Tytuł oryginalny | Bramy niebios |
---|---|
Produkcja | Michael cimino |
Scenariusz | Michael cimino |
Główni aktorzy |
Kris Kristofferson |
Firmy produkcyjne |
Partisan Productions United Artists |
Ojczyźnie | Stany Zjednoczone |
Uprzejmy | Zachodni |
Trwanie | 219 minut |
Wyjście | 1980 |
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
Brama Niebios ( Brama Niebios ) to amerykański film z Michaela Cimino , wydany w 1980 roku .
Gorzka porażka w momencie premiery (częściowo odpowiedzialna za bankructwo United Artists i koniec złudzeń Nowego Hollywood ), film cieszy się teraz dobrą opinią wielu kinomanów i krytyków, niektórzy utrzymują go nawet jako „jeden z siedmiu cudów świata”. świat kinowy ” .
W 2012 roku w odrestaurowanej i zremasterowanej 220-minutowej wersji rozpoczął nową karierę publiczną, co dobrze wróży stopniowej rehabilitacji pracy w oczach publiczności.
Film oparty jest na prawdziwych wydarzeniach znanych jako „ Wojna w hrabstwie Johnson ” (1889–1893). Michael Cimino znacznie je zmienił.
Od 1870 do 1903 roku , James Averill walczył w Johnson County „wojny” , która w 1890 pestki ubogich imigrantów z Europy Wschodniej, którzy niedawno przybyli w Wyoming przeciwko właścicielom bogatych bydła, który został hodowli bydła na wieki. Ogromne stada na gruntach publicznych ten stan amerykańskiego Zachodu (ziemie, które uważali za zarezerwowane dla „prawdziwych” obywateli tego miejsca, czyli ich „ białych amerykańskich ” pochodzenia germańskiego).
Film podzielony jest na trzy sekwencje czasowe o bardzo różnej długości:
W 1870 r. Dwóch młodych studentów, Jim Averill i Billy Irvine uczestniczyło w ceremonii ukończenia szkoły na Harvardzie . Zwracając się do „klasy 70”, wielebny Gordon Sutton zachęca ich do zapewnienia kultury i wiedzy nabytej wszystkim wokół nich, którym jej brakuje, co jest tym bardziej uzasadnione, że konstytucja Stanów Zjednoczonych wystarczająco zaniedbuje ten aspekt rzeczy i kończy: „Wykształcenie narodu jest wysokim ideałem. „
Irvine, promując mówcę, zajmuje swoją kolej na podium (choć oczywiście już pijany) i odpowiedział w duchowym dyskursie rozczarowany, ale w najlepszym razie to zrobią… ich zdolności to to, że ich mózg„ kolibra ”na pewno nie będąc w stanie zakwestionować porządek świata (ogólnie dość dobrze zorganizowanego), zapewnią przynajmniej „poszanowanie tradycji”.
Impreza, która trwa do późnych godzin nocnych, zamyka dzień wielkim balem, a następnie zabawami uczniów, pod okiem młodych dziewcząt z dobrego lokalnego środowiska, w tym przyjaciółki Averilla.
Wyoming, 1890 Newport, Rhode Island, 1903 O ile nie wskazano inaczej lub dalej, informacje wymienione w tej sekcji można potwierdzić w bazie danych IMDb .
Film oparty jest na prawdziwych wydarzeniach znanych jako „ Wojna w hrabstwie Johnson ” (1889–1893). Michael Cimino znacznie je zmienił. W rzeczywistości Averill, daleki od bycia wielkim burżuazyjnym wychowawcą i obrońcą ludu, był właścicielem małego rancza; on i Ella Watson zostali powieszeni dwa lata przed rewoltą imigrantów; Nate Champion został stracony pod zarzutem szelestu bydła; a wielka ostateczna bitwa filmu nigdy nie miała miejsca: przerażeni liczbą imigrantów zabójcy związku hodowców schronili się w stodole i gorączkowo oczekiwali przybycia kawalerii federalnej .
W Listopad 1978pomiędzy Michaelem Cimino i United Artists podpisano kontrakt o wartości 11,6 mln dolarów na realizację Wojny w Johnson County (pierwotny tytuł filmu). Odzyskując 98-stronicowy scenariusz napisany przez siebie w latach 1974-1975 (projekt nie powiódł się, ponieważ nie przyciągnął żadnych gwiazdek), Cimino korzysta z carte blanche , klauzuli stanowiącej, że może przekroczyć budżet bez ponoszenia kar finansowych. Film musi być dostarczony na Boże Narodzenie 1979 roku, wszystkie reklamy muszą być zatwierdzone przez Cimino i muszą trwać co najmniej 2 godziny 30 minut. Pierwsze prowizoryczne budżety to około 7 milionów dolarów na sesję, która powinna trwać dwa miesiące .
Filmowanie zaczyna się 16 kwietnia 1979w Kalispell w Montanie . Potrzebne są trzy godziny utworu, aby dotrzeć na planszę, na której może zagrać nawet 1200 statystów. Cimino, który ma obsesyjną dbałość o szczegóły (dzięki czemu zyskał przydomek Ayatollah ), kręci około półtorej minuty filmu dziennie, więc po dwunastu dniach zdjęć plan pracy spóźnia się już z dziesięciodniowym opóźnieniem. W wyniku opóźnień kilku muzyków, którzy pierwotnie przyjechali do Montany, aby pracować nad filmem zaledwie przez trzy tygodnie, utknęło w martwym punkcie, czekając na wezwanie do ujęcia i po prostu czekało. Film traci ponad milion dolarów tygodniowo. Studio rozważało zwolnienie Michaela Cimino i zwróciło się do Normana Jewisona, aby zajął się projektem, ale odmówił.
Jednym z najbardziej skandalicznych przykładów niewłaściwego wykorzystania budżetu przez Michaela Cimino była budowa systemu nawadniającego pod ziemią pola bitwy, aby trawa pozostała kontrastową żywą zielenią z czerwienią krwi rzezi. W pewnym momencie podczas kręcenia Michael Cimino zdecydował, że odstępy między budynkami na ulicy są nieprawidłowe, mimo że zostały zbudowane zgodnie z jego dokładnymi specyfikacjami. Nakazał zrównanie z ziemią i odbudowę obu stron ulicy kosztem 1,2 miliona dolarów, pomimo sprzeciwu swojego zespołu, który uważał, że łatwiej i taniej będzie wyburzyć tylko jedną stronę ulicy i ją odbudować. Całe drzewo zostało ścięte, przeniesione na kawałki i przeniesione na podwórko, gdzie kręcono scenę ukończenia szkoły Harvard 1870. Sceny Johna Hurt musiały zostać przepisane lub anulowane, ponieważ musiał opuścić produkcję, aby rozpocząć filmowanie. Turn Elephant Man w Londynie .
Plik 16 lipcaszacowany budżet jest przekroczony do tego stopnia, że producent wykonawczy David Field narzuca Cimino nowy kontrakt, w którym budżet nie może przekroczyć 17,5 mln dolarów. Film eksploduje w terminach, a filmowanie się kończyPaździernik 1979, a budżet wynosi 44 miliony dolarów.
Przy ostatecznym budżecie wynoszącym 44 miliony dolarów film zarobił tylko 3.484.331 dolarów. Jest to zatem największa klapa w historii kina amerykańskiego, kiedy film został wydany w 1981 roku. Nie wspominając o bardzo złym rozgłosie dla studia i jego twórcy. Filmowiec, który nigdy nie odnajdzie takiej wolności artystycznej i finansowej. Ten film katapultuje Michaela Cimino do rangi przeklętych filmowców. Na odzyskanie zaufania finansisty będzie czekał sześć lat.
Film, który miał być triumfem autorskiego kina w Hollywood , ostatecznie stał się jego grobem. Według historyków ( Peter Biskind , Jean-Baptiste Thoret …), komercyjne katastrofy Heaven's Gate, a później Coup de cœur doprowadziły do śmierci New Hollywood . Studia odzyskują wtedy moc i narzucają hity , filmy skalibrowane zgodnie z widownią, a my musimy być w stanie zaprezentować je w dziesięć sekund.
Plik 19 listopada 1980, na nowojorskiej premierze Cimino pyta, dlaczego w przerwie nikt nie przyszedł pić szampana. Steven Bach, zgodnie z jego własną książką Final Cut, The Making Of Heaven's Gate , odpowiedział: „Ponieważ oni nienawidzą twojego filmu!” „ Wpływowi krytycy tamtych czasów (zwłaszcza Pauline Kael i Roger Ebert ) dokonują zamachu na ten film. Ebert piszeStyczeń 1981 :
„ Heaven's Gate to najbardziej skandaliczny filmowy bałagan, jaki kiedykolwiek widziałem. I pamiętaj: widziałem The West Fair ! "
Film zostaje wycofany z plakatu już po tygodniu eksploatacji. Michael Cimino oferuje studiu nową wersję i sam kroi swój film przez kolejne osiem miesięcy. Po ponad 300 cięciach film został wydany w 1981 roku . Z nowym lektorem , złagodzoną przemocą, poświęconymi postaciami: film znowu zakończy się klęską.
Katastrofalne wyniki kasowe filmu mają również druzgocący wpływ na produkcję westernów w Stanach Zjednoczonych. Po odrodzeniu pod koniec lat 60. , w latach 80. wyprodukowano bardzo niewiele westernów .
W swojej książce świetności Zachodniej , Suzanne Liandrat-Guigues i Jean-Louis Leutrat podkreślenie powiązań między Bramą Niebios AND Deadwood serii z HBO . Jeśli radykalna wizja Cimino została odrzucona na początku lat 80. (u zarania ery Reagana), wydaje się, że dzisiejsza opinia publiczna wydaje się akceptować to demistyfikujące podejście. Obecny w tych dwóch produkcjach Brad Dourif pojawia się jako wcielenie tej linii.
We Francji również krytyczny odbiór jest mieszany. W czasopiśmie Positif następowały po sobie dwie analizy . Jeden podkreślający walory filmu, a drugi szczególnie negatywny. Michael Henry pisze w swoim tekście : „Daleki od wyleczenia otwartych ran, otwiera zapomnianą ranę na nowo, obnaża traumę głębszą niż ludobójstwo w Indiach:„ pierwotne bratobójstwo ”, masakra biednych dokonana przez bogatych. „ W tym samym numerze Olivier Eyquem ostro krytycznie:
„Rzadko kiedy góra pieniędzy urodziła taką mizerną mysz, rzadko scenariusz z serii B był traktowany z tak poważną skruchą, rzadko filmowiec tak nieodwracalnie zbłądził we wszystkich obszarach, za które jest odpowiedzialny ”. Dodaje: „Zaczynając od scenariusza zerowego, Cimino niewątpliwie walczył zaciekle, ale na obrazie nic nie żyje, a od początku z jego długim walcem, z tymi zbyt dobrze uporządkowanymi panoramami, ta poszukiwana euforia. nie brać, wszystko to budzi strach najgorszy, każe przewidywać wypełnienie, które będzie prawem filmu. "
W 2013 roku, kiedy film ukazał się w wersji reżyserskiej , Jean-Baptiste Thoret mówił z kolei o:
„Najbardziej nieubłagana krytyka, jaka kiedykolwiek powstała w odniesieniu do jednego z mitów założycielskich Narodu, niemożliwego sojuszu ludu i elit angielskich, wiecznego wyzysku tych pierwszych przez te drugie, nie do pozazdroszczenia losu emigrantów z Europy ze Wschodu, walka klasowa, oczywiście, zamiast obiecanej opieki duszpasterskiej, a duch Marksa przeszedł z ziem Viscontian do Wyoming. "
- „Odrodzenie arcydzieła”, Charlie Hebdo
Michael Cimino zużywa dużą ilość filmu: zarejestrowano 220 godzin pośpiechu . Pierwszy film, wyświetlany przez Cimino reżyserom United Artists , trwa pięć i dwadzieścia pięć godzin. Później istnieje kilka wersji filmu.
Pierwsza wersja 365 minut (5 godz. 25 min) zostanie pokazana tylko garstce współpracowników. Żądają, aby Cimino wrócił do redakcji, aby zaoferować planowaną wersję. Ta ostatnia dotyczy początkowej projekcji19 listopada 1980w Nowym Jorku : wersja trwająca 219 minut (3 godz. 39 min). Po tygodniu eksploatacji Cimino w porozumieniu z United Artists decyduje się anulować dystrybucję, aby samemu przerobić swój film w krótszej wersji 149 minut (wersja międzynarodowa z 1981 ), czyli 2 godz. 29 min. Pojawia się wiele zmian. Wiele cięć, różne ujęcia, lektor; pojawia się scena bez precedensu (ta, w której Wolcott pokazuje swoje pośladki Averillowi). Ta wersja nadal nie spełnia spodziewanego sukcesu i zostaje wycofana po tygodniu działania.
W 1982 roku kanał Z po raz pierwszy nadał 219-minutową wersję. Kiedy MGM (właściciel praw United Artists ) rozprowadza film na VHS i Laserdisc , jest on w jego długiej wersji. 149-minutowy montaż nigdy nie był rozpowszechniany w Stanach Zjednoczonych.
Plik 19 kwietnia 2012, kanał Turner Classic Movies oferuje pełną wersję filmu w wysokiej rozdzielczości . Oprócz tej wyłączności, film nie był tego dnia wyświetlany na Blu-ray , kanał nadaje wywiad z Isabelle Huppert , również w jakości HD.
Wersja reżyserska z 2012 rokuPodczas Festiwalu Filmowego w Wenecji 2012 Cimino prezentuje ostateczną wersję, trwającą 3 godziny 40 minut, odrestaurowaną i zremasterowaną. Reżyser deklaruje przy tej okazji:
„Moja pierwsza reakcja była taka: nie chcę wracać do La Porte du Paradis . Cierpiałem wystarczająco dużo odrzucenia przez 33 lata. Dzięki technologii cyfrowej, która wtedy nie istniała, mogłem dokonać zmian, zwłaszcza w kolorystyce… Oglądanie tego na tym sprzęcie cyfrowym było jak nowy film. "
Różnice między wersjamiOd jednej edycji do drugiej Cimino wybrał wyciętą wersję 2012 reżysera, aby opowiedzieć historię w całkowicie linearny sposób i widziany tylko z punktu widzenia bohaterów. Dlatego nie ma już głosu narratora ani odwrotu . I tak trzecia część (Newport), w której spojrzenie Averilla na jego łódź przeplatało się ze wspomnieniami ostatniej rzezi z 1890 roku, na końcu której Ella zginęła, rozgrywa się w wersji 2012 na stricte jachcie.
Jest to okazja do przybliżenia kobiecej postaci leżącej w salonie, a także odnalezienia po raz ostatni czarno-białego zdjęcia młodej pary, zdjęcia brakującego w starej wersji, które w montażu z 2012 roku przyszło jak „czerwona nić” wraca przez cały odcinek 1890 roku. Jednak nic nie jest powiedziane o tym zdjęciu; para nie jest zidentyfikowana ani w pełni możliwa do zidentyfikowania, chociaż można założyć, że jest to Averill z jego przyjacielem widzianym na Harvardzie.
Co więcej, w żadnym momencie nie jest jasno wyjaśnione, dlaczego Averill zostaje marszałkiem w Wyoming. Na początku drugiego odcinka wiemy, że powrócił, aby eskortować więźnia do więzienia federalnego. Z drugiej strony nie wiemy, jak długo był przydzielony do hrabstwa Johnson, ani z jakiego powodu pozostawił bardziej lukratywne stanowisko (odpowiedź wskazuje, że ma znacznie lepsze środki niż emigranci, którzy stanowią większość społeczeństwa). populacji i wiemy - epizod wspólny dla obu wersji - kiedy wrócił do Caspera, że został wykluczony z klubu uczęszczanego przez wielkich właścicieli). Sytuacja zgodna z jego poziomem wykształcenia i klasą społeczną, a co świadczy o jachcie, na którym go znajdziemy w 1903 roku (ale czy to jego jacht, czy jego żony?).
Harvard, 1870W wersji z 2012 roku przemówienie Billy'ego Irvine'a, bawiące się jego pijaństwem i ironią o edukacji na Harvardzie , jest podane w całości.
Newport, Rhode Island, 1903Ta ostatnia część nie jest już edytowana z retrospekcją zabójstwa dokonanego przez Franka Cantona i jego ocalałych najemników, Elli Watson i Johna Bridgesa. Cała sekwencja rozgrywa się na jachcie. W salonie łodzi, gdzie płonie ogień w kominie, odkrywamy dojrzałą kobietę leżącą na szezlongu, jednocześnie widzimy czarno-białe zdjęcie w srebrnej ramie. Ta kobieta jest najwyraźniej przyjaciółką Averilla, którą widzieliśmy na Harvardzie w 1870 roku. Zmrożona prosi go o papierosa, wypowiadając ostatnie słowa filmu. Averill cicho robi to i zapala papierosa.
American Humane Association donosi o licznych aktach okrucieństwa wobec zwierząt podczas filmowania. Potępia w szczególności kury pozbawione głowy, woły wykrwawione, by okryć aktorów krwią (zamiast używać sztucznej krwi), konia zabitego dynamitem, prawdziwa walka kogutów. Właściciel jednego z maltretowanych koni pozwał producentów i reżysera, zgłaszając ciężkie urazy fizyczne i behawioralne oraz oszpecenie zwierzęcia.
Film znajduje się na liście „niedopuszczalnych” AHA.
„W panteonie filmów przeklętych La Porte du paradis niewątpliwie zasługuje na palmę. Bo właśnie ten pełnometrażowy film z jednej strony przyśpieszył bankructwo prestiżowych United Artists, z drugiej zaś zrujnował karierę Michaela Cimino, jedną z wielkich nadziei amerykańskiego kina. Dlatego przeklęty film, wydany w 1979 roku w wersji skróconej o ponad godzinę, zburzony przez amerykańską prasę, zanim został odrzucony przez publiczność. Przekleństwo tym bardziej skandaliczne, że trzeci film Cimino od czasu jego odzyskania w pełnej wersji podbił coraz większą liczbę wielbicieli, w tym autora tych wersetów, który z całą subiektywnością uważa La Porte du paradis za jeden z siedmiu cudów. świata kinowego. "