Paros Πάρος (el) | ||
Paros wśród swoich sąsiadów: Antiparos , Despotikó , Naxos i inne wyspy. | ||
Geografia | ||
---|---|---|
Kraj | Grecja | |
Archipelag | Cyklady | |
Lokalizacja | Morze Egejskie ( Morze Śródziemne ) | |
Informacje kontaktowe | 37 ° 04 59 ″ N, 25 ° 09 ′ 00 ″ E | |
Powierzchnia | 196 km 2 | |
Żebra | 111 km | |
Punkt kulminacyjny | Aghion Pandon znany również jako Profitis Ilias (755 m ) | |
Administracja | ||
Obrzeże | Południowe Egejskie | |
Okręg regionalny | Paros | |
Demografia | ||
Populacja | 12 853 mieszk . (2001 http://www.statistics.gr/ ) | |
Gęstość | 65,58 mieszk./km 2 | |
Miły | Pariens | |
Największe miasto | Parikia | |
Inne informacje | ||
Strefa czasowa | UTC + 2 | |
Oficjalna strona | http://www.paros.gr | |
Geolokalizacja na mapie: Grecja
| ||
Cyklady | ||
Paros (w starożytnej Grecji i współczesnej greckiej Πάρος ) jest wyspą na Morzu Egejskim i Deme z Grecji . Znajduje się na zachód od Naxos w archipelagu Cyklad, którego jest trzecią co do wielkości wyspą pod względem obszaru, a także głównym skrzyżowaniem dróg morskich. Parikiá to największe miasto i główny port wyspy. Jej mieszkańcami są Pariens .
Najstarsze ślady osadnictwa na Cykladach, liczące prawie 7000 lat, odkryto na wysepce Saliangos , pomiędzy Paros i Antiparos . Jego marmur wykonany swoje bogactwo w starożytności. Przez długi czas był rywalem swojego sąsiada Naxos. Następnie przeszedł pod panowanie ateńskie, a następnie macedońskie , rzymskie i bizantyjskie . Włączona do Księstwa Naksos , wyspa przeszła grę o sukcesję pod ochroną Wenecji . Wyniszczony przez wojska Barbarossy , stał się częścią Imperium Osmańskiego, a po wojnie o niepodległość dołączył do Królestwa Grecji .
Paros to żyzna wyspa, która posiada również zasoby mineralne. Dziś jest ważnym międzynarodowym i greckim kierunkiem turystycznym z silnym rozwojem drugich domów weekendowych.
Część swojej sławy Paros zawdzięcza marmurowi , najbardziej prześwitującemu na świecie, z którego wykonano wiele arcydzieł rzeźbiarskich, a także Kronice Paros .
Paros to eliptyczna wyspa zorientowana na południowy wschód/północny zachód. Mierzy 196.755 km 2 , co czyni go trzecim co do wielkości na Cykladach . Jego linia brzegowa ma długość 111 km . Jest to około 95 mil morskich od Pireusu . Wyspa jest częścią małego archipelagu, który obejmuje również Antiparos , Despotikó i Strongylo, z którymi była połączona w czasach starożytnych. Jego najwyższy szczyt, Aghion Pandon (czasami nazywany również Profitis Ilias) wznosi się na 755 metrów.
Paros, podobnie jak jego sąsiad Naxos , jest częścią większej grupy „attycko-cykladzkiej”, obejmującej Attykę , południową Eubeę i Cyklady . Składa się ze skał krystalicznych i metamorficznych powstałych 40 do 45 milionów lat temu, w środkowym eocenie na głębokości od 40 do 45 km . W okresie oligocenu i powstania Alp skały te wraz z magmą granitową wyszły na powierzchnię około 25 milionów lat temu. 17 milionów lat temu nastąpił wzrost granodiorytu . Wyspa jest więc głównie granitowa, ze znacznymi wtrąceniami wapienia przekształconego w marmur .
Centralny łańcuch szczytów, zwany łańcuchem Marpissa, zorientowany na południowy wschód/północ-północny zachód, dominuje nad centrum wyspy: Aghion Pandon na 755 metrach, Strouboulas (725 metrów), Vardhia (475 metrów), Korakia (425 metrów). Zbocza łagodnie opadają w kierunku morza, stając się żyznymi równinami przybrzeżnymi: Kambos za Parikiá, kolejna za Naoussą, jedna zajmująca całą wschodnią stronę wyspy i wreszcie czasami bagnista równina Aliki na południu. Wybrzeża, z wyjątkiem równin przybrzeżnych, są bardzo wcięte, skaliste i urwiste, poprzecinane małymi zatoczkami.
Miesiąc | Sty. | luty | Marsz | kwiecień | może | czerwiec | Lip. | sierpień | wrz. | Październik | Listopad | grudzień | rok |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Średnia minimalna temperatura ( °C ) | 9 | 9 | 10 | 12 | 15 | 19 | 22 | 22 | 19 | 16 | 13 | 10 | 14,66 |
Średnia maksymalna temperatura (° C) | 13 | 13 | 16 | 18 | 22 | 27 | 29 | 29 | 25 | 22 | 17 | 14 | 19.58 |
Słońce ( godz ) | 124 | 140 | 217 | 240 | 310 | 390 | 434 | 403 | 330 | 210 | 150 | 124 | 3072 |
Opady ( mm ) | 94 | 66 | 58 | 25 | 14 | 4 | 2 | 2 | 11 | 50 | 63 | 92 | 481 |
Klimat Paros jest śródziemnomorski z niuansami wyspiarskiego charakteru Cyklad. Zimy są łagodne (mróz i śnieg są bardzo rzadkie) i mokre. Lata są suche i stosunkowo gorące, ale to ostatnie zjawisko jest określane przez znaczenie meltem, który czasami wieje bardzo silnie (do 7 stopni w skali Beauforta ) ponad połowę czasu. Średnia temperatura w roku wynosi 18,5°C (12°C zimą i 24°C latem).
Paros to dem z 12 853 mieszkańcami, którzy są rozmieszczeni w różnych miastach, wioskach i klasztorach:
Paros wziąć swoją nazwę od Paros, szef Arkadyjczyków który osiadł na VIII th wieku przed naszą erą. AD . W starożytności miał też nazwę: Kavarnis, Hyria, Panetia i Minoa lub Minois (ze względu na związki z cywilizacją minojską ).
Czysto lokalny mit mówi o tym, jak na wyspie powstał ważny kult Demeter . Gdy bogini przeczesywała świat w poszukiwaniu córki , Parianin imieniem Cabarnos wyjawił jej, że została uprowadzona przez Hadesa . W nagrodę Demeter przyznał Cabarnosowi i jego potomkom kapłaństwo swojego kultu na wyspie. Dion z Pruse pisze w swoim X przemówieniu, że po wojnie trojańskiej wygnani przez Dorów Grecy przybyli do Azji jako kraj przyjazny i sprzymierzony, nie wiedząc, gdzie się wycofać, i osiedlili się w oddanym im miejscu Priama i Hektora , z przyjaźni dał im Paros wśród innych godnych uwagi miejsc.
Legenda głosi, że król Minos złożył ofiary Charytom na Paros, gdy dowiedział się o zabójstwie swojego syna Androgeusa w Atenach . Kontynuował składanie ofiary, ale odrzucił koronę, która zdobiła jego głowę i zatrzymał muzykę rytualnych fletów. To wyjaśnia szczególny charakter ofiar składanych Łaskom na Paros w starożytności: bez koron kwiatowych i muzyki. Androgeus miał dwóch synów, Alcée i Stenelos, których Minos ustanowiłby na Paros z ich wujami, synów, których miałby z nimfą Paria (chyba że jej imię oznacza, że pochodziła z Paros): Nephalion, Eurymédon, Chrysès i Philolaos. W ten sposób mitologia wyjaśnia dominację minojską na wyspie. Mówi się, że Herakles wylądował na Paros podczas swojej wyprawy przeciwko Amazonkom . Dwóch jego towarzyszy zostało zabitych przez synów Minosa . Herakles rozpoczął oblężenie miasta. Aby go uspokoić, mieszkańcy zaproponowali, że zabiorą ze sobą dwóch swoich książąt. Wybiera wnuków Minosa Alcée i Stenelosa. Wracając z wyprawy przeciwko Amazonkom , Herakles zatrzymał się na wyspie Thasos , wypędził Traków i zainstalował tam Stenelosa jako suwerena. W legendach ponownie możemy przeczytać historię wyspy, z przejściem ze strefy wpływów minojskich do strefy wpływów mykeńskich oraz obecnością Parian na wyspie Thasos , na północy Morza Egejskiego jako w wyniku fali kolonizacji .
Pliniusz Starszy pisał o Paros: „Paros ze swoim miastem, 38 000 kroków od Delos, słynącego z marmuru, najpierw zwanego Platea, a następnie Minoïs”.
Pierwszymi mieszkańcami wyspy byli Carienowie, którzy osiedlili się tam w mezolicie około 7500 ~ 6500 pne.
To na wysepce Saliangos, pomiędzy Paros i Antiparos, archeolodzy odkryli najstarsze ślady siedlisk na Cykladach (-5300 ~ -4500). Wyspy Paros, Antiparos i Despotikó były okupowane przez cały okres protocycladique (3200 - 2200/2000): cywilizacja „Pilou-Lakkoudon” cywilizacja „Keros-Syros” „Philakopi-Polis I” i cywilizacja „Philakopi-Polis II”. Wyspa przeszła następnie w sferę wpływów minojskich ze względu na jakość swoich portów.
Paros przeszedł do strefy mykeńskiej.
Na początku pierwszego tysiąclecia wyspę skolonizowali Arkadyjczycy pod wodzą Parosa. Szybko poszli za nimi Jonowie dowodzeni przez Klytiosa i Melasa. Paros miał swój złoty wiek w VIII th century BC. AD . Słynny marmur stał się wówczas bogactwem. Stało się wielką potęgą handlową na Morzu Egejskim i założyło kolonie. Najsłynniejszym był Thasos , podbity przez Telessiklisa, ojca poety Archilocha . Inne kolonie powstały w Tracji (650-625) iw Propontis.
Około 600 Paros zaczął bić własną walutę. Następnie wyspa zaczęła konkurować z sąsiadem Naxos . Wojny między dwoma wyspami zajęte większość VII XX wieku pne. AD . To podczas jednej z nich zginął poeta Archiloch . Ostatecznie Naxos wygrywa. W czasie wojen perskich oligarchowie paryscy stanęli po stronie Persów . Parianie dostarczyli trières perskiej flocie Datis. Uczestniczyli w grabieży Eretrii . Byli także po stronie perskiej w Maratonie . Wyspa była oblegana na próżno przez Miltiadesa w 489 rpne. , co doprowadziło do hańby tego ostatniego. Druga kampania, prowadzona przez Temistoklesa, zakończyła się sukcesem ateńskim. Paros dołączył po bitwie pod Salaminą do Ligi Delos , założonej przez Ateny . Wkład paryski wynosił szesnaście talentów złota. Po klęsce Aten w wojnie peloponeskiej Paros znalazł się pod panowaniem Sparty (404). W 378 wyspa została członkiem drugiej konfederacji ateńskiej , ale zbuntowała się w 357. W -338 została najechana przez Macedończyków. Poznała wtedy dominację Ptolemeuszy , a następnie króla Mitrydatesa . W roku -145 znalazła się pod panowaniem Rzymu .
W starożytności wyspa Paros miała kwitnący port morski. Założyła kolonie takie Thasos do VIII th century BC. AD i że na wyspie Faros na wybrzeżu Dalmacji do IV -go wieku pne. AD . Grecki Ephorate poszukiwanej porty Paroikia i Naoussa między 6 i 11 września, 1979. W Paroikia, zespół Ephorate archeologów znaleziono kilka struktur w morzu na terenie portu. Najpierw w porcie na głębokości od jednego do sześciu metrów znaleziono kilka dużych bloków marmuru i kawałków wapienia używanego w architekturze. Marmurowe kolumny o różnych rozmiarach odkryto również bardzo blisko wybrzeża w porcie. W kamykach na głębokość sześciu metrów znaleziono niewielką marmurową kolumnę o średnicy trzydziestu sześciu centymetrów. Na północny zachód od tej niewielkiej kolumny, w piasku stały dwie marmurowe kolumny o średnicy 1,30 mi 2,80 m . Na dnie znaleziono dwa duże prostokątne bloki marmuru, z których największy miał 3,1 metra długości. Kolejna marmurowa kolumna o długości 4,35 m leżała w piasku obok innych kolumn różnej wielkości. Możliwe, że te kolumny i bloki tworzyły materiał z marmurowego budynku wzniesionego na nabrzeżu starego portu bardzo blisko morza, ale jest też możliwe, że te bloki utworzyły budynek przeznaczony na eksport na kontynent, gdzie zostałyby zmontowane. Marmurowe bloki są tego samego rodzaju, co znaleziono we wraku niedaleko Crotone we Włoszech.
W zatoce Paroikia znaleziono kilka struktur. Bardzo blisko plaży znaleziono duży budynek z kilkoma pokojami. Ściany uformowano z kredy i gnejsu. Rubensohn dostarczył plan tego budynku i uważał, że jest to konstrukcja rzymska. Podczas prac wykopaliskowych odkryto duży pomost, zapewne służący jako falochron. Szczyt tego molo znajduje się na głębokości od dwóch do trzech metrów od powierzchni. Konstrukcja przybrała formę języka i została zbudowana z kamieni gruzu. W przekroju molo to przybrało formę rampy z pośrodku okrągłym zagłębieniem o szerokości dwóch metrów i głębokości jednego metra. W Nausa, na północy wyspy, trzy pomosty zostały zlokalizowane i ceramika rzymskie I st century BC. AD i Bizancjum.
Archidiecezja jest potwierdzone na wyspie z IV -go wieku pne. AD . Nadal pozostawało dużym centrum handlowym. Mówi się, że kościół Panaghia Ekatontopiliani został zbudowany za panowania Justyniana (527-563). Większość Parienów mieszkających wokół kościoła pracowała na jego ziemi jako rolnicy (pariki). Dlatego wieś przyjęła nazwę Paroikia . W 675 najazd Słowian splądrował opuszczoną przez jej mieszkańców wyspę. Wyrzucony pirackich napadów na wyspie wiele razy VII th wieku. Arabski najazd w 902 r. przyniósł zamach stanu Parosowi, który nie mógł się odrodzić aż do czasów Komnena (1081-1185). Wenecjanie pod wodzą doży Domenico Micheli z kolei splądrowali wyspę.
Wyspa została podbita wraz z resztą Morza Egejskiego przez Wenecjan w 1207 roku. Została przyłączona do Księstwa Naxos przez Marco Sanudo . To wtedy (1260) zbudowano fort Parikia z pozostałości sąsiednich starożytnych świątyń. Handel marmurem został wznowiony i prosperował. W 1389 r. Paros został podarowany jako posag Marii Sanudo, gdy poślubiła Gasparda Sommaripę. Panowanie Crousinos Sommaripy (od 1430 r.) było złotym wiekiem dla wyspy. Turcy pod wodzą Barbarossy zdobyli go w 1537 roku i zniszczyli. Dochody z wyspy zostały przekazane Kapitanowi Paszy (najwyższemu przywódcy floty osmańskiej) w 1578 roku. W 1580 roku Paros, Naxos , Milo , Santorini i Syros uzyskały korzystny status podatkowy, który zapewniał im dobrobyt. Piraci stanowili jednak stałe niebezpieczeństwo. Podobały im się naturalne porty Paros, zwłaszcza Naoussa. W odwecie Pasha Capudan splądrowali wyspę w 1666 roku Pod koniec XVII -tego wieku, sześć drogmans usługa tureckiej floty przyszedł z Paros członków Mavrogeni rodziny.
W 1770 r. Rosjanie pod dowództwem braci Orłow wypędzili Turków i osiedlili się na wyspie na siedem lat. Wykorzystali Naoussa Bay do swojej floty wojennej. Jednak obecność osmańska pozostała aż do wyzwolenia wyspy w 1825 roku . Bohaterka greckiej wojny o niepodległość , Mado Mavrogeni z Mykonos , operowała swoimi statkami z Paros.
Wyspa ucierpiała z inwazją Turków podczas XIX th wieku. Niektóre wioski zachowały stele donoszące o wielkich masakrach dokonanych przez Turków na Grekach, które miały tam miejsce.
Kościół „Dziewicy Stu Drzwi”, jak głosi legenda, to ogromny budynek z odsłoniętego kamienia (a nie wapnowanego jak większość innych kościołów na Cykladach ) i pokryty dachówkami.
Jego nazwa pochodzi raczej od "Katapoliani" ( poza miastem ), ponieważ przez długi czas znajdowała się z dala od pierwotnej wioski wokół Kastro. Theodore Bent w 1894 roku nadal umieszczał go „pięć minut spacerem od Paroikia”. Powiedział, że nie policzył drzwi, ale wątpił, żeby było ich sto. Zasugerował, że może wtedy należałoby dodać okna, gdyż kościół otacza krużganek i klasztor.
W rzeczywistości nazwa zostałaby skorumpowana podczas okupacji osmańskiej . Legenda głosi, że kościół ma tylko 99 drzwi, a setne pojawi się cudownie, gdy Konstantynopol zostanie odbity.
Legenda naturalnie przypisuje założenie kościoła św. Helenie , matce cesarza Konstantyna . Inna legenda wybiera inną wielką bizantyjską postać, Justyniana, który rzekomo zamówił Ekatontapiliani u ucznia Izydora , architekta Hagia Sophia .
Wykopaliska profesora Orlando w 1960 roku odkrył baptysterium i atrium udowadniając, że pierwsze budynki pochodzącym z IV th wieku .
Pierwszym kościołem była wówczas obecna kaplica św. Mikołaja. Budynek został zmodyfikowany w X XX wieku oraz XVIII th . Został uszkodzony przez trzęsienie ziemi w 1733 roku. Profesor Athanasios Orlando nadał mu wygląd, jaki ma dzisiaj, pod koniec swojej pracy naukowej w latach 1959-1966. To on zdecydował się pozostawić kamienie i odsłonięte płytki.
Główny kościół jest na planie centralnym. Kopuła centralna jest podtrzymywana przez bęben przebity oknami i czterema zawieszkami, czyli narożnymi pniami, ozdobionymi serafinami. Całość zbudowana jest z kolorowych porowatych kamieni (głównie zielonych i czerwonych), co dodaje wrażenia lekkości, które inspiruje kopuła.
Kościół posiada posadzkę przeznaczoną dla kobiet (gineceum).
Opaska z ikonostasem sięga VI th wieku, jak kopuły, jedna z najstarszych znanych. Syntronon biskupi składa się z 7 półkolistych marmurowych stopni odzyskanych z ruin starożytnego teatru. Pod syntrononem płynie cudowne źródło, które nawadniałoby Theoktisti, świętego pariana pochowanego w jednej z bocznych kaplic.
Theoktisti (St. Teoktystem Paros) byłoby dziewczynką VIII th century, z Mityleny . Porwana w wieku 18 lat przez piratów zdołałaby uciec ze statku. Ubiłaby na Paros, gdzie mieszkałaby jako ascetka w kościele Ekatontapiliani. Legenda ta mogła zatem potwierdzać fakt, że Paros opustoszało w epoce bizantyjskiej. Theoktisti żyłaby tak trzydzieści lat, zanim została odkryta przez myśliwego, którego przestraszył ten niemal upiorny szkielet. Po śmierci została patronką wyspy i została pochowana w Ekatontapiliani.
Ekatontapiliani jest ważnym miejscem pielgrzymek do Wniebowzięcia , prawie na równi z Tinosem .
Amorgos | Naksos | Paros | Mykonos | Santoryn | |||||||||
Liczba łóżek (2006) | 298 | 4 239 | 6616 | 9274 | 9789 | ||||||||
Łóżka / km 2 (1997) | 11.2 | 17,9 | 81,8 | 154,2 | 253,4 | ||||||||
Łóżka / mieszkańcy (1997) | 0,71 | 0,43 | 1,25 | 1,36 | 1,6 | ||||||||
Pobyty / mieszkańcy (1997) | 2,9 | 8,5 | 47,2 | 127,2 | 20,6 | ||||||||
Pobyty / okolica (1997) | 41,5 | 351.9 | 3 102,8 | 14 374,3 | 3264,3 | ||||||||
Źródło: Ioannis Spilianis, Turystyka i zrównoważony rozwój na Morzu Śródziemnym. Grecja. , Uniwersytet Egejski, 2003. |
Naksos | Paros | Mykonos | Santoryn | ||||||||||
Liczba lotów (lądowań i startów) 2004 | 926 | 1680 | 6 136 | 6971 | |||||||||
Liczba lotów (lądowania i starty) 2006 | 886 | 1641 | 6 466 | 8 344 | |||||||||
Liczba wyjazdów (2004) | 15 000 | 15 000 | 168 000 | 283 000 | |||||||||
Liczba wyjazdów (2006) | 15 000 | 16 000 | 199 000 | 352,000 | |||||||||
Liczba przyjazdów (2004) | 13.000 | 18 000 | 166 000 | 265 000 | |||||||||
Liczba przyjazdów (2006) | 13.000 | 21 000 | 198 000 | 326 000 | |||||||||
Źródło: Grecki Krajowy Urząd Statystyczny. |
Paros ma teraz trzy greckie dzienniki Nea tis Parou, Foni tis Parou i Parianos Typos , jeden angielski tygodnik Paros News i cztery stacje radiowe Naoussa FM (94,5), Paros FM (98,5), Echo FM (102,1) i Evenos FM (106,6).
Na wyspie działają różne kluby kulturalne i sportowe: stowarzyszenie kulturalne Agairia, stowarzyszenie kulturalne Archilochos, Asteras (klub sportowy w Marmara), stowarzyszenie kulturalne Kostos, stowarzyszenie kulturalne Lefkes, Marpissaikos (klub sportowy, edukacyjny i kulturalny w Marpissie), grupa muzyczna i taneczna Naoussa, Nireus (klub sportowy, edukacyjny i kulturalny), klub żeglarski Paros (w Parikiá ), stowarzyszenie kulturalne Paros, stowarzyszenie kulturalne Prodromos i Shorinji Ryu- Wado Karate klub .
We wrześniu 2000 roku Ferry Express Samina (ex-Corsica) greckiej firmy Hellas Ferries z portu w Pireusie uderzył w wyspy przy drzwiach i rozbił się. 82 pasażerów ginie. Wrak leży teraz na głębokości 38 metrów w zatoce Parikia.