Panzerkampfwagen I

Panzerkampfwagen I Ausführung A.
Obraz poglądowy artykułu Panzerkampfwagen I
Panzerkampfwagen I, model A na
wystawie w Deutsches Panzermuseum w Munster w Dolnej Saksonii .
Funkcje usługi
Usługa 1934-1954
Użytkownicy Niemcy , Bułgaria , nacjonalistyczne Chiny , Węgry i Hiszpania
Konflikty Hiszpańska wojna domowa , II wojna światowa i wojna chińsko-japońska
Produkcja
Budowniczy Henschel , MAN , Krupp i Daimler
Produkcja 1934-1937
Wyprodukowane jednostki około 1600 (liczba ta jest nadal dyskutowana)
Główne cechy
Załoga 2 (1 dowódca działa i 1 pilot)
Długość 4,02  m²
Szerokość 2,06  m²
Wysokość 1,72  m²
Msza w bitwie 5,4 tony
Ekranowanie (grubość/nachylenie)
Zastawianie 6-13  mm
Uzbrojenie
Uzbrojenie główne 2 karabiny maszynowe MG-13, a następnie MG-34 7,92  mm
Mobilność
Silnik Krupp M 305
Moc 57 KM (44 kW)
Zawieszenie Sprężyny piórowe
Prędkość na drodze 37  km / h
Moc właściwa 11 KM / tonę
Autonomia 145  km
100  km (cały teren)

Panzer I był to pierwszy zbiornik wyprodukowany przez Niemcy w 1930 roku jako część zbrojeń.

Ten lekki czołg , przeznaczony do szkolenia załóg, nigdy nie powinien był zobaczyć ognia. Mimo to brał udział we wszystkich bitwach, od hiszpańskiej wojny domowej po bitwę francuską , w tym w Polsce i Norwegii . Wycofany z linii frontu po rozpoczęciu operacji Barbarossa i pierwszych bitwach Afrikakorps powrócił do swojej podstawowej roli jako czołg szkoleniowy.

Jego oficjalna nazwa brzmiała Panzerkampfwagen I (Pancerny Wóz Bojowy I) w skrócie PzKpfw I lub Panzer I. W nomenklaturze niemieckiej był również nazywany Sonderkraftfahrzeug 101 (Pojazd specjalny 101).

Opis

Projektowanie czołgu Panzer I rozpoczęto w 1932 roku, a seryjną produkcję w 1934 roku. Został zaprojektowany wyłącznie do celów szkoleniowych, aby wspierać doktryny zmechanizowanej wojny w armii niemieckiej . Brak skutecznej dostępności czołgów Panzer III i IV, które miały stanowić trzon dywizji pancernych, doprowadził do jej zaangażowania na linii frontu. Po raz pierwszy zobaczył ogień podczas hiszpańskiej wojny domowej , gdzie zdobyte doświadczenie przyczyniło się do organizacji niemieckich dywizji pancernych, a także został rozmieszczony w siłach nacjonalistycznych podczas wojny chińsko-japońskiej . Jego słabość (słaby pancerz i uzbrojenie zredukowane do dwóch karabinów maszynowych), maskowany przez czas taktycznymi sukcesami armii niemieckiej, wyszedł na jaw podczas kampanii we Francji. Rzeczywiście nie był w stanie stawić czoła innym lekkim czołgom swoich czasów, takim jak radzieckie T-26 napotkane w Hiszpanii, a tym bardziej polskim działam przeciwpancernym czy francuskim czołgom. Ze względu na brak dostatecznej liczby nowych czołgów w armii niemieckiej, Panzer I, pomimo swoich słabości, stanowił znaczną część niemieckich sił pancernych do 1941 r. i tym samym odegrał znaczącą rolę w pierwszych niemieckich zwycięstwach na początku wojna. Panzer I służył w armii hiszpańskiej do 1954 roku.

Z podwozia Panzer I Niemcy wyprodukowali czołg dowodzenia ( Kleiner Befehlspanzer I ). W czasie II wojny światowej przerabiali także podwozia Panzer I, w szczególności na niszczyciele czołgów ( Panzerjäger I ) lub działa samobieżne ( Sturmpanzer I Bison ), od 1942 wszystkie Panzery I zostały przerobione na transportery amunicji ( Munitionschlepper ). Ostatecznie trzy nowe wersje Panzer I pojawiły się w 1943 roku, ale w bardzo małych ilościach i ich produkcja nie była kontynuowana.

Projekt

Pierwsza seria

Paragraf 171 traktatu wersalskiego z 1919 r. zabraniał „produkcji i importu do Niemiec czołgów opancerzonych, czołgów i wszelkich innych urządzeń, które mogłyby być użyte do celów wojennych” . Ci, którzy nie przestrzegali tych ograniczeń, mogli zostać skazani na sześć miesięcy więzienia i grzywnę w wysokości 100 000  marek .

Pomimo ograniczeń technicznych i prawnych, kilku oficerów Reichswehry utworzyło sztab podziemny, aby wyciągnąć wnioski z I wojny światowej i opracować nową taktykę. Koncepcja czołgu podstawowego początkowo nie została przyjęta z entuzjazmem, ale niemiecki przemysł był potajemnie zachęcany do studiowania jego konstrukcji i nawiązano tajne kontakty ze Związkiem Radzieckim . Była też niewielka współpraca wojskowa ze Szwecją, która jednak dostarczyła szczegółów technicznych, które okazały się decydujące we wczesnych badaniach. Już w 1926 r. różne niemieckie firmy, w tym Rheinmetall i Daimler-Benz, wyprodukowały prototyp uzbrojony w 75-milimetrowe działo o kryptonimie Großtraktor , czyli „duży traktor  ”, aby ukryć prawdziwą rolę pojazdu. Dwa lata później wyprodukowano prototypy Leichttraktora („lekkiego traktora”) uzbrojonego w działo 37  mm . Großtraktor później krótko stosowane w 1 ul pancernej Division i leichttraktor badano 1935.

Na przełomie lat 20. i 30. XX wieku niemieckim rozwojem uzbrojenia kierowali dwaj ludzie: generał Oswald Lutz i jego szef sztabu, podpułkownik Heinz Guderian . Ten ostatni stał się z nich bardziej wpływowy, a jego pomysły zostały rozwinięte w jego książce Achtung - Panzer! opublikowany w 1937 roku. Podobnie jak jego brytyjski rówieśnik, generał Percy Hobart , Guderian początkowo planował stworzenie korpusu pancernego składającego się z kilku typów czołgów. Pierwszym z nich był powolny czołg piechoty, ale uzbrojony w kilka karabinów maszynowych lub lekkich dział i ciężko opancerzony, aby oprzeć się artylerii przeciwpancernej wroga. Drugi typ był szybkim czołgiem kawalerii z działem głównym kal . 75  mm . Ostatecznie zaplanowano czołg ciężki , wyposażony w działo 150  mm przeznaczone do niszczenia umocnień wroga i jeszcze grubszy pancerz. Masa takiego czołgu przekraczałaby 70 ton, znacznie przekraczając techniczne możliwości tamtych czasów.

Wkrótce po dojściu do władzy w Niemczech Adolf Hitler zatwierdził utworzenie pierwszych dywizji pancernych. Upraszczając swoje pierwsze propozycje, Guderian zasugerował budowę głównego czołgu, który doprowadził do powstania Panzer III i czołgu bezpieczeństwa , Panzer IV . Żaden istniejący projekt nie zadowolił Guderiana, a w międzyczasie armia niemiecka poprosiła o wykonanie pojazdu przeznaczonego do szkolenia załóg czołgów, które stały się Panzerem I.

Początków Panzer I należy doszukiwać się w Landwirtschaftlicher Schlepper („Ciągnik Rolniczy”) z 1932 roku, który miał w niedalekiej przyszłości przygotować niemiecki przemysł do masowej produkcji czołgów. Wlipiec 1932Krupp zaprezentował prototyp Landswerk Krupp A lub LKA z pochyloną przednią szybą i dużą centralną kazamatą. Zestaw był bardzo podobny do Ratrak brytyjski Cardena Loyd rzeczywiście Niemcy uzyskał kopii przez tajemnicy zakupu ZSRR 1932. Zbiornik uzbrojonych dwóch karabinów maszynowych MG-13 7, 92  mm . Te karabiny maszynowe były nieskuteczne przeciwko nawet najlżejszym czołgom tamtych czasów, co od samego początku ograniczało Panzer I do roli szkoleniowej i misji przeciwko piechocie. Wszedł do służby pod oficjalną nazwą Panzerkampfwagen I (Pancerny Wóz Bojowy I), w skrócie PzKpfw I lub Panzer I. W nomenklaturze niemieckiej był również nazywany Sonderkraftfahrzeug 101 (Pojazd Specjalny 101).

Stałą kazamatę seryjnej wersji LKA zastąpiono obrotową wieżą, a jej budowę powierzono grupie składającej się z firm Henschel , MAN , Krupp , Daimler i Rheinmetall. Wersja ta weszła do służby po testach w 1934 roku. Chociaż czołgi te długo po rozpoczęciu produkcji nadal nazywano S lub LKA, ich oficjalnym oznaczeniem, nadanym w 1938 roku, było Panzerkampfwagen I Ausführung. A ("Bojowy pojazd opancerzony I model A"). Pierwsze piętnaście czołgów wyprodukowanych między lutym aMarzec 1934, nie miały obrotowych wieżyczek i służyły do ​​szkolenia konduktorów. Model A był lekko opancerzony, a najgrubsze stalowe płyty miały tylko  13 mm szerokości . Czołg miał również kilka wad konstrukcyjnych, w tym przegrzewanie się silnika i problemy z zawieszeniem, które powodowały kołysanie się pojazdu z dużą prędkością. Kierowca znajdował się wewnątrz podwozia i używał dźwigni sterujących do kierowania czołgiem, podczas gdy dowódca, znajdujący się w wieży, pełnił również rolę strzelca. Obaj mężczyźni mogli komunikować się za pomocą rur akustycznych . Amunicja do karabinów maszynowych była przechowywana w pięciu szafkach w postaci magazynków na 25 nabojów. Historyk Lucas Molina Franco wskazuje, że 833  Panzerkampfwagen I Ausf. Powstały podczas gdy jego kolega Bryan Perrett umieścić numer 300 i Terry Gander, że wśród 818 jednostek.

Wiele problemów napotkanych przez Ausf. A zostały poprawione przez wprowadzenie Ausf. B. Wcześniej chłodzony powietrzem silnik został zastąpiony chłodzonym wodą sześciocylindrowym Maybachem NL 38 TR o mocy 98  KM (78  kW ). Ten masywniejszy silnik wymagał wydłużenia ramy o 40  cm , co pozwoliło poprawić zawieszenie pojazdu opancerzonego i dodać koło prowadzące dla gąsienic . Oryginalna skrzynia biegów również został zastąpiony przez bardziej niezawodnego modelu. Zmiany te zwiększyły masę rydwanu o 400  kg . Produkcja Ausf. B rozpoczęło się wSierpień 1935 i zakończył się na początku 1937 roku. Franco pisze, że zbudowano 840 czołgów tego modelu, ale wskazuje, że tylko 675 było wersjami bojowymi, podczas gdy Perrett sugeruje ich całkowitą liczbę 1500 (rekompensując mniejszą liczbę przypisaną modelowi A), a Gander wyprzedza a łącznie 675 sztuk.

Modele " neue art ": "C", "D" i "F"

Trzy inne bojowe wersje Panzera I zostały zaprojektowane i wyprodukowane w latach 1939-1942. Do tego czasu czołg ten stał się przestarzały w porównaniu z czołgami średnimi i ciężkimi i żaden z tych wariantów nie został wyprodukowany w wystarczającej liczbie, aby naprawdę wpłynąć na przebieg. wojna. Te czołgi nie miały już nic wspólnego z Ausf. A i B poza nazwą.

Jedna z tych wersji, Panzer I Ausf. C, został zaprojektowany ( VK6.01 ) wspólnie przez Krauss-Maffei i Daimler-Benz w 1939 roku w celu stworzenia dobrze chronionego lekkiego opancerzonego pojazdu rozpoznawczego i miał być transportowany przez Messerschmitt Me 323 Gigant . Ausf. C miał nowe podwozie, nową wieżę, nowoczesne zawieszenie z drążkami skrętnymi i pięcioma kołami prowadzącymi gąsienice oraz znacznie mocniejszy silnik, Maybach HL 45 P rozwijający 150 koni mechanicznych. Jego pancerz miał do 30 mm  grubości , ponad dwukrotnie więcej niż Ausf. A i B, i był wyposażony w automatyczne działko EW 141 o kal . 20  mm . Zbudowano czterdzieści czołgów i sześć prototypów tego modelu. Dwa z nich zostały rozmieszczone w 1 st Dywizji Pancernej w 1943 roku, a pozostałe 38 były używane podczas bitwy o Normandię .

Ausf.D ( VK6.02 ) był sprawdzoną wersją Ausf.C z mocniejszym silnikiem, Maybach HL 66 P (180 KM).

Ausf. F ( VK18.01 ) jeszcze bardziej różnił się od swoich imienników. Przeznaczony do roli wsparcia piechoty, Panzer I Ausf. F miał maksymalny pancerz 80  mm i ważył od 18 do 21 ton. Ausf. F nosił dwa karabiny maszynowe MG-34 7,92  mm nowocześniejsze niż MG-13 używane w poprzednich wersjach. W 1940 roku wyprodukowano 30 takich pojazdów, a zamówienie na kolejne 100 zostało następnie anulowane. Aby przenieść tę większą masę, zastosowano nowy 150-  konny (110  kW ) silnik Maybach HL45 Otto , który pozwalał na maksymalną prędkość drogową 25  km/h . Osiem z tych czołgów zostały rozmieszczone w 1 st Dywizji Pancernej w 1943 roku i uczestniczył w bitwie pod Kurskiem . Resztę przekazano kilku szkołom wojskowym do szkolenia załóg. Strona internetowa Achtung Panzer wskazuje, że kilka przykładów walczyło również w innych sektorach frontu wschodniego i na Bałkanach.

Dane techniczne różnych wersji Panzer I
Szablony Ausf. W Ausf. b Ausf. C (VK 601) Ausf. F (VK 1801)
0 Ogólna charakterystyka
Msza w bitwie 5,4 t 6,0 t 8,0 t 20 ton
Długość 4,02 m² 4,42 m² 4,19 m² 4,38 m²
Szerokość 2,06 m² 2,06 m² 1,92 m² 2,64 m²
Wysokość 1,72 m² 1,72 m² 1,94 m² 2,05 m²
Załoga 2 2 2 2
Lata produkcji 1934-1936 1935-1937 1942 1942
Uzbrojenie 2 × MG 13 następnie 2 × MG 34 (7,92 mm) Taki sam jak A 1 × MK EW 141 (20 mm)
1 × MG 34 (7,92 mm) 		2 × MG 34 (7,92 mm)
Amunicja 1525 ruchów Taki sam jak A
0 Tarcza
Przed pojazdem 13  mm / 27-63 ° Taki sam jak A 30  mm / 20-80 ° 80  mm / 20-80 °
Boki pojazdu 13  mm / 70-90 ° Taki sam jak A 20  mm / 82-90 ° 50  mm / ~ 90 °
Tylny pojazd 13  mm / 50-75° Taki sam jak A 20  mm / 30-75 ° 50  mm / 14-75°
Góra pojazdu 6  mm / 0-50 ° Taki sam jak A 10/0° 25  mm / 0°
Spód pojazdu 6  mm / 0° Taki sam jak A 10  mm / 0° 25  mm / 0°
Przednia wieża 13  mm / 80 ° Taki sam jak A 30  mm / 80-90 ° 80  mm / ~ 90 °
Boki wieży 13  mm / 68 ° Taki sam jak A 20  mm / ~ 70 ° 50  mm / ~ 70 °
Tylna wieża 13  mm / 68 ° Taki sam jak A 20  mm / ~ 70 ° 50 mm
Wieżyczka na górze 8  mm / 0° Taki sam jak A 10  mm / 0° 25  mm / 0°
0 Mobilność
Silnik Krupp M-305
4-cylindrowy silnik benzynowy.
chłodzony powietrzem 		Maybach NL 38 TR
6 cyl.
chłodzony wodą 		Maybach HL 45P
6 cyl.
chłodzony wodą 		Maybach HL 45P
6 cyl.
chłodzony wodą
Moc 57 KM (2500 obr./min) 100 KM (3000 obr./min) 150 KM (3800 obr./min) 150 KM (3800 obr./min)
Przemieszczenie 3460  cm 3 3790  cm 3 4.678  cm 3 4.678  cm 3
Prędkości (przód / tył) 5/1 5/1 6/1 4/1
Moc właściwa 11,1 KM / t 16,7 KM/t 18,8 KM/t 7,1 KM/t
Maksymalna prędkość 37  km / h 40  km/h 65  km / h 25  km/h
Czołg 144 L 146 L
Autonomia 145  km (autostrada)
100 (cały teren) 		140  km (droga)
115 (cały teren) 		300  km (droga) 150  km (droga)
Szerokość toru 28  cm 28  cm
Nacisk na podłoże 0,40 kg/cm² 0,42 kg/cm²
Prześwit 29 cm 29 cm

Konwersje

Podwozie Panzer I było używane w pierwszym czołgu dowodzenia armii niemieckiej, Kleiner Befehlspanzer I lub Sd.Kfz. 265 , zaprojektowany przez Kruppa i wyprodukowany w 190 egzemplarzach (184 od Ausf. B) w latach 1935-1937 przez Daimler-Benz. Obrotowa głowica rewolwerowa została usunięta i zastąpiona przez dużą stałej kazamacie pomieścić dwóch anten ( FU2 i Fu6 ) oraz jego operatora oprócz kierowcy i dowódcy. Antena w kształcie ramki otoczyła kazamat, aby poprawić transmisję. Aby zmniejszyć ciasne wnętrze, czołg miał tylko jeden karabin maszynowy, który jednak często był wycofywany. Te pojazdy pancerne były stopniowo zastępowane przez bardziej odpowiednie pojazdy przed 1942 r. Egzemplarz przechowywany jest do dziś w Bovington Armored Museum .

Niektóre czołgi dowodzenia zostały następnie zmodyfikowane w uzbrojoną karetkę, Sanitätskraftwagen I ( Sd.Kfz.265 ).

Munitionsschlepper I Ausf. A lub Sd.Kfz. 111 był amunicją lub innym transporterem uzyskanym przez usunięcie wieży czołgu. Na tej samej zasadzie, od 1942 r., wszystkie egzemplarze Panzer I nadal będące na uzbrojeniu zostały przerobione na Munitionsschlepper auf Panzerkampfwagen Ia an Ib lub Sd.Kfz. 111 .

Przeznaczone do walki przeciwlotniczej The flakpanzer i (lub Sd.Kfz. 101 ) został wyprodukowany w około 24 jednostek na początku 1941 roku i będzie służyć w Flak-Abteilung 614 . Uzyskany przez wymianę wieży Panzer I na 2 cm Flak 38 (L/112,5) lub przez modyfikację Ammunitionschlepper I poprzez zamontowanie tam części przeciwlotniczej, podwozie nie wytrzymało nadwagi, przez co pojazd prezentował słabe osiągi. Niektóre Panzer I zostały również zmodyfikowane w czołgi przeciwlotnicze uzbrojone w 15mm MG 151/15 Drilling .

Podwozie Ausf. B został przekształcony w latach 1940-1941, w 202 egzemplarzach, w niszczyciel czołgów pod nazwą Panzerjäger I ( 4,7cm PaK (t) (Sf) auf Panzerkampfwagen I Ausf. B ) lub Sd.Kfz.101 . Wieżę zastąpiono otwartą kazamatą mieszczącą 4,7cm Pak36 (t) , kilka rzadkich egzemplarzy wyposażono w 3,7cm Pak35 lub Pak36 (L/45).

W Sturmpanzer I Bison ( 15 cm sIG 33 (Sf) auf Panzerkampfwagen I Ausf B ) lub Sd.Kfz.101 wieżę zastąpiono otwartą kazamatą mieszczącą ciężką 15 cm haubicę sIG 33 . 38 wyprodukowanych jednostek zostało uzyskanych przez konwersję Ausf.B w styczniu iluty 1940przez Alkett .

Nośniki ładunków wybuchowych Ladungsleger I lub Ladungsleger auf Panzerkampfwagen I Ausf A lub B / zerstorerpanzer wyprodukowano w 100 egzemplarzach w latach 1939-1940 przez przebudowę podwozi Ausf.A i B. Zdolne do przenoszenia 50  kg materiału wybuchowego służyły podczas Bitwa Francji i ZSRR.

Flammemwerfer auf PzKpfw I Ausf.A jest przekształcenie prowadzi się przez Afrika Korps warsztatów , które przekształca kopii pancernej I Ausf. A w zbiornikach z miotaczami ognia, wyposażając go w Flammenwerfer 40 .

Istnieją inne przeróbki, rzadziej spotykane i czasami przeprowadzane przez warsztaty polowe: Pionier-Kampfwagen I dla niemieckich inżynierów, Leichte Bergepanzer I to lekki pojazd ratowniczy , Instandsetzungstrupp I to transport wojskowy i pojazd pomocy drogowej, Fahreschulewagen / Schulfahrzeuge I to pojazd szkolny, Minenraumer I Ausf B to pojazd rozminowujący (50 sztuk wyprodukowanych w 1938 r.), Brueckenleger I auf PzKpfw I Ausf A to lekki mostowiec (2 sztuki wyprodukowane w 1939 r.).

511 wież Panzer I zostało ponownie użytych w fortyfikacjach, takich jak Wał Atlantycki .

Użyj w walce

Hiszpańska wojna domowa

Porównanie czołgów lekkich hiszpańskiej wojny domowej
T-26 Panzer I CV.33 CV 35
Waga 9,4 t 5,4 t 3,15 t 2,3 t
Uzbrojenie lufa 45  mm 2 × MG-13
7,92  mm 		Karabin maszynowy
6,5 lub 8  mm 		Karabin maszynowy
8  mm
Amunicja 122 ruchy 2250 strzałów 3200 × 8  mm lub
3800 × 6,5  mm 		3200
Autonomia 175  km 200  km 125  km 125  km
Zastawianie 7–16  mm 7–13  mm 5–15  mm 5-13,5  mm

W 1936 roku zwycięstwo hiszpańskiego Frontu Ludowego doprowadziło do zamachu stanu w dniu 18 lipca i Hiszpania pogrążyła się w wojnie domowej . Po chaosie pierwszych starć powstały dwa obozy: „  republikanów  ” i „  nacjonalistów  ”. W tej wojnie zastępczej obie strony otrzymały wsparcie innych krajów, przede wszystkim Związku Radzieckiego i Niemiec, które chciały sprawdzić swoją taktykę i materiały. Pierwszy ładunek zagranicznych czołgów, pięćdziesiąt sowieckich T-26, został dostarczony Republikanom w dniu15 października. Transport był strzeżony przez niemiecką marynarkę wojenną, a Niemcy zareagowały natychmiast wysyłając 41 Panzer I do nacjonalistów kilka dni później. Po tej pierwszej dostawie przyszły cztery do transportów Panzer I Ausf. B dla łącznie 122 pojazdów.

Pierwszy ładunek Panzer I został wysłany pod dowództwem podpułkownika Wilhelma Rittera von Thoma i walczył u boku nacjonalistów Franco w grupie Imker, formacjach lądowych Legionu Condor . Między lipcem a październikiem szybki marsz nacjonalistów z Sewilli do Toledo pozwolił im zagrozić stolicy Hiszpanii, Madrytowi . Nacjonalistyczny postęp zmusił rząd Drugiej Republiki Hiszpańskiej do opuszczenia Madrytu do Barcelony i Walencji . Aby spróbować powstrzymać rozprzestrzenianie się nacjonalizmu i zaoszczędzić czas na obronę Madrytu, pod koniec października na południe od miasta pod dowództwem pułkownika Siemiona Krivosheina  (w) rozlokowano pancernych sowietów . W tym momencie kilka T-26 kapitana Paula Armana uczestniczyło w kontrataku Republikanów na miasto Torrejón de Velasco , próbując przeciąć nacjonalistyczne linie zaopatrzenia. Była to pierwsza bitwa pancerna podczas hiszpańskiej wojny domowej. Mimo początkowych sukcesów, słaba komunikacja między sowiecką bronią pancerną a piechotą spowodowała izolację jednostki Armana i zniszczenie wielu czołgów. Bitwa oznacza również pierwsze użycie koktajli Mołotowa przeciwko czołgom. Panzer von Thoma I kilka dni później zaangażowałem się po stronie nacjonalistycznej,30 października, i natychmiast napotkał trudności, z jakimi zmierzyły się BA-10 używane przez Republikanów . Lekko opancerzone karabiny maszynowe miały jednak działo 45  mm w dużej mierze wystarczające do zniszczenia Panzer I na odległość 500  m .

Pancernik, który dostarczyłem do Hiszpanii (1936-1939)
Przestarzały Liczba pojazdów
Październik 1936 41
grudzień 1936 21
Sierpień 1937 30
Koniec 1937 10
styczeń 1939 30
Całkowity: 122

Chociaż Panzer I brał udział w prawie każdej większej ofensywie nacjonalistycznej w tej wojnie, armia nacjonalistyczna zaczęła rozmieszczać coraz więcej przechwyconych T-26, aby zrekompensować brak opancerzenia i siły ognia własnych czołgów. W pewnym momencie von Thoma zaoferował do 500  peset za przechwycony T-26. Panzer I początkowo był w stanie zneutralizować T-26 z bliskiej odległości (maksymalnie 150  m ) pociskami przeciwpancernymi, ale czołgi republikańskie zaczęły walczyć z czołgami nacjonalistycznymi na większych dystansach.

Panzer I został ulepszony, aby zwiększyć jego siłę ognia. 8 sierpnia 1937Generał major García Pallasar otrzymał notatkę od generała Franco z prośbą o rozmieszczenie pojazdu opancerzonego wyposażonego w działo 20  mm . Wybór padł na włoską Bredę Model 35 ze względu na łatwość obsługi, a nie na niemiecki Flak 30 . Ponadto włoskie działa były w stanie przebić 40  mm pancerza z odległości 250  m , co było więcej niż wystarczające do przebicia przedniego pancerza T-26. Początkowo działa Breda miały być rozmieszczone na włoskich chenilletach CV.35, ale wycofano się, gdy zdano sobie sprawę, że działa lepiej sprawdzą się w niemieckich czołgach. Prototypy zostały sfinalizowane wwrzesień 1937a zamówienie zostało złożone, gdy wyniki uznano za zadowalające. Instalacja działa Breda na pokładzie Panzer I wymagała rozbudowy wieży o przedłużenie na górze. Przygotowanie czterech z tych czołgów zostało przeprowadzone w fabryce broni w Sewilli, ale produkcja nowych jednostek została anulowana, ponieważ liczba przechwyconych T-26 została uznana za wystarczającą i oferowała więcej niż akceptowalny odpowiednik modyfikacji Panzer I. Działo 20  mm nie było zbyt popularne wśród niemieckich załóg, ponieważ otwór wykonany w wieży, który umożliwiał działonowemu celowanie, uznano za słaby punkt.

Pod koniec 1938 roku kolejny Panzer I został wysłany do Fabryki Uzbrojenia w Sewilli, aby otrzymać działo 45  mm zdobyte na radzieckim czołgu T-26 lub BT-5 . Następnie wysłano tam drugi pojazd opancerzony, który został wyposażony w działo przeciwpancerne kalibru 37  mm dostarczone do Asturii przez radziecki okręt A. Andreiev . Nie wiadomo, czy te modyfikacje zostały zakończone, ale prawdopodobnie żadna z nich nie przekroczyła poziomu deski kreślarskiej.

Z kolei kilka egzemplarzy Panzer I, które wpadły w ręce republikanów, zostało ponownie wyposażonych we francuskie działo przeciwpancerne, 25  mm Hotchkiss model 1934 lub model 1937 .

Druga wojna światowa

Na początku II wojny światowej czołgi lekkie, w tym Panzer I, stanowiły większość niemieckich sił pancernych. WMarzec 1938armia niemiecka wkroczyła do Austrii i napotkała wiele problemów mechanicznych dotyczących nawet 30% czołgów. Umożliwiło to Guderianowi poprawę wsparcia logistycznego niemieckich jednostek pancernych. WPaździernik 1938Niemcy zajęły region Sudetów w Czechosłowacji, a następnie reszta kraju wMarzec 1939. Zdobycie lokalnych fabryk pozwoliło Niemcom zdobyć czechosłowackie pojazdy pancerne, takie jak Panzer 38 (t), które zostały zintegrowane z jednostkami niemieckimi. Przygotowywał także siły niemieckie do inwazji na Polskę.

Polska wieś Liczby w Panzer I na jednostkę zaangażowaną w dniu 1 st Wrzesień 1.939 - te, które go nie mają, nie są tutaj pokazane -
Dywizja Pancerna ( Panzerdivisionen ) 1 re 2 nd 3 rd 4 th 5 th 10 th Kempf
Pułk Pancerny 1 2 3 4 5 6 35 36 15 31 8 7
Siła robocza (i w%) 39 (25%) 54 (35%) 62 (39%) 62 (39%) 63 (39%) 59 (37%) 99 (56%) 84 (51%) 80 (31%) 63 (29%) 57 (38%) 61 (37%)
Leichte-Division 2. 4.
Panzer-Abteilung 66 33
Siła robocza (i w%) 41 (48%) 34 (55%)

1 st wrzesień 1939Niemcy zaatakowały Polskę 72 dywizjami, w tym siedmioma pancernymi i czterema zmotoryzowanymi. 3 wrześniaZjednoczone Królestwo (przy 11  A. M. ), następnie Francja (przy 5  P.M. ) wypowiedziały wojnę Niemcom. Niemcy ustawili w sumie 2700 czołgów do inwazji na Polskę, ale tylko 310 to Panzer III i IV. 350 innych było konstrukcji czechosłowackiej, a reszta składała się z czołgów Panzer I i II. Inwazja przebiegła szybko i ostatnie skupiska polskiego ruchu oporu skapitulowały6 października. Polacy stracili 190 tysięcy ludzi, z czego 66 tysięcy zginęło na wsi, a 16 tysięcy dla Niemców. Jednak podczas kampanii stracono 832 czołgi, w tym 320 Panzer I, około 341 czołgów zostało ostatecznie wyłączonych z akcji (pozostałe były naprawiane). Stanowiło to około jednej trzeciej wszystkich czołgów rozmieszczonych przez Niemcy podczas ofensywy. Inne źródło podaje jako pierwszą stratę 419 czołgów, a ostateczna liczba to 236, w tym 89 Panzer I. W trakcie kampanii co najmniej połowa niemieckich czołgów została wycofana ze służby z powodu problemów logistycznych lub w trakcie walk, a Panzer I okazał się szczególnie podatny na polską broń przeciwpancerną.

Dowodzenie oddziałami pancernymi podczas kampanii również pozostawiało wiele do życzenia. Na początku ataku Guderiana w północnej Polsce jego oddział miał problemy z koordynacją z piechotą, co uniemożliwiło szybszy marsz. Dopiero po bitwie nad Bzurą i zniszczeniu polskich jednostek siły pancerne Guderiana mogły w pełni wykorzystać swoje zdolności manewrowe. Armia niemiecka nadal miała tendencję do utrzymywania zbroi, aby osłaniać nacierającą piechotę lub flanki nacierających jednostek. Chociaż po kampanii polskiej produkcja czołgów wzrosła do 125 sztuk miesięcznie, straty zmusiły Niemców do coraz większego polegania na czołgach czechosłowackich, a czołgi lekkie nadal stanowiły większość czołgów w niemieckich jednostkach zmechanizowanych.

W 1 st styczeń 1940Według wykazu, było jeszcze 838 pancerna I w Wehrmachtu .

Operacja Weserübung

Wiosną 1940 roku Panzer I uczestniczył w operacji Weserübung przeciwko Danii i Norwegii. Jedna z jednostek składa się do tej operacji, Panzer-Abteilung zbV 40 , ma 29 Panzer I i 4 Befehlspanzer I .

Zachodnia wieś Liczby w Panzer I na jednostkę zaangażowaną w dniu 10 maja 1940 -ci, którzy go nie mają, nie są tutaj pokazani-
Dywizja Pancerna 1. 2. 3. 4. 5. 7. 9. 10.
Pułk Pancerny 1 2 3 4 5 6 35 36 15 31 25 33 7 8
Siła robocza (i w%) 26 (20%) 26 (20%) 22 (17%) 23 (17%) 22 (17%) 23 (17%) 69 (44%) 66 (42%) 51 (31%) 46 (29%) 34 (15%) 30 (20%) 22 (16%) 22 (17%)

Pomimo swojej przestarzałości, Panzer I był również używany podczas inwazji na Francję wmaj 1940. Spośród 2574 czołgów rozmieszczonych w kampanii, prawie 523 stanowiły czołgi Panzer I, a tylko 20% stanowiły czołgi średnie typu Panzer III i IV. Francuzi i Brytyjczycy ustawili w szeregu około 4000 pojazdów opancerzonych, w tym 300  ciężkich czołgów B1 wyposażonych w działo 47  mm w wieży i drugie 75  mm w kazamie. Francuzi mieli też około 250  Somua S35 , powszechnie uważany za jeden z najlepszych czołgów epoki z działem 47  mm i maksymalną osłoną 55  mm . Jednak armia francuska miała ponad 3000 lekkich czołgów, w tym około 500  FT-17 z okresu I wojny światowej. Niemcy mieli dwie decydujące zalety: radia umożliwiające im koordynację szybciej niż Francuzi i Brytyjczycy oraz skuteczniejszą taktykę walki.

północna Afryka

Włoskie niepowodzenia w Egipcie i ich kolonii w Libii skłoniły Hitlera do rozmieszczenia sił niemieckich w Afryce Północnej. Te jednostki sterowane przez gen Rommlem , zawiera 15 e i 21 e Panzerdivision lądującego w Tunisie z12 lutego 1941. Kiedy przybył Rommel miał około 150 czołgów, z których połowa to Panzer III i IV, a reszta to Panzer II i Panzer I, które szybko zostały wymienione.

11 lutego 1941, 5. Leichte-Division, która zaczyna przybywać do Libii, ma 25 Pancernych I w Pułku Pancernym 5 .

Na Bałkanach

6 kwietnia 1941Niemcy zaatakowały Jugosławię sześcioma dywizjami pancernymi, w których nadal znajdował się Panzer I. Jugosławia poddała17 kwietniaa pojazdy opancerzone następnie zaatakowały Grecję, która poddała się dalej30 kwietnia.

Podczas tych operacji 5. Dywizja Pancerna miała 9 czołgów I (w6 kwietnia 1941) w ramach pułku pancernego 31 .

ZSRR Liczby w Panzer I na jednostkę zaangażowaną w dniu 22 czerwca 1941 -ci, którzy go nie mają, nie są tutaj pokazani-
Dywizja Pancerna 1. 9. 12. 17. 18. 19. 20.
Pułk Pancerny 1 33 29 39 18 27 21
Siła robocza (i w%) 15 (9%) 8 (6%) 40 (18%) 12 (6%) 6 (3%) 42 (18%) 44 (19%)

Ostatnią poważną operacją, w której Panzer I reprezentował znaczną część sił pancernych, była inwazja na Związek Radziecki w dniu22 czerwca 1941. Niemcy mieli 3300 czołgów, w tym 410 Panzer I. Pomimo szybkiego postępu niemieckich jednostek pancernych między czerwcem a wrześniem, większość niemieckich oficerów była zaskoczona niższością swoich czołgów w porównaniu z radzieckimi T-34 i KV . Grupa Armii Północ szybko zdali sobie sprawę, że żaden z karabinów zamontowanych na wozach nie mógł przebić gruby pancerz KV-1. Coraz ważniejsze rozmieszczenie ciężkiego pancerza przez Sowietów wymusiło wycofanie bardzo wrażliwego Panzer I z frontu. Niektóre z nich były wykorzystywane do holowania ciężarówek dostawczych w błocie w celu usprawnienia logistyki. Pozostałe były używane na tyłach frontu przeciwko partyzantom lub do misji szkoleniowych.

Za granicą

Łącznie 122 czołgi Panzer I oddano Hiszpanii podczas wojny domowej, aw 1945 roku dywizja pancerna Brunete miała 93. Panzer I pozostał w służbie hiszpańskiej armii do 1954 roku, kiedy to zastąpiono je nowocześniejszymi amerykańskimi M47 .

W latach 1935-1936 powstała wersja Panzer I Ausf. B, zwany LKB ( Leichte Kampfwagen B ), został zaprojektowany dla armii bułgarskiej. Ta wersja miała działo 20  mm i silnik wysokoprężny Krupp M 311 V-8. Zbudowano trzy egzemplarze, ale żaden nie został wywieziony do Bułgarii, nawet jeśli tylko jeden Ausf. A został wcześniej sprzedany.

W 1937 około dziesięciu Ausf. Zostały sprzedane chińskim nacjonalistom w ramach współpracy chińsko-niemieckiej i wzięły udział w bitwie pod Nankin .

Węgry złożyły również zamówienie na osiem Ausf. B i sześć wersji dowodzenia w 1942 r. i były one zaangażowane na froncie pod koniec 1942 r.

Finlandia podobno również kupiła kilka czołgów Panzer Is, a Chorwacja mogła ich użyć.

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. VK to akronim od Vollkettenkraftfahrzeug , VK6.01 oznacza zatem „6-tonowy pojazd gąsienicowy numer 1”.
  2. Fu dla Funk „radio” w języku niemieckim.
  3. Procent liczony z całkowitej liczby czołgów w pułku / batalionie, czołgi dowodzenia uwzględnione w tej sumie.
  4. W 1. i 3. Dywizji Leichten nie ma już Panzerów I1 st Wrzesień 1.939.
  5. 320 Panzer I, anzer II, 40 Panzer III, 76 Panzer IV, 77 Panzer 35 (t), 13 Command Panzer III, 7 Command Panzer 38 (t), 34 inne czołgi

Bibliografia

  1. Guderian 1996 , s.  133
  2. Gander 2006 , s.  6-7
  3. Perrett 1998 , s.  4
  4. Franco 2005 , s.  3
  5. Franco 2005 , s.  3; Gander 2006 , s.  7
  6. Guderian 1996 , s.  169-170
  7. Gander 2006 , s.  9
  8. McCarthy i Syron 2002 , s.  31
  9. Franco 2005 , s.  4
  10. Achtung Panzer Site , strona poświęcona Panzer I i pokrewnym
  11. Franco 2005 , s.  4-5
  12. Gander 2006 , s.  10
  13. Franco 2005 , s.  5-6
  14. Franco 2005 , s.  6
  15. Perrett 1998 , s.  5-6
  16. Perrett 1998 , s.  6
  17. Franco 2005 , s.  10
  18. Gander 2006 , s.  11
  19. Franco 2005 , s.  21-21.
  20. Franco 2005 , s.  22
  21. Franco 2005 , s.  34
  22. Gander 2006 , s.  14
  23. Franco 2005 , s.  37-38
  24. Franco 2005 , s.  6; Franco i Perrett wskazują, że EW 141 miał kaliber 20  mm, chociaż Gander wspomina o kalibrze 7,92  mm .
  25. Franco 2005 , s.  37
  26. Franco 2005 , s.  38
  27. Gander 2006 , s.  14-15
  28. Perrett 1998 , s.  6-7; Perrett wskazuje masę 18 ton na 21 dla Franco.
  29. Franco 2005 , s.  38-39
  30. Franco 2005 , s.  613
  31. Franco 2006
  32. Miller 2000 , s.  164
  33. Candil 1999
  34. Candil 1999 , s.  32
  35. García 2006 , s. .  308; dostawa składała się z 38 Ausf. A i 3  Panzerbefehlswagen I Ausf. B dowodzenia.
  36. Perrett 1998 , s.  46
  37. García 2006 , s. .  311; Perrett podaje liczbę 180 pojazdów, ale potem zaprzecza sobie, mówiąc, że tylko 100 pojazdów opancerzonych zostało rozmieszczonych. García 2006 podaje dokładną liczbę 122 jednostek.
  38. Ramos 2003 , s.  96
  39. Moa 2003 , s.  323.
  40. Daley 1999 , s.  33-34
  41. Daley 1999 , s.  35
  42. García 2006 , s. .  613
  43. García 2006 , s. .  327-328
  44. McCarthy i Syron 2002 , s.  34
  45. Candil 1999 , s.  36
  46. Franco 2005 , s.  47-49
  47. Franco 2005 , s.  50
  48. McCarthy i Syron 2002 , s.  51
  49. Perrett 1998 , s.  35-37
  50. McCarthy i Syron 2002 , s.  42
  51. McCarthy i Syron 2002 , s.  42-43
  52. O ile nie zaznaczono inaczej: Jorge Rosado & Chris Bishop, The Armored Division of the Wehrmacht , Lodi Publishing, 2007.
  53. Thomas L. Jentz. Panzertruppen 1: Kompletny przewodnik po tworzeniu i zatrudnieniu bojowym niemieckich sił pancernych: 1933-1942 , s.  91
  54. Philippe Naud, Les Leichten-Divisionen 1936-1939 , w Histoire de Guerre n °  44, luty 2004, strony 32 do 40 na figurach.
  55. McCarthy i Syron 2002 , s.  50-51
  56. McCarthy i Syron 2002 , s.  59
  57. Cieplewicz i Kozłowski 1979 , s.  851
  58. Hahn 2003
  59. Yves Buffetaut i in. "  Ardeny 1940: niemiecka przełom  ", Militaria Magazine Hors Série , Paryż, Histoire & Collections, n o  74,2010, s.  8 i 10 ( ISSN  1258-1607 )
  60. McCarthy i Syron 2002 , s.  60
  61. Cooper 1978 , s.  176
  62. McCarthy i Syron 2002 , s.  61
  63. Yves Buffetauta et al. "  Ardeny 1940: niemiecka przełom  ", Militaria Magazine Hors Série , Paryż, Histoire & Collections, n o  74,2010, s.  18 ( ISSN  1258-1607 )
  64. Perrett 1998 , s.  18
  65. Guderian 1996 , s.  472
  66. McCarthy i Syron 2002 , s.  72
  67. McCarthy i Syron 2002 , s.  73
  68. McCarthy i Syron 2002 , s.  90
  69. Latimer 2002 , s.  27-28
  70. Bierman i Smith 2002 , s.  67
  71. Perrett 1998 , s.  43-44
  72. Philippe Naud, Les Leichten-Divisionen 1936-1939 w Histoire de Guerre n O  44, luty 2004, s.  39 .
  73. McCarthy i Syron 2002 , s.  94
  74. Perrett 1998 , s.  44
  75. Ganek 2004 , s.  159
  76. McCarthy i Syron 2002 , s.  99; siły obejmowały 750 Panzer II, 150 Panzer 35 (t), 625 Panzer 38 (t), 965 Panzer III i 440 Panzer IV.
  77. McCarthy i Syron 2002 , s.  103
  78. Raus 2003 , s.  34
  79. Perrett 1998 , s.  45
  80. García 2006 , s. .  311
  81. Franco 2005 , s.  31
  82. Franco 2005 , s.  64


Bibliografia

  • (en) John Bierman i Colin Smith , Bitwa pod Alamein: punkt zwrotny, II wojna światowa , Middlesex, Anglia, Viking,2002, 478  s. ( ISBN  0-670-03040-6 )
  • (en) Antonio J. Candil , „  Soviet Armor in Spain: Aid Mission to the Republicans Tested Doctrine and Equipment  ”, Armor , Fort Knox, KY, US Army Armor Center,Marzec 1999, s.  31-38 ( ISSN  0004-2420 , czytaj online )
  • Matthew Cooper , Armia niemiecka 1933-1945 , Lanham, Maryland, Scarborough House,1978, 598  s. ( ISBN  0-8128-8519-8 )
  • Dr John Daley , „  Sowieccy i niemieccy doradcy testują doktrynę: czołgi w oblężeniu Madrytu  ”, Armor , Fort Knox, KY, US Army Armor Center,maj 1999, s.  33-37 ( ISSN  0004-2420 , czytaj online )
  • (es) Lucas Molina Franco , „El Tanque de la Guerra Civil Española” , w Historia de la Iberia Vieja ,2006( ISSN  1699-7913 ) , rozdz.  13
  • (es) Lucas Molina Franco , Panzer I: El inicio de una saga , Madryt, Hiszpania, AF Editores,2005( ISBN  84-96016-52-8 )
  • Terry Gander , Czołgi i zbroje: Panzerkampfwagen I i II , Hersham, Surrey, Ian Allen,2006( ISBN  0-7110-3090-1 )
  • es) José María García , Lucas Molina Franco, La Brunete , Valladolid, Quiron Ediciones,2005( ISBN  84-96016-28-5 )
  • es) José María García , Lucas Molina Franco, Las Armas de la Guerra Civil Española , 28002 Madryt, La Esfera de los Libros,2006( ISBN  84-9734-475-8 )
  • (pl) Heinz Guderian , dowódca pancerny , Nowy Jork, USA, Da Capo,1996( ISBN  0-674-01016-7 )
  • (de) Fritz Hahn , Waffen und Geheimwaffen des deutschen Heeres 1933-1945 ,2003, Polska 1939
  • (en) Jon Latimer , Alamein , Stany Zjednoczone Ameryki, Harvard,2002( ISBN  0-8128-8519-8 )
  • (en) Erich von Manstein , Lost Victories , St. Paul, USA, Zenith Press,1958( ISBN  0-7603-2054-3 )
  • (en) Peter McCarthy i Mike Syron , Panzerkrieg : The Rise and Fall of Hitler's Tank Divisions , New York, USA, Carroll and Graf,2002, 332  s. ( ISBN  0-7867-1009-8 )
  • (en) David Miller , Ilustrowany katalog czołgów i pojazdów bojowych: od I wojny światowej do współczesności , St. Paul, USA, Zenith Press,30 czerwca 2000 r., 480  pkt. ( ISBN  0-7603-0892-6 )
  • (es) Pío Moa , Los Mitos de la Guerra Civil , Madryt, Hiszpania, Esfera de los Libros,2003, 605  pkt. ( ISBN  84-9734-093-0 )
  • (en) Bryan Perrett , Niemieckie lekkie panzery 1932-41 , Osprey,1998, 48  pkt. ( ISBN  1-85532-844-5 )
  • (pl) Douglas Porch , Droga do zwycięstwa: teatr śródziemnomorski podczas II wojny światowej , Nowy Jork, USA, Farrar, Straus i Giroux ,2004, 796  s. ( ISBN  0-374-20518-3 )
  • es) Raúl Arias Ramos , El Apoyo Military Alemán a Franco: La Legión Cóndor en la Guerra Civil , Madryt, Hiszpania, Esfera del los Libros,2003, 365  pkt. ( ISBN  84-9734-137-6 )
  • (en) Erhard Raus , Pancerne na froncie wschodnim: generał Erhard Raus i jego dywizje pancerne w Rosji, 1941-1945 , Stany Zjednoczone Ameryki, Greenhill Books,2003( ISBN  0-7394-2644-3 ) , s.  253
  • (pl) Mieczysław Cieplewicz i Eugeniusz Kozłowski , Wojna Obronna Polski 1939 ,1979( OCLC  469408844 )

Linki zewnętrzne

  • (pl) Informacje techniczne o Panzer I
  • (pl) Dane historyczne dotyczące Panzer I i jego różnych wersji