| Narodziny |
1957 Czad |
|---|---|
| Narodowość | Chadian |
| Trening | Uniwersytet Marien-Ngouabi |
| Zajęcia | Obrońca praw człowieka , prawnik |
| Nagrody |
Nagroda Martina-Ennalsa (2002) Nagroda za prawo do życia (2011) |
|---|
Jacqueline Moudeina ( Koumra , Czad , 1957) jest czadyjską prawniczką i działaczką na rzecz praw człowieka . Od 1998 roku zajmuje się sprawą ofiar Hissène Habré , co prowadzi do groźby i obrażeń podczas ataku. W połowie 2015 roku interweniowała w procesie byłego przywódcy Czadu w Dakarze .
Pochodząca z regionu Mandoul w południowym Czadzie Jacqueline Moudeina była sierotą w dzieciństwie, a jej ojciec, znany lekarz, rzeczywiście został otruty kilka tygodni po urodzeniu córki. Po zdaniu matury w stolicy kraju, Ndjamenie , w 1978 roku rozpoczęła naukę na Uniwersytecie w Ndjamenie , aby kontynuować naukę języka angielskiego . Jednak wojna domowa w Czadzie (1979 - 1982) i reżim terroru ustanowiony następnie przez dyktatora Hissène Habré w latach 1982-1990 zmusiły Jacqueline Moudeinę i jej męża do opuszczenia kraju. W latach 1982-1995 mieszkała na wygnaniu w Brazzaville w Republice Konga , gdzie studiowała prawo . W 1993 r. Dołączyła do kongijskiej sekcji organizacji praw człowieka, a następnie ATPDH ( Czadyjskie Stowarzyszenie Ochrony Praw Człowieka ), założone krótko wcześniej w Czadzie.
Po powrocie do swojego kraju pochodzenia w 1995 roku zapisała się do adwokatury i poświęciła swoje umiejętności na służbę czadyjskiego biura ATPDH w N'Djamena , stając się w ten sposób jedną z pierwszych kobiet w Czadzie, która podjęła pracę jako asystentka prawna i prawnik przedstawiciel. Od tego czasu angażuje się w szczególności na rzecz praw kobiet, dzieci i dyskryminowanych grup ludności i walczy, konfrontując się z obojętnością władz Czadu w tej sprawie, z bezkarnością, która obejmuje łamanie praw człowieka. .
Od 1998 r. Jest adwokatem ofiar reżimu Hissène Habré. Komisja śledcza powołana po upadku jego reżimu oskarża Hissène Habré o popełnienie około 40 000 zabójstw politycznych. Nakazałby między innymi masakrę członków grupy etnicznej Sara (1984), Hadjerai (1987) i Zaghawa (1989). W 1990 roku schronił się w Senegalu , gdzie przez pewien czas prowadził życie w luksusie. W 2000 roku Jacqueline Moudeina złożyła przeciwko niemu skargę w Senegalu; jednocześnie postawiła przed sądami w Czadzie swoich byłych agentów bezpieczeństwa. Jednak jej skarga została oddalona przez Sąd Najwyższy Senegalu, który uznał się za niekompetentny. Jacqueline Moudeina i ofiary, które reprezentowała, usiłowały następnie postawić Habré przed sądem w Belgii , zgodnie z zasadą uniwersalnej jurysdykcji w sprawach o zbrodnie przeciwko ludzkości . Następnie zwróciła się do belgijskiego sędziego śledczego, który zajął się tą sprawą, wysłał do Czadu pismo z prośbą o przesłuchanie byłych współpracowników reżimu Habré, zbadanie masowych grobów i obozów internowania oraz zebranie dokumentów archiwum i umieszczenie ich w aktach. Sędzia ostatecznie oskarżył Habré o zbrodnie przeciwko ludzkości, zbrodnie wojenne i ludobójstwo i wydał dla niego międzynarodowy nakaz aresztowania . Tak więc Belgia została poproszona o ekstradycję Habré z Senegalu do Belgii. Jednak Unia Afrykańska zażądała, by Habré został osądzony w Senegalu, ponieważ żadna głowa państwa nie powinna być rzeczywiście skazana poza kontynentem afrykańskim . Senegal przede wszystkim dążył do ciągłego odkładania rozpoczęcia procesu, by w końcu zadeklarować w 2011 roku, że żadne postępowanie nie zostanie wszczęte przeciwko Habré. Od tego czasu Jacqueline Moudeina ponownie próbowała nakłonić Habrégo do osądzenia w Belgii. Wlipiec 2011Czad złożył oficjalny wniosek o ekstradycję do Szwajcarii. Sytuacja została odblokowana po wyborze Macky Salla na prezydenta Senegalu w rkwiecień 2012, nakazu Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości z lipca tego samego roku. Decyzją Unii Afrykańskiej w Dakarze powołano specjalny trybunał, który miał sądzić Hissène Habré. Rozprawa rozpoczyna się zalipiec 2015. Jacqueline Moudeina koordynuje tam zespół prawników ofiar.
W 2004 roku Jacqueline Moudeina została wybrana na przewodniczącą ATPDH. Organizacja oferuje seminaria szkoleniowe dla dzieci oraz kursy edukacji zdrowotnej na temat AIDS . Walka z niewolnictwem dzieci jest jednym z głównych obszarów działania stowarzyszenia. Ubóstwo i brak edukacji prowadzić wielu chłopów w Czadzie sprzedać swoje dzieci za równowartość dziesięciu dolarów do pasterzy w poszukiwaniu taniej siły roboczej , aby utrzymać swoje stada, ale zdarza się. Również, że dzieci są porywane bez zgody rodziców. Dzieci, które nie wykonują swoich zadań ku zadowoleniu pasterzy, są bici, a nawet mordowani. Stowarzyszenie stara się położyć kres tym praktykom poprzez tworzenie kół czujności , ale także poprzez udzielanie pomocy finansowej rolnikom.
Ponadto Jacqueline Moudeina zapewnia poszanowanie praw człowieka podczas realizacji projektu rurociągu naftowego mającego na celu połączenie pól naftowych Czadu wokół Doby z miastem portowym Kribi w Kamerunie , żądając w szczególności wypłaty odpowiedniego odszkodowania w przypadku szkód do środowiska .
W Czadzie akcja Jacqueline Moudeiny spotyka się z silnym oporem. Plik11 czerwca 2001podczas pokojowej demonstracji przeciwko manipulacji wyborczej w N'Djamena została poważnie ranna granatem, który żołnierz rzucił jej pod nogi. Jego stan wymagał 15-miesięcznego pobytu w szpitalu i ośrodku rehabilitacyjnym we Francji ; kilka odłamków granatu wciąż znajduje się w jej nodze i utrudnia jej chodzenie. Chociaż zalecono jej pozostanie we Francji, postanowiła wrócić do swojego kraju. Krótko przed Bożym Narodzeniem 2003 nieznajomi włamali się do jego biura i przeszukali. W 2005 roku otrzymała w ramach programu Scholars at Risk (litt. University in dangerous ) stypendium Dickinson School of Law na State University of Pennsylvania . Na początku 2008 r. Była wielokrotnie zastraszana przez władze w swoim kraju po tym, jak ona i jej organizacja ujawnili, że rząd prezydenta Idrissa Déby wysyłał również dzieci-żołnierzy. W wojnie czad-sudańskiej (która jest częścią konfliktu w Darfurze ). Wielokrotnie grożono jej śmiercią i musiała schronić się we francuskiej bazie wojskowej w N'Djamena. Te wydarzenia skłoniły ją do ubiegania się o azyl polityczny we Francji.