Imię urodzenia | David Samuel Peckinpah |
---|---|
Narodziny |
21 lutego 1925 Fresno , Kalifornia Stany Zjednoczone |
Narodowość | amerykański |
Śmierć |
28 grudnia 1984 Inglewood , Kalifornia, Stany Zjednoczone |
Zawód | Reżyser , producent, scenarzysta, aktor |
Wybitne filmy |
Major Dundee , The Savage Horde , The Straw Dogs , Ambush , Pat Garrett i Billy the Kid , Bring Me Alfredo Garcia's Head , Iron Cross |
Sam Peckinpah , urodzony dnia21 lutego 1925we Fresno i zmarł dalej28 grudnia 1984w Inglewood jest amerykańskim scenarzystą i reżyserem .
Peckinpah twierdził, że ma indyjskiego dziadka, czemu zaprzeczyli członkowie rodziny i biografowie. Jako dziecko często opuszczał szkołę, by polować na wsi.
Zaciągnął się do piechoty morskiej w 1943 roku, został wysłany do Chin w roli wsparcia. Nie walczy, ale jest świadkiem działań wojennych między Chinami a Japonią .
Peckinpah rozpoczął karierę filmową w połowie lat pięćdziesiątych jako asystent Dona Siegela , z którym pracował nad dramatem więziennym The Revolted in Cell 11 i słynnym Invasion of the Desecrators of Graves , w którym zagrał, poza niewielką rolą.
Z kina występuje w telewizji, pisze lub reżyseruje odcinki seriali, takich jak Gunsmoke i The Man with the Carbine . We wczesnych latach sześćdziesiątych, jeszcze dla telewizji, zaprojektował serial The Westerner , którego był także producentem i głównym reżyserem. Jednak serial kończy się dopiero po dwunastu odcinkach.
To od lat 60. kręcił filmy i zyskał w Hollywood opinię enfant terrible . To, co pokazuje, jest niezwykle brutalne i podlega sprzecznym interpretacjom. Jednak mniejszy rozlew krwi szokuje, niż społeczna wartość zbawczej i wyzwalającej przemocy.
Po długiej karierze telewizyjnej Sam Peckinpah wyreżyserował swój pierwszy film, zachodni Nowy Meksyk . Następnie nakręcił Coups de feu dans la Sierra (1962). W filmie występują weterani Joel McCrea i Randolph Scott , których ostatni występ na ekranie będzie. Coups de feu dans la Sierra to elegancki western, który kładzie kres wielkim mitom gatunku.
Jego następny film, Major Dundee ( 1965 ) - którego reżyserowana wersja 160 minut została okaleczona przez producenta Jerry'ego Breslera o prawie 40 minut - spotkał się z mieszanym sukcesem, gdy został wydany pomimo obecności Charltona Hestona i Richarda Harrisa . Peckinpah musiał następnie wyreżyserować The Cincinnati Kid ( The Cincinnati Kid ), ale po kłopotach z producentami został zastąpiony przez Normana Jewisona po kilku dniach kręcenia.
Następnie wyreżyserował Dziką hordę (1969), być może jego najbardziej reprezentatywny film, elegijny i niezwykle brutalny western jak na tamte czasy. „Na początku masakra. Na koniec rzeź ”napisze krytyk magazynu L'Express o Dzikiej Hordzie . Film, który jest dziś najsłynniejszym dziełem Peckinpaha, budzi kontrowersje: panująca tam niezwykła przemoc, potęgowana czasami nadmiernymi efektami wizualnymi, została zinterpretowana jako przeprosiny swego rodzaju „elementarnego faszyzmu, a jest to głęboko tragiczna świadectwo pewnych zasadniczych aspektów natury ludzkiej.
Podejście jest takie samo w filmie The Straw Dogs (1971), który Peckinpah kręci w Anglii i gdzie młody pacyfista amerykański matematyk, grany przez Dustina Hoffmana , jest zmuszony wyciągnąć z niego instynkt zabójcy, którego nie był świadomy.
Między Dziką Hordą a Słomkowymi Psami , Peckinpah reżyseruje westernę A Named Cable Hogue , w której znajdziemy Jasona Robardsa i Davida Warnera . Po wydaniu, krytycy jednogłośnie zauważają, że tym razem ton jest znacznie lżejszy, a przemoc znacznie mniej obecna. Wesoły i łobuzerski film jest jednakowo zabarwiony pewną melancholią. W Stanach Zjednoczonych One o imieniu Cable Hogue jest jednak komercyjną porażką.
W rzeczywistości, i zostało to jasno pokazane w One Named Cable Hogue , to właśnie wolność, o wiele więcej niż przemoc, jest głównym zmartwieniem Peckinpaha. W Junior Bonner, The Last Brawler (1972) i Ambush (1972), oba grane przez Steve'a McQueena , znajduje nawet żałosny wyraz, sięgając po zaciekłą i wzniosłą poezję w drugim filmie.
Po Zasadzce Peckinpah udaje się do Meksyku, aby nakręcić swój ostatni western, Pat Garrett i Billy the Kid . Po raz kolejny Peckinpah widzi, jak ostatnie cięcie wymyka mu się i zaprzecza filmowi. Dopiero w 1988 roku na kasetach ukazała się wersja bardziej zgodna z wizją reżysera.
Następuje film Bring Me the Head of Alfredo Garcia (1974), jego najmroczniejszy film. Peckinpah podpisuje także jeden z najbardziej nihilistycznych filmów wojennych: Żelazny Krzyż (1977). Nakręcony w nowoczesny sposób, w stylu oscylującym między ręcznym dokumentem a westernem, film nie ma sobie równych pod względem oryginalności, sytuując akcję po stronie niemieckiej na froncie sowieckim. Względna porażka w Stanach Zjednoczonych, film znacznie lepiej sprawdza się w Europie.
Peckinpah kontynuuje Le Convoi , współczesną komedię dramatyczną, której akcja rozgrywa się pośród kierowców ciężarówek. W filmie występują Kris Kristofferson , Ali MacGraw oraz Ernest Borgnine , były członek The Savage Horde . Jak zwykle, sesja jest dość gorączkowa. Kiedy się ukazał, film spotkał się z letnim przyjęciem przez krytyków, którzy krytykowali go za szczupłość tematu. Paradoks: Konwój będzie największym komercyjnym sukcesem w karierze Peckinpaha.
Po The Convoy i pomimo sukcesu filmu Peckinpah spędza kilka lat bez filmowania. Jego nieustępliwość na planie, notoryczny alkoholizm, liczne kłótnie z producentami zepsuły jego reputację. Jednak w 1982 roku zastąpił na kilka dni swojego byłego mentora, Don Siegela , który doznał ataku serca podczas kręcenia La Flambeuse de Las Vegas .
Musieliśmy poczekać do 1983 roku, aby zobaczyć, jaki będzie ostatni film Peckinpaha. Swoją karierę zakończył jednak niezwykłym weekendem w Ostermanie (1983), dramatem łączącym sprawy szpiegowskie i polityczne manipulacje. Jak sam przyznaje, uważa, że ten film, mimo dobrej obsady, został zmasakrowany przez producentów. Peckinpah zawsze miał trudne relacje z przemysłem filmowym i Hollywood.
Krótko przed śmiercią, Sam Peckinpah działa na podstawie scenariusza Stephena Kinga , jego pierwszy wypad do kina fantastycznego od jego udziałem jako asystent w Inwazja porywaczy ciał , z Don Siegel . Projekt został porzucony po jego śmierci.
Alkoholik, ale także nadużywanie narkotyków, takich jak kokaina , zmusiło go do przyjęcia rozrusznika serca i zabiło.
Kontrowersyjne i pełne wydarzeń dzieło Sama Peckinpaha symbolizowało potężny przypływ barokowej przemocy, który naznaczył amerykańskie kino lat 60., aż do tego stopnia, że zapomnieliśmy, że obejmował on także przytłaczające chwile czułości i melancholii.
Peckinpah wpłynie w szczególności Quentina Tarantino i Mistrzowie horroru Johna Carpentera , który płaci otwartą hołd Dzikie Hordy w filmie Wampirów wydany w 1998 roku jest również wymieniona w Nazywam się Nobody , gdzie „źli” są nazywane przez Nikt nie „Dzika Horda”, a później w filmie na cmentarzu Nikt nie czyta imienia Sama Peckinpaha na krzyżu, zanim znalazł innego z bratem Beauregarda.
Sam Peckinpah pojawia się w filmie Monte Hellmana China 9, Liberty 37 , jako powieściopisarz. Występuje także w dwóch swoich filmach. Na przykład w Pat Garrett i Billy the Kid jest konstruktorem trumien, aw The Convoy występuje jako kamerzysta podczas wywiadu z Gumową Kaczką na drodze. Pojawia się krótko w The Invasion of the Desecrators of Graves ( 1956 ).
Podczas swojej kariery Sam Peckinpah miał zmienne przyjęcie w amerykańskich kasach kasowych, osiągając największe sukcesy komercyjne w Ambush (1972) i The Convoy (1978). We Francji La Horde Sauvage pozostaje najlepszym wynikiem na terytorium Francji z ponad 1,8 mln widzów. Cztery kolejne jego filmy osiągnęły próg miliona widzów.
Jednak reżyser osiągnął hity w Hiszpanii , takie jak A Named Cable Hogue (1970), która była komercyjną porażką w Stanach Zjednoczonych, zebrała ponad milion wyświetleń w Hiszpanii, podczas gdy La Horde Sauvage (1969) jest jak we Francji najlepszy wynik Peckinpaha w Hiszpanii. W Niemczech Croix de Fer (1977) i Le Convoi (1978) przyciągnęły ponad 3 miliony widzów .
Film | Budżet | Stany Zjednoczone | Francja | Świat |
---|---|---|---|---|
Strzały w Sierra (1962) | 750 000 $ | 2 000 000 $ | 1.067.116 wpisów | NC |
Major Dundee (1965) | 3 800 000 USD | 4510 000 $ | 1 361 855 wpisów | NC |
Dzika horda (1969) | 6 000 000 $ | 10 500 000 $ | 1803062 wpisów | NC |
One Called Cable Hogue (1970) | 3 700 000 USD | 3 500 000 $ | 368 577 wpisów | 5 000 000 $ |
Słomiane psy (1971) | 2 200 000 $ | 8 000 000 $ | 820 115 wpisów | NC |
Junior Bonner, The Last Brawler (1972) | 3 200 000 $ | 4 040 000 USD | 215.528 wpisów | NC |
Zasadzka (1972) | 3 300 000 $ | 36 734 619 USD | 1 301 616 wpisów | NC |
Pat Garrett i Billy the Kid (1973) | 4600000 $ | 8 000 000 $ | 410 955 wpisów | 11 000 000 $ |
Przynieś mi głowę Alfredo Garcia (1974) | NC | NC | 208 091 wpisów | NC |
Elitarny zabójca (1975) | NC | 9 090 000 $ | 227 221 wpisów | NC |
Żelazny krzyż (1977) | 6 000 000 $ | 1 509 000 $ | 402 509 wpisów | NC |
Konwój (1978) | 12 000 000 $ | $ 45.000.000 | 1 277 071 wpisów | NC |
Osterman Weekend (1983) | NC | 6.486.797 $ | 237,769 wpisów | NC |