, drewnianych koryt ( grasal lub grazal w języku prowansalskim ) . Ale skala zniszczeń pozwoliła również bogatym kupcom zgromadzić ogromne posiadłości ziemskie, aby zbudować swoje rezydencje . Pod koniec XV -go wieku, szeryf Pons Imbert wybudowany hotel ze swoim rozdziale wieży (obecna n o 9), która ma drugiego wejścia na ulicy Trójcy (prąd n o 21). W 1550 roku ulica została ponownie zniszczone przez wielki pożar: poprzednia domy, tylko Pons Imbert nadal istnieje, a n o 15. Budowę rezydencji nadal w następnym stuleciu: w 1621-1622, rodzina Desplats, panów Gragnague , zbudowany z najbardziej piękny hotel w rue des Pourpointiers (obecnie n o 45).
Pod koniec XVII -tego wieku, pierwsze rzemieślników wyspecjalizowanych w toczeniu drewna są instalowane między ulicą z Dove i zamiast Rouaix w starej ulicy Grazaliers. Sukces ich branży sprawia, że zajmują większość sklepów.
W XIX th wieku, ulica zamienia tokarzy. Projekty wyrównanie fasad i poszerzenia ulic, w pierwszej połowie XIX th wieku, mające na celu modernizację starego centrum. Stopniowo kilku budynków są zrekonstruowane zostać ustawione na wyrównanie 8 metrów (obecnego n ° 39, 43 do 47, 20, 40, 50 i 52). To właśnie w kontekście odnowy siedliska stary hotel Desplat został przebudowany w 1848 roku dla pana Sipière, który otrzymał nową monumentalną neoklasycystyczną fasadę przy rue des Tourneurs. Trwają prace w drugiej połowie XIX th wieku, kiedy praca jest zaangażowany, między 1863 i 1865, aby rozwinąć miejsce Esquirol , następnie między 1868 i 1873 podczas budowy ulic wzdłużnej (obecnie rue d'Alsace -Lorraine ) i transversale (obecnie rue de Metz ). Kilka budynków z boku na zachód i na wschód od ulicy tokarstwo rozebrano, gdyż Logis de Véronique (byłej n ° 37), część brakujących domów, podczas gdy nowe budynki w stylu Haussmanna są wysokie (prąd n o 17, 25, 39 i 41; n O 2, 24, 34 i 42). Toulouse Kilka znanych architektów zaangażowanych na wielu z tych miejsc, takich Ambialet Achilles (prąd n o 16) i Aleksander Laffon (prąd n o 10, 12 i 14).
Ulica zachowuje ważną działalność rzemieślniczą, w szczególności tokarzy, których działalność jest nadal obecna na całej ulicy. Zróżnicował się jednak wraz z otwarciem kawiarni, w tym O. Ludwika, otwartego w 1889 r. To właśnie w jednym z sąsiednich sklepów w 1850 r. Powstała pierwsza księgarnia Privat.
Rue des Tourneurs łączy się z następującymi pasami, w kolejności rosnącej („g” oznacza, że ulica jest po lewej stronie, „d” po prawej):
Fasada domu Capitoul Pons Imbert
Fasada domu Capitoul Jean-François de Ramondy
Hotel Desplats lub Palaminy