New Model Army to armia z pierwszej rewolucji angielskiej . To właśnie w 1645 roku angielski parlament zlecił Oliverowi Cromwellowi zorganizowanie armii na wzór własnych wojsk, stąd nazwa „armia parlamentarna”. W przeciwieństwie do większości armii tamtych czasów, jej przywódcy i członkowie byli raczej zawodowymi żołnierzami niż arystokratami . Sir Thomas Fairfax był dowództwem generalnym, a Oliverowi Cromwellowi powierzono kawalerię , znaną jako „ Ironsides ”.
Armia Nowego Modelu słynie z religijnej gorliwości , purytanizmu i poparcia dla Dobrej Starej Sprawy . Kilku jej żołnierzy jest purytanami i przestrzega zasad dysydentów angielskich , co nadaje tej armii angielskiej wyjątkowy skład. To, w połączeniu z jej niezależnością polityczną, uczyniło z niej siłę, która odniosła sukces w obaleniu Korony i jej rządu, czego rezultatem było nałożenie na krótko dyktatury wojskowej podczas angielskiego bezkrólewia .
Armia Nowego Modelu powstała z niezadowolenia niektórych parlamentarzystów obrotem wydarzeń podczas Pierwszej Angielskiej Wojny Domowej , pierwszego z trzech głównych epizodów Pierwszej Rewolucji Angielskiej w 1644 roku . Tak więc, chociaż wojska parlamentarne korzystają z wyraźnej przewagi liczebnej w porównaniu z rojalistami , ich przewaga była utrudniona przez stosowane przez nich metody rekrutacji. Rzeczywiście, żołnierze powstawali w ramach lokalnych stowarzyszeń wywodzących się z różnych powiatów i niechętnie walczyli z dala od swoich kampanii lub miast. Co więcej, lojalność niektórych doświadczonych oficerów, jednak posłów, była kwestionowana, zwłaszcza wśród prezbiterianów , podejrzewanych o sprzyjanie zaprzestaniu działań wojennych z Karolem I st .
ten 19 listopada 1644 rparlamentarne stowarzyszenie powiatowe Stowarzyszenia Wschodniego ogłosiło, że nie jest już w stanie ponosić kosztów utrzymania wojsk. Parlament odpowiedział wówczas, gdy Komitet Obojga Królestw , którego zadaniem było nadzorowanie przebiegu wojny, przeprowadził swego rodzaju kontrolę sił parlamentarnych. Wreszcie9 grudnia, Izba Gmin uchwaliła samozaprzeczające rozporządzenie, które uniemożliwiało członkom Izby Lordów lub Izby Gmin zajmowanie stanowiska dowódczego w wojsku.
ten 6 stycznia 1645 rThe Komitet Oba królestwa zaleca utworzenie New Model Army i wyznacza Sir Thomas Fairfax jako kapitan ogólne, Sir Philip Skippon staje się ogólnie sierżant piechoty na stopie. Samozaparcia Rozporządzenie było oczywiście powolny zostać przyjęty przez Izbę Lordów, ale ostatecznie wygrał w kwietniu, w tym samym czasie jako rzeczywistego powstania New Model Army . Oliver Cromwell rezygnuje ze stanowiska na mocy Rozporządzenia , ale Fairfax wykorzystuje pierwszą okazję (zastąpienie w czerwcu oficera, który chciał wyemigrować), aby przywrócić go do stopnia generała porucznika na koniu w odstępstwie od nowego prawa. Cromwell i jego zięć, Henry Ireton , są zatem jedynymi posłami upoważnionymi do kontynuowania służby przez okresy trzech miesięcy, które są stale odnawiane.
New Model Army składał się z 22.000 żołnierzy, w następujący sposób: 11 pułków z kawalerią (6600 mężczyzn), 12 pułków piechoty (14400 mężczyźni), pułk dragonów (1000 mężczyzn). Istniejące już armie parlamentarne hrabiego Essex , sir Williama Wallera i hrabiego Manchesteru zostały zdemobilizowane w celu zaopatrzenia pułków nowej armii. Chociaż pułki kawalerii są już wyrównane i nie brakuje ochotników, w pułkach piechoty brakuje 7000 ludzi. Zapewniają je regiony zajmowane przez parlamentarzystów na południu i wschodzie kraju.
Pułki nowo sformowanej armii otrzymują czerwone mundury oraz Katechizm Żołnierski dyktujący nowe przepisy i procedury szkolenia. Standardowa dzienna płaca wynosiła 8 pensów dla piechoty i 2 szylingi dla kawalerii. Administracja armii staje się bardziej scentralizowana, a dostawy żywności, odzieży itp. stają się bezpieczniejsze. Jeźdźcy musieli zadbać o własnego konia.
Prince Rupert , archetyp Cavalier i jeden z głównych generał armii Karola I er , dał jeźdźców służących pod Cromwell pseudonim Ironsides lub „Ironsides”. Odnosiło się to bardziej do ich zdolności do przechodzenia przez siły wroga niż do ich zbroi, jak się czasem twierdzi, ponieważ ich „zbroja” składała się z prostej, wzmocnionej skórzanej kamizelki ( buff coat ) i okrągłego hełmu .
Założyciele Armii Nowego Modelu chcieli umiejętności, a nie rangi społecznej lub bogactwa, które determinują dowodzenie i awans w wojsku. Polegają na Levellerach . Wiosną 1643 roku Cromwell pisał już do Wallera: „ Wolałbym mieć zwykłego kapitana w rdzawym mundurze, który wie, o co walczy i kocha to, co wie, niż to, co nazywasz dżentelmenem i jest niczym innym ” c to znaczy „wolę zwykłego kapitana w czerwonym płaszczu, który wie, o co walczy i kocha to, co wie, od tego, co nazywa się dżentelmenem i który jest niczym innym”. W ten sposób wielu oficerów istniejących jednostek, najczęściej „ dżentelmenów amatorów”, zostało szybko zwolnionych po wcieleniu do nowych pułków. Po tych zwolnieniach kilkakrotnie demonstrowali w Londynie, domagając się odszkodowania.
Cromwell wolał także oddanych żołnierzy, jak on sam, od ideałów purytanizmu . Niektórzy lewellerzy śpiewali psalmy przed bitwami. Fakt, że purytanizm rozprzestrzenił się w całej armii, a żołnierze dzielą wspólny zapał religijny, pomógł wzmocnić spójność i poprawić komunikację między żołnierzami. Co więcej, ten zapał religijny sprawił, że armia była bardziej skuteczna, wiara motywowała żołnierzy.
Od samego początku armia była postrzegana przez niektórych prezbiterian jako gniazdo niezależnych , podczas gdy kilku prominentnych oficerów prezbiteriańskich, głównie Szkotów , pogorszyło sytuację, odmawiając służby w armii. Później ta religijna proliferacja stała się ważnym źródłem ingerencji w społeczne i polityczne interesy królestwa.
Kawaleria to elita Armii Nowego Modelu . Jego taktyka składa się z mocnych ataków na flanki wroga (zwykle tych wrogich jednostek kawalerii), po których następuje szybkie wycofywanie się, przy czym w miarę możliwości unika się frontalnych szarż, ponieważ narażają one kawalerię na niszczycielski ogień artylerii rojalistów. Cromwell wyraźnie zabrania swoim ludziom ścigania wycofującego się wroga i żąda, by utrzymali pole bitwy: w ten sposób po szarży i potrąceniu jednostki wroga, zamiast ścigać rozbitych żołnierzy, „żelazne wybrzeża” przegrupowują się, by uderzyć w nowy cel. Ta taktyka i dyscyplina walki czyni je szczególnie groźnymi.
Jeźdźcy są uzbrojeni w pistolety i karabiny oraz miecze . Podczas bitwy noszą dwa naładowane pistolety. Pierwszy musi być ostrzelany przy pierwszym kontakcie z wrogiem, drugi jest pilnowany, aby osłonić własny odwrót lub strzelić do uciekającego wroga. W walce wręcz jeźdźcy posługują się szablami. Są również szkoleni, aby szarżować na szablę na czystym polu i wykorzystywać moc swoich wierzchowców do rozbijania wrogich formacji.
Piechota jest na ogół rozstawiona w centrum szyku, pikinierzy i muszkieterowie rozstawieni są naprzemiennie w regularny sposób. Jego normalną funkcją jest zwalczanie większości wrogiej piechoty, dopóki kawaleria go nie pokona i nie przemieści jej formacji.
Pikinierzy muszą przedstawić wrogim jeźdźcom nieprzenikniony las pików, aby chronić muszkieterów, bardzo narażonych podczas przeładowywania broni. Sami muszkieterowie mają prowadzić ciągły ostrzał „ kontrmarszem ”, techniką, w której jednostki strzelają w kolejnych salwach: każdy żołnierz pierwszego stopnia strzela następnie wycofuje się w tył formacji, składającej się zazwyczaj z sześciu rzędów, podczas przeładowywania broni i tak dalej. W walce wręcz muszkieterowie często nie mają czasu na przeładowanie; odtąd wroga piechota atakuje się „pchnięciem pik”, frontalnym uderzeniem dwóch oddziałów pikinierów, podczas gdy muszkieterowie dołączają do walki, używając kolby swojej broni jako maczug .
Artyleryjski z New Model Army jest używany przy maksymalnej wydajności w siedzeniach , gdzie jego zadaniem jest zburzyć fortyfikacje przygotować atak piechoty. Ani Cromwell, ani pozostali dowódcy armii nie są przeszkoleni w walce oblężniczej, więc starają się szturmować ufortyfikowane miasta, zamiast uciekać się do technik poliorcetycznych . Zwycięstwo zazwyczaj wieńczy te brutalne ataki ( oblężenie Droghedy ), ale często bardzo kosztowne ( oblężenie Clonmel ).
Smoki Armii Nowego Modelu , piechota, karabiny piechoty na platynę krzemieniową i granaty , są często używane do otwierania drzwi w wyłomach. Biorąc pod uwagę związane z tym ryzyko, te oddziały szturmowe czasami otrzymują wyjątkowe premie. Regularna piechota wyposażyła się w potężniejsze uzbrojenie: piki i muszkiety do zamka lontowego .
Armia Nowego Modelu odniosła ważne zwycięstwa: Naseby , jego chrzest bojowy,14 czerwca 1645 r, Preston , w sierpniu 1648 . Wraz z końcem wojny domowej w Anglii armia wydaje się być w stanie dyktować przyszłość kraju. Powstają w nim znaczące napięcia, czy to między różnymi radykalnymi frakcjami, czy też między ich przywódcami, takimi jak Cromwell i Ireton .
Po wygraniu wojny domowej żołnierze są niezadowoleni z Długiego Parlamentu . Po pierwsze, nie są regularnie opłacani, a po zakończeniu działań wojennych przedstawiciele konserwatystów w parlamencie chcą albo zdemobilizować armię, albo wysłać ją do walki w Irlandii , bez regulowania zaległości płacowych.
Po drugie, Długi Parlament odmawia amnestii za zbrodnie lub wykroczenia popełnione z rozkazu podczas wojny; kilku żołnierzy jest wieszanych za kradzież koni przeznaczonych dla kawalerii.
Wreszcie, widząc, że większość parlamentarzystów pragnie przywrócenia króla bez znaczącej reformy demokratycznej lub religijnej , żołnierze zastanawiają się, dlaczego ryzykowali życiem podczas konfliktu, pytanie, które najmocniej wyrażali ich wybrani przedstawiciele.: Agitateurs ( Agitators) ).
Nowa konstytucjaPowstaje rada wojskowa ; składa się z Agitateurs (każdy pułk wybiera dwóch), oficerów (dwóch mianowanych na pułk) i generałów. Podczas spotkania niedaleko Newmarket w4 czerwca 1647 rrada wysyła zamiary armii do parlamentu pod tytułem Uroczyste zaangażowanie armii, pod dowództwem jego ekscelencji Sir Thomasa Fairfaxa . To „zaangażowanie” wyraża obawy armii i pokazuje, że niezadowolenie jest powszechne, zarówno w niższych, jak i wyższych szeregach. Zaangażowanie jest uroczyście czytać przed front wojsk na 5 czerwca .
Armia pod przytłaczającym wpływem radykalnej partii politycznej wywodzącej się z Londynu, lewellerów , zaproponowała rewolucyjną nową konstytucję znaną jako Porozumienie Ludu . Wymaga to niemal powszechnych wyborów dla mężczyzn, a także reformy okręgów wyborczych , zwiększenia uprawnień w parlamencie, które muszą być odnawiane co dwa lata, wolności wyznania i zniesienia pozbawienia wolności za długi .
Niezwykle odzyskana przez niespłacanie sald i manewry „polityczne”, zarówno króla, jak i niektórych członków parlamentu, armia powoli zaczęła przebijać się do Londynu.
W październiku i listopadzie, podczas obrad Putneya , Rada Wojskowa przedstawiła za pośrednictwem Henryka Iretona nowy manifest dla armii, Naczelnicy propozycji , który gwarantował szlachcie zachowanie własności i pewnych przywilejów. W przypadku braku konsensusu planowane są trzy nowe zgromadzenia. Podczas premiery, która miała miejsce podczas buntu na polu Corkbush , wyżsi oficerowie Armii, zwani Grande, którzy sprzeciwiali się niwelatorom, wygrali wiec większości pułków do manifestu Rady Wojskowej, a nie do Porozumienia , które jest zaniechane .
Nie poszło to jednak gładko i w pułkach wybuchł bunt sprzyjający Porozumieniu . Jest bezwzględnie represjonowany przez Cromwella, który kazał żołnierzowi Richardowi Arnoldowi próbować i strzelać do buntu i na przykład. Na dwóch innych zgromadzeniach, które odbyły się w Ruislip Heath i Kingston upon Thames , żołnierze są proszeni o okazanie poparcia dla Fairfax, co robią.
Armia pozostała nienaruszona i pod kontrolą, a tym samym może wziąć udział w działaniach wojennych, gdy w lipcu 1648 The Second English Civil War złamał się. New Model Army kierowane rojalistyczne powstań w Surrey i Kent przed kruszenia szkockiej inwazji w bitwie pod Preston .
Czystki parlamentarne i królewskieRadykalne elementy armii domagały się wówczas egzekucji króla, którego nazywali „Karolem Stuartem, tym człowiekiem splamionym krwią”. Większość grandees zrealizować tymczasem mogą one nie więcej negocjować kontrakt z Charles I er mogą zaufać mu, że powstrzymanie się od podniesienia nową armię, aby ich zaatakować. Dochodzą więc do tego samego wniosku, co radykałowie, co do konieczności jego wykonania.
Po pierwsze, Długi Parlament zostaje oczyszczony z elementów wrogich armii. Po jego odrzuceniu „ Remontranes ” z16 listopada 1648 r, Wielcy postanawiają, że Parlament musi być odtworzony tak, aby jego skład był dla nich korzystny, a zatem6 grudnia, Thomas Pride ustanawia czystkę Pride (która, przez przypadek, oznacza w języku angielskim „czystka dumy”): każdy członek Izby Gmin, która nie znajduje się na stronie religia Niezależnych lub boku grandees jest wydalony z Parlamentu. Po drugie, bardzo zredukowany parlament uchwalił prawo, aby król mógł być osądzony. Został uznany winnym zdrady stanu na30 stycznia 1649i został odpowiednio ścięty tego samego dnia.
Niezgoda i bunt w armiiWraz ze zniknięciem presji królewskiej i parlamentarnej ponownie pojawiły się dywizje armii, podkreślane podczas debat Putneya. Cromwell, Ireton, Fairfax i inni Wielcy odrzucają żądania Armii Wyrównywania Agitatorów, którzy upierają się przy żądaniu bardziej rewolucyjnej konstytucji; wkrótce konflikt się nasila.
W 1649 r. doszło do trzech buntów , uzasadnionych żądaniami politycznymi i płacowymi.
Pierwsza jest sprowokowana przez 300 żołnierzy piechoty z pułku Johna Hewsona, którzy grożą, że nie będą służyć w Irlandii, dopóki program niwelatorów nie zostanie zrealizowany. Są spokojni z zaległymi wypłatami , strategią już wykorzystaną do stłumienia buntu na polu Corkbush .
Druga, Bishopsgate Mutiny , dotyczy żołnierzy z pułku pułkownika Edwarda Whalleya , stacjonujących w Bishopsgate w Londynie i jest motywowana identycznymi roszczeniami. Jednak traktowanie było inne: buntownikom nakazano opuścić Londyn, a gdy odmówili, 15 żołnierzy zostało aresztowanych, osądzonych przez sąd wojskowy, a sześciu z nich skazano na karę śmierci . Pięciu zostało później wybaczonych, ale Robert Lockier, były agitator, zostaje powieszony27 kwietnia 1649.
Niecałe dwa tygodnie później te same uzasadnienia zostały użyte w przypadku buntu w Banbury , kierowanego przez kapitana Levelera Williama Thompsona i obejmującego kilka pułków i 400 żołnierzy. Rozwiązanie kwestii sald nie uspokaja buntowników, którzy domagają się rozpatrzenia ich żądań politycznych i wyjeżdżają do Salisbury , aby spróbować zmobilizować do swojej sprawy inne pułki. ten13 majaCromwell zareagował z największą energią i rozpoczął nocny atak na nich, w którym kilku zginęło, a większość innych aresztowano, a następnie uwięziono w kościele w Burford, gdzie pozostali do17 maja, dzień powieszenia trzech prowodyrów. Jeśli chodzi o kapitana Thompsona, udało mu się uciec, ale został zabity wkrótce potem podczas potyczki w Wellingborough , w pobliżu społeczności becheux ("prawdziwych niwelatorów"). Wraz z niepowodzeniem tego buntu, wpływ niwelatorów na armię zostaje zniszczony.
Kampania Cromwella w Irlandii rozpoczyna się15 sierpnia 1649 r, kiedy armia wylądowała w Irlandii. Wielu żołnierzy jest wrogo nastawionych do idei służby w tym kraju i w kilku pułkach ciągniemy losy dla tych, którzy odejdą.
Królewsko-katolicka koalicja Irlandii, politycznie i religijnie rozbita, nie występuje militarnie przeciwko Armii Nowego Modelu; jednak żołnierze bardzo ucierpieli podczas tej kampanii. Po kilku łatwych zwycięstwach ( Drogheda i Wexford w 1649 r.), w których ich straty były niewielkie, sytuacja uległa pogorszeniu. Tysiące ludzi umiera z powodu chorób podczas długich oblężeń Limerick , Waterford i Galway ; 2000 ginie w Galway w nieudanym ataku na zaciekle bronione wyłom. Do tych nieszczęść dodaje się nękanie przez irlandzkich partyzantów , zwanych Rapparees , którzy atakują wrażliwe garnizony i kolumny zaopatrzeniowe.
Kiedy kampania zakończyła się w 1653 r. , większość sald nie została zapłacona, a około 12 000 weteranów otrzymało ziemię skonfiskowaną irlandzkim katolikom jako zapłatę. Kilku następnie odsprzedaje te ziemie osadnikom protestanckim , z których około 7500 osiedliło się w Irlandii. Ci plantatorzy mieli mieć broń i służyć w jednostkach rezerwowych na wypadek buntu.
Gdy wojna w Irlandii trwa, część armii zostaje przeniesiona do Szkocji, aby walczyć z Przymierzami na początku trzeciej angielskiej wojny domowej . Ci, jednak sprzymierzeni w parlamencie podczas I wojny domowej, uznają Karola II za króla.
Pomimo liczebnej niższości swoich żołnierzy, Cromwell odniósł miażdżące zwycięstwa nad Szkotami w bitwach pod Dunbar i Inverkeithing . W 1651 szkocka inwazja na Anglię pod dowództwem Karola II została zatrzymana przez Armię Nowego Modelu, wspieraną przez lokalne milicje, w bitwie pod Worcester (1651), ostatniej dużej bitwie angielskich wojen domowych.
Ta kampania pozwala zabłysnąć pewnemu George'owi Monk . W 1650 Cromwell powierzył mu dowództwo pułku piechoty, był członkiem rady wojennej przed bitwą pod Dunbar, podczas której szczególnie się wyróżnił, aw maju 1651 został mianowany generałem-porucznikiem artylerii.
Podczas angielskiego bezkrólewia część armii pod dowództwem George'a Monka zajęła Szkocję . W latach 50. XVII w. był tam utrzymywany w pogotowiu przez drobne powstania rojalistów w Highlands oraz przez endemiczną przestępczość bandytów zwanych mechami , „oddziałami pienistymi”. W 1654 r. powstanie rojalistów spowodowało, że Monk opuścił stanowisko generała morza, by odzyskać dowództwo w Szkocji, gdzie stłumił powstanie Glencairn . Oczyścił także szeregi swojego pułku niwelatorów , kwakrów , piątych monarchistów i innych ekstremistów.
W Anglii armia jest zaangażowana w szereg drobnych konfliktów, które bardziej przypominają operacje policyjne niż kampanie wojskowe. Największy bunt w Protektoracie miał miejsce, gdy w 1655 r . tajne stowarzyszenie przywracające Zapieczętowane Węzły wszczęło powstanie . Nastąpiła wtedy seria skoordynowanych powstań, ale dopiero powstanie Penruddock przekształciło się w konflikt zbrojny, który zakończył się kilkoma szwadronami kawalerii.
Głównym konfliktem zewnętrznym tego okresu jest wojna angielsko-hiszpańska . W 1654 roku Wspólnota Anglii wypowiedziała wojnę Hiszpanii, a niektóre pułki Armii Nowego Modelu zostały wysłane na podbój wyspy Hispaniola w Indiach Zachodnich . To była porażka i wielu żołnierzy zmarło z powodu chorób tropikalnych. Z drugiej strony przejmują źle bronioną Jamajkę . Wojska angielskie lepiej radzą sobie w wojnie we Flandrii . Podczas bitwy pod wydmami w 1658 r. jednostki Armii Nowego Modelu zostały włączone do armii Turenne . Są pod dowództwem Williama Lockharta z Lee (in) , ambasadora Cromwell w Paryżu i imponują zarówno Francuzom, jak i Hiszpanom swoją zaciekłością w walce, szczególnie podczas szturmu na wydmę o wysokości 50 metrów. Anglicy wiele się nauczyli od wojny, od bitwy pod Edgehill w 1642 roku , pierwszej większej bitwy wojny secesyjnej. Nawiasem mówiąc, podczas bitwy pod wydmami znajdują swoich dawnych przeciwników rojalistycznych zaangażowanych w armię hiszpańską, w tym Jamesa Stuarta, przyszłego Jacquesa II z Anglii .
W 1659 , wraz ze śmiercią Olivera Cromwella, Protektorat powoli umiera, podobnie jak Armia Nowego Modelu. Monk wspiera i doradza swojemu następcy Richardowi Cromwellowi , ale nie robi nic, gdy usuwają go Charles Fleetwood i John Disbrowe , ani kiedy John Lambert ponownie ustanawia Parlament Rump .
Przez pewien czas obawiano się, że pułki Armii Nowego Wzoru, opowiadające się za rywalizacją swoich generałów, rozerwą się na strzępy. wListopad 1659Lambert zostaje wysłany z silnymi oddziałami na spotkanie George'a Moncka, który dowodził siłami angielskimi w Szkocji. Lambert musiał z nim negocjować lub zmusić go do poddania się woli Parlamentu. Przy wsparciu Thomasa Fairfaxa Monk udaje się jednak udać na południe. Armia Lamberta kruszy się pod presją Monka. Ostatecznie wojska Monka, wywodzące się ze Szkocji, maszerowały na Londyn bez znaczącego sprzeciwu i narzuciły przywrócenie monarchii, promując wstąpienie na tron Karola II , którego Monk jako pierwszy powitał po jego przybyciu,25 maja 1660 rw Dover .
Oprócz dwóch pułków, w tym George'a Moncka, który stał się Gwardią Coldstream , Armia Nowego Modelu została rozwiązana wraz z angielską Restauracją w 1660 roku. Gwardia Coldstream była jedynym pułkiem, który został bezpośrednio włączony do oddziałów Karola II Anglii. Obecnie jest to najstarszy służący pułk w armii brytyjskiej .
| Imię i data | Przeciwnik | Wynik (dla bitew i buntów) |
|---|---|---|
| Bitwa pod Naseby , 1645 | Rojaliści | Wiktoria |
| Pole Corkbush , 1647 | Bunt, pyt. pułki | Usunięcie |
| Bitwa pod Preston , 1648 | Rojaliści i Szkoci | Wiktoria |
| Czystka dumy , 1648 | Działania wojenne z Parlamentem | |
| Regicide od Karola I st , 1649 | Karol I st | |
| John Hewson , 1649 | Bunt pułku | Usunięcie |
| Biskupia , 1649 | Bunt pułku | Usunięcie |
| Banbury , 1649 | Bunt, pyt. pułki | Usunięcie |
| Oblężenie Droghedy , 1649 | Irlandzcy katolicy | Wiktoria |
| Torba z Wexford , 1649 | Irlandzcy katolicy | Wiktoria |
| Oblężenie Clonmel , 1650 | Katolicy Ulsteru | Kosztowne zwycięstwo |
| Oblężenie Waterford , 1649-1650 | Ulsterscy katolicy | Kosztowne zwycięstwo |
| Oblężenie Limerick , 1650-1651 | Ulsterscy katolicy | Kosztowne zwycięstwo |
| Oblężenie Galway , 1651-1652 | Ulsterscy katolicy | Kosztowne zwycięstwo |
| Bitwa pod Dunbarem , 1650 | Przymierza | Wiktoria |
| Bitwa pod Inverkeithing , 1651 | Szkoccy rojaliści | Wiktoria |
| Bitwa pod Worcester , 1651 | Szkoccy rojaliści | Wiktoria |
| Powstanie Glencairna , 1654 | Szkoccy rojaliści | Wiktoria |
| Powstanie Penruddock , 1655 | Szkoccy rojaliści | Wiktoria |
| Wojna angielsko-hiszpańska , 1654 | hiszpański | Zwycięstwo / porażka |
| Bitwa pod wydmami , 1658 | Hiszpanie i rojaliści emigranci | Wiktoria |