Alleu

Alleu lub wolnego alleu jest ziemia, której właściciel nie zawdzięcza hołd lub uznania do Pana.

Ich właściciele nie mogą płacić honorariów królewskich, takich jak cens , ani lóż przy każdym transferze, stąd określenie ziem alodialnych.

W większości prowincji Francji, zasada, która dotyczy to, że podana przez zwyczaj Paryżu , „No ziemi bez pana” , innymi słowy cała ziemia jest przypuszczalnie mieć panie, o ile nie zaznaczono inaczej, ale w niektórych innych krajach takich jak te, które rządzą się zwyczajem Troyes , Chaumont-en-Bassigny , Langres , itd., zakłada się, że alodialność opiera się na odwrotnej zasadzie „Nie ma pana bez tytułu” .

Są też szlachetne alleux.

Etymologia

Alleu , alloux lub franc-alleu pochodzi z Francique alôd , łaciński alod .

Definicja

Według Preudhomme, „ten, kto posiada prawo własności, nie podlega żadnemu podporządkowaniu jako znak bezpośredniego panowania, a wręcz przeciwnie, on sam jest w pewnym sensie bezpośrednim władcą posiadanego majątku. Na tym polega różnica między budynkami, które można utrzymywać tylko w lennie lub w roturze ” .

Męski rzeczownik alleu pochodzi od starego (old) Bas Francique * alôd ( "pełna własność"), składający się z al ( "pełny, cały") i * OD , francuski odpowiada germańskich * auda- ( "dobra, nieruchomości") .

Średniowiecze

Alleu to ziemia wolna i wolna, w przeciwieństwie do lenn lub censywy, w których bierze udział senior królewski. Jest to zatem kraj, który nie jest zależny od żadnego panowania nad ziemią.

Według Prawo Salickie ( 72 nd  tytułowej), słowo alleu wyraża dziedziczne funduszy, w przeciwieństwie do acquests . Zgodnie z Karolingów The alleutier zawdzięcza dziesięcinę do kościoła i pomocy wojskowej dla władcy, jeżeli ten ostatni jest atakowany, bo tylko król deklaruje sam Pan wszystkich sojuszników.

Po rozpadzie Karolingów kolejności ze względu na rozwój feudalizmu z X -go  wieku, własnościowe oznacza nieruchomość należąca wręcz bez pana i najczęściej dziedziczona:

Alleux definiuje się jako domenę w pełni posiadaną, wolną od jakichkolwiek opłat licencyjnych, najczęściej dziedziczoną. Istnieją alleux kościelne (Kościół wyprowadza z feudalnej hierarchii ziem) i świeckie alleux.

Zezwolenia mogą mieć trzy źródła: sojusze naturalne to takie, które zawsze były wolne, od niepamiętnych czasów; przyznanie koncesji, jest to stare lenno lub stara censy, wolne od feudalnych lub censualnych praw; recepta; jest także byłym lennem lub byłymi cenzorami, posiadanymi w czasie wymaganym do zasiedzenia, a tym samym mają swoją wolność.

Alleux stają się inwestycjami ziemskimi (kościelnymi i bogatymi mieszczanami).
Orzeczenie arbitrażowe ogłoszone w 1310 r., Które obejmowało inne sporne punkty dotyczące Zelandii , Cesarskiej Flandrii i Cambraisis , dotyczyło zasadniczo tematu „ziem debaty” (obejmujących Lessines, Bois-de-Lessines , Ogy , Zarlardinge , Everbeek , Acren , Papignies , Isières , Lenseghem , Tongre , Bauffe , lasy Pottelsberghe i La Louvière , Flobecq, Ghoy , Wodecq i Ellezelles ), że miasto Lessines i jego kasztelanii, zamku Flobecq i jego obudowy, młynów górę do strumienia pochodzącego z Puvinage , lasów Pottelsberghe i La Louvière oraz hołdu Maulde były we Flandrii, że miasto Flobecq należało do Hainaut. Wreszcie ziemia Ende miała zostać podzielona po cerclemenage . Pierwsze powiedzenie , wypowiedziane przez Roberta de Béthune w 1282 roku , uznawało, że oprócz rowów zamku, miasto Flobecq było alleu Pana Oudenaarde. Niektóre nazwy miasta wciąż noszą ślady epoki feudalnej: imię Brabant miasta od Braine-l'Alleud lub dzielnicy miasta Mouscron do której utwór „ Les Bourgeois ” przez Jacques Brel odnosi , "z ciepłym sercem oczy w piwie, u tłustej Adrienne de Montalant ” , odnosi się do Adrienne du Mont-à-Leux .

Pod wojennym naciskiem panów feudalnych alleux zamieniała się w lenna: po wezwaniu właściciela do opuszczenia swojego zaułka (to znaczy do porzucenia go), pan, który go zagarnął, zwraca mu je jako „ lenno odzyskania ”; były właściciel jest wówczas winien mu usługi, ale cieszy się jego ochroną.

Alleu rozprzestrzenił się również na południu: we Włoszech, w Prowansji, Langwedocji. Jego znaczenie maleje w regionie pays d ' oo, z wyjątkiem regionu Mozy i północy (Artois, Hainaut, Flandria), gdzie alleu nadal stanowi ważną część terroirów. Według Georges Duby , „wszędzie w rzeczywistości seigneurial posiadłości były dalekie od obejmujące cały kraj. Zostawili duże przestrzenie, na których rozszerzały się skromne sojusze ” .

Regiony Francji

Nazwę tę nadano zwłaszcza za starego reżimu niewielkiemu krajowi położonemu na pograniczu Górnego Marche i Dolnej Owernii . Była to część kraju Combrailles , zależała od senechaussee Haute-Marche i miał Sermur jako jego kapitału . Swoją nazwę zawdzięczał franczyzom, którym się cieszył.

Znajdujemy również na północy Francji, w regionie należącym pierwotnie do 17 prowincji hiszpańskiej Holandii , 4 gminy: Laventie , Fleurbaix , Sailly-sur-la-Lys i La Gorgue, które tworzą kraj „Hello . Jest to region hugenocki , z którego mieszkańcy osiedlili się w obu Amerykach, RPA, Niemczech, Holandii, Anglii… Pays de L'Alloeu należało do hrabstwa Flandria i kraju Artois .

szwajcarski

Niewielki obszar zwany Franc-Alleu , w pobliżu Lignières , dawniej zależnego od Franche-Comté , został przyłączony w 1815 roku do księstwa Neuchâtel .

Teoria suwerennych sojuszników

Pojęcie „suwerennego alleu” zostało wymyślone przez historyka prawa | Francuski Émile Chénon (1857-1927) w swoim studium o historii alleux we Francji opublikowanym w1888. Pojęcie to jest podejmowane przez niektórych historyków prawa, takich jak Pierre Timbal, który to pisze Suwerenny alleu cieszy się całkowitą niezależnością, jest prawdziwym państwem bez dostępu do morza w królestwie, ale o ograniczonych wymiarach . Według Chénona suwerenny alleu był znany starożytnym prawnikom, cytuje Gasparda Thaumasa de La Thaumassière (1631-1702). W jego Nauki rządu , Gaspard de Real de Curban uznaje, że „istnieją franc-Alleux, którzy sami są suwerenności” .

Suovereign alleu można zdefiniować jako alleu, które obejmuje prawo do sprawiedliwości, które nie przysługuje królowi Francji w lennie ani w lenno.

Chénon definiuje suwerenne zezwolenie jako takie, które przyznaje jego właścicielowi prawa królewskie, takie jak prawo do nakładania podatków na jego poddanych, a przede wszystkim prawo do wymierzania sprawiedliwości w ostateczności , bez uciekania się do sprawiedliwości królewskiej.

Jednak to pojęcie alleux sovereign jest sprzeczne z podstawową zasadą, zgodnie z którą we Francji nie ma księstwa, jak ma to miejsce w krajach imperium, ponieważ cała ziemia podlega królowi Francji, a także wszelkiej sprawiedliwości. Istnieje wiele przykładów wielkich panów feudalnych, którzy twierdzili, że wyzwalają się od królów i konkurują z nimi, zwłaszcza hrabia Bretanii.

Przykłady Francja

Opierając się na zwyczaju paryskim , Chénon uważa, że ​​we Francji królestwo królewskie było suwerennym alleu.

Oprócz domeny królewskiej głównymi suwerennymi sojusznikami byli:

W 1752, Antoine-Gaspard Boucher d'Argis zauważyć, że niektórzy panowie twierdzili trzymać swoje ziemie w suwerenności:

W ślad za Pierre Tucoo-Chala , wicehrabia Béarn jest przedstawiany jako suwerenny alleu de1347 w 1620. Rzeczywiście, plik25 września 1347w odpowiedzi na seneszala Rouergue, który przyszedł poprosić go o udział w sojuszu jako wasal króla Francji, hrabia Foix , Gaston III Fébus , publicznie oświadcza, że posiada Béarn, którego jest wicehrabią , „Boga i nikogo na świecie” . Béarn jest definitywnie zjednoczony z królestwem królewskim na mocy edyktuPaździernik 1620.

Księstwo Gujenne jako pierwsze domagało się jakości suwerennego alleu 1202 w 1259potem podczas wojny stuletniej .

W starożytnym francuskiego prawa , alleu suwerenny nie był jedynym, w celu nadania jej suwerenne prawa na pana: było to samo z wyższością terytorialnym , że traktaty Westfalii rozpoznał w tych bezpośrednich państw z Cesarstwem germańskich. . Było to zwłaszcza przypadek hrabstwie Montbéliard z książąt Wirtembergia-Montbéliard  : Wyrokiem z dnia10 stycznia 1842w związku ze sprawą dotyczącą młyn Vieux-Charmont The komora cywilnego z (francuski) Sąd kasacyjny uznał, że dawni książęta był suwerenny powiatu.

Państwa sąsiednie Andora

Księstwo Andory było suwerennym sojuszem.

Monako

Księstwo Monako był suwerenny alleu. Alleu obejmowało tylko Monako  : Menton i Roquebrune były dwoma feudalnymi panstwami uzyskanymi odpowiednio w1346 i 1355przez Charles I er , i na stałe zagubiony1860w następstwie traktatu z Turynu, który ceduje na rzecz Francji Księstwo Sabaudii i Hrabstwo Nicei .

Quebec

W Quebecu wolny alleu nadal istnieje legalnie, jako jeden ze sposobów okupacji tego terytorium. W 1854 r. Ustawa o zniesieniu feudalnych praw i obowiązków w Dolnej Kanadzie spowodowała zamianę wszystkich domen seigneurial, lenn i censywów na pospólstwo z wolnego alleux. W 1857 r. Ustawodawca oddał także w posiadanie szczerze plebejskie ziemie Miast Wschodnich, czyli ziemie nadane na terenach niepodlegających reżimowi seigneurialnemu, podlegającym reżimowi wolnego i powszechnego społeczeństwa. Stamtąd w prowincji Quebec obowiązuje jednolita zasada wolnego posługi.

Reżimy franc-alleu common francaise i franc et commun soccage angielski są w rzeczywistości przeciwne ziemiom koronnym ; 89% terytorium Kanady znajduje się w dziewiczym lesie lub w Arktyce, to znaczy bez konkretnego właściciela, tylko niewielka część terytorium jest zajęta przez przedsiębiorstwa, grunty rolne lub nie, grunty mieszkalne lub nawet budynki użyteczności publicznej: większość ziem krajowych znajduje się w prywatnej rezerwie państwa.

W Kanadzie nadal istnieją parostwa w stylu brytyjskim, takie jak Barony of Longueuil na południowym wybrzeżu Montrealu; tytuły szlacheckie przypisane tym starożytnym lennem są dziś uważane za czysto honorowe godności.

W przypadku sprzedaży nieruchomości niektóre akty notarialne zawierają artykuł poświadczający alodialność zawartej nieruchomości, w szczególności w odniesieniu do transakcji nadawania gruntów koronnych w formie dzierżawy emfiteutycznej, udzielanych wyposażającym, wczasowiczom lub firmom zajmującym się wycinką lasów. Jeśli chodzi o franc alleu commoner, jest to teza odziedziczona po francuskim reżimie feudalnym, w szczególności z prawa lenn zwyczaju paryskiego. Pomimo zniesienia praw seigneurial, koncepcja alleu przetrwała i zapewnia absolutne prawo do własności w kraju mającym konstytucyjną formę królestwa, ale także w systemie, który pozwala na dzierżawę ziemi na bardzo długi okres. kilka pokoleń.

Swobodna rozmowa nadal znajduje praktyczne zastosowanie: zgodnie z Konstytucją z 1867 r. (S. 23.3), funkcjonowanie kanadyjskiego Senatu, wzorowane bezpośrednio na brytyjskiej Izbie Lordów, zawiera aluzję do pojęcia godności senioralnej. wywołane przez kwalifikacje gruntowe wymagane od kandydatów do Senatu; nadal wymaga się, aby senatorowie z prowincji Quebec posiadali „wolny alleu o wartości 4000 dolarów, oprócz zobowiązań, długów i opłat hipotecznych” , aby móc korzystać z prawa do zasiadania w izbie wyższej Parlament.

Uwagi i odniesienia

  1. „Alleu” w Słowniku Akademii Francuskiej , w Narodowym Centrum tekstowy i leksykalnych Zasobów [dostęp marzec 16, 2.018].
  2. Definicje leksykograficzne i etymologiczne słowa „alleu” ze skomputeryzowanego skarbca języka francuskiego na stronie internetowej National Center for Textual and Lexical Resources [dostęp: 16 marca 2018].
  3. Wpis „  alleu, alleux  ” ze Słownika języka francuskiego , dostępny online na stronie wydań Larousse [dostęp 16 marca 2018 r.].
  4. Émile Chénon, Ogólna historia francuskiego prawa publicznego i prywatnego od początków do 1815 r. Tom 2, Okres feudalny i obyczajowy od X do XVI wieku - , Paryż, Sirey,1929, 595  pkt. , s.  141
  5. Léon Vanderkindere, op. cit. , s.  235-236 .
  6. Moja pamięć śpiewa
  7. Jacques Heers , The Middle Ages, an imposture , Perrin, 1992 str.  204
  8. Georges Duby, Gospodarka wiejska i życie na wsi na średniowiecznym Zachodzie , Paryż, Aubier, 1962 s.  379
  9. Zobacz książkę Chanoine Depoter: Le Pays de Lalloeu, Histoire, mœurs et Institution. Wydania Belfries 1910
  10. Christian Defebvre, Historia kraju Lalloeu w 10 lekcjach historii i geografii autorstwa Christiana Defebvre Agrégé
  11. Michel Bory „  od jednego zacisku do drugiego, w pobliżu Lignières: frank-Alleu w poszukiwaniu brakującej enklawa pomiędzy Canton Neuchatel, że Berna i późne bishopric Bazylea  ” przeszłości proste , n O  48,październik 2019, s.  14-16.
  12. Aubin 1989 , str.  43, przyp.  11 .
  13. Immink i Sarolea 1973 , s.  249.
  14. Jarry 1950 , s.  25.
  15. Chenon 1888 .
  16. PC TIMBAL Historia instytucji i faktów społecznych Dalloz 1966, 386 USD, strona 182.
  17. Thaumas de La Thaumassière, 1667 .
  18. Gaspard de Réal de Curban , Nauka o rządzie , t.  4, Paryż,1765, rozdz.  2 („Suwerenność rozpatrywana ogólnie, przez jej związek z jej pochodzeniem, jej przedmiotami, jej modyfikacjami i skutkami”), cz. 3 („Niedoskonałe suwerenności”), §  20 („Władcy, którzy są wasalami; a przy tej okazji suwerenność, sojusze i korzyści, lenna, przysięgi wierności, hołd i nadania”), str.  166.
  19. Norbert Rouland , The French State and Plurism: Political History of Institutions from 476-1792 (monografia), Paryż, Odile Jacob ,Październik 19951 st  ed., 377  str. , 24  cm ( ISBN  2-7381-0333-2 i 978-2-7381-0333-8 , OCLC  407022381 , uwaga BnF n o  FRBNF35791453 , czytaj online ) , s.  Les alleux: atrakcyjność przez system dwóch domen, str.  128 [ czytaj online  (strona odwiedzona 24 lutego 2016 r.)] .
  20. Chenon 1907 , s.  17.
  21. Glasson 1891 , str.  470.
  22. Christian Purtschet , Historia instytucjonalne: X th  -  XVIII th  century (monografia), Paryż, Masson , al.  "I stopień / Prawo i ekonomia",1972, 256  pkt. , 24  cm ( OCLC  462910809 , uwaga BnF n o  FRBNF35297559 ) , str.  227 [ przegląd  (strona przeglądana 25 lutego 2016 r.)] .
  23. Marcel Garaud , Ogólna historia francuskiego prawa prywatnego od 1789 do 1804 , t.  2: The Revolution and land property (monografia), Paryż, Sirey, zb.  „Biblioteka historii prawa”,1958, II -405  pkt. , 25  cm ( OCLC  421464482 , uwaga BnF n o  FRBNF32143951 ) [ przegląd  (strona przeglądana 25 lutego 2016 r.)] .
  24. Chenon 1888 , §  9 , str.  39-40.
  25. Glasson 1891 , str.  471 i przyp.  5 .
  26. Chénon 1888 , §  9 , str.  39 i przyp.  4 .
  27. Glasson 1891 , str.  471 i przyp.  7 .
  28. Boucher d'Argis 1752 , s.  211 i 213.
  29. Chenon 1888 , §  9 , str.  41 i przyp.  1 .
  30. Glasson 1891 , str.  471 i przyp.  6 .
  31. Chenon 1888 , §  9 , str.  40 i przyp.  4 .
  32. Glasson 1891 , str.  471 i przyp.  4 .
  33. Chenon 1888 , §  9 , str.  40-41 i n.  5 .
  34. Glasson 1891 , str.  471 i przyp.  1 .
  35. Przegląd Pau i Béarn , N O  2,1974, s.  24 [ podgląd  (strona przeglądana 21 lutego 2016 r.)] .
  36. Martine Darrobers , „  Bidache, alleu sovereign: from len to sovereignty  ”, Ekaina. Journal of Studies baskijskich , n O  431992.
  37. Chenon 1888 , §  9 , str.  41 i przyp.  2-3 .
  38. Glasson 1891 , str.  471 i przyp.  2 .
  39. Chenon 1888 , §  8 , str.  41 i przyp.  4 .
  40. Glasson 1891 , str.  471 i przyp.  3 .
  41. Boucher d'Argis 1752 , s.  210.
  42. Boucher d'Argis 1752 , s.  210-211.
  43. Boucher d'Argis 1752 , s.  211.
  44. Boucher d'Argis 1752 , s.  212-213.
  45. Richard 1962 .
  46. Bidot-Germa 2009 , s.  340 i przyp.  204 .
  47. Hasło „  wyższość  ” (co oznacza 2 → wyższość terytorialna ) , w: Émile Littré , Słownik języka francuskiego , t.  4: Q - Z (monografia), Paryż, Hachette ,1874, 1231  s. W-4 O ( BNF wypowiedzenia n °  FRBNF30824717 , czytać on-line ) , s.  2084 [ faksymile  (strona przeglądana 22 lutego 2016 r.)] .
  48. Cass. civ.10 stycznia 1842, Prefekt Doubs, C. Boigeol i C. Grandgirard , w Journal du Palais , 1842, n o  1 (styczeń 1842) [ czytać online  (strona konsultacji w dniu 22 lutego 2016)] .
  49. Maïté Lafourcade , „Granica francusko-hiszpańska, miejsce konfliktów międzypaństwowych i współpracy międzyregionalnej” , w Maïté Lafourcade (red.), Granica francusko-hiszpańska: miejsce konfliktów międzypaństwowych i współpracy międzyregionalnej (akty dnia studiów z16 listopada 1996[organizowane przez] Centre d'études basques Uniwersytetu w Pau i Pays de l'Adour , multidyscyplinarny wydział Bayonne-Anglet-Biarritz) , Bordeaux, University Press of Bordeaux,1998, 160  pkt. , 24  cm ( ISBN  2-86781-224-0 i 978-2-86781-224-8 , uwaga BnF n o  FRBNF37000207 , prezentacja online ) , rozdz.  [1] (wprowadzenie), s.  6 [ czytaj online ] .
  50. Jean-Louis Harouel , Historia instytucji od okresu frankońskiego do rewolucji , Presses Universitaires de France ,1987, s.  115, przyp.  3 [ przegląd  (strona przeglądana 20 lutego 2016 r.)] .
  51. Drink 2015 , s.  258, kol.  2 .
  52. Louis Aureglia , Wkład do historii konstytucyjnej Monako (monografia), Chambéry, Imp. zjednoczone, pot.  „Monako badania” ( N O  4)19601 st  ed., 379  str. , in-16 o (20  cm ) ( OCLC  459438542 , uwaga BnF n o  FRBNF32909501 ) , str.  176 [ czytaj online  (strona odwiedzona 22 lutego 2016 r.)] .
  53. Drink 2015 , s.  259, kol.  1 .

Zobacz też

Bibliografia

  • [Aubin 1989] Gerard Aubin , Bordeaux Wysokość w XVIII p  wieku według notarialnego Practice (1715-1789) (poprawiony tekst państwowej pracy magisterskiej przygotowanej pod kierunkiem Pierre'a Jauberta i obronionej na Uniwersytecie w Bordeaux - I wStyczeń 1981), Rouen, University of Rouen (opublikowane przy wsparciu Stowarzyszenia Historyków Wydziałów Prawa i Centrum Badań nad Historią Prawa i Prawa Rzymskiego Uniwersytetu w Rouen), coll.  „Publikacje Uniwersytetu Rouen” ( n °  149)1989, 1 st  ed. , 1 obj. , 473,  str. , 24  cm ( ISBN  2-87775007-8 , EAN  9782877750073 , OCLC  462052046 , uwaga BnF n o  FRBNF35070997 , SUDOC  001586963 , czytaj online ) , s.  43, przyp.  11 ( czytaj online ).
  • [Bidot-Germa 2009] Dominique Bidot-Germa ( pref.  Benoît Cursente), Średniowieczny notariat: prawo, władza i społeczeństwo w Béarn (poprawiony tekst rozprawy doktorskiej z historii, przygotowany pod kierunkiem Jean-Pierre'a Barraqué i obroniony w Uniwersytet Pau i Pays de l'Adour w2004pod tytułem Notariusze księstwa Béarn u schyłku średniowiecza: esej prozopograficzny , Toulouse, Presses universitaire du Mirail , wyd.  „Kancelaryjna Historia” ( N O  12)2008, 1 st  ed. , 1 obj. , 414  s. , 16 × 24  cm ( ISBN  978-2-85816-950-4 , EAN  9782858169504 , OCLC  470986877 , uwaga BnF n o  FRBNF41362639 , SUDOC  129616524 , prezentacja online , czytaj online ) , str.  340 i przyp.  240 ( czytaj online ).
  • [Drink 2015] Jacques Boisson , „  Dominique Chagnollaud de Sabouret, Księstwo Monako: historia, tożsamość, uprawnienia , Paryż, LGDJ,2015, 150  pkt.  », Annales monégasques: przegląd historii Monako , n o  39,2015, 3 rd  część ( „BIBLIOGRAFICZNE kronika”), Art.  n O  2, str.  258-265 ( czytaj online [faks], dostęp 17 marca 2018 ).
  • [Boucher d'Argis 1752] Antoine-Gaspard Boucher d'Argis , Odmiany historyczne, fizyczne i literackie: lub Badania uczonego, zawierające kilka ciekawych i interesujących utworów , t.  I  : Pierwsza część , Paryż, J.-L. Nyon i P. Guillyn,1752, 1 st  ed. , 1 obj. , [7] -599- [6]  p. , in-12 ( OCLC  457108466 , notatka BnF n o  FRBNF30137825 , SUDOC  095341250 , czytaj online [faksymile]).
  • Marie-Nicolas Bouillet i Alexis Chassang (reż.), „Alleu” w Universal Dictionary of History and Geography ,1878( czytaj na Wikiźródłach )
  • [Chénon 1888] Émile Chénon , Study on the history of alleux in France: with a map of allodial countries , Paris, Larose and Forcel,1888, 1 st  ed. , 1 obj. , XI -246- [1]  str. , in-8 o (24  cm ) ( OCLC  490751970 , uwaga BnF n o  FRBNF30233124 , SUDOC  045866449 , czytaj online [faksymile]) , §  9 („Alleux sovereigns, alleux justiciers, alleux simple”), s.  38 i s. ( czytaj online [faksymile] ).
  • [Chénon 1907] Émile Chénon , Le droit romain à la curia regis od Philippe Auguste do Philippe le Bel (wyciąg z Mélanges Fitting ), Montpellier, Imprimerie générale du Midi,1907, 1 obj. , 19  s. , 22  cm ( OCLC  491651851 , SUDOC  085330043 , czytaj online ) , s.  17.
  • [Glasson 1891] Ernest Glasson , Histoire du droit et desinstellas de la France , t.  IV  : Feudalizm: źródła prawa, feudalizm obywatelski, feudalizm polityczny , Paryż, F. Pichon,1891( Rozrod.  1903), 1 st  ed. , 1 obj. , XLVII -763  pkt. , 23  cm ( OCLC  493143642 , uwaga BnF n o  FRBNF30514436 , SUDOC  072847468 , czytaj online [faksymile]) , str.  470-471.
  • [Immink i Sarolea 1973] Petrus Wernerus Adam Immink (na podstawie rękopisu i przypisów ) i Paul Sarolea (pod red.) (  Pref . John Gilissen), Liberty and Sorrow: a study on the Transformation of Liberty and the Development of Public karnego prawa na Zachodzie przed XII -tego  wieku , Assen, Van Gorcum,1973, 1 st  ed. , 1 obj. , [2] -289  pkt. , 25  cm ( ISBN  90-232-0947-8 , EAN  9789023209478 , OCLC  77319470 , uwaga BnF n o  FRBNF35236765 , SUDOC  001915436 , czytaj online ) , s.  249 ( czytaj online ).
  • [Jarry 1950] Eugène Jarry ( prefekt  Pierre d'Espezel), Prowincje i kraje Francji: esej o geografii historycznej , t.  I  : utworzenie oddziału francuskiego , Paryż, Ch. Poisson,1950, 2 II  wyd. ( 1 st  ed. 1942), 1 obj. , XX -366  s. , in-8 o (23  cm ) ( OCLC  407718883 , uwaga BnF n o  FRBNF43376669 , SUDOC  005820634 , czytaj online ) , str.  25.
  • Pierre Lanéry d'Arc, Du Franc alleu , New Library of Law and Jurisprudence Arthur Rousseau redaktor, Paryż, 1888 ( czytaj online )
  • Bernard Lloansi, Le Franc-alleu en Catalogne et en Roussillon , na podstawie pracy François de Fossa , w Roussillonnaises Studies, Revue d'Histoire et d'Archéologie Méditerranéennes, Tome XII, 1993.
  • Bernard Lloansi, The charter of 1265 and the franc alleu en Roussillon , Société Agricole, Scientifique et Littéraire des Pyrénées Orientales, Tom CII, Perpignan, 1994, strona 147.
  • [Richard 1962] Jean Richard , „  Tucco-Chala (Pierre), Wicehrabia Béarn i problem jego suwerenności od początków do1620 », Belgijski przegląd filologiczno-historyczny , t.  XL , ok . 3 ,1962, 4 p  część ( "Sprawozdania"), Art.  n o  25, str.  970-972 ( czytaj online [faksymile], dostęp: 17 marca 2018 ).
  • [Thaumas de La Thaumassière 1667] Gaspard Thaumas de La Thaumassière , Le Franc-al (l) eu w prowincji Berry: lub Traktat o wolności osób i spadkach Berry , Bourges, J. Toubeau,1667( repr. 1701 i 1750), 1 st  ed. , in-4 o ( OCLC  458261620 , uwaga BnF n o  FRBNF31449523 ).

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne