Wielki Wezyr Imperium Osmańskiego | |
---|---|
19 grudnia 1876 -5 lutego 1877 | |
Mütercim Mehmed Rüsdi Pasha ( en ) Ibrahim Edhem Pasza ( w ) | |
Wielki Wezyr Imperium Osmańskiego | |
31 lipca -19 października 1872 r | |
Mahmud Nedim Pasza ( w ) Mütercim Mehmed Rüsdi Pasha ( en ) | |
Gubernator Dunaju Vilayet ( d ) | |
Październik 1864 -Marzec 1868 | |
Mehmed Sabri Pasza ( d ) | |
Beylerbey Damaszku ( d ) | |
Gubernator Saloniki Vilayet ( d ) |
Narodziny |
18 października 1822 Konstantynopol |
---|---|
Śmierć |
26 kwietnia 1883 r.(w wieku 60 lat) Taef |
Imię w języku ojczystym | امد شفیق مدحت اشا |
Narodowość | Otomana |
Czynność | Polityk |
Dziecko | Ali Haydar Midhat ( d ) |
Religia | islam |
---|
Ahmet Şefik Midhat Pasza , urodzony dnia18 października 1822w İstanbul i zmarł dnia26 kwietnia 1883 r.w Taif jest wpływowym osmańskim mężem stanu pod koniec ery Tanzimatu . Wielki wezyr prozachodni, reformator i modernista, znany jest głównie z kierowania ruchem konstytucyjnym w 1876 r. , ale był także jedną z głównych postaci reformy osmańskiej w zakresie oświaty i administracji prowincji. Był częścią rządzącej elity, która wyraźnie widziała głęboki kryzys imperium w tym czasie i widział reformę jako niezbędną konieczność.
Caroline Finkel opisała go jako „prawdziwego przedstawiciela optymizmu Tanzimatu , który wierzył, że tendencje separatystyczne można najlepiej przeciwdziałać, demonstrując korzystne efekty dobrego rządu”. Dla Anglików jego zapał jako reformatora był aberracją opartą na sile jego osobowości. Wierzyli, że Midhat Pasza nie może ukończyć swojej pracy, biorąc pod uwagę zasadniczo nieefektywną i skorumpowaną naturę państwa osmańskiego oraz uciskany i rozbity charakter jego społeczeństwa.
Mimo swojej reputacji postępowca i nacisku, jaki wywierał na sułtana Abdülhamida II, by wyzwolić pałacowych niewolników, wręczał i otrzymywał niewolników w prezencie, jednocześnie głosząc nieprzychylną opinię o tej instytucji. Jego druga żona, z którą miał troje dzieci, była białą czerkieską niewolnicą, którą kupił i uwolnił.
Souk Medhat Pasza (en) w Damaszku nadal nosi jego imię.
Midhat Pasza urodził się w Stambule podczas islamskiego miesiąca od Safar w roku 1238 z tym Hegirian kalendarza ( to znaczy między18 października i 16 listopada 1822 r), w dobrze ugruntowanej rodzinie muzułmańskich uczonych.
Otrzymał prywatne wykształcenie i medresę . Jego ojcem był Hadjdji 'Air Efendi-Zade Hadjdji Hafiz Mehemmed Eshref Efendi, pochodzący z Ruse w Bułgarii . Do rodziny pojawia się następnie na Sufi religię z Bektachi oddziału .
Swoją młodość spędził z rodzicami w Vidin , Lòvetch, a później w Stambule , gdzie jego ojciec sprawował urząd sędziowski. Jego ojciec, sędzia cywilny i notoryczny zwolennik reformy, popchnął go do kariery administracyjnej.
W 1836 pracował w sekretariacie wielkiego wezyra . Wstąpił w wieku 22 lat jako sekretarz w służbie Faika Effendiego, któremu towarzyszył w Syrii przez 3 lata. Po powrocie do Konstantynopola Midhat awansował na głównego dyrektora Raportów Poufnych, a po drugiej misji finansowej do Syrii otrzymał stanowisko Drugiego Sekretarza Wielkiej Rady. Jego wrogom udało się jednak usunąć go ze stanowiska. W 1854 roku wielki wezyr Kıbrıslı Mehmed Pasza powierzył mu pozornie niemożliwe zadanie pacyfikacji prowincji Adrianopola w Rumelii . W latach 1854-1856 udało mu się zredukować bandytyzm na Bałkanach. Skuteczność zastosowanych przez niego drastycznych środków i ich zdumiewający sukces skłoniły rząd do uczynienia go czołową postacią i przywrócenia mu miejsca w wielkiej radzie. W ten sam energiczny sposób przywrócił także porządek w Bułgarii w 1857 roku. W 1858 spędził sześć miesięcy podróżując na studia do Europy Zachodniej, m.in. do Wiednia, Paryża, Brukseli i Londynu.
W 1860 został wezyrem i paszą ; powierzono mu rząd w Niszu , gdzie jego reformy były tak korzystne, że sułtan zlecił mu, we współpracy z Fuad Paszą i Ali Paszą, przygotowanie modelu obowiązującego dla całego imperium. Model ten był później znany jako Prawo Wilayets .
Podczas swojej administracji Midhat Pasza uwięził jednak grających na organach , którzy interpretowali Hymn Garibaldiego w przewrotny sposób.
Po przeprowadzeniu kilku prac administracyjnych w swojej prowincji został poproszony o zorganizowanie rady stanu w 1866 r., następnie został mianowany gubernatorem Bagdadu , gdzie jego reformy były tak samo zdecydowane jak w Niszu, choć napotykały na większe trudności. W 1871 roku antyreformatorski wpływ wielkiego wezyra Mahmuda Nedima Paszy wydawał się być zagrożeniem dla narodu w Midhat. W osobistym wywiadzie wyjaśnił swój punkt widzenia sułtanowi, który był tak poruszony jego bezinteresownością i siłą, że mianował go wielkim wezyrem w miejsce Mahmuda.
Został mianowany wielkim wezyrem przez Abdülaziz w 1873 roku, ale ta pierwsza nominacja zakończyła się dwa miesiące później - głównie z powodu nieporozumień z Abdulazizem dotyczących aspektów finansowych i ekonomicznych. Był także ministrem sprawiedliwości w latach 1873-1875; okres ten był raczej krótki ze względu na jego pociąg do ustroju konstytucyjnego.
Po krótkotrwałej pracy jako gubernator Salonik wycofał się ze spraw Konstantynopola do 1875 roku.
Od tego czasu, mimo wszystko, kariera Midhata Paszy przerodziła się w serię dziwnych i niemal romantycznych przygód. Sympatyzując z ideami i aspiracjami Młodych Osmanów , chętnie pohamował ich zniecierpliwienie, ale upór sułtana doprowadził do koalicji między wielkim wezyrem, ministrem wojny i Midhat Paszą, który zdymisjonował wmaj 1876. Sułtan został zamordowany w następnym miesiącu.
Jego bratanek Murad V został z kolei obalony w sierpniu następnego roku, a jego miejsce zajął jego brat Abdülhamid II . Midhat Pasza ponownie został Wielkim Wezyrem, złożono obietnice reform iz pompą zainaugurowano Parlament Osmański. W lutym, który nastąpił po tym okresie, Midhat został wydalony i wygnany, podejrzewany o współudział w zabójstwie Abdülaziza . Następnie podróżował do kilku stolic europejskich, w tym do Londynu, gdzie przez pewien czas mieszkał, aby studiować procedury brytyjskiej Izby Gmin .
Przywołany ponownie w 1878 r. został mianowany gubernatorem Syrii z 22 listopada 1878 w 31 sierpnia 1881 r, następnie gubernator Smyrny w sierpniu.
W Syrii dążył do zreformowania prowincji. Za punkt centralny swojej reformy systemu edukacji wykorzystał stowarzyszenie charytatywne – stowarzyszenie założone przez wybitnych obywateli Bejrutu. Zachęcał do tworzenia podobnych stowarzyszeń w Damaszku i innych miastach. Przyznał wielu Arabów jako urzędnicy, w tym na stanowiskach caimacan i mutassarif . Dał mniejszościom szeroką reprezentację w administracji. Zachęcał do rozwoju prasy, a liczba gazet wzrosła do ponad dwunastu. Interesował się budową dróg i bezpieczeństwem. Zachęcał notabli regionu do finansowania projektów o znaczeniu lokalnym, takich jak sieć tramwajowa w Trypolisie i założenie Izby Handlowej w Bejrucie. Potem zrezygnował, zniechęcony tym, co uznał za niewystarczające wsparcie ze strony Stambułu.
17 maja 1881 r.został ponownie aresztowany przez Ahmeda Cevdeta Paszy , ministra sprawiedliwości sułtana Abdülhamida II , i przewieziony do Stambułu, gdzie został oskarżony o zabójstwo sułtana Abdülaziza. Proces, powszechnie uważany przez opinię publiczną za farsę dla wielu wątpliwych postępowań, odbył się w ogrodzie pałacu Yıldız i trwał trzy dni wCzerwiec 1881 ; Midhat Pasza został skazany na śmierć wraz z towarzyszami.
Na skutek interwencji rządu brytyjskiego wyrok został zawieszony. Został uwięziony w twierdzy Taif w Hidżazie .
Wkrótce po jego przybyciu emir Mekki Abdul Muttalib otrzymał wiadomość z Konstantynopola nakazującą śmierć Midhata i że czyn ten został zamaskowany jako wypadek. Emir był jednak bliskim przyjacielem Midhata i nie podjął takiego działania. Osman Pasza , gubernator Hidżazu, otoczył wówczas letnią rezydencję emira w Taif i uwięził tego ostatniego.
Midhat Pasza został następnie zamordowany w swojej celi dnia 26 kwietnia 1883 r..
Jego ciało zostało przewiezione do Stambułu w 1953 w celu pochówku.
Został inicjowany do loży "I Proodos" (Le Progrès) na Wschodzie Konstantynopola ( Istambuł ) pod jurysdykcją Wielkiego Wschodu Francji . Uczęszczał do loży „Le Liban” na wschodzie Bejrutu pod jurysdykcją GODF.