Sasebo Naval Arsenal (佐世保海軍工廠, Sasebo Kaigun Kosho ) Jest jednym z czterech głównych stoczni w Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej .
Okręg Marynarki Wojennej Sasebo powstał w 1886 r. Jako trzeci Okręg Marynarki Wojennej odpowiedzialny za obronę Japonii. Po utworzeniu bazy marynarki wojennej w 1889 r. Założono okręty remontowe z suchym dokiem . Wraz z dodaniem wyposażenia do produkcji statków w 1897 r. Oficjalnie założono „Stocznię Sasebo”, a w 1903 r. Zmieniono jej nazwę na „Stocznia Marynarki Wojennej Sasebo”. Budową stoczni nadzorował francuski doradca ds. Zagranicznych Louis-Émile Bertin .
W 1913 roku zainstalowano 250-tonowy dźwig , a rozbudowa stoczni umożliwiła rozpoczęcie budowy dużych okrętów wojennych. Dzięki rezerwie arsenału morskiego Maizuru w związku z restrykcjami traktatu waszyngtońskiego z 1922 r. Większość planów budowy niszczycieli nowej klasy i łodzi torpedowych została przeniesiona do Sasebo. Witryna służy również do konwersji pancerników Akagi i Kaga na lotniskowce .
Cesarska Marynarka Wojenna Japonii zatrudniała około 50 000 ludzi w Stoczni Marynarki Wojennej Sasebo w szczytowym okresie II wojny światowej przy budowie i naprawie niszczycieli, lekkich krążowników , okrętów podwodnych i innych typów statków. 21 th powietrza stoczni, łącznie działający Sasebo i Omura , będzie produkować łącznie 966 samolotu. Miejsce Sasebo było wykorzystywane do napraw pancerników Yamato i Musashi podczas wojny na Pacyfiku .
Po japońskiej kapitulacji2 września 1945 r5 th oddział US Navy i przybywa w Sasebo,Czerwiec 1946amerykańska baza Sasebo została oficjalnie założona na części byłego arsenału morskiego Sasebo. Pozostały teren stoczni zostaje przekazany władzom cywilnym wraz z utworzeniem Sasebo Heavy Industries Co. Ltd. w 1946 roku. Miejsce to jest dziś jedną z ostatnich aktywnych stoczni w Japonii.