Mas-Cabardès

Mas-Cabardès
Mas-Cabardès
Administracja
Kraj Francja
Region Oksytania
Departament Aude
Miasto Carcassonne
Międzywspólnotowość Wspólnota gmin Czarnej Góry
Mandat burmistrza
 Nadia Doria
2020 -2026
Kod pocztowy 11380
Wspólny kod 11222
Demografia
Ludność
miejska 		182  mieszk. (2018 spadek o 4,71% w porównaniu do 2013 r.)
Gęstość 20  os./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 43 ° 22 ′ 18 ″ północ, 2 ° 21 ′ 47 ″ wschód
Wysokość Min. Maks. 286  m
945  m²
Powierzchnia 9,09  km 2
Jednostka miejska gmina wiejska
Obszar atrakcji Carcassonne
(gmina Korony)
Wybory
Oddziałowy Kanton Orbiel Valley
Ustawodawczy Pierwszy okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: region Occitanie
Zobacz na mapie administracyjnej regionu Oksytanie Lokalizator miasta 14.svg Mas-Cabardès
Geolokalizacja na mapie: Aude
Zobacz na mapie topograficznej Aude Lokalizator miasta 14.svg Mas-Cabardès
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg Mas-Cabardès
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie topograficznej Francji Lokalizator miasta 14.svg Mas-Cabardès
Znajomości
Stronie internetowej http://www.mascabardes.com

Mas-Cabardès w oksytańskiej Lo Mas Cabardes to francuska gmina , znajduje się w dziale z Aude w regionie oksytańskiej .

Jej mieszkańcy nazywani są Mas-Cabardèsiens.

Geografia

Gmina obszaru miejskiego Carcassonne położona w Montagne Noire , na skraju regionalnego parku przyrodniczego Górnej Langwedocji w Pays du Cabardès sur l ' Orbiel

Gminy przygraniczne

Gminy graniczące z Mas-Cabardès
Martysi Mazamet ( Tarn )
Miraval- Cabardès Mas-Cabardès Roquefere
Ilhes Labastide-Esparbairenque
(przy czteropunktowym )

Ulga

Wieś na średniej wysokości 340  m położona jest częściowo na dnie doliny wzdłuż pętli Orbiela, a częściowo na stokach. Teren gminy jako całość jest stromo nachylony i bardzo rozciągnięty; rozciąga się na wyżyny Czarnej Góry na wysokości ponad 900  m na skraju departamentu Tarn .

Pogoda

W mieście panuje klimat umiarkowany, u zbiegu wpływów oceanicznych i śródziemnomorskich . Ale na dnie doliny dominują wpływy śródziemnomorskie. Temperatury latem mogą przekraczać 30 ° C, chociaż zdarza się to rzadko i przeważnie zimą pozostają dodatnie. Opady są dość obfite, rzędu 800  mm . Biorąc pod uwagę ukształtowanie terenu, wyjątkowe zjawiska opadów mogą powodować powodzie w dolnych partiach wsi. Wspomina się powódź z 1930 roku, która zniszczyła wiele domów. Niedawno, w 1999 roku, miała miejsce kolejna znacząca powódź; ale nie przelewając się, nie spowodowała żadnych szkód we wsi.

Planowanie miasta

Typologia

Mas-Cabardès to miasteczko na wsi. W rzeczywistości jest to część gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE .

Ponadto gmina jest częścią obszaru atrakcji Carcassonne , którego jest gminą w koronie. Obszar ten, obejmujący 115 gmin, jest podzielony na obszary od 50 000 do mniej niż 200 000 mieszkańców.

Zagospodarowanie terenu

Teren miasta, jak wynika z bazy danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem półnaturalnych lasów i siedlisk (90,9 % w 2018 r.), co odpowiada mniej więcej tej z 1990 r. ( 92,2%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: lasy (79,9%), roślinność krzewiasta i/lub zielna (11%), łąki (5,4%), niejednorodne tereny rolne (3,7%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Historia

Pierwsza pisemna informacja o Mas-Cabardes bieżąco z IX -go  wieku. W rzeczywistości to w okresie karolińskim powstało miejsce obecnego kościoła opactwa Saint-Étienne de Cabaret. Opactwo to, prawdopodobnie pierwsza budowla sakralna założona w Haut Cabardès, wywarło istotny wpływ na okoliczne tereny, oczyszczając je i tym samym przyczyniając się do jego okupacji przez człowieka.

W XII -tego  wieku, klasztor stał się własnością rozdziale Saint-Nazaire Carcassonne. W 1236 Guillaume Arnaud, kanonik katedralny i przyszły biskup Carcassonne, został mianowany przeorem Mszy św. W tym czasie Msza była ważnym kościelnym zwierzchnictwem, sąsiadującym z dwoma „świeckimi” zwierzchnictwem Kabaretu i Miravalu.

Le Mas du zamek jest wspomniane w tekstach z początku XIV -tego  wieku. Dziś jest w stanie ruiny, ale zachowały się pozostałości dominujące nad obecną wioską na pętli Orbiela.

W XVI -tego  wieku, wieś jest jak całego regionu wstrząśnięty wojen religijnych . W latach 1560-1592 Mas odegrał ważną rolę strategiczną; jest siedzibą kilku garnizonów i stanowi miejsce przejścia dla wojsk. Tak więc w 1562 r. marszałek Joyeuse wysłał Rogera de Cahuzaca, pana Caux, na czele 300 ludzi, aby powstrzymać hugenotów z Castres i Mazamet przed zajęciem ziem kapituły. W tym okresie odnotowano wiele innych wyczynów zbrojnych. Możemy zwrócić uwagę na kapitana Jehana de Celles, pochodzącego z Mas, który brał udział w wielu walkach w służbie króla. W 1574 r. brał udział wraz ze 100 ludźmi ze swojej firmy w odzyskaniu Roquefère, które wpadło w ręce hugenotów . Po 1592 r. w regionie nastąpił okres chwilowego spokoju. Wznowienie działań wojennych w 1621 r. stało się przyczyną wielu okrucieństw popełnianych w folwarkach i okolicznych wsiach. Ale wydaje się, że Mas pozostał chroniony przed tymi nadużyciami. Stanowiła nawet schronienie dla okolicznych chłopów i wieśniaków. Zakończenie wojen religijnych w 1629 r. nie przyniosło jednak końca nieszczęść gminy. Wojna z Hiszpanią była okazją do licznych przemarszów wojsk, które prowokowały grabieże i przemoc wobec mieszkańców. W 1659 roku traktat pirenejski położył kres wojnie i ten niespokojny okres.

Podczas rewolucji Mas doświadczył intensywnej aktywności politycznej. Ale nie było dramatycznego wydarzenia. Społeczność, stosując rewolucyjne prawa, wykazała się powściągliwością i umiarkowaniem.

Gospodarczo historię wsi i szerzej doliny Orbiela wyznacza rozwój przemysłu włókienniczego. Do rozkwitu miejscowości przyczyniła się produkcja i handel blachami. W wspornikowym domy i pruskiego zbudowane przez bogatych kupców w XVI -tego  wieku XVII th  century, z których niektóre są nadal widoczne dzisiaj wykazać znaczenie tej działalności. Nie bez znaczenia jest również bardzo piękny krzyż Mas Cabardès, znany jako krzyż Tisserandów . Pod koniec XVIII th  wieku konkurencji z innych regionów nasila i przemysłu włókienniczego w niebezpieczeństwie. W wiosce, w której kilka lat wcześniej było ich ponad 20, nie pozostał już ani jeden producent.

Od lat 30. XX wieku rozwój kopalni Salsigne pozwolił na odrodzenie się wsi i całego regionu. Ale to ożywienie jest tylko tymczasowe. Kopalnia będzie miała trudności finansowe od lat 50. i stopniowy spadek liczby pracowników, co doprowadzi do ograniczenia działalności od lat 80. i ostatecznego zamknięcia na początku lat 2000. Podobny los spotkał zakład Orbiel znajdujący się w sąsiedniej wiosce Ilhes. 1993. Nastąpił znaczący exodus ze wsi. Ale ten exodus jest obecnie częściowo rekompensowany przez „powrót do kraju” w momencie przechodzenia na emeryturę pewnej liczby mieszkańców „emigracji ekonomicznej” w innych regionach Francji.

Wioska była stolicą kantonu Mas-Cabardès, dopóki nie została zniesiona w 2015 roku.

Heraldyka

Herb Mas-Cabardès Herb Pale Azure i Or z czterech kawałków.
Detale Oficjalny status herbu pozostaje do ustalenia.

Polityka i administracja

Lista kolejnych burmistrzów
Kropka Tożsamość Etykieta Jakość
Marzec 1977 2014 Jacques Sablairolles PS Wycofani z mostów i dróg
marzec 2014 - Gilberta SE  
marzec 2020 W trakcie Nadia doria    

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2004 roku.

W 2018 r. miasto liczyło 182 mieszkańców, co oznacza spadek o 4,71% w porównaniu do 2013 r. ( Aude  : + 2,17%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]
1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
607 670 762 781 748 795 825 864 895
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)
1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
867 893 858 827 777 751 697 656 611
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)
1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
582 547 549 513 417 464 czterysta dziewięćdziesiąt siedem 473 454
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)
1962 1968 1975 1982 1990 1999 2004 2009 2014
405 388 310 245 235 205 201 202 186
Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)
2018 - - - - - - - -
182 - - - - - - - -
Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Społeczno-ekonomia

Podobnie jak wiele społeczności wiejskich z dala od aglomeracji, wieś doświadczała narastających trudności gospodarczych i silnego niżu demograficznego, spotęgowanego dezindustrializacją doliny Orbiel, która ucierpiała w wyniku zamknięcia kopalni Salsigne i przemysłu wełnianego. Potencjał rolniczy obszaru jest również bardzo niski ze względu na bardzo wąskie dno doliny i stromo nachylone zbocza w dużej mierze porośnięte lasami; na terenie gminy nie ma już rolnika. Na kilkadziesiąt lat zanikła również działalność leśna, która opierała się na eksploatacji kasztanowca i która zapewniała niektórym mieszkańcom dodatkowy dochód. Niewielka aktywność turystyczna rozwinęła się wraz z powstaniem kilku wiejskich leśniczówek wynajmowanych w okresie letnim, ale daleko jej do zrekompensowania zjawiska deindustrializacji.

Wioska obejmuje obecnie większość emerytów, ale także kilku stałych lub sporadycznych neomieszkańców, w tym małą obcą społeczność uwiedzioną urokiem i spokojem tego miejsca.

Utrzymany do 2014 roku status głównego miasta kantonu umożliwił gminie zachowanie pewnych usług publicznych niezbędnych mieszkańcom: szkoły podstawowej, agencji pocztowej, żandarmerii. Nie ma już stałej służby zdrowia, a jedynie wizyta u lekarza raz w tygodniu. Wioska ma sklep spożywczy i korzysta z regularnych przejazdów innych wędrownych handlarzy (rzeźnik, sprzedawca ryb itp.). Odnotowujemy również rozwój firmy kamieniarskiej, aby sprostać rosnącym potrzebom w tym obszarze ludności i społeczności lokalnych.

Miejsca i zabytki

Obecne Budynek pochodzi z XVI -tego  wieku. Jego ośmioboczna dzwonnica, podobna do tej z La Tourette-Cabardès, jest przepruta dwoma oknami na dwóch piętrach. Do niej przylega prostokątna wieża mieszcząca spiralne schody. Wnętrze kościoła znajduje się wspaniały ołtarz pochodzący z końca XV XX  wieku znajduje się w kaplicy Matki Bożej Barthe. Na tle Kościół jest niepodpisany malowanie XVI -tego  wieku przedstawiających ukamienowanie św Stefana.

Krzyż ten datowany na 1545 r. znany jest pod nazwą Krzyż Tkaczy ze względu na obecność czółenka (symbol tej korporacji) wyrzeźbionego u stóp Chrystusa. Kolejna niezwykła cecha: jest doskonale wykonana z obu stron. Na froncie Chrystusa otaczają Dziewica i św. Jan; na odwrocie Matka Boża otoczona przez św. Michała i św. Stefana, patrona parafii.

Ten średniowieczny zamek XIII th  century dominuje wioskę i dolinę Orbiel. Z tej starożytnej fortyfikacji zachowało się tylko kilka fragmentów muru.

Kilka domów pochodzący z XVI th  wieku oraz XVII -tego  wieku są nadal widoczne. Najstarsze, znajdujące się na rynku, pochodzi z 1583 roku. Świadczą one o ówczesnym rozkwicie wsi.

Osobowości związane z gminą

Zobacz również

Uwagi i referencje

Notatki i karty

  1. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego opublikowanym w listopadzie 2020 r., zgodnie z nową definicją wsi zatwierdzoną w dniu14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
  2. Pojęcie obszaru zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
  3. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.
  1. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 12 kwietnia 2021 )

Bibliografia

  1. Mapa IGN pod Géoportail
  2. „  Zonage rural  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 24 marca 2021 r . ) .
  3. "  miejska gmina-definition  " , na tej stronie INSEE (konsultowany 24 marca 2021 ) .
  4. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 24 marca 2021 r . ) .
  5. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 24 marca 2021 r . ) .
  6. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 24 marca 2021 r . ) .
  7. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 12 kwietnia 2021 )
  8. Stowarzyszenie Dziedzictwa i Odkrywców, Broszury Wioski i zabytki Czarnej Góry: Mas-Cabardès
  9. Juliette i Pierre COSTEPLANE, Mas-Cabardès podczas wojen religijnych
  10. Centrum kulturalne i sportowe Orbiela, Broszura Życie polityczne w Mas-Cabardès podczas rewolucji
  11. Marie-Elise GARDEL, Le Cabardès , Aude Aménagement, 1998
  12. Organizacja spisu na insee.fr .
  13. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
  14. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
  15. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .

Linki zewnętrzne