Rumex obtusifolius
Rumex obtusifolius Cierpliwość o tępych liściachKrólować | Plantae |
---|---|
Podział | Magnoliophyta |
Klasa | Magnoliopsida |
Zamówienie | Wielokątny |
Rodzina | Polygonaceae |
Uprzejmy | Rumex |
Zamówienie | Caryophyllales |
---|---|
Rodzina | Polygonaceae |
Cierpliwości do rozwartych liści ( szczaw tępolistny L.), zwany również dzikiego i cierpliwości liście Rumex rozwarty, jest, roślina Chwast płci szczaw i rodzina Polygonaceae . Pochodzi z Europy, a obecnie występuje w wielu innych regionach na całym świecie. Jego obecność w dużych ilościach wskazuje albo na zbyt ubitą glebę gliniastą, ofiarę podlewania materii organicznej, a czasem w wodzie, lub w uprawach, siew w złych warunkach z rozproszeniem nasion (korzeni i nasion).
Rumex obtusifolius mierzy od 50 cm do 1,20 m wysokości, wyjątkowo osiągając 1,50 m . Rośnie z dużym wigorem i może osiągnąć maksymalne rozmiary w pierwszym roku. Geophyte lub hemicryptophyte gatunek , to odtwarza zarówno seksualnie (przy produkcji nasion) lub przez suckering z jego kłącza , nawet jeśli są one cięte lub złamane. Ma bulwiasty korzeń palowy , który może osiągnąć głębokość 2,50 metra. Szafranowo-żółty kolor wewnątrz tego korzenia wskazuje na obecność fitotoksycznych związków fenolowych (w szczególności antrachinonów ) o działaniu bakteriobójczym i grzybobójczym , dzięki czemu jest bardzo odporny na rozkład i ataki gryzoni, szczególnie zimą. Od trzeciego roku życia ten korzeń tworzy boczne wtórne korzenie przybyszowe, które rozgałęziają się i stają się z kolei głównymi korzeniami: w ten sposób pierwotna stopa skolonizowała przestrzeń poprzez rozmnażanie bezpłciowe lub klonalne . Ten rozwój boczny jest strategią podobną do falangi, która pozwala na pewną wegetatywną mobilność.
Jest łatwo rozpoznawalny po petiolatowych , owalnych, bardzo dużych (do 20 cm długości), bezwłosych zielonych liściach o lekko kwaśnym smaku. Blaszki liści składa się z miękkiego, dość grubą tkanką. Brzegi liści są lekko „puszyste” lub faliste. Perwersyjne szczaw ( szczawiu kędzierzawego ) jest bardzo podobny w wyglądzie, ale z cieńszych blach. Pędy wegetatywne wyrastają z korony rozet zimowych. Okres wegetacyjny trwa od lutego do listopada.
Wyprostowane łodygi, rowkowane i nieco rozgałęzione u góry, mają węzły pokryte cienką ochreą , charakterystyczną dla rodziny Polygonaceae.
Sadzonki można rozpoznać po czerwonych owalnych liściach z łodygami i zwiniętymi liśćmi.
Kwiatostan zbiera wiele małych, zielonych kwiatów w bardzo zwarte okółki , bez wypustek (lub tylko dla dolnych), ułożone w wydłużone grona . Kwiatostan ten po dojrzewaniu zmienia kolor na ciemnoczerwony, który jest wynikiem syntezy antocyjanów o wielu funkcjach ochronnych ( stres wodny , chłód, fotoprotekcja przed promieniowaniem ultrafioletowym. Okres kwitnienia trwa od czerwca do sierpnia. Długo) to trądzikowy niełupek złożony z sieciowanych, jajowate trójkątne zawory owocujące, wytwarzające czerwono-brązowe piramidalne nasiona.
Jego gorzkie korzenie mają działanie tonizujące i lekko przeczyszczające i są stosowane wewnętrznie (działanie przeczyszczające i przeczyszczające) i zewnętrznie (używane, kruszone, do gojenia ran i wrzodów). Jego duże liście były czasami używane do owijania masła. Wiadomo, że sok z liści zawiera garbniki i kwas szczawiowy , który ma właściwości apetyczne, oczyszczające, moczopędne i nieco ściągające , stąd spożywanie blanszowanych liści do sporządzania zup i warzyw. Może powodować łagodne zapalenie skóry . Obrane ogonki liściowe można spożywać na surowo (ma słodko-pikantny smak) lub gotowane, jak z Rumex alpinus , znanym pod nazwą „rabarbaru mnichów”, ze względu na użycie ogonków w dżemie, ciastach i kompotach, oraz dawniej korzenia jako środek przeczyszczający, w taki sam sposób jak odpowiadające części rabarbaru .
Tępe Wielkolistny Rumex matka nalewka jest tradycyjnie używany do jej depurative, moczopędne i właściwości trawienne. Podobnie jak wielu Pacjentów jest znany ze swojej skuteczności w chorobach skóry ( zapalenie skóry , egzema i różyczka ).
Metalofit, który toleruje wysokie stężenia żelaza, magnezu i manganu, jest gatunkiem bioindykacyjnym . Rolnik, którego łąki najeżdżają z taką cierpliwością, musi radzić sobie z gliniastą i zbitą glebą. W ten sposób wskazuje, jak wielki babka lancetowata , prawie trwałe zatory wywołują brak tlenu i zmniejszoną aktywność bakterii tlenowych na korzyść beztlenowej aktywności bakterii, która redukuje żelazo żelazo do żelaza toksycznego dla roślin korzeniowych.
Ponadto rumeksowi, aw szczególności Rumex obtusifolius mogą sprzyjać (złe) warunki uprawy: zagęszczenie, stosowanie rotacyjnych urządzeń do przygotowania gleby, namnażanie kawałków korzeni, które odrastają, nadmierne nawożenie.
Rumex jest uważany za utrapienie na łąkach.
Gatunek wszechobecne , mezofilnych do hygrocline , nitrocline (preferencyjny rozwój na gliniastej glebie gliny), to jest powszechne w odłogi, nieużytki i obszycia nitrofilnych , tall- i żagle eutroficzna strumyki, ogrody, ulepszona łąki, las łęgowy ( sojusz Alno - Padion ) amulety dębowe ( Carpinion betuli ), zręby leśne (Epilobietea angustifolii), świeże (Geo-Alliarion) lub wilgotne ( Calystegion sepium ) brzegi lasów , podmokłe łąki ( Bromion racemosi ), obszary ruderalne (zaniedbania miejskie, gruz nasienny ).
Dość powszechny gatunek we Francji, jego obszar występowania jest subatlantycki, śródziemnomorski.
Rumeks o tępych liściach stał się jednym z najbardziej rozpowszechnionych gatunków chwastów na świecie (Allard, 1965). Tak więc w Europie Środkowej ponad 80% herbicydów stosowanych na trwałych lub tymczasowych łąkach jest używanych do zwalczania tego chwastu, co również stanowi jedną z przeszkód w przejściu na rolnictwo ekologiczne. Występuje problem z nakładaniem się powyżej 5% na 10–15% działek zarówno w Anglii, jak i Bretanii.
Ten szczaw jest lekko toksyczny; bydło może zachorować od karmienia się nimi. Allélopathie jest składnikiem szkodliwością tego wyeliminować bardzo konkurenta, który wytwarza fitotoksyny rozpuszczalny gleby zakłócających z takich roślin uprawnych.
Ale wytępienie rumeksu jest trudne, ponieważ starsze okazy mają głęboki korzeń palowy do głębokości 2,50 metra.
Kwalifikowany materiał siewny musi być wolny od rumeksu.
Wskazuje na hydromorfizmy poprzez zagęszczenie, podlewanie materii organicznej zwierząt, a czasem w wodzie. Jeśli ten rumeks eksploduje w rolnictwie, jest to ważne; ponieważ hydromorfizmy niszczą gliny i powodują uwalnianie toksycznego dla człowieka glinu i żelaza (III). Może być interesujące pozostawienie tych roślin na miejscu: ich korzenie przebijają ubitą glebę i pozwalają na ich natlenienie i naturalne zatrzymanie uduszenia.
Rumex crispus i obtusifolius nie powinny rosnąć na zdrowej glebie, więc nie ma sensu zapobiegać ich siewowi; do celów uprawy można po prostu odciąć uciążliwą część nadziemną i pozwolić korzeniom poprawić środowisko; należy oczywiście unikać przechodzenia z ciężką maszyną lub dodawania materii organicznej do tych „punktów uduszenia”.