Halibut niebieski
Reinhardtius hippoglossoides
Reinhardtius hippoglossoides
Halibut niebieski
Reinhardtius Gill , 1861 Reinhardtius hippoglossoides
( Walbaum , 1792 )
Halibuta ( hippoglossoides Reinhardtius ) jest gatunek z ryb płaskich w Pleuronectidae rodziny . Jest jedynym gatunkiem z rodzaju Reinhardtius ( monotypowy ).
Nazwy
Halibut jest również nazywany turbot , halibut , niebieski halibut , mały halibut , turbot Fundlandia lub skarp , nie należy mylić z turbota z francuskim ( Scophthalmus maximus ) lub turbota (w języku angielskim) Amerykanów ( Hippoglossus stenlepis )! W języku angielskim znajdujemy mniej więcej odpowiadające im nazwy, również Turbot Północny i Turbot Amerykański .
Obszar dystrybucji
- Halibut grenlandzki, który preferuje zimne, głębokie wody północnych regionów Oceanu Spokojnego i Atlantyckiego , występuje najliczniej w pobliżu dużych stad krewetek północnych .
- Na Pacyfiku terytorium tego halibuta ciągnie się wzdłuż Wysp Aleuckich i rozciąga się na południe od Cieśniny Beringa na szelfie kontynentalnym, bardziej po stronie Alaski niż po stronie rosyjskiej . Kilka halibutów grenlandzkich występuje w pobliżu zachodniego wybrzeża Ameryki Północnej . Pelagiczne jaja i larwy koncentrują się w pobliżu wyspy Unalaska i końca archipelagu aleuckiego.
- Na północno-wschodnim Atlantyku iw Arktyce jego terytorium biegnie wzdłuż południowo-wschodniego wybrzeża Grenlandii, łącząc się z Islandią , następnie północnymi Wyspami Brytyjskimi i, w sposób nieciągły, na północ od Norwegii , wokół wyspy Spitsbergen .
- Na północno - zachodnim Atlantyku znajduje się na zachód od Grenlandii i wschodniej wyspy Baffina do przybrzeżnej Nowej Szkocji, przechodząc przez wschodnią Nową Fundlandię i Zatokę Świętego Wawrzyńca i jej ujście. Gdy zbliża się do dojrzałości, wydaje się, że migruje w dużych ilościach do Cieśniny Davisa . Niewielkie ilości halibuta grenlandzkiego można znaleźć na głębokościach poniżej 100 metrów, ale większość z nich łowi się na głębokości od 200 do 600 metrów w pobliżu miękkiego dna morskiego. Jednak w południowej części ich zasięgu sięgają nawet 1500 metrów głębokości. Optymalna temperatura dla gatunku wody wynosi od 1 do 3 ° C . Zwykle toleruje szeroki zakres temperatur, ale jest na nie bardziej wrażliwy w fazie rozrodu.
Opis
Podobnie jak halibut ( halibut atlantycki lub halibut biały), halibut grenlandzki to duża płastuga łowiona we wschodniej Kanadzie . Można go łatwo rozróżnić w kilku punktach:
- chociaż jest mniej masywny, znacznie krótszy i delikatniejszy (maksymalnie 1,2 mi 25 kg ), jego szczęki i zęby są bardziej rozwinięte;
- jego linia boczna jest raczej prosta;
- jego oczy są szersze;
- jej brązowa skóra jest mniej gładka i ciemniejsza;
- jego bielszy miąższ, z bardziej subtelnym zapachem, jest znacznie delikatniejszy.
Dziwna osobliwość na pierwszy rzut oka tej ryby, ma otolity (kamienie uszne w zależności od wzrostu osobnika) dobrej wielkości, których dominująca para ma silną asymetrię i różnorodne kształty.
O asymetrii halibuta grenlandzkiego
Zwykle płastugi na północnym Atlantyku są prawoskrętne i dlatego mają oboje oczu po prawej stronie, która jest również górna i pigmentowana, oraz po lewej stronie i ślepo, bardziej płaską i bledszą. Jednak u halibuta grenlandzkiego lewe oko nie przesunęło się w pełni na prawą stronę i znajduje się na górnej krawędzi czoła. Ponadto ślepa strona nie jest biała, ale ciemnoszara, podczas gdy druga strona jest prawie czarna.
Wreszcie, ryba nie jest idealnie symetryczna, tak że niektórzy przedstawiciele gatunku (małe ryby, które najczęściej stoją w średnich głębinach oceanu zamiast pływać nad dnem) były obserwowane z płetwą grzbietową skierowaną do góry. Te szczególne cechy sprawiają, że turbot grenlandzki jest wyjątkowo mobilny, a położenie lewego oka zapewnia mu większe pole widzenia niż u większości płastug .
Biologia
- Pojedyncza ryba może złożyć do 160 000 jaj, które dryfują na średniej głębokości przez kilka tygodni, a następnie unoszą się jako larwy na powierzchnię, skąd są wypłukiwane przez prądy. W Zatoce św. Wawrzyńca dojrzałe osobniki gromadzą się i rozmnażają zimą w kanale Laurentian u południowo-zachodniego krańca Nowej Funlandii . Młode trafiają następnie na obszary uprawne na północnym wybrzeżu wyspy Anticosti, gdzie małe skorupiaki dostarczają im obfitego pożywienia. Mierzący 45 cm halibut grenlandzki ma 6 lub 7 lat. To wtedy samce wkładają więcej energii wzrostu w funkcje rozrodcze. W rezultacie samce są ograniczone do 12 lat i 90 cm wzrostu , w przeciwieństwie do samic, które dożywają do 20 lat i mogą mieć 1,2 m wzrostu .
- W miarę wzrostu halibut grenlandzki zjada małe skorupiaki, takie jak krewetki, małe ryby, takie jak gromadnik , a następnie większe ofiary, takie jak dorsz , kalmary , karmazyny, a nawet inne halibuty grenlandzkie.! Zawartość żołądków tej ryby świadczy o jej żarłoczności, może pożerać ryby niewiele mniejsze od siebie. Wśród drapieżników innych niż on sam są dorsz , łosoś , laimargue (rekin), różne gatunki fok , narwal i bieługa .
- Miąższ halibuta grenlandzkiego zawiera bardzo niewiele klasycznych małych robaków pasożytniczych ( nicieni ), chociaż mogą być żywicielami większych robaków, zwanych „turbotami”, które żyją w pysku i przewodzie pokarmowym.
Brzoskwinia
Od dawna łowiony w Nowej Fundlandii , poławiany za pomocą włoków rozpornicowych , takli i sieci skrzelowych . Ze względu na dużą odległość między łowiskami a zakładami przetwórczymi halibut grenlandzki jest często zamarzany na morzu, a większość jego przetwarzania zajmują się rośliny w Nowej Szkocji i Nowej Fundlandii . Produkt prezentowany jest przede wszystkim odgłowiony i patroszony (świeży lub mrożony), ale także w kilku innych postaciach: bez ości bez skóry (świeże lub mrożone, kilka rozmiarów), w blokach i przetwory (wędzone lub solone).
jedzenie
Tłusty miąższ halibuta grenlandzkiego ma strukturę drobnych płatków, które nadają gotowanemu miąższowi prawie kruchość masła. Jest to biały miąższ o delikatnym zapachu, który bardzo dobrze łączy w sobie przyprawy i marynaty. Smak i konsystencja tego halibuta są szczególnie odpowiednie do wędzenia na zimno: jest to doskonały produkt, tak poszukiwany jak sobol .
The Japanese kupić całą rybę; podają jako sushi i sashimi lub marynują i grillują.
Mieszkańcy Ameryki Północnej preferują tradycyjną prezentację płastugi , w której siatka jest owinięta wokół farszu z kraba lub turbota gotowanego w białym winie z posypką z krewetek. Policzki tej ryby są jej pyszną częścią.
Filet z halibuta grenlandzkiego zawiera 38% białka , 24% kwasów tłuszczowych (w tym 5% nasyconych kwasów tłuszczowych) i 2,3% Omega-3 . Jest również doskonałym źródłem potasu , z selenu i witaminy D .
Linki zewnętrzne
Rodzaj Reinhardtius- (en) Odniesienie do FishBase :
- (en) Odniesienie Świat Register of Marine Species : takson Reinhardtius ( lista + gatunków )
- (fr + en) Numer referencyjny ITIS : Reinhardtius Gill, 1861
- (en) Numer referencyjny NCBI : Reinhardtius (w tym taksony )
- (en) Odnośnik do sieci Animal Diversity : Reinhardtius
- (fr + en) Odniesienie do FishBase :
- (en) Catalog of Life Reference : Reinhardtius hippoglossoides (Walbaum, 1792) (skonsultowano16 grudnia 2020 r)
- (fr + en) Odniesienie ITIS : Reinhardtius hippoglossoides (Walbaum, 1792)
- (en) Numer referencyjny NCBI : Reinhardtius hippoglossoides (w tym taksony )
- (en) Odnośnik do sieci Animal Diversity : Reinhardtius hippoglossoides
- Arkusz informacyjny Agri-Food Canada