Noailhac (Tarn)

Noailhac
Kościół Notre-Dame w Noailhac
Herb
Administracja
Kraj	Francja
Region	Oksytania
dział	Tarn
Dzielnica	Castres
Międzywspólnotowość	Społeczność miejska Castres - Mazamet
Mandat burmistrza	Franciszek Mathieu 2020 -2026
Kod pocztowy	81490
Wspólny kod	81196
Demografia
Miły	Noailhacois
Ludność miejska	850  mieszk. (2018 )
Gęstość	41  mieszk./km 2
Geografia
Szczegóły kontaktu	43°34′29″ północ, 2°21′11″ wschód′
Wysokość	Min. Maks. 212  m 475  m²
Obszar	20,77  km 2
Rodzaj	gmina wiejska
Obszar atrakcji	Castres (gmina koronna)
Wybory
Oddziałowy	Kanton Mazamet-1
Ustawodawczy	Trzeci okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: region Occitanie Noailhac Geolokalizacja na mapie: Tarn Noailhac Geolokalizacja na mapie: Francja Noailhac Geolokalizacja na mapie: Francja Noailhac
Znajomości
Stronie internetowej	ratusz-noailhac81.fr

Noailhac jest francuski gmina znajduje się w dziale z Tarn w regionie Occitan .

Jego mieszkańcy nazywani są Noailhacois.

Geografia

Lokalizacja

Gmina położona w obszarze miejskim Castres , 8,5 km na wschód od Castres .

Gminy przygraniczne

Noailhac graniczy z sześcioma innymi gminami.

Gminy graniczące z Noailhac

Castres	Saint-Salvy-de-la-Balme
Valdurenque		Drink
	Payrin- Augmontel	Pont-de-Larn

Trasy komunikacyjne i transport

Linia transportu na żądanie 106 miejskiej sieci Libellus zapewnia obsługę miasta, łącząc je z Valdurenque (umożliwiając połączenia regularnymi liniami do Castres ) i Boissezon .

Pogoda

Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000 Średnia roczna temperatura: 13,2  ° C Liczba dni z temperaturą poniżej -5  ° C  : 2,3 dni Liczba dni z temperaturą powyżej 30  °C  : 10,5 dnia Roczna amplituda termiczna: 15,6  °C Roczna akumulacja opadów: 960  mm Liczba dni opadów w styczniu: 9,5 dnia Liczba dni opadów w lipcu: 5,6 d

Klimat, który charakteryzuje to miasto, został w 2010 roku zakwalifikowany jako „zmieniony klimat śródziemnomorski”, zgodnie z typologią klimatów Francji, która następnie ma osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wyłoniło się z typu „klimatu śródziemnomorskiego” w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatów we Francji kontynentalnej. Dla tego typu klimatu zimy są łagodne, a lata gorące, ze znacznym nasłonecznieniem i częstymi silnymi wiatrami.

Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. Siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę przedstawiono w ramce obok.

Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, faktycznie przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średnie opady powinny spaść, jednak przy silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być rejestrowane w stacji meteorologicznych z meteorologicznych France najbliższego „Burlats” w miejscowości Burlats uruchomiony w 1980et o 8  kilometr w linii prostej , w którym średnia roczna temperatura wynosi od 13,7  ° C i ilość opadów 918,5  mm w latach 1981-2010. Na najbliższej historycznej stacji meteorologicznej „Carcassonne”, w miejscowości Carcassonne , w departamencie Aude , oddanej do użytku w 1948 roku i oddalonej o 40  km , średnia roczna temperatura zmienia się o 13,7  °C w okresie 1971-2000, na poziomie 14,1  ° C w latach 1981-2010, następnie w 14,5  ° C w latach 1991-2020.

Planowanie miasta

Typologia

Noailhac jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE .

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Castres , którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 55 gmin, jest podzielony na obszary od 50 000 do mniej niż 200 000 mieszkańców.

Zagospodarowanie terenu

Teren miasta, jak wynika z bazy danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem półnaturalnych lasów i środowiska (54,2% w 2018 r.), jednak spadek w porównaniu z 1990 r. (56,1% ). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: lasy (52,2%), łąki (24,6%), niejednorodne tereny rolnicze (19,3%), środowiska z roślinnością krzewiastą i/lub zielną (2%), tereny zurbanizowane (1,8%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

Fabuła

Noailhac rozwinęła się wokół kościoła Matki Bożej Noailhac (zabytek w 1972 roku), zbudowany w XII th  wieku . Noailhac podlega benedyktyńskiemu klasztorowi w Castres (pod opactwem św. Wiktora w Marsylii ) do 1317 roku, kiedy to staje się kapitułą katedralną . Parafia miała w swojej historii dwa aneksy, Saint-Michel-de-Perrin (lub Payrin , 1569) i Saint-Salvi-de-la-Balme (1682). To było w 1546 roku, że duszpasterstwo jest tworzony w kościele, który został odrestaurowany w XIX -tego  wieku .

Pierwszy projekt utworzenia miasta Noailhac, w latach 1897-1902, nie powiódł się z powodu niekorzystnej opinii Rady Stanu . W 1927 r. rząd zignorował nową nieprzychylną opinię i przedstawił projekt ustawy. Rok później parafia Noailhac została ostatecznie utworzona jako gmina kosztem Boissezon , na mocy prawa14 marca( Dz.U. z28 marca 1928).

Polityka i administracja

Lista kolejnych burmistrzów

Okres		Tożsamość	Etykieta	Jakość
marzec 2014	W trakcie	Franciszek Mathieu
Marzec 2008	marzec 2014	Jean-Louis Gau	PS
przed 1988 r.	?	Gaston Sagnes
Brakujące dane należy uzupełnić.

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1931 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. W przypadku gminy pierwszy kompleksowy spis ludności w ramach nowego systemu został przeprowadzony w 2007 r. W 2018 r. gmina liczyła 850 mieszkańców, co oznacza spadek o 0,58% w porównaniu z 2013 r. ( Tarn  : +1,75%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36% ). Ewolucja populacji   [  edytuj  ] 1931 1936 1946 1954 1962 1968 1975 1982 1990 598 596 531 606 613 628 647 650 650 Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1) 1999 2006 2007 2012 2017 2018 - - - 712 796 808 836 853 850 - - - Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna . (Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Gospodarka

Firmy i przedsiębiorstwa

• Firma stolarska i
• Ogólna firma energetyczna
• Firma hydrauliczna
• Firma malarska
• Granit
• Hotel

Wspomnienia

• MJC de Noailhac: badminton , piłka nożna i nordic walking  ;
• Stajnie czterosezonowe: zajęcia jeździeckie  ;
• Warsztaty Kultury Sportów Rekreacyjnych: gimnastyka , badminton, malarstwo, teatr, belote itp.

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

• Kościół Notre-Dame-de-l'Assomption w Noailhac . Zachodni Portal został wpisany na listę zabytków w 1972 roku.
• Château de la Poussarié , duży dwór z cegły.

Osobowości związane z gminą

• Opat Henri Pistre (ur. 1900 w Mazamet , zm. 1981 w Noailhac), nazywany „papieżem rugby”, proboszcz parafii Noailhac od 1946 aż do śmierci.

Heraldyka

	Herb	Tierced Pall odwrócone: 1 st VERT ax i pik srebra, zarówno złoto wyposażone w saltire w 2 e czerwony na krzy cléchée, opróżnić i pommetée dwanaście części, albo, w 3 -cim Argent, faliste i obniżonym podzielić Azure i róża z ogrodów Gules, podkradała się i odciskała Verta.
	Detale	Stworzenie Jean-François Binon, przyjęty dnia 4 marca 2021.

Zobacz również

Powiązane artykuły

• Wykaz gmin w Tarnie

Linki zewnętrzne

• Strona Ratusza
• Noailhac na stronie National Geographic Institute

Uwagi i referencje

Notatki i karty

• Uwagi

1. Roczna amplituda termiczna mierzy różnicę między średnią temperaturą lipca i stycznia. Ta zmienna jest powszechnie uznawana za kryterium rozróżniania między klimatem oceanicznym a kontynentalnym.
2. Odległość obliczana jest w linii prostej między samą stacją meteorologiczną a stolicą gminy.
3. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi, zatwierdzonej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
4. Pojęcie zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
5. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

• Karty

1. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 12 kwietnia 2021 )

Bibliografia

1. Nazwiska mieszkańców francuskich gmin na stronie Habitants.fr, konsultacja 13 października 2013 r.
2. „  Informacje, odległość i zdjęcia Noailhaca  ” , na www.voldoiseau.com (dostęp 10 czerwca 2020 r . ) .
3. Mapa IGN pod Géoportail
4. „  Plan ogólny sieci miejskiej Libellus  ” .
5. Daniel Joly, Thierry Brossard, Hervé Cardot Jean Cavailhes, Mohamed Hilal i Pierre Wavresky "  typów klimatów we Francji, konstrukcji przestrzennych  ", Cybergéo, European Journal of geografii - European Journal of Geography , n o  501 ,18 czerwca 2010( DOI  https://doi.org/10.4000/cybergeo.23155 , przeczytaj online , dostęp 19 czerwca 2021 )
6. „  Klimat we Francji metropolitalnej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ ,4 lutego 2020 r.(dostęp 19 czerwca 2021 )
7. „  Definicja normy klimatycznej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ (dostęp 16.10.2020 )
8. „  Klimat Francji w XXI wieku – Tom 4 – Scenariusze regionalne: wydanie 2014 dla metropolii i regionów zamorskich  ” , https://www.ecologie.gouv.fr/ (dostęp 12 czerwca 2021 ) .
9. „  Regionalne Obserwatorium Rolnictwa i Zmian Klimatu (wyrocznia) Occitanie  ” , na occitanie.chambre-agriculture.fr ,2020(dostęp 19 czerwca 2021 )
10. "  Stacja metadanych Burlats - metadata  " , na Donneespubliques.meteofrance.fr (dostęp 19 czerwca 2021 )
11. „  Orthodromy between Noailhac and Burlats  ” , fr.distance.to (dostęp 19 czerwca 2021 ) .
12. „  Stacja meteorologiczna Burlats – karta klimatologiczna – 1981-2010 statystyki i zapisy  ” , na ogólnodostępnej stronie data.meteofrance.fr (konsultacja w Burlats ) .
13. „  Orthodromy between Noailhac and Carcassonne  ” , fr.distance.to (dostęp 19 czerwca 2021 ) .
14. "  Stacja meteorologiczna Carcassonne - Normy za okres 1971-2000  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 19 czerwca 2021 )
15. "  Stacja meteorologiczna Carcassonne - Normy za okres 1981-2010  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 19 czerwca 2021 )
16. "  Stacja meteorologiczna Carcassonne - Normy za okres 1991-2020  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 19 czerwca 2021 )
17. „  Typologia miast / wsi  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja: 5 kwietnia 2021 r . ) .
18. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 5 kwietnia, 2021 ) .
19. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 5 kwietnia 2021 r . ) .
20. „  Lista gmin tworzących obszar atrakcji Castres  ” , na stronie insee.fr (konsultacja 5 kwietnia 2021 r . ) .
21. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 5 kwietnia 2021 r . ) .
22. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 12 kwietnia 2021 )
23. „  Zabytki historyczne – Kościół Noailhac  ” .
24. Organizacja spisu na insee.fr .
25. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
26. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
27. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
28. Kościół Notre-Dame-de-l'Assomption w Noailhac
29. „  Kościół Notre-Dame  ” , na www.pop.culture.gouv.fr (konsultacja 16 lipca 2021 )
30. „  81196 Noailhac (Tarn)  ” na stronie armorialdefrance.fr (dostęp 17 czerwca 2021 ) .