Noto (Włochy)

Po trzęsieniu ziemi w 1693 roku został całkowicie przebudowany w stylu sycylijskiego baroku . Jego jedność architektoniczny jest to, że zostały zawarte w liście światowego dziedzictwa z UNESCO (patrz Val di Noto ).

Geografia

Historia

Niedaleko Noto, leży archeologicznym miasta Helorus założona przez Koryntian w VIII th century BC. AD na " via Elorina " , która łączyła greckie kolonie Syracuse , Camarina i Gela .

Długo zajęte przez muzułmanów , Noto poddała się normańskich zdobywców dowodzone przez hrabiego Rogera de Hauteville w 1091 , tym samym kładąc kres inwazji normańskiej Sycylii ( 1061 - 1091). Ta data wyznacza początek panowania rodziny Hauteville na całej wyspie, a jej historia jest teraz powiązana z królestwem Sycylii .

11 stycznia 1693 r, o godzinie 21, trzęsienie ziemi niszczy miasto Neai ( Noto Antica ). Jej mieszkańcy postanawiają następnie ją odbudować około ośmiu kilometrów dalej na południe. Projekt został powierzony Rosario Gagliardi i Giovanni Battista Landolina, którzy narysowali trzy duże równoległe arterie na zboczu wzgórza, prostopadłe ulice i trzy place styczne do głównej osi. Na wzgórzu Meti ludzie osiedlają się (Noto haute); Wzdłuż zboczy zbudowano natomiast główne kościoły, najważniejsze klasztory i prestiżowe rezydencje arystokratyczne (Low Noto) Budynki zbudowane są z żółtego wapienia.

Gospodarka

Kultura

Michelangelo Antonioni umieszcza część fabuły L'Avventura w Noto .

Zabytki i dziedzictwo

Palazzo Ducezio ( 1742 - wg projektu Vincenzo Sinatry ), obecna siedziba ratusza Noto,
Palazzo San Alfano ( 1730 ; styl klasyczny )
Pałac Villadorata
Duomo (katedra), ukończona w 1776 roku , fasada Sinatry. Kopuła XIX th century został niedawno odnowiony po szkodę poniesioną w 1996 roku z powodu załamania się struktury. Srebrna urna w stylu renesansowym, w której znajdują się relikwie San Corrado, patrona miasta Noto.
Kościół Madre San Nicolò di Mira
Kościół Arco
Kościół św. Katarzyny
Kościół San Corrado
Kościół św. Karola należał do przylegającego do niego kolegium jezuickiego , budynek wybudowany w latach 1736-1746.
Kościół Imienia Jezus
Klasztor i kościół św. Klary, 1730, dzieło Gagliardiego.
Kościół św. Michała Archanioła
Kościół Sainte-Marie-della-Scala
Plac Immacolata
Klasztor i kościół Santissimo Salvatore, miejska rezydencja zakonu benedyktynów , kościół zbudowany w latach 1706-1791.
Biblioteca Comunale
Kościół Madre San Nicola di Mira
Kościół Santa Chiara, 1730, dzieło Gagliari. Madonna ze Szkoły Gaginiego
Klasztor i kościół San Francesco D'Assisi lub dell'Immacolata, klasztor franciszkański zbudowany w latach 1705-1745 według projektu Vincenzo Sinatry, fasada autorstwa Gagliardiego.
Kościół lo Spirito Santo
Kościół Ecce Homo
Kościół Santa Maria dell'Arco
Kościół Anime Sante del Purgatorio
Kościół Santa Maria della Rotonda
Kościół Santissima Trinità
Kościół San Carlo al Corso ( Rosario Gagliardi )
Klasztor i kościół Santa Maria del Carmelo
Kościół San Pietro Martire
Kościół San Michele Arcangelo
Kościół San Domenico, dzieło ( Rosario Gagliardi ), zbudowany w latach 1703-1727. Kościół przylegający do klasztoru Dominikanów .
Kościół św. Antoniego Abate
Kościół św. Corrado
Kościół Santa Caterina
Kościół Crociferio di San Camillo
Kościół Montevergine lub di San Girolamo ( 1762 ),
Kościół San Andrea Apostolo
Kościół San Pietro delle Rose o Santi Pietro e Paolo
Kościół św. Crocifisso, główny kościół górnego miasta, mieści kaplicę Landolina,
Kościół San Egidio Vescovo
Kościół Santa Maria del Gesù
Kościół Annunziata
Kościół św. Agaty
Pałac Lorenzo del Castelluccio
Palazzo Landolina, rezydencja Landoliny , markiza Sant'Alfamo. Budynek zaprojektowany w 1730 roku przez Vincenzo Sinatrę.
Palazzo Nicolaci, dzieło architekta Paolo Labisi , z niezwykłymi rzeźbionymi balkonami.
Pałac Astuto
Pałac Trigona Canicarao
Pałac Impellizzeri
Teatr miejski, wybudowany w 1851 r., dzieło Francesco Cassone.
Porta Reale w stylu neoklasycystycznym , zaprojektowany przez architekta Orazio Angeliniego, ucznia Antonia Canovy , wzniesiony w 1838 roku w celu ułatwienia dostępu do miasta z okazji wizyty króla Ferdynanda II Burbońskiego .

Galeria fotograficzna

Porta Reale
Chiesa San Francesco
Katedra Duomo
Pałac Ducezio
Chiesa San Carlo Borromeo
Chiesa San Domenico
Teatr Miejski
Chiesa Santissimo Crocifisso
Kościół Santa Chiara

Administracja

Kolejni burmistrzowie

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość
9 marca 2006	W trakcie	Michele Accardo
Brakujące dane należy uzupełnić.

Hamlety

Marina di Noto, Testa dell'Acqua

Gminy przygraniczne

Avola , Canicattini Bagni , Ispica (RG), Modica (RG), Pachino , Palazzolo Acréide , Rosolini , Syrakuzy

Osoby urodzone w Noto

Ibn Hamdis , arabski poeta urodzony w Noto w 1056 (zm. w 1133).
Jérôme Nunzio Matteo Terzo ( 1683 - 1758 ), w religii Jérôme de Jesus Marie Joseph . Będąc pustelnikiem przez ponad 30 lat, wstąpił do Zakonu Karmelu . Przez większość swojego życia opiekował się leżącą poza miastem pustelnią Santa Maria Scala del Paradisio . Daje wielki impuls kultowi Matki Bożej della Scala.
Rocco Pirri (1577-1651), duchowny i historyk.

Uwagi i referencje

(it) Popolazione residente e bilancio demografico na stronie internetowej ISTAT .
John Julius Norwich , Historia Sycylii, od starożytności do Cosa Nostra , Paryż, Tallandier , 2018, s. 246 .
(It) " IL SANTUARIO DIOCESANO DI MARIA SANTISSIMA SCALA DEL PARADISO " [PDF] , na diocesinoto.it , Diocesi di Noto (dostęp 30 października 2014 )