Hohhot

Hohhot ( pismo mongolskie : ; transliteracja VPMC : Kökeqota ; cyrylicy mongolski : Хөх хот , transliteracja: khokh KHOT ( "Blue City") w Chinach :呼和浩特 ; pinyin : Huhehaote (fonetycznie mongolski)), jest stolicą regionu autonomicznego z Mongolii Wewnętrznej w Chinach od 1949 roku.

Skrót: chiński :呼市 ; pinyin : hūshì
Inne nazwy: chiński :青子 ; pinyin : qīngchéng (dosłowna transkrypcja mongolskiej nazwy „niebieskie miasto”).

Historia

W początkach XVI -tego wieku , a wojska mongolskie prowadzony przez Altan Khan implantów w miejscu. Altan Khan i jego żona Sanniangzi (三娘子, sānniángzǐ ) zaczęli zakładać miasto w 1581 roku (pierwotnie ufortyfikowany klasztor) i nazwali je Hohhot, co oznacza „niebieskie miasto” ( xöx xot ) w języku mongolskim , zgodnie z kolorem ściany świątyni zbudowane z niebieskich cegieł.

Później rząd Ming przemianował ją na Guihua (归化/歸化, guīhuà ), której prawdziwe chińskie znaczenie to „powrót do cywilizacji i uspokojenie (barbarzyńcy)”. W 1735 r. ( dynastia Qing ) Manchus zbudował miasto około 2,5 km na północny wschód od Guihua i nazwał je Suiyuan (绥远子/綏遠子, suíyuǎn chéng ) ( miasto na odległość ). Po dynastii Qing miasto zostało przemianowane na Guisui (归绥/歸綏, guīsuí ) (poprzez skrócenie pierwszych znaków Guihua i Suiyuan, co w języku chińskim oznacza „poddanie się i pacyfikację”) lub Houhe do 1954 roku , do którego zmieniono jego nazwę na Hohhot.

Obecne miasto składa się z dwóch części:

Xincheng (新子, xīnchéng „Nowe Miasto”), współczesna część Hohhot,
Ggucheng (古城, gǔchéng , „Stare Miasto”) dzielnice głównych zabytków i starych domów.

Zabytki

Pomnik Czyngis-chana .
Wanbu-Huayanjing pagody (biały pagody).
Świątynia z pięciu pagody Hohhot lub Cideng świątyni .
Posąg Altana Chana .
Świątynie Dazhao (大召寺, dàzhào sì , „wielka świątynia ewokacji”) i Xiaozhao (寺寺, xiǎozhao sì , „mała świątynia ewokacji”) zawierające jedne z najstarszych posągów postaci ze szkoły gelug (szkoła żółtego Czapki).
Wielki meczet Hohhot .
Grób Zhaojun , znajduje się 9 km na południe, na przedmieściach miasta, znajduje się również Muzeum xiongnu Kultura .
Rezydencją gubernatora generalnego Suiyuan ( chiński uproszczony :绥远子将军衙署 ; pinyin : suíyuǎn Cheng Jiangjun yáshǔ ) pochodzący z dynastii Qing, który w ramach Chińskiej Republiki Ludowej (1912-1949) stał się powiat Specjalna Suiyuan , następnie dawna prowincja Suiyuan , której stolicą był Hohhot, zwany wówczas Guisui.
Muzeum Mongolii Wewnętrznej z kolekcji skamieniałości dinozaurów, prehistorii i historii Mongolii Wewnętrznej .
Qingcheng Park (en) .

Demografia

Według spisu z 2010 r. populacja Hohhot wynosi 2 866 615, czyli 428 717 więcej niż w spisie z 2000 r. (roczny wzrost liczby ludności w latach 2000-2010 wynosił średnio 1,63%) . Miasto zamieszkuje 1 980 774 (4 dzielnice miejskie).

Zdecydowana większość mieszkańców Hohhot to Han, z których większość pochodzi z sąsiedniej prowincji Shanxi , co stanowi 87,16% całkowitej populacji w 2010 roku.

Reszta grupy etniczne są głównie składa się z około 9% Mongołów i niektórych przedstawicieli koreańskiej mniejszości , Hui , Daur , etc. W pobliżu świątyni Dazhau można spotkać ujgurskich sprzedawców biżuterii z kamieni Xinjiang .

Etniczna kompozycja Hohhot (listopad 2010)

Nazwa etniczna	Hans	Mongołowie	Huis	Mandżurowie	Daurs	Koreańczycy	Miaos	Tujias	Ewenks	Yis	Inny
Populacja	2498647	285969	41403	30637	3045	1249	696	560	518	516	3375
W stosunku do całości (%)	87,16	9.98	1,44	1.07	0,11	0,04	0,02	0,02	0,02	0,02	0,12
W stosunku do mniejszości (%)	---	77,72	11.25	8.33	0,83	0,34	0,19	0,15	0,14	0,14	0,92

Języki

Zastosowany głównie dialektem Hohhot jest Zhangjiakou - Hohhot (en) dialekt z JinYu , zajmuje więcej dźwięków z mongolski niż wersje wypowiadanych bardziej na południu.

Transport publiczny ogłasza przystanki w standardzie mongolskim i mandaryńskim . Wszystkie znaki publiczne są napisane po mongolsku Bitchig i chińskim Han, a często także po angielsku, a czasem po koreańsku. Wszystkie szyldy sklepów są napisane po mongolsku Bičig i chińskim Han, znacznie rzadziej po angielsku.

Podziały administracyjne

Miasto o statusie prefektury z Hohhot sprawuje jurysdykcję nad dziewięć podziały - cztery dzielnice , cztery Xians i jeden transparent :

powiat Huimin -回民区, Huimin qu ;
powiat Xincheng -新子区, Xincheng Qu ;
Rejonowy Yuquan -玉泉区, Yuquan qu ;
powiat Saihan -赛罕区, sàihǎn qu ;
Xian Togtoh -托克托县, Tuoketuo Xian ;
Xian Wuchuan -武川县, wǔchuān Xian ;
Xian Horinger -和林格尔县, hélíngé'ěr Xian ;
Xian Qingshuihe -清水河县, qīngshuǐhé Xian ;
lewa sztandar Tumd -土默特左Nite , tǔmòtè zuǒ Qi .

Transport

Miasto jest obsługiwane przez dwie stacje kolejowe, stację Hohhot (呼和浩特站) i stację Hohhot-Est (呼和浩特东站).
Dworzec autobusowy (呼和浩特车站) znajduje się obok dworca centralnego, zapewniając dojazd do sąsiednich miast drogą.
Miasto posiada wiele linii autobusowych , w tym niebieskie (nawiązujące do nazwy miasta) 1 i 2 (青 1 路lub青子 1 路线i青 2 路lub青子 2 路线), które są bezpłatne. Ogłoszenia automatyczne są ogłaszane tylko w języku mongolskim i mandaryńskim.
Przez miasto przejeżdża wiele taksówek, zwykle napędzanych benzyną.
Samoobsługowe stacje rowerowe rozsiane są po całym mieście.
Hohhot metro jest w budowie (początkowo planował zostać zakończone dogrudzień 2019).
International Airport Hohhot Baita , prąd lotnisko, które powinny być zastąpione lotnisku Hohhot Shengle .
International Airport Hohhot-Shengle , w budowie, która zastąpi port lotniczy Hohhot Baita .

Uwagi i referencje

(en) pocztowe i telefoniczne kody Mongolii Wewnętrznej , (PL) kod pocztowy, ChinaTravel .
en第六次全国人口普查领导小组办公室,内蒙古自治区统计局, "内蒙古自治区2010年人口普查资料" ,中国统计出版社,listopad 2012, 2911 s. ( ISBN 978-7-5037-6541-4 )
(w) „ Transport Hohhot ” na tour-beijing.com
(zh) " 呼和浩特青子 1 号线公交车路线 " , na huhehaote.8684.cn
(zh) " 呼和浩特青子 2 号线公交车路线 " , na huhehaote.8684.cn

Bibliografia

Isabelle Charleux, „Od niebieskiego miasta do szarej metropolii. Ochrona Foundation i zniszczenie Kökeqota (Huhehaote)”, mongolski i Studiów syberyjskie, Azji Środkowej i tybetański , n o 35, 2004. [ czytać online ]

Linki zewnętrzne

(zh) (mn) (en) Rządowa strona internetowa Hohhot
(zh) Mapa miasta Hohhot
(pl) Kolejny plan miasta Hohhot