Hangeul

Hangeul
Chosŏn'gŭl

Słowo „han-geul” napisane w Hangeul.

Początkowe jamo sylaby jest w kolorze czerwonym, jamo samogłoskowe w kolorze niebieskim, a końcowe jamo w kolorze czarnym.

Charakterystyka
Rodzaj Alfabet
Język (i) koreański , jeju , cia-cia , (dawniej) tajwański
Kierunek Lewo i prawo
Historyczny
Czas 1443 do dnia dzisiejszego
Twórca Sejong Wielki
Układ (y) pochodna (e) Tajwański hangul
Kodowanie
Unicode Wiele bloków, w tym
U + AC00 – U + D7AF
U + 1100 – U + 11FF
U + 3130 – U + 318F
U + A960 – U + A97F
U + D7B0 – U + D7FF
ISO 15924 Hang, 286

Południowokoreańska nazwa
Hangeul 한글
Hanja 諺 文
Poprawiona latynizacja Hangeul
McCune-Reischauer Han'gŭl

Północnokoreańska nazwa
Chosŏn'gŭl 조선 글
Poprawiona latynizacja Joseon (-) geul
McCune-Reischauer Chosŏn'gŭl

Hangul ( wymawiane w języku koreańskim  : / am ( ː ) n . Ɡ ɯ l / ), czasami pisane hangyl lub hangyl po francusku nazywa chosŏn'gŭl w Korei Północnej , jest alfabet oficjalny koreański , zarówno w Korei Północnej i Korei Południowej . Hangeul jest często cytowany przez jego szczególnej historii: stworzony XV -go  wieku , zakazany aż do końca XIX th  wieku , ale w międzyczasie utrwalona przez powieści kobiecych i dlatego jego lingwistycznych cech, które go uzyskał czasem przedstawiany jako jeden z najbardziej naukowych systemów piśmienniczych na świecie, a zatem łatwy do nauczenia.

Określenie Hangeul dnia NIEMOŻLIWE XX th  wieku. Jest napisane 한글 w Hangeul , ale nazywano to szczególnie w hanja  :諺 文. Termin oznacza, według znaków Hanja , „pismo lub język (文) przysłów (諺)”. W koreańskim, może też być interpretowane jako oznaczające „ pretensjonalny pisanie lub język ( 글 / Geul ) ( 한 / han )”.

Ze względów politycznych Korea Północna wybrała termin chosŏn'gŭl (w Hangeul: 조선 글 , transliterowany chosongeul zgodnie ze zmienioną romanizacją koreańskiego używanego w Korei Południowej), w odniesieniu do okresu Chosŏn, który reprezentuje historyczną Koreę. Co można by przetłumaczyć słowo w słowo przez „pismo/język Chosŏn”. Istnieje również inna nazwa: uri kŭlcha 우리 글자 ("nasze postacie").

Historia

To skonstruowane pismo zostało nakazane około 1443 roku przez króla Sejonga Wielkiego dla literati Jipyeonjeon, aby promować umiejętność czytania wśród ludzi, a w szczególności kobiet, a następnie ogłoszone przez tego samego króla w 1446 roku, aby zastąpić hanja (chińskie znaki używane do tego czasu).

Pisanie to zostało zakazane w 1504 przez następcę Sejonga Wielkiego, Yeonsanguna , a ostatecznie zrehabilitowane w 1894 roku . Jego użycie stało się powszechne po II wojnie światowej i bardzo szybko osiągnęło wskaźnik alfabetyzacji wśród najwyższych na świecie w tym czasie, w obu Korei .

XV th  kontekście wieku tworzenia Hangeul

Język koreański rozwijał się ustnie od wieków i mówi się, że jest częścią kontrowersyjnej rodziny języków ałtajskich . Zbadano podobieństwa z językami japońskimi .

Od VI th  wieku , pod wpływem Chin i buddyzmu , systemy transkrypcji koreańskich znaków chińskich, nazywane Hanja rozwinęły się w koreańskim,: IDU, kugyol i hyangch'al.

Kiedy na tron ​​wstąpił Sejong Wielki , czwarty król z dynastii Yi , terytorium królestwa zajęło większą część Półwyspu Koreańskiego. Jednak tylko arystokracja i administracja miały wtedy wystarczające wykształcenie, aby nauczyć się czytać hanja , ze względu na złożoność tego systemu pisma (kilkadziesiąt tysięcy znaków). Sejong widzi w tej sytuacji sedno problemu analfabetyzmu ludzi.

Sejong otoczywszy się uczonymi specjalistami z różnych dziedzin naukowych ( konfucjańska tradycja nauki o władcach) i po pomyślnym przeprowadzeniu kilku reform, rozwinął hangeul, który nazwał hunmin jongum ( 훈민정음 / 훈민정음 民, „prawidłowy dźwięki dla edukacji ludu”), które ujawnia i promulguje9 października 1446w dziele o tym samym tytule, dość krótkim i napisanym w klasycznym języku chińskim . Nowe pismo od pierwszych dni spotyka się z silnym sprzeciwem ze strony intelektualistów, którzy uważają hanja za jedyne legalne pismo do transkrypcji języka koreańskiego i ochrzczenia go kilkoma mniej lub bardziej pogardliwymi imionami (np. onmun ( 언문 ), pismo wernakularne ). Potem, później kolej na kolejne rządy, aby były wrogo nastawione do Hangeul, co, nawet jeśli powiem krytyków Hangeul, a posteriori , „pozwala na transkrypcję i odczytywanie wyroków bezpośrednio we wspólnym języku” i ryzykuje „pobudzenie, w tej samej publiczności prostych ludzi, mnóstwo skarg i oskarżeń” .

Rozwój hunmin jongum został prawdopodobnie dokonany w tajemnicy i bez pomocy Akademii Sejong, wbrew temu, czego od dawna nauczano. Co więcej, najbardziej konserwatywni doradcy ostro zarzucali mu, że wynalazł ją potajemnie, bez konsultacji z żadnym naukowcem, być może z obawy przed sprzeciwem klas kulturalnych; wszystko wskazuje na to, że pod względem fonetycznym żaden intelektualista w kraju nie dorównywał królowi Sejongowi, którego zainteresowanie tą dziedziną skłoniło go, po ujawnieniu Hangula, do trzynastokrotnego wysłania swoich uczonych na konsultację do wielkiego chińskiego fonetyka na wygnaniu w Chinach. -granica koreańska .

Teoria związku z pismem tybetańskim

Po ustaleniu, że Sejong posiadał pewną wiedzę na temat pism tybetańskich , mongolskich i japońskich , które zastąpiły również chińskie znaki, czasami sugeruje się, że był inspirowany dwoma pierwszymi. Jednak jeśli chodzi o logikę układu Hangeul, jego praca jest nawet teraz innowacyjna.

Pierwsze skojarzenie z pisarstwem tybetańskim proponuje francuski orientalista ( sinolog , mongolista , tybetolog i turkolog ) Jean-Pierre Abel-Rémusat w swojej pracy Badania nad językami tatarskimi, czyli wspomnieniami o różnych punktach gramatyki i języka. Mongołowie, Ujgurowie i Tybetańczycy opublikowani w 1820 r., między tybetańskim alfabetem a koreańskim. Pokazuje w szczególności podobieństwo między b (koreański ㅂ, tybetański བ) p (koreański ᇁ, tybetański པ), l (koreański ㄹ, tybetański ལ) i funkcją ng (koreański ㅇ), która ma, jak w języku tybetańskim dwojakiego zastosowania tworzenia dźwięku nosowego na końcu sylaby i rodzaju gardłowego analogicznego do arabskiego ع, gdy jest na początku” .

Konstrukcja postaci jest powiązana z charakterystyką dźwięków, które reprezentują i opisuje formę przyjętą przez narządy głosowe. Według Gari Ledyard  (en) , pięć z 14 podstawowych spółgłosek (ㄱ, ㄷ, ㄹ, ㅂ, ㅈ) będzie pochodzić z Phags-pa skryptu, skrypt pochodzi z tybetańskim, który był używany przez władców mongolskich z dynastii Yuan , panujący nad Chinach między 1270 i 1360

XVI th  -  XIX th  stulecia zakazu

W 1504 król Yeonsangun zakazał używania i uczenia się Hangeul po tym, jak został wyśmiany i skrytykowany w Hangeul. Zakazuje dokumentów pisanych tym alfabetem. W 1506 król Jungjong zniósł posługę pisma wernakularnego . Hangeul jest następnie utrwalany dzięki kobietom i niewykształconym osobom, które nie mają dostępu do studiów chińskich. Od XVII -tego  wieku , literatura Hangul podnosi kobiet, ale jest w pogardzie formalnych sektorach kraju.

XIX th  wieku do dzisiaj: rehabilitacja

W 1894 roku , władze japońskie nałożone na królestwa Joseon na reformę administracyjną znaną jako rok Kabo (1894 w chińskim kalendarzu), który przewidziany porzucenia chińskiego systemu administracyjnego, jak również przyjęcie nowoczesny koreański jako język urzędowy w zamiast pisanego chińskiego. Po raz pierwszy została przyjęta w dokumentach administracyjnych na krótko przed tym, jak Japonia uczyniła Koreę protektoratem, a następnie anektowała . Termin Hangeul został po raz pierwszy użyty w 1912 roku przez Ju Si-gyeong ( 주시경 /周 時 經) i oznacza zarówno „świetne pismo” w archaicznym koreańskim, jak i „koreańskie pismo” we współczesnym koreańskim. Hangul jest częścią ruchu oporu, a pod koniec II wojny światowej Japonia pokonała, pisanie wystartowało i pozwala całej populacji szybko nauczyć się czytać pomimo podziału kraju . Jest to zdecydowanie niezbędne, gdy Koreańczycy wkraczają do szkoły średniej i na uniwersytet, ponieważ chińskie znaki okazują się zbyt skomplikowane. Od 1995 roku koreańskie gazety przestały używać tych sinogramów .

9 października, dzień upamiętnienia promulgacji Hangeul, jest w Korei Południowej dniem obchodów zwanym "Dniem Hangeul " ( ). W Korei Północnej jego odpowiednik, „dzień chosŏn'gŭl” ( 조선 글날 ) obchodzony jest15 stycznia.

Hanja są nadal używane i uczy się studentów koreańskich, ale większość koreańskich współczesnych pism są w Hangeul. Hanja może być używana do rozróżniania homofonów (również homografów w Hangeul, od zapisu fonetycznego), aby dodać niuanse lub stronniczość.

W 2009 roku , władze indonezyjskie miasto od Bau-Bau postanowił przyjąć i dostosować Hangeul napisać swój język, CIA CIA , inicjatywę, która została ostatecznie rezygnując z przedzierania się alfabetu łacińskiego, zgodnie z prawem indonezyjskiej.

Opis pisania

Hangul składa się z 40 liter, zwanych jamos ( 자모 , hanja:字母, znaki-matki).

Dżamos

W Jamos są podzielone na kilka kategorii:

Ponadto wyróżniamy:

Oto tabela klasyfikująca wszystkie te litery.

Hangeul JAMO 한글 자모
Podstawowe litery Base
Spółgłoska Samogłoski
Jamo Nazwisko Rzym. Zak. API Jamo Nazwisko Rzym. Zak. API
ㄱ 기역 (giyeok) 기윽 (Gieuk) sol Gu [sol-] ㅏ 아 (a) w w [-w-]
ㄴ 니은 (nieun) nie nie [n -] / [- n] ㅑ 야 (ya) tak tak [-ja-]
ㄷ 디귿 (digeut) 디읃 (Dieut) re re [re-] ㅓ 어 (EO) eo o ( o otwarte ) [-ʌ-]
ㄹ 리을 (rieul) r (przed samogłoską) ,
l 		r / l [ɾ -] / [- ʎ] ㅕ 여 (tak) tak yo ( otwarte O ) [-jʌ-]
ㅁ 미음 (lepiej) m m [m-] / [-m] ㅗ 오 (O) o O [-o-]
ㅂ 비읍 (bieup) b b [b-] ㅛ 요 (jo) Siema ty [-jo-]
ㅅ 시옷 (siot) 시읏 (sieut) s s [s-] ㅜ 우 (U) ty lub [-u-]
ㅇ 이응 (ieung) ng ng [-nie] ㅠ 유 (yu) tak ty [-ju-]
ㅈ 지읒 (jieut) jot DJ [tɕ-] ㅡ 으 (UE) miał miał [-ɯ-]
ㅊ 치읓 (główny) ch tch [tɕʰ-] ㅣ 이 (I) ja ja [-ja-]
ㅋ 키읔 (kieuk) k kh [kʰ -] / [- k̚]
ㅌ 티읕 (poz.) t ten [tʰ -] / [- t̚]
ㅍ 피읖 (stawka) p ph [pʰ -] / [- p̚]
ㅎ 히읗 (hejut) h h [h-]
Litery złożone
Podwójne spółgłoski Samogłoski złożone
Jamo Nazwisko Rzym. Zak. API Jamo Nazwisko Rzym. Zak. API
ㄲ 쌍기역 (ssanggiyeok) 된 기윽 (Doen'gieuk) kk k wciśnięty [kʼ -] / [- k̚] ㅐ 애 (AE) ae mi [-ɛ-]
ㄸ 쌍디귿 (ssangdigeut) 된 디읃 (Doendieut) tt t wciśnięty [tʼ -] / [- t̚] ㅒ 얘 (tak) tak człek [-jɛ-]
ㅃ 쌍비읍 (ssangbieup) 된비읍 (Doenbieup) pp p wciśnięty [pʼ -] / [- p̚] ㅔ 에 (e) mi mi [-mi-]
ㅆ 쌍시옷 (ssangsiot) 된 시 읏 (Doensieut) ss s obsługiwane [sʼ -] / [- t̚] ㅖ 예 (ye) człek człek [-JA-]
ㅉ 쌍지읒 (ssangjieut) 된지 읒 (Doenjieut) nie słowo tch wciśnięty [tɕʼ -] / [- t̚] ㅘ 와 (wa) wa wa [-wa-]
Grupy spółgłosek ㅙ 왜 (wae) tak my [-wɛ-]
Jamo Nazwisko Rzym. Zak. API ㅚ 외 (OE) oe wi [-wi-]
ㄳ 기역 시옷 (giyeok siot) 기윽 시 읏 (Gieuksieut) ks ks [-k̚] / [- ks-] ㅝ ( weo ) myo wo ( otwarte o ) [-wʌ-]
ㄵ 니은 지읒 (nieun jieut) nj ndj [-n] / [- ntɕ-] ㅞ 웨 (my) my my [-my-]
ㄶ 니은 히읗 (nieun hieut) nh nh [-n] / [- nx-] ㅟ 위 (WI) wi wi [-wi-]
ㄺ 리을 기역 (rieul giyeok) 리을 기윽 (Rieulgieuk) LG LG [-ʎ] / [- ʎg-] ㅢ 의 (UI) eui eui [-ɰi-]
ㄻ 리을 미음 (rieul mieum) lm lm [-ʎ] / [- ʎm-]
ㄼ 리을 비읍 (rieul bieup) funt funt [-ʎ] / [- ʎb-]
ㄽ 리을 시옷 (rieul siot) 리을 시 읏 (Rieulsieut) ls ls [-ʎ] / [- ʎs-]
ㄾ 리을 티읕 (rieul tieut) to to [-ʎ] / [- ʎtʰ-]
ㄿ 리을 피읖 (rieul pieup) lp lph [-ʎ] / [- ʎpʰ-]
ㅀ 리을 히읗 (rieul hieut) lh lh [-ʎ] / [- ʎx-]
ㅄ 비읍 시옷 (bieup siot) 비읍 시 읏 (Bieupsieut) bs ps [-p̚] / [- ps-]

Przykład: „  없다  ” zostanie odczytany eobda (the ㅅ nie jest wymawiane), podczas gdy „  없어  ” zostanie odczytany eopseo (The ㅅ jest wymawiane).

Porządek alfabetyczny

Alfabet koreański nie miesza spółgłosek i samogłosek. Ponieważ żadne słowo nie zaczyna się graficznie od samogłoski, najważniejsza jest kolejność spółgłosek, która służy do klasyfikowania słów w słowniku . Kolejność samogłosek znajduje się obok klasyfikowania słów zaczynających się od tej samej spółgłoski.

1446: Hunmin Jeongeum

Kiedy Hunmin Jeongeum zostało opublikowane w 1446 roku , alfabet koreański liczył w sumie 28 liter. W związku z tym naukowcy ustalili pierwszy porządek alfabetyczny Hangul, który w ciągu swojej historii będzie się zmieniał wielokrotnie.

Alfabetyczna kolejność spółgłosek w 1446 r.:

  • ㄱ ㅋ ㆁ ㄷ ㅌ ㄴ ㅂ ㅍ ㅁ ㅈ ㅊ ㅅ ㆆ ㅎ ㅇ ㄹ ㅿ

Kolejność alfabetyczna samogłosek w 1446 r.:

  • ㆍ ㅡ ㅣ ㅗ ㅏ ㅜ ㅓ ㅛ ㅑ ㅠ ㅕ

Przestarzałe listy zostaną omówione bardziej szczegółowo w sekcji Przestarzałe Jamos .

1527, Czje Sejin

W 1527 roku , koreański językoznawca Choe Sejin ( 최세진 /崔世珍) zreorganizował alfabet poprzez oddzielenie różnych rodzajów Jamos.

W kolejności spółgłosek na pierwszym miejscu znajdują się welarne, a następnie wyrostka zębodołowego, dwuwargowa, szczelinowa i krtaniowa. Przydechowe spółgłoski są ostatnie. W kolejności samogłosek te z dyftongiem utworzonym przez i - ( ㅏ , ㅓ , ㅗ i ㅜ ) są na początku, a po każdym następuje odpowiedni dyftong.

Kolejność alfabetyczna spółgłosek w 1527 r.:

  • ㄱ ㄴ ㄷ ㄹ ㅁ ㅂ ㅅ ㆁ ㅋ ㅌ ㅍ ㅈ ㅊ ㅿ ㅇ ㅎ

Kolejność alfabetyczna samogłosek w 1527 roku:

  • ㅏ ㅑ ㅓ ㅕ ㅗ ㅛ ㅜ ㅠ ㅡ ㅣ ㆍ
1751, Hong Gyehui

W 1751 roku , Hong Gyehui ( 홍계희 /洪啓禧) zaproponowała zastąpienie Jamos ㅿ przez ㅅ ponieważ sąsiedniego wymowy, a ㅇ przez ㆁ ponieważ ㅇ jest używany tylko na końcu sylaby i ㆁ tylko na początku.

Alfabet jest zatem zredukowany do 25 liter.

Kolejność alfabetyczna spółgłosek w 1751 r.:

  • ㄱ ㄴ ㄷ ㄹ ㅁ ㅂ ㅅ ㆁ ㅋ ㅌ ㅍ ㅈ ㅊ ㅎ

Kolejność alfabetyczna samogłosek w 1751 r.:

  • ㅏ ㅑ ㅓ ㅕ ㅗ ㅛ ㅜ ㅠ ㅡ ㅣ ㆍ
1907, Państwowy Instytut Piśmiennictwa

Bardzo mała zmiana nastąpiła w 1907 roku dzięki Koreańskiemu Narodowemu Instytutowi Badań nad Pismami ( 국문 연구소 / 國文 硏 究 所). Ieung ㆁ został przeniesiony na samym początku alfabetu.

Kolejność alfabetyczna spółgłosek w 1907 r.:

  • ㆁ ㄱ ㄴ ㄷ ㄹ ㅁ ㅂ ㅅ ㅋ ㅌ ㅍ ㅈ ㅊ ㅎ

Kolejność alfabetyczna samogłosek w 1907 roku:

  • ㅏ ㅑ ㅓ ㅕ ㅗ ㅛ ㅜ ㅠ ㅡ ㅣ ㆍ
1933, Hangeul Matchumbeop

W 1933 roku Koreańskie Towarzystwo Lingwistyczne , założone przez Ju Si- gyeonga ( 주시경 /周 時 經), ustanowiło zasady pisowni i gramatyki języka koreańskiego w dokumencie o nazwie Hangeul Matchumbeop ( 한글 Korean Spelling ). Dodano nową kolejność alfabetyczną: ㆁ zmieniło się w ㅇ (zniknął najwyższy skok) i powróciło do swojej pierwotnej lokalizacji, samogłoska ㆍ została usunięta.

Kolejność alfabetyczna spółgłosek w 1933 r.:

  • ㄱ ㄴ ㄷ ㄹ ㅁ ㅂ ㅅ ㅇ ㅋ ㅌ ㅍ ㅈ ㅊ ㅎ

Kolejność alfabetyczna samogłosek w 1933 r.:

  • ㅏ ㅑ ㅓ ㅕ ㅗ ㅛ ㅜ ㅠ ㅡ ㅣ
Rozbieżność Korea Północna - Korea Południowa

Kiedy dwaj Koreańczycy ogłosili Hangul jako oficjalny pismo, kolejność została zaaranżowana tak, aby pomieścić nowo utworzone jamos (podwójne spółgłoski i samogłoski złożone).

Obecnie istnieją dwa koreańskie porządki alfabetyczne : Korea Północna i Korea Południowa .

W Korei Północnej

Alfabetyczna kolejność spółgłosek  :

  • ㄱ ㄴ ㄷ ㄹ ㅁ ㅂ ㅅ ㅇ ㅈ ㅊ ㅋ ㅌ ㅍ ㅎ ㄲ ㄸ ㅃ ㅆ ㅉ ㅇ

Pierwsze ㅇ odpowiada na -NG dźwięku , drugi jest pusty spółgłoskę .

Alfabetyczna kolejność samogłosek  :

  • ㅏ ㅑ ㅓ ㅕ ㅗ ㅛ ㅜ ㅠ ㅡ ㅣ ㅐ ㅒ ㅔ ㅖ ㅚ ㅟ ㅢ ㅘ ㅝ ㅙ ㅞ

Klasyfikacja liter jest podobna do poprzednich. Nowe jamos zostały po prostu dodane na końcu alfabetu, aby uszanować tradycyjne porządki.

W Korei Południowej

Alfabetyczna kolejność spółgłosek  :

  • ㄱ ㄲ ㄴ ㄷ ㄸ ㄹ ㅁ ㅂ ㅃ ㅅ ㅆ ㅇ ㅈ ㅉ ㅊ ㅋ ㅌ ㅍ ㅎ

Alfabetyczna kolejność samogłosek  :

  • ㅏ ㅐ ㅑ ㅒ ㅓ ㅔ ㅕ ㅖ ㅗ ㅘ ㅙ ㅚ ㅛ ㅜ ㅝ ㅞ ㅟ ㅠ ㅡ ㅢ ㅣ

Ta kolejność bardzo różni się od tej w starych klasyfikacjach. Podobne litery zostały pogrupowane razem, aby nowe jamos pomieszały się z literami podstawowymi, w przeciwieństwie do rankingu Korei Północnej.

W obu przypadkach grupy spółgłosek są ignorowane.

Pochodzenie jamosa

W Hunmin Jeongeum król Sejong Wielki wyjaśnił, że stworzenie jamos zostało zainspirowane kształtem ust oraz zasadami Yin i Yang .

Spółgłoska

W koreańskiego alfabetu, pięć spółgłosek ㄱ , ㄴ , ㅁ , ㅅ , ㅇ symbolizują pięć różnych rodzajów artykulacji spółgłosek używanych w języku koreańskim, które są odpowiednio Velars, pęcherzykowe, dwuwargowy, szczelinowych i głośni.

Do tych pięciu spółgłosek dodawane są cechy, które mogą symbolizować aspirację lub wsparcie spółgłoski.

Te pięć głównych spółgłosek i inne spółgłoski pochodzące od nich zostaną zbadane.

  • W spółgłoska Velars ( 아음 /牙音 a-eum "molowe dźwięki")
    • ㄱ [k], to jamo reprezentuje kształt języka w momencie, gdy dany dźwięk jest wytwarzany
    • ㅋ [kʰ], pozioma linia w środku ㄱ reprezentuje ssanie dodane do dźwięku [k]
  • Do spółgłosek pęcherzykowe ( 설음 /舌音 Seol-EUM "brzmi języka")
    • ㄴ [n], to jamo reprezentuje kształt języka w momencie, gdy dany dźwięk jest wytwarzany
    • ㄷ [t], pozioma linia nad ㄴ reprezentuje nieznaczne wsparcie dźwięku [n]
    • ㅌ [tʰ], pozioma linia w środku ㄷ reprezentuje ssanie dodane do dźwięku [t]
    • ㄹ [r] / [l],コnad ㄴ reprezentuje lekkie wygięcie języka w celu wyartykułowania tej spółgłoski.
  • W spółgłoski bilabials ( 순음 /唇音 słońcem eum "brzmi w ustach")
    • ㅁ [m], to jamo reprezentuje usta, które muszą się dotknąć, aby wydobyć dany dźwięk
    • ㅂ [P], dwie pionowe linie powyższy ㅁ stanowią occlusivity z dwuwargowy
    • ㅍ [pʰ], pozioma linia nad ㅛ (co jest uproszczeniem ㅂ ) reprezentuje ssanie dodane do dźwięku [p]
  • W spółgłoski szczelinowe ( 치음 /齒音 chi-eum "zęby dźwięki")
    • ㅅ [s], to jamo reprezentuje kontakt między zębami żuchwy i szczęki górnej, kontakt niezbędny do wytworzenia danego dźwięku
    • ㅈ [c], pozioma linia nad ㅅ reprezentuje dźwięk [t] wypowiadany przed dźwiękiem [s], co daje [ts]; Rzeczywiście, jamo ㅈ zostało wydane wcześniej [ts] przed ewoluuje [c]
    • ㅊ [cʰ], pozioma linia nad ㅈ reprezentuje ssanie dodane do dźwięku [ts]; z tego samego powodu, co poprzednio, ㅊ zmieniono z dźwięku [tsʰ] na [cʰ]
  • Do spółgłosek glottal ( 후음 /喉音 hu-eum "gardło dźwięki")
    • ㅇ [ŋ], to jamo reprezentuje otwarcie ust, aby wydobyć dźwięk, o którym mowa
    • ㅎ [H], pozioma linia powyżej przestarzałego jamo ㆆ (która sama posiada linię poziomą powyżej ㅇ do głośni udaru ) reprezentuje przydech
Samogłoski

Do tworzenia samogłosek potrzebne są trzy różne cechy:

  • pozioma linia reprezentująca Ziemię ( Yin );
  • punkt symbolizujący Słońce ( Yang );
  • pionowa linia odpowiadająca Man.

Ziemia i Słońce to dwie przeciwstawne, ale uzupełniające się siły, zgodnie z zasadą Yin i Yang . Człowiek jest żywiołem neutralnym.

Z czasem punkt stał się krótką linią, poziomą (w 아 ) lub pionową (w 오 ).

Wyróżnione zostaną dwie kategorie samogłosek prostych:

  • te, które mogą tworzyć dyftong w [i-] ( ㅏ , ㅓ , ㅗ , ㅜ )
  • oraz te, które nie może ( ㅡ , ㅣ ).

W Jamos pierwszego zestawu są każdy składa się z linii poziomej lub pionowej długości, do którego dodamy punkt (obecnie krótka linia). Ich odpowiednie dyftongi ( ㅑ , ㅕ , ㅛ , ㅠ ) są tworzone przez dodanie jeszcze jednej kreski.

Jamos z drugiego zestawu to sama linia pozioma ( ㅡ [eu]) lub sama linia pionowa ( ㅣ [i]).

Wiedząc, że kierunki Yin są w lewo iw dół, a Yang w prawo i w górę, możemy wyróżnić spośród czterech jamos ㅏ ㅓ ㅗ , że samogłoski Yin to ㅓ , ㅜ , a Yang to ㅏ , ㅗ .

Aby symbolizować dyftongi [w-] obecne w języku koreańskim, stworzono nowe litery. Jest to skojarzenie jamosa ㅜ lub ㅗ z inną samogłoską. ㅜ jest związany z samogłosek Yin, ㅗ z samogłosek Yang. W ten sposób powstało sześć dyftongów w [w-]:

  • ㅘ , ㅙ , ㅚ , ㅝ , ㅞ , ㅟ .

Wreszcie, Jamos ㅐ , ㅔ i ㅢ były używane do reprezentowania odpowiednich głosek [sc] [ɔi] i [oi]. We współczesnym koreańskim wymowa ㅐ zmieniła się na [ε], a wymowa ㅔ na [e].

Oto tabela podsumowująca różne kategorie samogłosek:

  • Proste samogłoski
    • Samogłoski poziome
      • ㅗ
      • ㅜ
      • ㅡ
    • Samogłoski pionowe
      • ㅏ
      • ㅓ
      • ㅣ
  • Samogłoski złożone
    • Dyftongi [-i]
      • ㅏ + ㅣ → ㅐ (stara wymowa: [ai]; współczesna: [ε])
      • ㅓ + ㅣ → ㅔ (stary wymowa [ɔi]; Modern: [k]),
      • ㅡ + ㅣ → ㅢ
    • Dyftongi [w-]
      • Yin
        • ㅗ + ㅏ → ㅘ
        • ㅗ + ㅐ → ㅙ
        • ㅗ + ㅣ → ㅚ
      • Yang
        • ㅜ + ㅓ → ㅝ
        • ㅜ + ㅔ → ㅞ
        • ㅜ + ㅣ → ㅟ
    • Dyftongi [i-]
      • ㅏ → ㅑ
      • ㅓ → ㅕ
      • ㅗ → ㅛ
      • ㅜ → ㅠ
      • ㅐ → ㅒ
      • ㅔ → ㅖ

Przestarzałe jamos

Wiele jamos było używanych do transkrypcji średniowiecznego języka chińskiego . Z biegiem czasu te listy zostały zapomniane. Jednak niektóre koreańskich dialekty (jak Jeju dialekcie ) nadal korzystać z przestarzałych Jamos rozpisać fonemów, które zniknęły z Seulu dialekcie .

Spółgłoski podstawowe i podwójne spółgłoski
Jamo Nazwisko IPA Wymowa
ㅿ 반시옷 bansiot ʝ z
ㆁ 옛이응 jesieung nie ng
ㆆ 이응 doennieung ʔ strzał głośni
ㅸ 비읍 gabyeoun bieup fa fa
ㆍ 아래아 araea ʌ „Miał” otwarty
ㆀ 쌍이응 ssangieung - -
ㆅ 쌍히읗 ssanghieut Ɣ „H” zinternalizowane
Spółgłoski i samogłoski złożone

Spółgłoski złożone z dwóch jamos:

  • ㅦ ㅧ ㅨ ㅪ ㅬ ㅭ ㅮ ㅯ ㅰ ㅲ ㅳ ㅶ ㅷ ㅺ ㅻ ㅼ ㅽ ㅾ ㆂ ㆃ

Spółgłoski złożone z trzech jamos:

  • ㅩ ㅫ ㅴ ㅵ

Samogłoski złożone:

  • ㆎ ㆇ ㆈ ㆉ ㆊ ㆋ ㆌ

Szczegóły dotyczące nazwy jamosa

W 1527 r. Choe Sejin nadał nazwę wszystkim jamos po sklasyfikowaniu ich. Nazwy spółgłosek przeszły bardziej złożony proces niż nazwy samogłosek.

Nazwa spółgłosek

Każde imię musiało być dwusylabowe i respektować strukturę Jamo + son [i] + son [eu] + Jamo . Na przykład, ㄴ ma nazwę ㄴ + ㅣ + 으 + ㄴ , które razem wzięte daje 니은 nieun .

Choe podał również równoważne imię Hanja . W naszym przykładzie, odpowiednik Hancha z 니은 jest尼(ni)隱(EUN). Ta ostatnia reguła stanowiła problem dla trzech znaków: ㄱ , ㄷ i ㅅ . Rzeczywiście, żadna hanja nie była wymawiana jako euk , nie miała , ani nie miała .

Znak役(yeok) został wybrany do nazwy ㄱ, ponieważ jego chińsko-koreańska wymowa kończyła się dźwiękiem k . W przypadku pozostałych dwóch jamos, Choe musiał odwołać się do koreańskiej wymowy znaków 末(kkeut) i衣(os), bez hanji kończącej się dźwiękami t i s .

W Jamos ㅈ , ㅊ , ㅋ , ㅌ , ㅍ i ㅎ nie można znaleźć na końcu sylaby. Dlatego Choe im przypisać nazwę jednej sylabie formy Jamo I + dźwięku (np ㅈ nazywa ㅈ + ㅣ , 지 , która razem, dają ji ). Później nazwy te zostały zmienione, aby uszanować pierwszą strukturę , współczesną pisownię pozwalającą na umieszczenie tych liter na końcu sylaby.

Wreszcie, gdy korzystanie z Hanja został zakazany w Korei Północnej , rząd uregulowana nazwę Jamos ㄱ , ㄷ i ㅅ ponieważ ograniczenie stanowi Hanja było już konieczne.

Oto oficjalne współczesne nazwy spółgłosek jamos  :

Jamo Północnokoreańska nazwa Południowokoreańska nazwa
ㄱ 기윽 gieuk 기역 /役 giyeok
ㄴ 니은 nieun 니은 /尼 隱nieun
ㄷ 디읃 bóg 디귿 /池 未 digeut
ㄹ 리을 rieul 리을 /梨 乙 rieul
ㅁ 미음 lepiej 미음 /眉 音 mieum
ㅂ 비읍 bieup 비읍 /非 邑 bieup
ㅅ 시읏 sieut 시옷 /時 衣 siot
ㅇ 이응 ieung 이응 /異 凝 ieung
ㅈ 지읒 (之) jieut
ㅊ 치읓 (齒) szef
ㅋ 키읔 (箕) kieuk
ㅌ 티읕 (治) tieut
ㅍ 피읖 (皮) stawka
ㅎ 히읗 (屎) hieut
Nazwa samogłoski

Nazywanie samogłoski jamos było znacznie prostsze: wystarczy poprzedzić samogłoskę pustą spółgłoską ㅇ , co daje:

Jamo Nazwisko Jamo Nazwisko Jamo Nazwisko
ㅏ 아 / (阿 ㅠ 유 / (由 yu ㅘ 와 wa
ㅑ 야 / (也 ya ㅡ 으 / (應 eu ㅙ 왜 WAE
ㅓ 어 / (於 eo ㅣ 이 / (伊 i ㅚ 외 oe
ㅕ 여 / (余 tak ㅐ 애 ae ㅝ 워 WEO
ㅗ 오 / (吾 o ㅒ 얘 Yae ㅞ 웨 my
ㅛ 요 / (要 yo ㅔ 에 e ㅟ 위 wi
ㅜ 우 / (牛 u ㅖ 예 ye ㅢ 의 ui

Struktura sylabiczna

Struktura graficzna Hangul jest oryginalna: rzeczywiście, inspirowana sinogramami (które nie mają charakteru alfabetycznego), umieszcza każdą sylabę skonstruowaną za pomocą dżemów w wirtualnym kwadracie, tworząc regularny układ. W ten sposób jednostką graficzną jest sylaba, a nie fonem (w rzeczywistości nie można pisać jamos samodzielnie poza względami dydaktycznymi), bez pisania będącego sylabariuszem, ponieważ każda sylaba może być logicznie skonstruowana lub odczytana ze znaków reprezentujących fonemy. Jest to zatem alfabet, którego litery są pogrupowane w wyrównane sylaby, jak sinogramy.

Oto różne możliwości łączenia jamos w celu skomponowania sylaby:

  • Spółgłoska (podstawowym lub podwójne) + samogłosek (np ㄱ + ㅏ = 가 );
  • Spółgłoska (podstawowym lub podwójne) + samogłoska + spółgłoska (np ㅎ + ㅏ + ㄴ = 한 ).

Początkowa spółgłoska ( 초성 /初 聲 choseong ) jest zawsze umieszczana po lewej stronie wirtualnego kwadratu.

Środkową samogłoskę ( 중성 /中 聲 jungseong ) można umieścić na trzy różne sposoby:

  • z prawej strony na pierwszą spółgłoskę do samogłoski ㅏ , ㅑ , ㅓ , ㅕ , ㅣ , ㅐ , ㅒ , ㅔ i ㅖ , te linie już w pionie (na przykład: 가 );
  • pod pierwszą spółgłoskę do samogłoski ㅗ , ㅛ , ㅜ , ㅠ , ㅡ te, z dłuższymi liniami poziomymi (przykład: 구 );
  • poniżej na prawo od pierwszej spółgłoski dla samogłosek ㅘ , ㅙ , ㅚ , ㅝ , ㅞ , ㅟ i ㅢ (przykład: 왜 ).

Końcowe zgodne ( 종성 /終聲 jongseong ), jeżeli występuje, znajduje się na samym dole od placu wirtualnego (np 국 , 없 ).

W piśmie żadne słowo nie może zaczynać się na samogłoskę ze względu na budowę sylabiczną , stąd konieczność tworzenia pustej spółgłoski ㅇ dla słów rozpoczynających się ustnie sylabą samogłoskową (będziemy pisać 아 zamiast ㅏ ). Na przykład słowo „uyu”, które oznacza „mleko”, jest napisane 우유 a nie ㅜㅠ .

W języku koreańskim jest kilka wyjątków.

Pisownia

Koreański jest językiem aglutynacyjne . Te właściwości (rodniki, końcówki, aglutynacje) znajdują odzwierciedlenie w piśmie.

Pismo koreańskie praktykuje odstępy między słowami, w przeciwieństwie do chińskiego i japońskiego.

Aż do XX th  wieku , Hangul nie miał formalnego reguły pisowni. Najczęściej więc ten alfabet był używany do fonetycznej transkrypcji języka koreańskiego, pomimo preferencji króla Sejonga do transkrypcji morfofonologicznej .

Zgodnie z japońskim reguły The Japanese wzór pismo zostało przyjęte przez rząd okupanta. Ten system mieszał hanja używaną do słownictwa (rzeczowniki i czasowniki) oraz hangul używany do punktów gramatycznych, takich jak końcówki, spójniki itp. W porównaniu z pismem japońskim, sinogramy ( hanja lub kanji ) były w tym okresie częstsze w języku koreańskim niż japońskim. Część pisma Hangeul była dość często fonetyczna.

Z biegiem czasu pismo koreańskie stawało się coraz bardziej morfofonologiczne. Dziś pisownia jest zgodna z zasadami określonymi w matchumbeop Hangeul , opublikowanym w 1933 i poprawionym w 1988 przez Koreę Południową . Uchwalone reguły są czysto morfofonologiczne.

Aby lepiej zrozumieć, przyjrzyjmy się różnym formom wyrażenia „Jestem Koreańczykiem”. "

Francuskie wyrażenie
Jestem Koreańczykiem.
Fonetyczny Hangeul
저는 .
Zaimek „ja” Korea nikt Czasownik być "
.
morfofonologiczny hangeul
저는 한국 사람 입니다
Zaimek „ja” Korea nikt Czasownik być "
.
Hangeul morfofonologiczny + hanja
저는 韓國 사람 입니다
Zaimek „ja” Korea nikt Czasownik być "
.
Latynizacja
jeoneun Hanguk Saram imnida
Zaimek „ja” Korea nikt Czasownik być "
Jeoneun Hanguksaramimnida.

Zdanie jest więc obecnie pisane jako: 저는 한국 사람 입니다 .

Hanja

Hanja był systemem pisma oficjalnego języka Korei  : klasycznego chińskiego. Zostały one importowane z Chin w czasie ekspedycji wojskowej dynastii Han w Mandżurii w II -go  wieku  pne. J.-C.

Trudność z tym pismem polega na tym, że nie zawiera on transkrypcji dźwięków potocznych. Pismo było bardzo podobne do klasycznego chińskiego.

Jednak po utworzeniu Hangeul znaki te przetrwały przez wiele lat, były bardzo często używane w połączeniu z Hangeul w okresie okupacji japońskiej, a następnie zostały wyraźnie zastąpione przez Hangeul.

W Korei Północnej hanja są oficjalnie zakazane od 1949 roku . Wrócono do edukacji uniwersyteckiej, pozostają jednak wyłączone z codziennego pisania.

W Korei Południowej ich praktyczne zastosowanie ogranicza się do nazw osób i miejsc, a czasami w mediach. Są one również używane z różnymi poziomami częstotliwości w pracach akademickich z zakresu nauk humanistycznych (np. archeologia, etnologia, historia, prawo, myśl chińska), albo bezpośrednio w tekście, albo najczęściej w nawiasach, po wskazaniu struktury fonologicznej w alfabecie koreańskim. Stosuje się je również w przypadku homonimii dwóch słów zapisanych w Hangeul.

Inne zastosowanie

Koreańscy naukowcy starają się obecnie rozszerzyć użycie tego alfabetu na całym świecie. Pierwsza próba została podjęta w 2009 roku w Indonezji , na wyspie Buton, gdzie grupa etniczna Buton , założona wokół Bau-Bau, wybrała Hangul jako pismo do transkrypcji języka mówionego , języka Cia-Cia , i ocalenia tego języka. Instytut King Sejong działał tam przez siedem miesięcy, zanim musiał zostać zamknięty z powodu nieporozumień I problemów finansowych.

W październik 2012, to prowincje Guadalcanal i Malaita na Wyspach Salomona przyjmują Hangeul do transkrypcji swoich języków.

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Przepisywane zgodnie z oficjalnie stosowaną w Korei Północnej metodą McCune-Reischauera ; zmieniona latynizacja języka koreańskiego używana w Korei Południowej zawierałaby wzmiankę Joseon (-) geul .

Bibliografia

  1. "  hangul  " , słownik Larousse'a .
  2. [PDF] „Załącznik I – Indeks” i „Rozdział 11 – Pisma z Dalekiego Wschodu” na hapax.qc.ca (konsultowane na9 stycznia 2020).
  3. „  Legenda Hong Gildong  ” na WDL.org
  4. (w) "  Sejong - koreański władca  " na britannica.com , Encyclopædia Britannica .
  5. (w) "  Chosongul vs Hangul  " na Reddit , debata stworzony3 czerwca 2013
  6. Kim-Renaud 1997 .
  7. ( Lee i Ramsey 2000 )
  8. Sejong the Great w tłumaczeniu Kim Jin Young i Jean-Paul Desgoutte, 훈민정음 ( hunminjeongeum , „Właściwe dźwięki dla edukacji ludzi”), w Jean-Paul Desgoutte et al. , Pismo od koreański: Genesis i Adwentu - The apple smoka ,2000, 204  s. ( ISBN  2-7384-9394-7 , czytaj online Wymagamy rejestracji ) , s.  19.
  9. (w) Kim Byongwon, "  Reading i Reading Instruction - Przeszłość i teraźniejszość w Korei.  » , Centrum Informacji o Zasobach Edukacyjnych
  10. (w) CIA , World Factbook ( Azja Wschodnia / Azja Południowo-Wschodnia :: Korea, Azja Północna i Wschodnia / Azja Południowo-Wschodnia :: Korea, Południowa ).
  11. Chong In-ji porównuje użycie hanja w języku koreańskim do „wpychania kwadratowego kołka w okrągłą dziurę” ( Jean-Paul Desgoutte , „  Pisarstwo koreańskie, geneza i przyjście – jabłko smoka  ” ).
  12. Nie jest pierwszym, który chce zreformować pismo koreańskie, ale poprzednie próby (w tym system idu ) zawsze opierały się na chińskich znakach, aby nieco uprościć fonetyczne rozumienie słowa.
  13. (w) "  Chcesz wiedzieć o Hangeul?  » , O Narodowym Instytucie Języka Koreańskiego
  14. ( Ledyard 1997 )
  15. ( Abel-Rémusat 1820 , s.  83)
  16. Pascal Dayez-Burgeon i Kim Joo-no, Od Seulu do Pjongjangu: otrzymali pomysły dotyczące dwóch Korei , The Blue Rider,2013, 224  s..
  17. Tom Wright i Gordon Fairclough, „  Aby ocalić śmierć swojego języka, indonezyjska wyspa zamawia dla koreańskiego  ” , The Wall Street Journal ,11 września 2009(dostęp 18 kwietnia 2012 r . ) .
  18. (w) Lee Tae-hoon „  Hangeul nie stał się oficjalnym tekstem Cia Cia  ” na koreatimes.co.kr , The Korea Times ,6 października 2010(dostęp 5 marca 2015 r . ) .
  19. "  Plemię indonezyjskie wybiera Hangeul do oficjalnego pisania  " , KBS ,6 sierpnia 2009
  20. "  Alfabet koreański przyjęty na Wyspach Salomona  " , Yonhap ,9 października 2012.

Załącznik

Bibliografia

  • (en) Young-Key Kim-Renaud , Koreański alfabet: jego historia i struktura , Honolulu, University of Hawaii Press,1997, 317  s. ( Alfabet koreański w Książkach Google ).
  • (en) Gari Ledyard ( red. ), „Międzynarodowe tło językowe prawidłowych dźwięków do nauczania ludu” , w : Alfabet koreański: jego historia i struktura , Honolulu, University of Hawai'i Press,1997.
  • (en) Iksop Lee i S. Robert Ramsey , Język koreański , SUNY Press,2000( ISBN  978-0-7914-4831-1 , czytaj w internecie ) , s.  32
  • Jean-Pierre Abel-Rémusat , Badania nad językami tatarskimi, czyli Pamiętniki o różnych punktach gramatyki i literatury Mandżurów, Mongołów, Ujgurów i Tybetańczyków , Paryż, Druk Królewski,1820, 83  s. (zawiadomienie BNF n o  FRBNF31194940 , czytać online )

Powiązane artykuły

Bloki znaków Unicode do pisania Hangeul
  • Tabela znaków Unicode - hangeul - jamos
  • Tabela znaków Unicode - symbole CJK i interpunkcja
  • Tabela znaków Unicode - hangeul - kompatybilność jamos
  • Tabela znaków Unicode - zakreślone litery CJC i miesiące
  • Tabela znaków Unicode - hangeul - rozszerzony jamos - A
  • Tabela postaci unikodowe - Hangeul - sylaby: 1 st części , 2 e część , 3 e część , 4 p Część
  • Tabela znaków Unicode - hangeul - rozszerzone jamos - B
  • Tabela znaków Unicode - kształty o połowie i pełnej szerokości

Linki zewnętrzne