Hemidactylus turcicus
Ten artykuł jest projekt dla gekonów .
Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami projektu herpetologia .
Warty hemidactyl, nocny gekon
Hemidactylus turcicus
Hemidactylus turcicus ( Linneusz , 1758 )
- Lacerta turcica Linneusz, 1758
- Gecus cyanodactylus Rafinesque-Schmaltz, 1810
- Gecko meridionalis Risso, 1826
- Gecko verruculatus Cuvier, 1829
- Gecko verrucosus Szary, 1831
- Hemidactylus karachiensis Murray, 1884
- Hemidactylus exsul Barbour & Cole, 1906
- Hemidactylus turcicus spinalis Buchholz, 1954
LC : Najmniejsza troska
Mediterranean Dom Gecko Jest to gatunek z gekonów w rodzinie z Gekkonidae . Czasami określany jest jako Nocturnal Gecko lub Warty Hemidactyl .
Podział
Ten gatunek występuje:
- w Portugalii , Hiszpanii , Francji , Włoszech , Malcie , Chorwacji , Czarnogórze , Albanii , Grecji , Cyprze i Turcji ;
- w Maroku , Algierii , Tunezji , Libii , Egipcie , Sudanie , Erytrei , Somalii i Kenii ;
- w Izraelu , Libanie , Jordanii , Jemenie , Zjednoczonych Emiratach Arabskich , Omanie , Jemenie , Iraku , Iranie , Pakistanie i Indiach .
Został wprowadzony do południowych Stanów Zjednoczonych , Meksyku , Kuby , Panamy , Portoryko , Balearów i Wysp Kanaryjskich .
We Francji występuje na całym wybrzeżu Morza Śródziemnego od Perpignan do Menton od wybrzeża do około 1000 metrów nad poziomem morza. W Nîmes znajdujemy tego gekona w towarzystwie wspólnego Taranto Tarentola mauritanica , innego gekonu znacznie bardziej obecnego. Każdy z nich ma dobrze określone terytorium, ale czasami współistnieje w tej samej dzielnicy, a nawet w tym samym budynku.
Siedlisko
Te gekony żyją w klimacie śródziemnomorskim, z gorącymi latami i ogólnie łagodnymi zimami. Ale są zdolne do adaptacji i osiedliły się w wielu krajach o podobnym klimacie.
Opis
Jest to owadożerny gekon, który ma czasami różowawo-szary kolor z ciemnymi plamami i znajduje się na ścianach i skałach.
Gatunek ten może żyć na wolności około pięciu lat. W niewoli zwierzę to może żyć do dziesięciu lat.
Jest to gatunek bardzo przystosowujący się, który łatwo przemieszcza się dzięki odporności swoich jaj. Wrażliwy na pestycydy, jego zasięg obecnie spada.
Etologia
Chociaż gad jest nocny, często wykorzystuje słońce oraz na początku i na końcu dnia, aby regulować swoją temperaturę.
Samce mogą naciskać kliknięcia dźwiękowe.
Reprodukcja
Samice mogą przechowywać męskie nasienie przez cały sezon i zapładniać jaja nawet bez dodatkowej aktywności rozrodczej. Samice składają dwa jaja do sześciu razy w sezonie.
Taksonomia
Podgatunek Hemidactylus turcicus lavadeserticus został podniesiony do statusu gatunku przez Moravec et al. , podgatunek Hemidactylus turcicus spinalis został umieszczony jako synonim z Hemidactylus turcicus, natomiast Hemidactylus granosus został usunięty z jego synonimii.
Etymologia
Nazwa tego gatunku pochodzi od łacińskiego turicus , czyli od Turcji , kraju, w którym spotykamy m.in. tego gada.
Oryginalne publikacje
- Linneusz, 1758: Systema naturae per regna tria naturae, klasy secundum, ordines, rodzaje, gatunki, cum characteribus, differentiis, synonimis, locis , wyd. 10 ( pełny tekst ).
Linki zewnętrzne
- (w) Referencyjna sieć dotycząca różnorodności zwierząt : Hemidactylus turcicus (dostęp:13 października 2017 r.)
- (en) Referencyjna kolekcja dokumentów ARKive : Hemidactylus turcicus (konsultacja:13 października 2017 r.)
- (en) Katalog Życia Odniesienie : Hemidactylus turcicus (Linnaeus, 1758) (konsultowane na16 grudnia 2020 r.)
- (en) Odniesienie Fauna Europaea : Hemidactylus turcicus (konsultowane10 grudnia 2013 r.)
- (en) Odniesienie do Gekkota : Fotografie Hemidactylus turcicus (konsultowane na10 grudnia 2013 r.)
- (fr + en) Odniesienie ITIS : Hemidactylus turcicus (Linnaeus, 1758) (konsultowane na13 października 2017 r.)
- (en) Numer referencyjny NCBI : Hemidactylus turcicus (w tym taksony ) (konsultowane na13 października 2017 r.)
- (en) Odniesienie Reptarium Reptile Database : Hemidactylus turcicus (Linnaeus, 1758) (konsultowany13 października 2017 r.)
- (en) numer referencyjny uBio : Hemidactylus turcicus LINNAEUS 1758 (konsultowane13 października 2017 r.)
- en) Odniesienie IUCN : gatunek Hemidactylus turcicus (Linnaeus, 1758) (Linnaeus, 1758) (Syn. de Hemidactylus turcicus ) (konsultowano13 października 2017 r.)
- (en) Odniesienie Wild Herps : fotografie Hemidactylus turcicus (konsultowane na13 października 2017 r.)
Bibliografia
- Haupt & Pickl, 2005: Der Europäische Halbfingergecko (Hemidactylus turcicus). Reptilia (Münster), tom. 10 N O 5 s. 60-62 .
- Knight, 1993: Północne rozszerzenie zasięgu Hemidactylus turcicus w Stanach Zjednoczonych. Daktyl, tom. 2 n O 2, str. 49-50 .
- Malkmus, 1996: Neue Daten zur Verbreitung von Hemidactylus turcicus (Linnaeus, 1758) w Portugalii (Squamata: Sauria: Gekkonidae). Herpetozoa, obj. 9 N O 1/2, str. 83-85 .
- McCoid i Hensley, 1997: Hemidactylus turcicus (gekon śródziemnomorski). Interakcje wewnątrzgatunkowe. Przegląd Herpetologiczny, tom. 28 N O 4, s. 203 .
- Trout & Schwaner, 1994: Allozyme dowody na wyspiarstwo w egzotycznych populacjach gekona śródziemnomorskiego (Hemidactylus turcicus). Journal of Herpetology, tom. 28 N O 3 s. 391-393 .
Uwagi i referencje
- Reptarium Reptile Database , konsultowane podczas aktualizacji łącza zewnętrznego external
- | Batrachian i gady
- | La Gazette de Nîmes nr 737 lipiec 2013 r.
- Moravec & Böhme, 1997: Nowy podgatunek gekona śródziemnomorskiego, Hemidactylus turcicus z syryjskiej pustyni lawowej. (Squamata: Sauria: Gekkonidae). Herpetozoa, obj. 10, n o 3/4, str. 121-128 ( pełny tekst ).
- Buchholz, 1954: Ein neuer Hemidactylus von den Balearen (Rept. Geckonidae). Bonner Zoologische Beiträge, tom. 5, s. 68 ( pełny tekst ).
- Šmíd, Moravec, Kratochvíl, Gvoždík, Nasher, Busais, Wilms, Shobrak, Carranza, 2013: Dwa nowo rozpoznane gatunki Hemidactylus (Squamata, Gekkonidae) z Półwyspu Arabskiego i Synaju w Egipcie. Zookeys, N O 355 s. 79–107 ( pełny tekst ).