Hispaniola

Hispaniola
Mapa topograficzna Hispanioli
Mapa topograficzna Hispanioli
Geografia
Kraj Haiti Dominikana
Archipelag Wielkie Antyle
Lokalizacja Ocean Atlantycki i Morze Karaibskie
Informacje kontaktowe 19°00′00″N, 70 °40′00″W
Powierzchnia 76 480  km 2
Żebra 2.337  km na południowy
Punkt kulminacyjny Pico Duarte  (3175  m )
Geologia Wyspa kontynentalna
Administracja
Haiti
Działy 10
Stolica Port au Prince
Republika Dominikany
Prowincje 31
Dystrykt Nacional Santo Domingo
Demografia
Populacja 20 892 062 mieszk  .  (2015)
Gęstość 273,17 mieszk./km 2
Największe miasto Santo Domingo
Inne informacje
Odkrycie Pre-historia
Strefa czasowa UTC-5 dla Haiti
UTC-4 dla Republiki Dominikańskiej
Geolokalizacja na mapie: Ameryka Środkowa i Karaiby
(Zobacz lokalizację na mapie: Ameryka Środkowa i Karaiby) Hispaniola Hispaniola
Wyspy na Haiti - wyspa na Dominikanie

Hispaniola (po hiszpańsku  : La Española ; po łacinie  : Hispaniola ) lub Haiti (po taino  : Ahatti ), również dawniej nazywana Santo Domingo , jest wyspą karaibską , najbardziej zaludnioną z Antyli z 21 milionami mieszkańców w 2015 roku i 76 000  km 2 drugie w obszarze po Kubie (105 000  km 2 , czyli 37% więcej). Jest to również 22 nd wyspa na świecie co do wielkości. Dzieli się na dwa kraje: Haiti (jedenaście milionów mieszkańców na 36% obszaru) i Dominikanę (10 milionów mieszkańców na 64% obszaru).

Santo Domingo , stolica Dominikany, jest największym miastem Hispanioli z 2,5 milionami mieszkańców w 2010 roku.

Alternatywnie pod kontrolą hiszpańską i francuską , wyspa została również nazwana „Santo Domingo” lub „Santo Domingo”, co jest rozszerzeniem nazwy stolicy założonej w 1502 roku na południu wyspy.

Toponimia

Kiedy Krzysztof Kolumb zapytał o nazwę wyspy, tubylcy nadali mu trzy imiona. W transkrypcji po francusku daje to: Bohio , Quisqueya (lub Kiskeya , stąd oficjalny hymn Republiki Dominikany: Quisqueyanos valientes ) i Ahatti ("kraj górzysty" w Taino, który dał Haiti , nazwę kraju zajmującego trzecią część zachodniej części wyspa).

Po przybyciu na wyspę w 1492 roku Krzysztof Kolumb był zdumiony podobieństwem niektórych krajobrazów do Hiszpanii . Nadał mu nazwę La Española („Hiszpański”), którą wskazał na pierwszej narysowanej przez siebie mapie. Nazwa ta została następnie zlatynizowana w Hispanioli i tym samym przeszła na język francuski .

Alternatywnie pod kontrolą hiszpańską i francuską , wyspa została również nazwana „Santo Domingo” lub „Santo Domingo”, co jest rozszerzeniem nazwy stolicy założonej w 1502 roku na południu wyspy.

Geografia

Położenie geograficzne wyspy Hispaniola

Wyspa Hispaniola znajduje się w centrum Wielkich Antyli , 87  km na wschód-południowy wschód od Kuby , 114  km na zachód-północny zachód od wyspy Puerto Rico i 174  km na południe od South Caicos , Turks i Caicos . Wyspa leży między równoleżnikami 17° i 20° szerokości geograficznej północnej oraz południkami 68° i 75° długości geograficznej zachodniej południka Greenwich . W niektórych przypadkach uwzględnionych w Ameryce Północnej nie jest jednak geologicznie jej częścią. Rzeczywiście, wyspa należy do płyty karaibskiej , do której należą m.in. jej sąsiedzi Jamajka i Portoryko . Ruchy tektoniczne między tą płytą a płytą Ameryki Północnej były bezpośrednią przyczyną trzęsienia ziemi na Haiti w 2010 roku .

Cała wyspa ma powierzchnię 76 480  km 2 i mierzy około 650  km ze wschodu na zachód, a jej największa szerokość z północy na południe wynosi 255  km .

Liczy prawie 21 000 000 mieszkańców, co daje gęstość zaludnienia około 270  mieszk./km 2 . Wyspę Hispaniola dzielą dwa suwerenne kraje: Republika Haiti na zachodzie i Dominikana na wschodzie.

Amerykański geograf Jared Diamond w swoim słynnym eseju Upadek poczynił spostrzeżenie, że całkowicie rozbieżne zmiany polityczne w dwóch krajach dzielących wyspę doprowadziły dziś do pewnego stopnia zachowania pierwotnego lasu, który jest bardzo różny w zależności od kraju. Różnica tak wyraźna, że ​​widać ją z kosmosu; Republice Dominikańskiej udało się zachować lasy, podczas gdy w nieudanym stanie Haiti wylesienie jest prawie całkowite, co zaostrza szalejące w tym kraju klęski żywiołowe.

Wybrzeża

Wybrzeża wyspy Haiti, bardzo wcięte, są skąpane od północy i wschodu przez Ocean Atlantycki; na południu i zachodzie nad Morzem Karaibskim. Są bardzo pełne ryb. Morskie otchłanie graniczy głównie z północnym wschodem wyspy: sonda schodzi do 8000 metrów od półwyspu Samaná .

Płaskorzeźby

Jeśli rdzenni Tainos nazywali tę wyspę Ayiti , czyli „krainą gór” w języku Taino , to dlatego, że dominuje na niej skomplikowany zestaw fałd górskich.

Północne góry rozciągają się od półwyspu Dominikańskiego i Engano do południowego półwyspu Haiti. Najwyższe szczyty przekraczają 3000 metrów, a ich kulminacją jest Pico Duarte (3098 metrów), wysokość nieosiągalna na żadnej innej Antyli . Pomiędzy dużymi pasmami górskimi wyspy i na skraju morza rozciągają się bogate, obficie podlewane równiny.

Południowo-zachodnia część wyspy ma kształt dwóch głównych pasm górskich, jednego na północy, drugiego na południu, oddzielonych równiną Cul-de-Sac i stawem Saumâtre na Haiti, przez jezioro Enriquillo , równinę Neiba i Laguna del Rincon na Dominikanie. Ta równina odpowiada starożytnemu ramieniu morza, które dzieliło Hispaniolę na dwie odrębne wyspy. Różne zbiorniki wodne są jego reliktami, są słone, znajdują się na poziomie niższym niż poziom morza, a jedynym ujściem jest parowanie.

Klimat

Klimat wyspy Hispaniola jest tropikalny. Jednak dzięki swojej rzeźbie nie brakuje w niej rejonów, w których świeżość sprzyja ludzkiej aktywności. Na Dominikanie dolina Constanza słynie ze swojego radosnego klimatu. W Republice Haiti zachwala się przyjemną świeżość Pétionville (400 metrów n.p.m.), Kenscoff , Furcy (1400 metrów) czy La Vallée-de-Jacmel (800 metrów).

W nadmorskich miejscowościach regularnie wieje chłodny wiatr, który łagodzi skądinąd upalny klimat; bryza morska wieje w ciągu dnia, a bryza lądowa w nocy.

Temperatura w cieniu waha się latem około 30°C, zimą od 20 do 26°C. Od maja do listopada na wyspie często występują deszcze z piorunami. Wiatry są mniej lub bardziej suche i mniej lub bardziej gwałtowne. Na niektórych obszarach wiatr wschodni powoduje suszę.

Historia

Grotte Marie Jeanne (gm Port-A-Piment ) ujawni „pozostałości archeologicznych i wygrawerowane znaki na wapiennymi i krzemionkowymi ścian , jak i symboli i hieroglify, który pochodzi z okresu przed kolumbijskiej ”.

Wyspę zamieszkiwały cztery różne grupy etniczne rodziny Arawak ( Lucayos , Ciguayos , Tainos i Karaiby ), którzy nazwali wyspę "  Bohio  " lub "  Ayiti  " (czyli "Kraina wysokich gór"). ). Te indiańskie populacje zajmowały się rolnictwem i rybołówstwem. Znali się także z ceramiki. Ich rozmieszczenie geograficzne jest obecnie praktycznie niemożliwe do ustalenia ze względu na fakt, że plemiona te były bardzo mobilne, że zostały zdziesiątkowane bardzo szybko po przybyciu Europejczyków i niewiele jest dowodów na ich istnienie, ale możemy uznać, że Hispaniola była podzielona na pięć rdzennych domen ("  Cacicazgo  "), na czele których stał kacyk .

Tubylcy przywitali Krzysztofa Kolumba i jego ludzi, którzy przybyli z Kuby , właśnie zaczepiali…6 grudnia 1492w „  Môle Saint-Nicolas  ” w północno-zachodniej części wyspy. Nawigator kontynuował swoją podróż, a następnie ominął północne wybrzeże. Indianie pomogli im nawet zbudować fort La Navidad (znajdujący się niedaleko obecnego miasta Cap-Haitien ), z szczątkami statku Santa Maria , który rozbił się w noc Bożego Narodzenia w 1492 roku . Kolumb wyruszył ponownie w styczniu 1493 r. , zostawiając tam 39 mężczyzn, którzy przed jego powrotem mieli zostać zabici przez tubylców, rozdrażnionych działaniami europejskich osadników.

Początek kolonizacji hiszpańskiej

Planowana kolonizacja wyspy rozpoczęła się dopiero kilka miesięcy po 6 grudnia 1492, podczas drugiej wyprawy Kolumba finansowanej przez koronę hiszpańską. Tym razem „Admiral de la Mer Océane” stoi na czele ekspedycji składającej się z siedemnastu statków, przewożących 1500 ludzi (w tym 700 kolonistów i dwunastu misjonarzy), a także konie (pierwsze sprowadzone do obu Ameryk), zwierzęta juczne i bydła. Mianowanie na stanowisko gubernatora z Bartolomeo Colomb , brat Christophe, będzie miał znaczący wpływ na kolonizacji wyspy, zostanie on oddelegowany na jakiś czas przez jego starszego brata Giacomo . Hispaniola stanie się wtedy na pewien czas punktem oparcia dla hiszpańskich wypraw odkrywczych i kolonizacyjnych do obu Ameryk.

2 stycznia 1494 rHiszpanie założona w północnej części wyspy, w miejscowości La Isabela , na cześć królowej Izabeli Katolickiej (obecnie znajduje się w pobliżu Dominikany miasta z Puerto Plata ). Ale lokalizacja nie jest odpowiednia: jeśli kamieniołomy są blisko, a ziemia żyzna, w regionie brakuje wody pitnej, a kotwicowisko dla statków nie jest korzystne. Dodatkowo silne wiatry wiejące z północy skłaniały kolonistów do przekonania, że ​​to one były przyczyną wielu epidemii, którymi dotknięci byli Europejczycy, kolonia została wówczas opuszczona.

W tym samym roku zbudowano także drugą osadę w dolinie Cibao (szczególnie bogatą w złoża złota ) i nazwano ją "  Concepción de La Vega  ".

Następnie, w następnym roku, powstała trzecia kolonia, wciąż położona w dolinie Cibao: „  Santiago de los Trenta Caballeros  ” ( św. Jakub z Trzydziestu Panów ) jako pierwsi założyciele miasta (dziś nazywana po prostu „Santiago de los Caballeros”). ”) było trzydzieści.

4 sierpnia 1496 r, została zbudowana na wschodnim brzegu rzeki Ozama na południowym wybrzeżu, jako czwarta osada, która zastąpiła „La Isabela” i przyjęła nazwę „Nueva Isabela”.

Ale w 1500 r. Francisco de Bobadilla został mianowany nowym gubernatorem wyspy. Gdy tylko przybył z Hiszpanii , oskarżył braci Kolumba o złe zarządzanie kolonią i wtrącił ich wszystkich do więzienia.

Rozwój i złoty wiek

W 1502 roku tropikalny cyklon zdewastował miasto „Nueva Isabela”, składające się głównie z drewnianych domów. Zostało następnie zastąpione przez nowe miasto zbudowane po drugiej stronie rzeki przez nowo mianowanego następcę Bobadilli, Nicolása de Ovando i zostało ochrzczone jako Santo Domingo de Guzmán (dziś „  Strefa Kolonialna  ” miasta „Saint-Domingue”) . Wzniesiono tam „prekursorskie” budowle w obu Amerykach, takie jak: pierwsza katedra, pierwszy szpital i pierwszy uniwersytet.

Jednak zaraz po przybyciu Ovando stanął także w obliczu buntu indyjskiego, który brutalnie stłumił serią krwawych kampanii, do tego stopnia, że ​​ludność tubylcza, liczona według spisu przeprowadzonego w 1507 r., liczyła tylko 60 000 osobników, wtedy że zostały oszacowane na 1 300 000, kiedy przybyli Europejczycy. Ponieważ lokalna siła robocza nie była już wystarczająca do wydobycia i pracy na plantacjach, Ovando postanowił w 1502 r. sprowadzić pierwszych czarnych niewolników , mniej trudnych i zbuntowanych niż ludność rdzenna. To masowe przybycie Afrykanów będzie miało znaczący wpływ na kulturę, politykę i skład etniczny wyspy. Niewolnicy tej samej grupy etnicznej zostaną rozdzieleni między sobą, co umożliwi im narzucenie języka hiszpańskiego , jako lingua franca . Podobnie zostaną ochrzczeni i otrzymają hiszpańskie imiona.

Ovando założył także kilka innych miast na Hispanioli, w tym: Puerto Plata na północy (w pobliżu dawnej La Isabela ), Higüey na wschodzie czy Salvatierra de la Zabana (dziś Les Cayes ) na zachodzie (wszystkie te miasta zostały założone w 1502 lub 1503 ). Rozwijał przemysł wydobywczy, wprowadził uprawę trzciny cukrowej z wykorzystaniem roślin sprowadzanych z Wysp Kanaryjskich oraz wysyłał ekspedycje eksploracyjne, w szczególności do Tierra Firme , „kontynentu” kontynentu amerykańskiego. Generalnie jednak Hiszpanie poświęcili się bardziej eksploatacji wschodniej części wyspy niż jej zachodniej.

20 grudnia 1503Królowa Izabela podpisuje dekret legalizujący rozmieszczenie Indian wśród hiszpańskich kolonistów. To jest początek Encomiendy .

Ale sytuacja gospodarcza wyspy niepokoi koronę i Ovando zostaje odwołane do Hiszpanii . Admirał Don Diego Colon , syn Krzysztofa Kolumba, zastąpił go na stanowisku gubernatora w 1508 roku .

W 1511 r. na wyspie Santo Domingo powstała pierwsza hiszpańska Real Audiencia, która została założona za granicą, ale ten wymiar sprawiedliwości nie osiadł na wyspie przed 1526 r .

W 1522 r. wyspa doświadczyła pierwszego buntu niewolników, kiedy ten pracujący na plantacji trzciny cukrowej powstał przeciwko gubernatorowi Don Diego Colonowi. Wielu powstańców udało się uciec i znaleźli schronienie w górach, gdzie utworzyli niezależne społeczności Maroon . Naprężą się one wraz z Indianami i urodzą mieszaną populację, Zambos , której ślady wciąż można znaleźć w obecnej populacji dominikańskiej.

Od 1530 Hispaniola zaczęła już wysyłać złoto do Hiszpanii. Dlatego też osadnicy skoncentrowali swoje wysiłki na wschodniej części wyspy, która nadal zawierała trochę cennego metalu i pozostawiła na pastwę losu zachód. Produkcja cukru następnie został pierwszym bogactwo wyspy, to zakończą się w połowie XVI -go  wieku.

W 1535 roku The General Kapitan Santo Domingo został stworzony, jest to zależne od Wicekrólestwa z Nowej Hiszpanii , i obejmuje zarówno Hispanioli, Kuby i Puerto Rico .

Upadek kolonii hiszpańskiej

Gorączka cukrowa zaczęła opadać, wielu kolonistów zdecydowało się wtedy opuścić wyspę do innych, wówczas w pełni rozwijających się kolonii hiszpańskich: Kuby , Peru czy Meksyku . Bydło przywiezione przez Kolumba zostało porzucone (rozpoczęło proces marronnażu ), rozmnażane bez kontroli i dewastujące plony. Nawet psy wyszkolone do polowań na Indian tworzyły stada równie groźne jak wilki w Europie.

Hispaniola, zwłaszcza jego zachodnia część zaniedbywane przez Hiszpanów, wkrótce pożądane przez piratów francuskim, angielskim lub holenderskim, z siedzibą od początku XVII do XX  wieku , w wyspie Tortuga gdzie splądrowali galeonów Hiszpanie byli w drodze do Hiszpanii .

To właśnie w tym okresie zaczęły się panowanie piratów, korsarzy i innych freebooterów wokół Turtle Island, z której szybko stworzyli swoją bazę. Opowiada to, doświadczane od środka, AO Exmelin w swojej książce „Historia braci wybrzeża”. Książka pomogła stworzyć mit piractwa i posłużyła jako odniesienie do opowieści lub filmów opowiadających tę historię.

W 1606 roku, w celu przeciwdziałania grabieżom piratów, król Filip III postanowił wówczas przeprowadzić politykę spalonej ziemi na 3/5 zachodniej części wyspy. Zjednoczył ludność na wschód od linii „  Santiago de los CaballerosAzua  ”, zwłaszcza wokół miasta Santo Domingo. Ci, którzy próbowali stawiać opór, byli deportowani siłą.

Ale ta polityka przyniosła skutek odwrotny do oczekiwanego: zachodnia część wyspy stopniowo wracała do korsarzy, którzy dostarczali obstruktom mięso. Rozpoczęły się one od 1630 r. „dzikiej kolonizacji”, podczas której, krok po kroku, Francuzi mieli narzucać się Anglikom.

W 1640 Commandeur de Poincy , gubernator Wysp Amerykańskich , wysłał François Levasseura, aby objął dowództwo nad francuskimi Filibusters i wypędził Anglików z Wyspy Żółwi.

Francuski okres kolonialny

W 1665 francuska kolonizacja na Hispanioli została oficjalnie uznana przez Ludwika XIV . Bertrand d'Ogeron został mianowany gubernatorem „wyspy żółwi i Coste Saint Domingue”. Przyczynił się do zasiedlenia tej części wyspy, która wkrótce przyjmie nazwę Santo Domingo , zapewniając transport setkom pracowników, którzy w zamian za wyjazd musieli pracować trzy lata (zwani byli „  36 miesiącami  ” ), z La Rochelle , najpierw do Léogâne, a następnie do La Tortue. To rozkwit piractwa na Karaibach i korsarzy .

Skóra i tytoń to wtedy główne atuty przyszłej kolonii francuskiej. Następnie, od XVIII wieku cukier wystartował z pomocą siły roboczej niewolników sprowadzonych z Afryki, przez Kompanię Senegalską , dowodzoną przez admirała Jean-Baptiste Du Casse , następnie kompanię Gwinei kierowaną przez Antoine'a Crozata . Od 1720 roku francuska część wyspy była wiodącym światowym producentem cukru.

Podział i niezależność

W październiku 1697 r. traktat ryswicki położył kres wojnie Ligi Augsburskiej , ale także próby odbicia zachodniej części wyspy przez Hiszpanię, którą uznała we Francji za posiadanie tego terytorium. To jest wCzerwiec 1777że traktat z Aranjuez definitywnie reguluje między Francją a Hiszpanią granice posiadłości obu narodów (patrz artykuł: Historia Saint-Domingue ), Hiszpanie zachowując tylko część wschodnią.

Jednak okres rewolucyjny dał Francji możliwość zdobycia części hiszpańskiej poprzez podpisany w 1795 r . traktat bazylejski . To ponowne zjednoczenie było krótkotrwałe, gdyż zachód wyspy bardzo szybko został wstrząśnięty przez rewolucję haitańską , której ekspedycja Saint-Domingue wysłana przez Bonapartego nie była w stanie ujarzmić, a która zaowocowała niepodległością republiki Haiti , światowej pierwsza czarna republika, proklamowana w 1804 przez Jean-Jacques Dessalines .

W 1809 r . bunt mieszkańców latynosko-kreolskich wyparł Francuzów ze wschodniej części . Hiszpania odzyskała kolonię i był w stanie utrzymać ją aż do pierwszego proklamowania niepodległości tych ostatnich w 1821 roku . Wykorzystując zaistniałą sytuację, dziewięć miesięcy później wojska prezydenta Haiti Jeana Pierre'a Boyera wkroczyły na terytorium nowego państwa. Okupacja hiszpańskich Haiti trwała 22 lata , do nowego ogłoszenia niepodległości, które dało początek Republice Dominikańskiej w 1844 roku .

Gospodarka

Wprowadzona przez Krzysztofa Kolumba, który miał nadzieję, że będzie uprawiana przez Indian, trzcina cukrowa od dawna zapewnia bogactwo osadnikom Hispanioli.

Skamieniałości bursztyn jest minerałem zasobów wyspy, w szczególności niebieski bursztyn kopalni położony na północ od Santiago de los Caballeros (Los Cacaos Mine) i na południe od Puerto Plata , a które można znaleźć tylko w Santo Domingo.

Dla anegdoty bursztyn zawierający skamieniały komar, ujawniony na początku filmu Jurassic Park , znajduje się na wyspie Hispaniola.

W 2014 roku Dominikana była siedmiokrotnie bogatsza per capita niż Haiti, które pozostaje najbiedniejszym krajem na kontynencie amerykańskim i jednym z najbardziej ubogich na świecie.

Religie

Chociaż katolicyzm jest oficjalną religią, afrykańskie voodoo , przeszczepione przez handel niewolnikami, nigdy nie straciło swoich zwolenników na Haiti i nadal ma wyznawców na Dominikanie. Obecnie na wyspie, zwłaszcza na Haiti, praktykowany jest także protestantyzm .

Populacja

Z całkowitą liczbą 21 milionów mieszkańców w 2015 roku, jest to najludniejsza z wysp Antyli .

Kraj Ludność ( mieszk. )
Powierzchnia ( km 2 ) gęstość ( mieszk./km 2 )
Haiti 10 911 819 27 750 393
Republika Dominikany 9 980 243 48730 205
Całkowity 20 892 062 76,480 273

Skład etniczny

Populacja Dominikany składa się w 73% z mulatów i metysów , 16% białych i 11% czarnych . Kategoria mulata składa się z dużej liczby ludów trójrasowych ( Europejczycy , Afro-Indianie) o różnym stopniu krzyżowania się. Niedawno badacze dominikańscy i portorykańscy zidentyfikowali w obecnej populacji dominikańskiej obecność genów należących do Aborygenów z Wysp Kanaryjskich (powszechnie zwanych Guanczami ). Tego typu geny wykryto również w Portoryko .

Zakłada się, że w populacji haitańskiej dominują linie afrykańskie, na drodze matczynej ( mitochondrialne DNA ) i/lub ojcowskiej ( chromosom Y ), wiedząc, że 95% populacji jest czarnej, a tylko 5% składa się z Mulaty.

Internet

Ta sekcja może zawierać niepublikowane prace lub niezbadane oświadczenia  (wrzesień 2017 r . ) . Możesz pomóc, dodając odniesienia lub usuwając nieopublikowane treści.

Ruch konsultacyjny w internetowej encyklopedii Wikipedia stanowi dobry przykład kontrastu w rozwoju gospodarczym między tymi dwoma krajami, w tym w Internecie (oba kraje o tej samej liczbie mieszkańców):

Strony przeglądane w Wikipedii w 2013 r.
# Kraj Widziane strony %
1 Republika Dominikany 277 484 000 95
2 Haiti 13 888 000 5
- Całkowity 291.372.000 100
Strony przeglądane według języka w Wikipedii w 2013 r.
# Kraj Widziane strony %
1 hiszpański 228 968 000 79
2 język angielski 44 959 000 16
3 Francuski 11 088 000 4
- Inny 3 156 000 1
- Całkowity 288 171 000 100

Dzikiej przyrody

Ptaki

Uwagi i referencje

  1. Le Petit Larousse ilustrowane - wydanie 2005
  2. http://www.renouveauhaiti.com/decouvert_haiti.html
  3. „  Dominikana • Karta kraju • PopulationData.net  ” , na stronie PopulationData.net (dostęp 29 sierpnia 2020 r . ) .
  4. Artykuły Santo Domingo i Hispaniola w tym słowniku , dostępnym na stronie Gallica
  5. Petit Robert des rzeczowniki własne , 2007.
  6. Wielki Larousse encyclopédique z 1962 roku wskazują, że nazwa hiszpański w swojej latinized pisowni, zaczyna być ponownie używane w języku francuskim. Wreszcie, wydanie z 2005 roku wskazuje Hispaniola jako jedną z nazw wyspy, podobnie jak Haiti.
  7. Hispaniolę można znaleźć w literaturze francuskiej, zwłaszcza pod piórem Simon-Nicola-Henri Linguet , Abbe Prévost i Voltaire ( 1756 , Esej o historii ogólnej i obyczajach oraz o duchu narodów  : „… Hispaniola nazywa się teraz św. Domingue. ”).
  8. Timothy DeTellis, Haiti: przeszłość, teraźniejszość, przyszłość , Primedia E-launch LLC, 2013, s.7 .
  9. „  La grotte Marie-Jeanne  ” , zoom na Haiti (dostęp 23 listopada 2019 )
  10. Bartolomé Bennassar , Cortés. Zdobywca Niemożliwego , Paryż, Payot, 2001, ( ISBN  9782228894753 ) , s.  56 .
  11. AO Exmelin, Historia braci wybrzeża
  12. Przewodnik National Geographic Dominikana
  13. http://fr.tradingeconomics.com/haiti/gdp-per-capita
  14. „  Haiti Presentation  ” , w Banku Światowym (dostęp 29 sierpnia 2020 r . ) .
  15. "  Populations du monde -  " , sur Populations du monde ( dostęp 29 sierpnia 2020 ) .
  16. "  Populations du monde -  " , sur Populations du monde ( dostęp 29 sierpnia 2020 ) .
  17. Studio odkrywania obecności genów Guanche w República Dominikana
  18. Estudio del genoma Taíno y Guanche
  19. http://stats.wikimedia.org/archive/squid_reports/2013-09/SquidReportPageViewsPerCountryBreakdownHuge.htm

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne