Neal Oxenhandler

Neal Oxenhandler Kluczowe dane
Imię i nazwisko Neal Judy Oxenhandler
Narodziny 3 lutego 1926
Św. Ludwik z Missouri
Śmierć 7 września 2011
Sarasota
Narodowość Stany Zjednoczone
Kraj zamieszkania New Hampshire ( Hanower )
Dyplom filozof filozof (1955)
Zawód nauczyciel uniwersytecki
Inne zajęcia eseista
Trening Uniwersytet Yale
Nagrody
Potomków Noelle Oxenhandler , pisarka.
Autor
Ruch psychoanalityczna krytyka literacka

Podstawowe prace

Uzupełnienia

Demokrata , członek

Oxenhandler Neal jest profesorem literatury francuskiej i pisarza USA w drugiej połowie XX th  wieku . Promotor liter modernistycznych otwarte dla hermeneutyki oferowanych przez egzystencjalistycznej fenomenologii i wrażliwe na psychoanalitycznej czytaniu , które wykracza poza dzięki literatury porównawczej , tylko dosłowne rozumienie utworu, jest on autorem pierwszego badania w języku angielskim. Jean Cocteau teatru i wyjątkowej powieści, w której poprzez historię własnego nawrócenia zaświadcza o nazwanej przez Shoah reinwencji wiary katolickiej na przykładzie Maxa Jacoba i Simone Weil .

Biografia

Tradycja i nowoczesność żydowska jako spuścizna (1926-1943)

Młodsi Neal i Nancy Oxenhandlerowie, którzy poślubili założyciela agencji Fleishman-Hillard , Roberta Hillarda  (w) , urodzonego w rodzinie aszkenazyjskiej . Ich rodzice, Joseph Oxenhandler, aka Joe i Billie Lutsky (30 listopada 1903 - 13 marca 1995 r.) Przestrzegać Kongregacji B'nai Amoona  (w) , uniwersalisty ruchu masorti założonego w 1884 roku w Missouri, który odrzuca jakąkolwiek wyższość wybranego ludu , odrzuca nierówność płci w kulcie i pozwala kobietom być rabinami, ale pozostaje w głęboko tradycjonalistycznym zwyczaju żydowskim .

Od GI do lekarza (1944-1955)

Zamieszczenia w wieku osiemnastu lat 1944, w 97 -go  piechoty Division Neal Oxenhandler tych nowych przy końcu ich dojrzewania niewyobrażalnej uwalniania tabor koncentracyjnego z Flossenburga i jego satelity Helmbrechts  (DE) . Odznaczony odznakami kombatanta piechoty ( CIB ) za swoją niemiecką kampanię , był jednym z żołnierzy, którzy wylądowali w Jokohamie we wrześniu 1945 roku , po miesiącu żeglugi, by zająć Japonię .

Zdemobilizowany w Marzec 1946zapisał się na Uniwersytet w Chicago , gdzie w 1948 roku uzyskał tytuł Bachelor of Arts ( BA ). Jesienią został wysłany na mocy prawa GI na roczne studia na Sorbonie .

Po powrocie jesienią 1949 roku zapisał się na Uniwersytet Columbia w Nowym Jorku , ale w 1950 roku ożenił się w Chicago . Został zwolniony w 1951 roku z Columbii jako absolwent studiów magisterskich z "  Francusistyki  " i ćwiczeń przez rok jako gracz języka francuskiego na Uniwersytecie St. Louis . To właśnie tam, w swoim rodzinnym mieście, przeszedł na katolicyzm .

Na początku roku szkolnego 1952 rozpoczął karierę uniwersytecką jako asystent instruktora w Yale , kontynuując tam studia. Jest dla profesora Wallace Fowlie  (w) i otrzymał lekarz ( dr ) w 1955 po spędził rok 1953/54 na Uniwersytecie we Florencji dzięki stypendium Fulbrighta .

Profesor Cywilizacji Francuskiej (1956-1968)

Neal Oxenhandler po raz pierwszy nauczał cywilizacji francuskiej w Yale . Wśród jego uczniów jest Bartlett Giamatti . Promowane adiunkt , przeniósł się w 1957 roku na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles , gdzie został mianowany profesorem nadzwyczajnym  (in) w roku 1960. Z kolegami brał udział w sprawie ustanowienia „konkurencji czytania”, seria prezentacji książki publicznego. Wśród jego uczniów jest Janis Glasgow , przyszły komparatystka o międzynarodowej renomie, którą kieruje do studium George Sand i pisarek.

W 1965 roku jest to pierwsza promocja nauczycieli przy Cowell College  (en) . Wspierany przez Wydział Nauk Społecznych i Humanistycznych jest akademikiem, który Uniwersytet Kalifornijski w Santa Cruz zakłada w tym roku na skraju zatoki Monterey . Neal Oxenhandler zostaje wrobiony w asystentów rezydentów  (w) piętnastu studentów i uczestniczy w przygodzie założenia wydziału Dom Frankofoński, w którym mieszkańcy zmuszają się do mówienia tylko po francusku .

W następnym roku uzyskał tytuł w pełnym wymiarze czasu pracy profesora . Wrażliwy na kino Nowej Fali i związki, jakie splata ono z literaturą, stworzył wraz z profesorem Peterem D. Smithem , na zasadach prawa prywatnego, filmotekę uniwersytecką, która uzyskała niekwestionowany prestiż w świecie przemysłu filmowego i nadal istnieje.

profesor literatury porównawczej w Dartmouth (1969-1986)

W 1969 Neal Oxenhandler opuszcza edukację publiczną  (w) i dołączył do wydziału Dartmouth College w Nowej Anglii . Dołączając do najmniejszego uniwersytetu w Ivy League , zaprosił do wdrożenia swojego przyjaciela Petera Smitha, wzorując się na ich bibliotece filmowej, i poprowadził nowe Centrum Sztuki Hopkinsa . W Dartmouth College ukończył literaturę porównawczą iw 1973 r. uzyskał tytuł magistra honorowego w tej dziedzinie.

Ojciec trojga dzieci ożywionych coraz bardziej żarliwą wiarą , jak Max Jacob , postać nawróconego żydowskiego pisarza , rozwodzi się wMaj 1976 jego pierwszej żony, malarza Jeana Romano, do powtórnego małżeństwa 12 grudnia 1979według rytu katolickiego . Gospodarstwo domowe, który spędza swoje wakacje na Florydzie wyspie z Sanibel jest zreformowana wokół dwóch dziewczyn z pierwszego złoża.

Od 1977 do 1980 roku, w uzupełnieniu do jego nauczania, pracował jako redaktor naczelny dla Modern Language Association of America ( MLA ).

W 1980 Dartmouth College przyznano mu krzesło z literatury porównawczej na okres pięciu lat , gdzie jego kolega był James W. Hoffman. W następnym roku, miał zaszczyt być powierzone przez Josepha Duffey  (w) , byłego podsekretarza stanu ds Edukacji i Kultury  (in) w Carter rządu , kierunek lato literatura seminarium. Porównawczych organizowany przez National Endowment dla humanistyki  (w) ( NEH ), państwowa instytucja finansowa kontrolowana przez niezależne osobistości ze środowiska akademickiego. Seminarium, obdarzone stypendium w wysokości siedemdziesięciu tysięcy dolarów , korzysta z dystrybucji federalnej i jest wykorzystywane do doskonalenia zawodowego nauczycieli.

emerytowany profesor (1987-1994)

W 1987 roku Neal Oxenhandler został mianowany przewodniczącym Wydziału Języka i Literatury Francuskiej i Włoskiej . W tym samym czasie powierzono mu nauczanie języka francuskiego studentom Tuck Business School , która przygotowywała się do uzyskania tytułu magistra administracji biznesowej ( MBA ).

W wieku sześćdziesięciu pięciu lat, w 1991 roku, po osiągnięciu wieku emerytalnego , musiał zrezygnować z katedry, ale kontynuował praktykę jako emerytowany profesor . Pozwoliło mu to stworzyć w 1993 roku doroczną nagrodę noszącą jego imię, która nagradza oryginalne dzieło literatury porównawczej .

Rekolekcje na Florydzie (1995-2011)

W następnym roku położył kres dwudziestu pięciu latom nauczania w Dartmouth College, by udać się na emeryturę do Sarasoty na słonecznej Florydzie . Oferuje niektóre rejsy po Karaibach , udzielając wbudowanych wykładów, które organizują Instytut dla rejsów informacyjnych  (w) i uczestniczy w lokalnym życiu kulturalnym.

Praca dydaktyczna

Podręczniki

Artykuły encyklopedyczne

Konferencje

Prezentacje krytyczne

Praca krytyczna

Psychokrytycyzm

Teoria estetyczna

Nowa recenzjaJakobian teoria emocji

„(…) to emocja nadaje dziełu tajemnicę i [oczekuję, że niedługo przeczytam krytyczne studium, które wyjaśnia emocje literackie i udostępnia je analizie. "

-  Neal Oxenhandler przekazuje na rok 2000 swój projekt rewolucji w krytyce .

Wkłady do prac zbiorowych

przeredagowane w reż. Stuart Y. McDouga, Dante Among the Moderns , UNC Press , Chapel Hill ( Karolina Północna ), 1985.

Recenzje literackie

autorzy francuscyAutorzy amerykańscy

Recenzje filmu

przeredagowane w reż. Sharon R. Gunton, Współczesna krytyka literacka , tom. XVI, s.  225-226 , Badania Gale , Detroit , 1981.przeredagowane w reż. Stanley J. Solomon, The Classic Cinema: Eseje w krytyce. , s.  328-332 , Harcourt, Brace, Jovanovich  (en) , Nowy Jork , 1973.

Eseje krytyczne

Praca literacka

Tłumaczenia

Poezja

Powieść

Laureaci nagrody Neala Oxenhandlera

...

...

Załączniki

Źródła

  1. „Zawiadomienie o pogrzebie”, w St. Louis Post-Dispatch , s.  36 , St. Louis , Missouri , 16 marca 1997.
  2. „  Neal Oxenhandler  ”, Fundacja Johna-Simona-Guggenheima , Nowy Jork , 2016.
  3. „udziela Oxenhandler Neal” , NEH  (PL) .
  4. „  Neal Oxenhandler  ”, w Prabook , North Port , 2016.
  5. „Zawiadomienie o pogrzebie”, w St. Louis Post-Dispatch , s.  29 , St. Louis , Missouri , 15 marca 1997.
  6. „  Neal Oxenhandler  ” w Herald Tribune , Sarasota , 10 września 2011 r.
  7. „  Billie Oxenhandler (Lutsky)  ”, w BillionGraves , Kaysville , 2016.
  8. Kolekcja nr 4700-06, sygn. EA 067312, Imperial War Museum , Londyn .
  9. W. Fowlie  (w) , Journal of Rehearsals. W pamiętniku. , s.  202 , Duke University Press , Durham , Karolina Północna , 1997 ( ISBN  9780822319450 ) .
  10. Biuletyn Francuskiego Departamentu Yale , s.  7 , Uniwersytet Yale , New Haven , luty 2006.
  11. Biuletyn UCLA Bibliotekarz  (w) , obj. 14, nr 13, UCLA , Los Angeles , 7 kwietnia 1961.
  12. „  Janis Glasgow  ”, George Sand Association, Hempstead ( Nowy Jork ), 2016.
  13. Bruce D. Larkin., Photography Remember , Santa Cruz w Kalifornii , jesień 1965.
  14. „  Prasa – zdjęcia z lat 1965-1974  ”, UCSC , Santa Cruz de California , listopad 2016.
  15. Mary S. Donin, „  Dyrektor Petera D. Smitha, Emeritus Hopkins Center for the Arts  ”, w zbiorach specjalnych , „Wywiad z Peterem Smithem”, s.  19 , Dartmouth College , Hanover , New Hampshire , 26-27 lutego 2003.
  16. Mary S. Donin, „  Dyrektor Petera D. Smitha, Emeritus Hopkins Center for the Arts  ”, w Zbiorach Specjalnych , „Wywiad z Peterem Smithem”, s.  27 , Dartmouth College , Hanover , New Hampshire , 26-27 lutego 2003.
  17. D. Ferry, „  West Chesterfield  (en) w tym tygodniu”, w The New York Times , Nowy Jork , 8 kwietnia 1979.
  18. Sanibel-Captiva Islander , # 25 , s.  28 , Sanibel , 24 czerwca 1986.
  19. Duch rzecznika rolników Jeffersona , s.  9 , Jefferson ( New Hampshire ), 13 sierpnia 1981 August
  20. E. Burakian, Dartmouth College organizacji, do regulacji, a golfowego , obj. LXXV, nr 10, s.  13 , Dartmouth College , Hanover , New Hampshire , wrzesień 2014.
  21. „Na krawędzi”, w Sarasocie , sagacity Media  (w) , Sarasota , 3 stycznia 2002 r.
  22. Wydanie specjalne Millennium 1968-2000 , tom. CXV, nr 7, s.  2017-2018 , MLA ), Nowy Jork , grudzień 2000.

Zobacz również

Ewidencja organów  :