Bunt z Banbury ( English : Banbury Mutiny ) miała miejsce w 1649 roku , gdy żołnierze z New Model Army zażądał pieniędzy i uznania politycznych ideałów niwelistów .
Niecałe dwa tygodnie po buncie w Bishopsgate , te same uzasadnienia są używane w przypadku buntu w Banbury, kierowanego przez kapitana Levelera Williama Thompsona, w którym uczestniczyło kilka pułków i 400 żołnierzy.
Kwestia zaległości w płacach została uznana za uzasadnioną przez Olivera Cromwella, a Parlament zarezerwował dla nich kwotę 10 000 funtów . Rozwiązanie kwestii równowagi nie uspokaja buntowników żądających zbadania ich żądań politycznych. W ten sposób 400 żołnierzy opuszcza Banbury i udaje się do Salisbury, aby spróbować zmobilizować inne pułki do politycznej sprawy niwelatorów .
Plik 13 majaCromwell zareagował z największą energią i przypuścił na nich nocny atak, w którym zginęło kilku buntowników, a większość pozostałych aresztowano, a następnie uwięziono w kościele w Burford, gdzie pozostali do17 maja.
Buntownicy nie osiągnęli swoich celów i wkrótce potem powieszono trzech ich przywódców 17 maja.
Jeśli chodzi o kapitana Thompsona, udało mu się uciec, ale został zabity wkrótce potem podczas potyczki w Wellingborough , w pobliżu społeczności bêcheux („prawdziwi zrównujący”). Wraz z niepowodzeniem tego buntu wpływ niwelatorów na armię zostaje zniszczony.