BT-5 | |
Główne cechy | |
---|---|
Załoga | 3 |
Długość | 5,58 m² |
Szerokość | 2,23 m² |
Wysokość | 2,23 m² |
Msza w bitwie | 11,5 tony |
Ekranowanie (grubość / nachylenie) | |
Zastawianie | 6 do 13 mm |
Uzbrojenie | |
Uzbrojenie główne | Działo 45 mm 20K (ru) |
Uzbrojenie dodatkowe | Jeden lub dwa karabiny maszynowe DT 7,62 mm |
Mobilność | |
Silnik | M5 benzyna V12 |
Moc | 400 KM (294,2 kW) |
Zawieszenie | Lampa wisząca Christie |
Prędkość na drodze | 52 km / h (75 na kołach) |
Moc właściwa | 34,8 KM / tonę |
Autonomia | 150 km (220 na kołach) |
Czołgi BT (od Bystrokhodny Tank - od rosyjskiego Быстроходный танк, dosłownie „swift tank” ) to seria radzieckich czołgów szybkich, zaprojektowanych na początku lat trzydziestych . Odegrały ważną rolę w rozwoju radzieckich sił pancernych i stanowiły pierwsze dostępne w dużych ilościach modele czołgów, które umożliwiły rozwój zmechanizowanych doktryn. Nawet jeśli te doktryny zostały zdyskredytowane i zapomniane tuż przed rozpoczęciem niemieckiej inwazji, utorowały drogę tym, które później posługiwały się potomkiem BT, T-34 .
Biuro 72K, przy fabryce maszyn parowych w Charkowie , już konstruktora czołgu T-24 , otrzymało w 1930 r. zlecenie opracowania szybkiego czołgu zdolnego do poruszania się po gąsienicach lub na kołach.Przykład zakupionych prototypów czołgu M30 od Waltera Christie w Stanach Zjednoczonych . W celu uruchomienia projektu do biura projektowego został oddelegowany inżynier wojskowy NM Toskina z Administracji Wojskowej Administracji Mechanizacji. Projekt realizowano pod nazwą OBT (eksperymentalny szybki czołg), którego pierwszy egzemplarz zmontowano we wrześniu 1931 roku . Po kilku szczegółowych modyfikacjach czołg został następnie wprowadzony do produkcji pod nazwą BT-2, a7 listopadaw tym samym roku przez Plac Czerwony przeszły trzy z pierwszych wyprodukowanych pływaków .
BT-2 różnił się nieco od swojego amerykańskiego modelu , między innymi wieżą zaprojektowaną przez Aleksieja Aleksandrowicza Małochtanowa, która nosiła działo 37 mm model 1930 MS-2 (ru) . Jednak ze względu na niską produkcję tego pistoletu powstało kilka wariantów. Mieli jeden, dwa lub trzy karabiny maszynowe DT kal. 7,62 mm lub działo M-30 z czasem współosiowym karabinem maszynowym. Koła też się różniły, były lżejszego modelu. Z drugiej strony silnik pozostał Liberty, którego Sowieci kupili dwa tysiące egzemplarzy.
6 grudnia Toskina został odwołany do swojej macierzystej organizacji, Athanasius Osipovich Firsov (ru) został mianowany szefem biura i rozpoczął badania nad ulepszeniem pojazdu. Wysiłki koncentrowały się głównie na wymianie amerykańskiego silnika na odpowiednik produkowanego lokalnie przez inżyniera Alexandre Mikouline'a M-5 oraz zwiększeniu uzbrojenia przez montaż zupełnie nowego działa 45 mm 20K (ru) . Masa pojazdu pancernego wzrosła do 11,5 tony i przewoziła 112 pocisków.
Alternatywnie opracowano również dowództwo z radiem 71-TKI i okrągłą anteną nad wieżą, z ładownością 72 pocisków 45 mm . Wieża stała się dwumiejscowa, dzięki czemu załoga liczyła trzech członków. W połowie 1933 roku , po wyprodukowaniu 400 sztuk, BT-2 ustąpił miejsca zupełnie nowemu BT-5 na liniach montażowych w Charkowie.
Produkcja tego ostatniego, choć potrwa zaledwie niespełna dwa lata, osiągnie w sumie 2108 egzemplarzy. Produkowane będą również liczne pochodne: mostowiec, amfibia, zdalnie sterowana drogą radiową, wyposażona w miotacze ognia. Niewielkie modyfikacje wpłyną na wieżę i koła. W tym czasie biuro projektowe nie pozostawało bezczynne. ZStyczeń 1933, wykorzystując prace nad konstrukcją kadłubów pancernych, już nie przez nitowanie, ale przez spawanie, opracował nowy model, jeszcze potężniejszy, BT-7 . Silnikiem był teraz M-17T, wywodzący się z silnika lotniczego, o mocy 450 KM , a przede wszystkim znacznie bardziej niezawodny niż M-5. Wstępny projekt zakładał działo kal. 76,2 mm , ale pierwszy prototyp został złożony w dniu1 st maja 1934, używał wieży BT-5 i działo 45 mm . Testy przeprowadzone latem, po stwierdzeniu, że zamontowany wcześniej współosiowy karabin maszynowy jest bezużyteczny, zrezygnowano z niego. Produkcja seryjna rozpoczęła się na początku 1935 roku. Część czołgów była wyposażona w przeciwlotniczy karabin maszynowy, montowany na miejscu dowódcy czołgu.
W drugiej połowie 1936 roku w życiu tego czołgu nastąpił szereg zmian politycznych. Po pierwsze, fabryka i biuro dano oznaczeń liczbowych, fabryka n o 183 i KB-190 biurem, a zwłaszcza szef działu badań, Atanazy Firsov został zwolniony i zastąpiony przez Michaił Koszkin po Firsov rzekomo oskarżony o stworzenie wadliwy skrzynia biegów na zbiorniku. Te awarie transmisji wynikały głównie ze złej konserwacji i zamiłowania załóg do skoków przez przeszkody w ich pojeździe.
Prace i tak trwały, a wersja BT-7 pojawiła się w następnym roku. Wyposażono go w nową, solidniejszą, trzybiegową skrzynię biegów, a przede wszystkim w tak zwaną „półstożkową” wieżę z pochylonymi bokami. Pojemność amunicji wzrosła do 172 pocisków, a dwa reflektory zostały zamontowane, aby umożliwić ostrzał w nocy. W tym samym czasie z łańcucha wyszedł wariant BT-7A, który przyjmując wieżę T-26-4 był uzbrojony w krótki 76,2 mm KT, a także modele dowodzenia wyposażone w BT-5RT.
Najnowsza ewolucja serii, BT-7M (fabryczne oznaczenie A8), charakteryzowała się zastosowaniem nowego silnika wysokoprężnego V-2 o mocy 500 KM (12-cylindrowy silnik). Urodził się w 1938 roku. W sumie od 1935 do 1940 roku wyprodukowano 4965 BT-7 i 790 BT-7M.
Czołgi serii BT umożliwiły Armii Czerwonej wykucie doktryny zmechanizowanej wojny bardzo wcześnie w latach 30. XX wieku. Od 1933 tworzono duży korpus zmechanizowany składający się z ponad 500 czołgów. Nacisk położono na szybkość poruszania się i atakowanie tyłów wroga. To właśnie podczas hiszpańskiej wojny domowej BT-5 po raz pierwszy nabył listy szlacheckie. Przybył łodzią do Kartageny w dniu1 st sierpień 1937Do 50 kopii otrzymanych przez republikanów hiszpańskich wszystkie będą grupowane w 1 st Międzynarodowy Autonomiczny zbiornika pułku ( „ОИТП” - „OITP”). Załogi składały się z Hiszpanów i ochotników z zagranicy, natomiast dowódcy czołgów i kierowcy byli w większości radzieccy. Chrzest bojowy odbył się dnia13 października 1937w Fuentes de Ebro : pułk dotarł zaledwie 10 km na południowy wschód od miasta, ale wyczerpany 630 km wymuszonego marszu w niecałe dwa dni, natychmiast rozpoczął szturm na ufortyfikowaną pozycję. Piechoty z 24 -go batalionu piechoty z 15 th Brygada przewidzianego zbrojenia w ostatniej chwili zarządzać nie tylko trzymać na tych szybkich wozach dzieje z pełną prędkością, zwłaszcza gdy są atakowane przez swoich kolegów jako Republikanów na pierwszej linii okopów, nieświadomy ataku, tylko przez artylerię ze wszystkich stron. Ten nieprzemyślany i źle skoordynowany archetyp operacji będzie katastrofalny dla atakujących, którzy stracą 16 czołgów i 37 żołnierzy, nawet jeśli część tych maszyn – ugrzęzła na plantacjach trzciny cukrowej – zostanie później odzyskana i naprawiona.
Jednak formalnego niepowodzenia tej operacji w żaden sposób nie można przypisać walorom BT-5, pułk przejął większość wyznaczonych celów i poprawnie wykonał misję, choć nie mógł tam pozostać z powodu braku wsparcia.
BT-5 brały również udział w bitwie nad jeziorem Khassan na bardzo niekorzystnym terenie. Większość utknęła w bagnistych thalwegach między bezymiannaya (bez nazwy), karabinem maszynowym i wzgórzami zaozernaya i nie udało im się wspiąć na strome skalne ściany. Niewiele, które osiągnęło cel, zapewniło jednak zdecydowane wsparcie ogniowe, aby wyprzeć Japończyków.
Te doświadczenia, a następnie wojna zimowa przeciwko Finlandii , wprowadziły w błąd sowieckie dowództwo. Czołgi te, wykorzystywane do bezpośredniego wsparcia piechoty, a nie do podstawowej roli eksploatacji w głębi urządzenia przeciwnego, zachowywały się przeciętnie. To, w połączeniu z przyczynami politycznymi, broń pancerna była ulubieńcem marszałka Michaiła Tuchaczewskiego , duże jednostki zostały rozproszone w 1939 roku . Odtworzono je niecały rok później, po ogłoszeniu niemieckich sukcesów w Polsce, a potem we Francji , ale nigdy nie były gotowe przed22 czerwca 1941.
Czołgi BT, które przetrwały po strasznym lecie, były nadal używane przez całą wojnę, pomimo ich wielkiej wrażliwości, głównie ze względu na zbiornik paliwa i słaby pancerz. Niektóre BT-7 wzięły nawet udział w ofensywie przeciwko Mandżurii w 1945 roku.
Jedynym czas BT-5 i BT-7 była świeciły zwłaszcza walka Khalkhin Gol w 1939 roku, kiedy 6 th i 11 TH opancerzony straż uszczelniony okrążenia armii japońskiej przeciwieństwie do Żukowa .
BT-7 zostały jednak użyte po raz ostatni podczas sowieckiej ofensywy przeciwko japońskiej Mandżurii z9 sierpnia 1945. Niektóre jednostki pancerne z frontu transbajkalskiego (granice sowiecko-mongolskie) rzeczywiście wymieniły swoje T-34 na stare BT-7M zaciągnięte z rezerw strategicznych. Te, choć słabsze od ich następców, miały przewagę w postaci większej szybkości i autonomii nad terenem, na którym sowieccy planiści spodziewali się, że dostawy będą bardzo trudne.
BT-2 | BT-5 | BT-7 | BT-7A | BT-8 | |
---|---|---|---|---|---|
Załoga | 2 | 3 | 3 | 3 | 3 |
masa | 10,2 t | 11,5 t | 13,8 t | 14,5 t | 14,65 t |
długość | 5,58 m² | 5,58 m² | 5,66 m² | 5,66 m² | 5,66 m² |
szerokość | 2,23 m² | 2,23 m² | 2,29 m² | 2,29 m² | 2,29 m² |
wysokość | 2,20 m² | 2,25 m² | 2,42 m² | 2,52 m² | 2,45 m² |
armata | Działo 37 mm MS-2 model 1930 (ru) | Działo 45 mm 20K (ru) | 20K 45mm | 76,2 mm KT | 20K 45mm |
amunicja | 96 znaków na sekundę | 115 znaków na sekundę | 146 znaków na sekundę | 50 znaków na sekundę | 146 znaków na sekundę |
pistolety maszynowe | DT | DT | DT | DT x2 | DT x3 |
rodzaj | Wolność 400 KM | M-5 400 KM | M-17T 500 KM | M-17T 500 KM | V-2 450 KM |
czołgi | 400 litrów | 360 litrów | 620 litrów | 620 litrów | 620 + 170 l |
prędkość na kołach | 100 km/h | 72 km/h | 86 km/h | 86 km/h | 86 km/h |
autonomia | 300 km | 200 km | 250 km | 250 km | 700 km |
autonomia taktyczna | 100 km | 90 km | 120 km | 120 km | 400 km |
zastawianie | 6–13 mm | 6–13 mm | 6–22 mm | 6–22 mm | 6–22 mm |