I-401 (łódź podwodna)

25 czerwca 1945 r. O godzinie 13:25 Połączona Flota wydała rozkaz zaatakowania Ulithi w ramach operacji Arashi („Górska burza”). Zamówienia były dla I-13s i I-14s do przeprowadzenia Nakajima C6N1 Saiun (Iridiscent chmurze „; Allied kryptonim” Myrt „) wodnosamolotów rozpoznawczych do Truk , Karoliny , pod koniec lipca 1945 roku w ramach operacji Hikari (” Gap Light "), wodnosamoloty C6N miały przeprowadzić rozpoznanie Ulithi, odnotowując obecność i lokalizację alianckich lotniskowców i żołnierzy. 17 sierpnia 1945 r. I-400 i I-401 miały wówczas wystrzelić łącznie sześć wodnosamolotów M6A1 - co mieli wykorzystać informacje z rozpoznania, aby pomóc im w namierzaniu statków alianckich - na nocny atak w czasie pełni księżyca na kotwicowisko Ulithi, każdy pilot otrzyma zastrzyk hormonów poprawiających widzenie w nocy, a każdy hydroplan uzbrojony w bombę o masie 800 kg. Po ataku, wodnosamoloty miały wylądować w pobliżu okrętów podwodnych, a I-13 , I-14 , I-400 i I-401 musiały lecieć do Singapuru , gdzie Dziesięć nowych wodnosamolotów M6A czekało, aż zabiorą je na pokład do nowego ataku.

13 lipca 1945 r. I-401 opuścił zatokę Nanao i udał się do Maizuru w Japonii, dokąd dopłynął tego samego dnia. Zaczyna ładować amunicję i trzy miesiące prowiantu. Po pożegnalnej ceremonii załóg wodnosamolotów w dniu 18 lipca 1945 roku w gospodzie Shiraito Maizuru, z udziałem dowódcy 6 th Fleet , wiceadmirała Tadashige Daigo , w I-400 i I-401, określoną dla Ōminato w północnej części Honsiu na 20 lipca 1945 r. Pod eskortą trałowca . I-401 osiągnął Ōminato w dniu 21 lipca 1945 roku oraz I-400 w dniu 22 lipca, a po przybyciu ich załóg otrzymała jeden dzień urlopu na lądzie, na wodnosamoloty miały ich japońskie oznaczenia zastąpić amerykańskie oznaczenia, a każdy okręt podwodny zabrany na pokład makieta kotwicowiska Ulithi jako pomoc szkoleniowa dla pilotów. 23 lipca 1945 r. I-400 opuścił atominato o godzinie 14:00, a następnie I-401 o 16: 00.Oba okręty podwodne wyruszyły w oddzielne trasy na Oceanie Spokojnym, daleko na wschód od Japonii, i planowały spotkać się w pobliżu Ponape na Wyspach Karoliny. , 16 sierpnia 1945 r.

Nieco ponad cztery godziny po rozpoczęciu podróży I-401 był na powierzchni w Cieśninie Tsugaru o 20:15 23 lipca 1945 r., Kiedy dwie baterie artylerii przybrzeżnej Cesarskiej Armii Japońskiej na wybrzeżu Hokkaido na przylądku Shiokubi wzięły go za Aliancki okręt podwodny i otworzył do niego ogień 15cm haubicami Type 96. Po tym, jak jeden z pocisków wylądował zaledwie 300 metrów od jego dzielnicy portowej, I-401 zatonął. Po opuszczeniu Cieśniny Tsugaru o 6:30 nad ranem 24 lipca 1945 r., Wypłynęła ona ponownie, a Ariizumi przesłał wiadomość protestującą przeciwko bombardowaniu artylerii przybrzeżnej. 31 lipca 1945 roku I-401 był poza wyspą Marcusa, kiedy Ariizumi nakazał mu pozostać na powierzchni i poruszać się z prędkością 19 węzłów (35 km / h), aby nadrobić stracony czas i dotrzeć na spotkanie. Z I-400 w rozkładzie.

W trosce o wysoki poziom aktywności amerykańskich samolotów i okrętów nawodnych w pobliżu planowanego miejsca spotkania, Ariizumi zdecydował 14 sierpnia 1945 r. O zmianie kursu na wschód od Wysp Marshalla i dołączeniu I-400 do nowej lokalizacji 100 mil morskich (190 km ) wieczorem na południe od Ponape. Przesłał nowe plany w zakodowanej wiadomości do I-400 , ale ten ostatni nigdy go nie otrzymał, a kiedy I-401 wynurzył się w punkcie spotkania 30 minut po zachodzie słońca, I-400 nigdzie nie było. Zgodnie z planami awaryjnymi, gdyby okręty podwodne spóźniły się na spotkanie, miały podjąć próbę kolejnego spotkania na południe od Ulithi 17 sierpnia 1945 r. O 3 nad ranem i rozpocząć nalot, tak aby I-401 dotarł do tego miejsca. Tymczasem Ariizumi konsultacji z 6 th Fleet i osiągnięto porozumienie o odroczeniu nalot Ulithi 25 sierpnia 1945 r.

15 sierpnia 1945 roku cesarz Hirohito ogłosił, że tego dnia zakończą się działania wojenne między Japonią a aliantami. Starsi oficerowie na pokładzie I-401 nie uznali tej zapowiedzi za wiarygodną i postanowili kontynuować planowany atak na Ulithi. Wczesnym rankiem 16 sierpnia 1945 r. I-401 udał się na spotkanie z I-400 . Jednak, gdy pojawiły się po zachodzie słońca 18 sierpnia 1945 roku został zamówiony do 6 th Fleet zrezygnować z ataku, a później w ciągu dnia, kazano mu udać Kure . Chociaż jego załoga nalegała na swoich oficerów, aby zamiast tego ruszyli w kierunku Truk i kontynuowali walkę, Ariizumi zdecydował, że udaje się do Nanao Bay lub Ōminato, po czym jego załoga zatopiłaby go, aby uniknąć przekazania go aliantom, i udał się do Japonii.

26 sierpnia 1945 roku I-401 otrzymał rozkaz podniesienia czarnej flagi kapitulacji i rozbrojenia. W rezultacie jego załoga zmontowała trzy wodnosamoloty M6A1 i katapultowała je bezzałogowo do morza, zrzuciła bomby za burtę, wystrzeliła wszystkie torpedy i zniszczyła wszystkie ich dzienniki, mapy, dzienniki i książki, kody i tajne dokumenty.

I-401 był w Oceanu Spokojnego, od Zatoki Sanriku wschód Honsiu, w nocy z 28 sierpnia na 29, 1945, kiedy to okręt podwodny USS  Segundo US Navy wykrył na swoim radarze, a około północy widokowe z I-401 zobaczył Drugi , który zidentyfikował jako podejrzany statek. I-401 wypłynął z pełną prędkością przy próbie nawiązania kontaktu, ale jego silnik wysokoprężny udało portu o świcie w dniu 29 sierpnia 1945 roku, a Segundo nakazał go zatrzymać. Jego oficer nawigacyjny wszedł na pokład Segundo , którego załoga powiedziała mu, że I-401 musi się poddać. Kiedy Nambu otrzymał tę informację, skontaktował się z Tokio o 5 rano w celu uzyskania instrukcji i otrzymał rozkaz zwrotu swojej łodzi podwodnej. Załoga Segundo , która zajęła się atakiem , składająca się z oficera wykonawczego i pięciu żołnierzy, weszła na pokład I-401 , a załoga I-401 zaoferowała im butelkę whisky Suntory .

Po tym jak właz I-401 został przykuty łańcuchem, aby zapobiec zanurzeniu się bez zatonięcia, załoga zajmująca się atakiem Segundo rozkazała mu udać się do Yokosuki w Japonii, z zastępcą dowódcy I -401 . Ariizum i twierdził, że I-401 przejdź do Ōminato i zatopiony tam, zamiast, ale po Nambu odrzucona i posłuchał rozkazów nam, aby przejść do Yokosuka, Ariizumi popełnił samobójstwo w swojej kabinie, strzelając sobie z ich pistoletu podczas I-401 był w Morzu Filipińskim off Izu Ōshima 30 sierpnia 1945 r. Załoga I-401 owinęła swoje ciało flagą i wyrzuciła je za burtę przez właz, czego Amerykanie nie zauważyli. Ariizumi popełnił zbrodnie wojenne, dowodząc okrętem podwodnym I-8 podczas II wojny światowej, a następnie pojawiły się podejrzenia, że ​​załoga I-401 wylądowała Ariizumi w pobliżu Sendai, zanim nie zdążył lub popłynął na brzeg w Zatoce Tokijskiej, aby uniknąć ścigania, ale te teorie nie zostały udowodnione.

I-401 i Segundo przybył Sagami na wybrzeżu Honsiu o 5:00 w dniu 31 sierpnia 1945 roku amerykańska flaga została podniesiona na I-401 , i Nambu podał do oficera dowodzącego dwóch katana załogę trzymaj w kapitulacji symbol. Później tego samego dnia, nowa załoga z tankowca łodzi podwodnej USS Proteus (AS-19) był na pokładzie I-401 i przejął od załogi Segundo , po czym I-401 S'podróżował do Yokosuka i zadokowany z I -14 w pobliżu Proteus i dwunastu okrętów podwodnych US Navy wybranych do reprezentowania okrętów podwodnych US Navy podczas japońskiej ceremonii kapitulacji w Zatoce Tokijskiej. O godzinie 8 rano 1 września 1945 r. Flaga bojowa I-401 Cesarskiej Marynarki Wojennej Japonii została w połowie masztowana, a podczas ceremonii kapitulacji 2 września 1945 r. Dowódca floty okrętów podwodnych American Pacific (COMSUBPAC) wiceadmirał Charles A Lockwood nakazał wciągnięcie swojej osobistej flagi na pokład I-401 .

Po wojnie

Japończycy usunęli I-401 z listy Marynarki Wojennej 15 września 1945 r. 29 września 1945 r. Dowódca US Navy Task Force 38 , wiceadmirał John H. Towers , dokonał inspekcji.

29 października 1945 r. I-401 popłynął na południe z Yokosuka w kierunku Sasebo z amerykańską załogą liczącą 40 osób na pokładzie wraz z I-14 , I-400 i statkiem ratowniczym Sailor USS Greenlet (ASR-10) . Okręty napotkały podczas swojej podróży silną burzę, a załogi amerykańskich I-400 i I-401 zauważyły, że dwukadłubowa konstrukcja okrętów podwodnych klasy I-400 pozwoliła im niezwykle dobrze nawigować po wzburzonych morzach. Statki przybyły do ​​Sasebo 1 listopada 1945 roku.

Po załadowaniu japońskich łodzi motorowych na pokłady, aby służyły jako łodzie ratunkowe, I-400 , I-401 i I-14 opuściły Sasebo w dniu 11 grudnia 1945 r. Pod eskortą Greenleta zmierzającego do Pearl Harbor na Hawajach, zatrzymując się w drodze do portu Apra na wyspie Guam na Marianach od 18 do 21 grudnia 1945 r., następnie do Eniwetok na Wyspach Marshalla , a wreszcie na Kwajalein po żywność i prowiant od 26 do 27 grudnia 1945 r. Przybyli do Pearl Harbor 6 stycznia 1946 r. i zawinęli do portu baza okrętów podwodnych, gdzie witała ich grupa Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych i miejscowe gwiazdy 16 stycznia 1946 roku I-401 przeprowadził ćwiczenia z okrętem podwodnym USS Puffer (SS-268), a I-401 i I-14 przeprowadziły testy radarowe z okrętem podwodnym USS Steelhead (SS-280) .

Eliminacja

Powojenne stosunki ze Związkiem Radzieckim gwałtownie się pogarszały, a Stany Zjednoczone coraz bardziej obawiały się, że na mocy powojennych porozumień Sowieci zażądają dostępu do przechwyconych japońskich okrętów podwodnych, które dostarczyłyby radzieckiej marynarce wojennej cenne informacje na temat zaawansowanych projektów japońskich okrętów podwodnych. 26 marca 1946 roku Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych nakazała zatopienie wszystkich zdobytych japońskich okrętów podwodnych. W rezultacie marynarka wojenna USA zatopiła I-401 jako cel podczas testowania materiału wybuchowego Mark 10 Mod 3 w pobliżu Pearl Harbor 31 maja 1946 r. W ramach Operation Road's End .

Plik 31 maja 1946w 10h59, osunął przez rufę off Pearl Harbor po uderzeniu przez dwie torpedy Mark 18 wystrzelonych przez elektryczny USS Cabezon (SS-334) w celu O. R. Cole .

Odkrycie wraku

Plik 17 marca 2005Tego, Ryb IV and Ryby V podwodne głęboko nurkowych w Hawaii Undersea Research Laboratory (miotać) okazało się, że szczątki z I-401 poza Kalaeloa Hawajach, w pozycji geograficznej 21 ° 12 'N, 158 ° 07' O . I-401 znajduje się na głębokości 820 metrów (2690 stóp) OFF Barbers pkt . Te podwodne znalazła łuk z łamanego I-401 tuż przed hangarem statku powietrznego i nie leży daleko od reszty kadłuba, podłączonej do niego przez pole szczątków. Główny kadłub spoczywa pionowo na dnie morskim, a numery „I-401” są wyraźnie widoczne po bokach wieży kontrolnej ( kiosku ). Jego działa przeciwlotnicze kal. 25  mm Typ 96 wydają się być w niemal idealnym stanie.

Uwagi i odniesienia

• (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu w angielskiej Wikipedii zatytułowanego „  Japanese submarine I-401  ” ( zobacz listę autorów ) .

1. japońskie okręty wojenne , US Navy1946
2. Bob Hackett i Sander Kingsepp , „  IJN Submarine i-401: Tabelaryczne Zapis Ruchu  ” , na combinedfleet.com ,2012(dostęp 29 sierpnia 2020 )
3. Sakaida, str.74
4. Sakaida, str. 81
5. Sakaida, str. 17
6. Sakaida, s. 100–101
7. Layman i McLaughlin, str. 178-179.
8. Sakaida, str. 73
9. Sakaida, s. 104–107
10. Boyd, Carl i Yoshida, Akihiko, The Japanese Submarine Force and World War II , BlueJacket Books (2002), ( ISBN  1557500150 ) , str. 27, 29
11. Sakaida, str. 92
12. Sakaida, str. 126
13. "  I-401  " na iijnsubsite.info ,2019(dostęp 25 października 2020 )
14. Bob Hackett i Sander Kingsepp , „  IJN podwodna I-400: tabelarycznych Rekord Przepływu  ” na combinedfleet.com ,2016(dostęp 25 października 2020 )
15. „  Imperial Submarines  ” na www.combinedfleet.com (dostęp 5 stycznia 2019 )
16. wrecksite.eu IJN I-401 (+1946)

Zobacz też

Powiązane artykuły

• Wojna na Pacyfiku
• Okrętowy lotniskowiec
• Arpeggio of Blue Steel

Linki zewnętrzne

• I-401 na stronie HURL
• Japoński dokument SuperSub wyprodukowany przez PBS : Secrets of Death Series