Einsatzkommando | |
Egzekucja sowieckich cywilów przez członków Einsatzkommando w 1942 roku . | |
kreacja | 1938 |
---|---|
Rozpuszczenie | 1945 |
Kraj | Niemcy i okupowana Europa |
Wierność | Rzesza Niemiecka |
Zatkany | Schutzstaffel |
Rodzaj | Komandos z szwadronów śmierci |
Rola | Systematyczne mordowanie „ niechcianych ” członków nazistowskiego reżimu ( Bandenbekämpfung ) |
Skuteczny | ≈ 3000 (głównie członkowie SS , OrPo lub Hilfpolizei ) |
Jest częścią | Dołączone grupy |
Zrobione z | Sonderkommando |
Wojny | Druga wojna światowa |
oficer dowodzący | Ernst Kaltenbrunner |
Historyczny dowódca | Reinhard Heydrich |
Podczas II wojny światowej , gdy Einsatzkommandos ( francuski : „komandosi”) interwencyjne były podgrupy pięciu Einsatzgruppen , w zmilitaryzowanej jednostki policji politycznej w III Rzeszy . Każde Einsatzkommando składało się ogółem z 3000 mężczyzn, z których 500 do 1000 było urzędnikami SS . Grupy te, działające na terenach okupowanych , miały misję systematycznego mordowania prawdziwych lub wyimaginowanych przeciwników nazistowskiego reżimu, polskich intelektualistów , Romów , homoseksualistów , komunistów , kolaborantów NKWD, aw szczególności Żydów . Podczas operacji Barbarossa, która doprowadziła do masowego odwrotu Armii Czerwonej , Einsatzgruppen podzieliły się na dziesiątki mniejszych komandosów ( Einsatzkommandos ), odpowiedzialnych za systematyczne mordowanie rzekomych wrogów Rzeszy za liniami Wehrmachtu . Po wojnie kilku funkcjonariuszy Einsatzkommando zostało osądzonych, zwłaszcza w procesie Einsatzgruppen , skazanych za zbrodnie wojenne i powieszony. Większość wykonawców nigdy nie była przesłuchiwana.
„ Einsatzkommando ” to termin nadal używany w nazwach organizacji wojskowych i policyjnych, takich jak niemiecka SEK i austriacka GEK Cobra .
Einsatzgruppen były paramilitarnymi grupami utworzonymi początkowo w 1938 roku pod kierownictwem Reinharda Heydricha - szefa SD i Sicherheitspolizei (Policja Bezpieczeństwa i Policja Bezpieczeństwa). Działająca w SS, pierwsza Einsatzgruppe II wojny światowej powstała podczas inwazji na Polskę wwrzesień 1939. Następnie, na polecenie Hitlera i Himmlera , Einsatzgruppen zostały zreformowane w oczekiwaniu na inwazję Związku Radzieckiego w 1941 roku. Grupy te, pod administracyjną władzą armii, podlegały Reichssicherheitshauptamt i były pod kontrolą Reinharda Heydricha. Po śmierci w 1942 roku Ernst Kaltenbrunner został mianowany dowódcą Einsatzgruppen.
W 1939 r. Hitler nakazał SD i policji bezpieczeństwa zlikwidować wszelkie formy oporu za frontem Wehrmachtu. Heydrich spotyka się z generałem Eduardem Wagnerem , reprezentującym Wilhelma Keitela , osiągając porozumienie w sprawie roli i kompetencji Einsatzgruppen na ziemiach polskich, które mają zostać zaatakowane. Ich głównym zadaniem (w czasie wojny) według generała SS Ericha von dem Bacha , zeznającego na procesach norymberskich : „było unicestwienie Żydów, Cyganów i sowieckich komisarzy politycznych”.
Ich akcja była pierwszą fazą Zagłady , początkowo rozgrywającą się poprzez strzelaniny, nazywane przez niektórych autorów „ Zagłada kulami ”.
Dowódcy wojskowi znali zadanie Einsatzgruppen. Żywność i transport zależały od ich dowództwa, a stosunki między regularną armią, SiPo i SD były bliskie. Dowódcy Einsatzgruppen zgłosili następnie zrozumienie dowódców Wehrmachtu, wierząc, że zadania wykonywane przez Einsatzgruppen znacznie ułatwiły ich operacje.
Na początku operacji Barbarossa (czerwiec 1941) sformowano cztery Einsatzgruppen, każda przyłączona do jednej z grup armii: Einsatzgruppe A do Grupy Armii Północ , Einsatzgruppe B do Grupy Armii Centrum , Einsatzgruppe C do Grupy Armii Południa i Einsatzgruppe D z 11 th wojsko . Funkcjonariusze Einsatzgruppen składali się z członków SD , Waffen-SS , Policji Kryminalnej (Kripo) i Gestapo . Zwerbowani mężczyźni pochodzili z Waffen-SS, regularnej policji , gestapo i miejscowej policji. Gdy nadarzyła się okazja, dowódcy armii niemieckiej wysłali własne regularne oddziały, aby wzmocnić Einsatzkommandos .
Pierwsze osiem Einsatzgruppen II wojny światowej sformowano w 1939 roku w ramach przygotowań do inwazji na Polskę. Składali się z funkcjonariuszy Gestapo, Kripo i SD, rozmieszczonych podczas operacji Tannenberg i Intelligenzaktion do wiosny 1940 r.; a następnie niemiecka AB-Aktion, która zakończyła się pod koniec 1940 roku. Na długo przed atakiem na Polskę naziści, wspomagani przez mniejszość niemiecką żyjącą w II RP , sporządzili listę polskich osobistości zawierającą nazwiska 61 tys. członków polskiej elity. Spis, wydrukowany jako 192-stronicowa książka, nosi tytuł Sonderfahndungsbuch Polen . Składa się tylko z nazwisk i dat urodzenia polityków, uczonych, aktorów, inteligencji , lekarzy, prawników, szlachty, księży, oficerów i wielu innych osób, niedostępnych dla Einsatzgruppen i Volksdeutscher Selbstschutz . Pod koniec 1939 r. grupy te zamordowały na terenach zaboru 50 tys. Polaków i Żydów, w tym ponad 1000 jeńców wojennych .
Grupy operacyjne SS po raz pierwszy otrzymały cyfry rzymskie 4 września 1939 r. Wcześniej ich nazwy pochodziły od nazw miejsc ich pochodzenia w języku niemieckim.
Einsatzgruppe A, przyłączona do Grupy Armii Północ, została utworzona w Gumbinnen w Prusach Wschodnich 23 czerwca 1941 r. Stahlecker - jej pierwszy dowódca - wysłał jednostkę do granicy litewskiej. Jego grupa składała się z 340 mężczyzn z Waffen SS, 89 z Gestapo, 35 z SD, 133 z Orpo i 41 z Kripo. Kiedy wojska sowieckie wycofały się z tymczasowej stolicy Litwy, Kowna , miasto zostało zajęte następnego dnia przez Litwinów podczas powstania antysowieckiego. 25 czerwca Einsatzgruppe A wkroczyła do Kowna z zaawansowanymi jednostkami armii niemieckiej.
Raport Jägera dokładnie pokazuje działania mobilnej grupy zabijającej. Jest to sprawozdanie z działalności Einsatzkommando 3 , pokazujące całkowitą liczbę dokonanych przez nie zabójstw: 137 346 Żydów (57 338 mężczyzn, 48 592 kobiet, 29 461 dzieci) i 2058 komunistów, upośledzonych umysłowo lub innych, w okresie2 lipca do 1 st grudzień 1941.
Einsatzkommando 3 eksploatowane w dzielnicy Kowna i na zachód od Wilna na Litwie zajęte . Rollkommando Hamann dowodził oficer Joachim Hamann został niestety wyróżnia liczby osób zamordowanych w ciągu kilku miesięcy roku 1941: co najmniej 60.000 Żydów zgładzonych na wsi litewskiej i estońskiej o tej małej grupie (nieprzekraczający nie stu mężczyzn) , złożony głównie z wolontariuszy litewskich.
„Wielkie czystki etniczne” trwała do 1942 roku, kiedy obozy śmierci zastąpił strzelaniny plenerowych prowadzonych przez Einsatzkommandos .
Dowództwo operacyjne Einsatzgruppe B , przydzielone do Grupy Armii Centrum, zostało utworzone kilka dni po inwazji na Związek Radziecki, pod dowództwem SS- Gruppenführera Arthura Nebe . Opuścił miasto Poznań 24 czerwca 1941 r. z 655 żołnierzami policji bezpieczeństwa, Gestapo, Kripo, SD, Waffen-SS i 2 kompanią E Batalionu Zapasowego Policji 9. 30 czerwca 1941 r. wizyta Himmlera w dystrykcie w Białymstoku, gdzie deklaruje, że w regionie potrzebne są większe siły ze względu na potencjalne ryzyko wojny partyzanckiej. Natarcie Niemców po szybkim odwrocie Armii Czerwonej pozostawiło po sobie rosnącą niepewność, wymagającą pilnego rozmieszczenia dodatkowego personelu.
Wspinanie się „nowego zagrożenia” z kwatery głównej Gestapo w Zichenau ( Ciechanów ) tworzy mniej znaną jednostkę zwaną Kommando SS Zichenau-Schroettersburg opuszczającą podstację Schröttersburg ( Płock ) pod dowództwem SS- Obersturmführera Hermanna Schapera , z misja mordowania Żydów, komunistów i współpracowników NKWD we wsiach i miasteczkach. 3 lipca do Białegostoku przybywa dodatkowa formacja Schutzpolizei na wezwanie Generalnego Gubernatorstwa. Dowodzi nią SS- Hauptsturmführer Wolfgang Birkner , były myśliwiec Einsatzgruppe IV w kampanii polskiej 1939 roku. Jednostka pomocowa , zwana Kommando Białystok , jest wysyłana przez SS- Obersturmbannführera Karla Eberharda Schöngartha , w odpowiedzi na rozkazy Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy (RSHA ). 10 lipca 1941 r. jednostka Schapera została podzielona na małe grupy Einsatzkommandos ze względu na żądania operacji Barbarossa .
Oprócz masowych strzelanin Einsatzgruppe B dokonuje publicznych egzekucji jako taktyki terroru wobec miejscowej ludności. Raport z Einsatzgruppe B z dn9 października 1941, opisuje jedną z tych akcji. Z powodu podejrzeń o działalność partyzancką w okolicy wsi Demidov wszyscy mężczyźni w wieku od piętnastu do pięćdziesięciu pięciu lat mieszkający w wiosce są przetrzymywani w obozie w celu kontroli. Kontrola doprowadziła do aresztowania siedemnastu osób zidentyfikowanych jako „partyzanci” i „komuniści”. Następnie 400 lokalnych mieszkańców zebrało się, aby być świadkiem powieszenia pięciu członków grupy, podczas gdy pozostałych dwunastu zostało zastrzelonych.
14 listopada 1941 r. Gruppenführer Nebe ogłosił w Berlinie eliminację 45 000 osób. W innym raporcie, datowanym na 15 grudnia 1942 r., ustalono liczbę zabójstw Einsatzgruppe B na 134 298 osób. Po 1943 masakry Einsatzgruppe B zmniejszyły się, a jednostka została rozwiązana wsierpień 1944.
Około 5 lipca 1941 r. Arthur Nebe skonsolidował Einsatzgruppe B pod Mińskiem , ustanawiając kwaterę główną rozmieszczoną na dwa miesiące. W Gruppenführer zlecenia Sonderkommando 7a , Sonderkommando 7b i Vorkommando Moskau śledzić grupy armii Center, podczas Einsatzkommandos 8 i 9 oczyścić stronach punktu. Zgodnie z tym Einsatzkommando 8 dołączyło do Białegostoku w dniu1 st lipca 1941, przecina Słonim i Baranowicze , gdzie rozpoczyna się seria masakr na południu dzisiejszej Białorusi (we wschodniej Polsce przed II wojną światową).
5 sierpnia Nebe przeniósł swoją grupę do Smoleńska , gdzie stacjonowało Vorkommando Moskau . 6 sierpnia Einsatzkommando 8 dotarło do Mińska . 9 września 1941 r. grupa przeniosła się do Mohylewa , gdzie utworzono jej kwaterę główną. Einsatzkommando 8 dokonuje masakr w Bobrujsk , Homel , Roslavl i Klińce z siedzibą systematycznie atakuje miejscowej ludności i społeczności żydowskiej.
Tymczasem Einsatzkommando 9 opuszcza Olecko w Prusach Wschodnich i dociera do Wilna2 lipca. W następnych dniach grupa dokonała masakr w Grodnie i Bielsku Podlaskim . W dniu 20 lipca, jej siedziba przeniesiona do Witebska , gdzie eksterminacji ludności Połocku , Nevel , Lepel i Souraj . Zbliżając się do Wiazmy , grupa popełnia okrucieństwa w miastach Gjack i Możajsk . Sowiecka kontrofensywa zmusiła Einsatzkommando do wycofania się do Witebska w dniu21 grudnia 1941. Przewidując upadek Moskwy , Vorkommando Moskau ruszyło do Maloyaroslavets , zdobytych przez Wehrmacht 18 października 1941 roku. Sonderkommando 7a i 7b również dołączyły do obszaru miasta, działając szybko, aby zapobiec ucieczce Żydów w twarz nadciągającej armii niemieckiej. Na południe i wschód od Smoleńska i Mińska oba Sonderkommando pozostawiły po sobie miasta męczenników, takie jak Wielkie Louki , Twer , Orcha , Homel , Czernihów czy Orel .
Sonderkommando 7a kieruje Walter Blume i dołączone do 9 -tego armii pod polecenia gen Adolf Strauss . SK 7a wchodzi wileńskim27 czerwcai pozostaje tam do 3 lipca. Wilno, obecnie w strefie dowodzenia Einsatzgruppe A , Sonderkommando 7a zostaje przeniesione do Krewa pod Mińskiem. Sonderkommando był aktywny w Wilnie, Nevel, Gródku , Witebsku , Velij , Rjev , Viazma , Kalinin i Klińce , podczas którego wykonywany 1,344 ludzi.
Ten Sonderkommando był aktywny w Brześciu ( brzeski getta ), Kobryn , Proujany , Słonimiu ( Słonim getta ), Baranavitchy , Stołpce , Mińsk (Mińsk getta ), Orcha, Klińce , Briansk , Kursk, Tserigov i Orel, podczas której stracono 6788 osób.
Ten Einsatzkommando był aktywny w Wołkowysk , Baranowiczach, Babruysk, Lahoïsk , Mahiliow i Mińsku, podczas którego wykonywany 74,740 ludzi.
Ten Einsatzkommando był aktywny w Wilnie (Wilno getta ), Grodnie ( Grodno getta ), Lidzie , Bielsk Podlaski, Nevel, Lepel, Souraj, Viazma, Gjatsk, Mozhaisk , Witebsku ( Witebsk getta ), Smoleńsku i Varena , podczas którego wykonywane 41,340 osób .
To Vorkommando – znane też jako Sonderkommando 7c – miało działać w Moskwie, ale nie doszło do tego w obliczu decydującego sowieckiego zwycięstwa w bitwie pod Moskwą . Grupa zostaje więc włączona do Sonderkommando 7b i działa w Smoleńsku, mordując 4660 osób.
Einzatzgruppe C został przyłączony do Grupy Armii Południe , w której rozstrzelał 118 341 osób.
Ten Einsatzkommando był aktywny w Lwowie ( getto lwowskie ) Luck ( Łuck getta ) Równe ( Rowno getta ) Żytomierzu , Perejesław , Yahotyn , Iwano-Frankowsku , Radomychl , Loubny , Połtawie , Kijów ( Babim ) Kursk i Charkowie , podczas na których rozstrzelał 59 018 osób.
To Einsatzkommando działało we Lwowie, Tarnopolu ( getto tarnopolskie ), Krzemieńczuku , Połtawie, Słowiańsku , Chmielnickim , Winnicy , Kramatorsku , Horliwce i Rostowie , podczas których rozstrzelano 6329 osób.
Ten Einsatzkommando był aktywny we Lwowie (getto lwowskie), Brody , Dubno , Berdytchiv , Skwyra i Kijowie (Babi Jar), podczas których wykonywana ponad 150.000 ludzi.
Ten Einsatzkommando był aktywny we Lwowie, Zolochiv , Żytomierzu, Winnicy, Chmielnicki, Dniepropietrowsk , Kryvy Rih , Donieck i Rostów, podczas którego wykonywany 5,577 ludzi.
Einsatzgruppe D został przydzielony do 11 th armii . Utworzona w czerwcu 1941 r. i działająca do marca 1943 r. Einsatzgruppe D działała w północnym Siedmiogrodzie , Czerniowcach , Kiszyniowie i na Krymie . W marcu 1943 r. został wysłany do Ovroutch jako jednostka przeciwpartyzancka „Kampfgruppe Bierkamp”, nazwana na cześć nowego dowódcy Walthera Bierkampa . Einsatzgruppe D zamordowany 91,728 ludzi.
Einsatzgruppe E została rozmieszczona w Chorwacji ( Jugosławia ). Był przywiązany do 12 th armii w regionie Vinkovci , Sarajewie , Banja , Knin i Zagrzeb .
Einsatzgruppe H była jednostką paramilitarną składającą się z ponad 700 żołnierzy, utworzoną pod koniec sierpnia 1944 r. w celu deportacji lub mordowania ocalałych Żydów ze Słowacji po niemieckich represjach słowackiego powstania narodowego .
Podczas swojego siedmiomiesięcznego istnienia Einsatzgruppe H ściśle współpracowała z oddziałami ratunkowymi Gwardii Hlinka – słowackiej formacji paramilitarnej utworzonej w celu rozprawienia się ze słowackim powstaniem narodowym – i aresztowała 18 937 osób, w tym co najmniej 2257 zostało zamordowanych. kolejne tysiące deportowano do nazistowskich obozów koncentracyjnych (głównie do Auschwitz ). Wśród ofiar byli Żydzi, Romowie , zwolennicy słowaccy lub prawdziwi lub podejrzani przeciwnicy polityczni. Jeden z jego elementów, Einsatzkommando 14 , popełnił dwie największe masakry w historii Słowacji, Kremnička i Nemecká .
Po wyzwoleniu Słowacji przez Armię Czerwoną odkryto 211 masowych grobów zawierających 5304 ofiary zestrzelone przez siły Osi w okresie od końca 1944 do początku 1945; jedna czwarta ofiar to kobiety i dzieci. Zrównano z ziemią około 90 wiosek. Spośród około 25 000 Żydów obecnych na Słowacji na początku powstania, 13 500 zostało deportowanych - większość z nich zginęła - a kilkuset zostało zmasakrowanych na Słowacji.
To Einsatzkommando aresztowało 446 Żydów w zachodniej i środkowej Słowacji ; byli przetrzymywani w więzieniu Ilava, zanim zostali deportowani z Żyliny do obozów koncentracyjnych w Niemczech.
Grupa ta była główną jednostką Einsatzgruppe H, odpowiedzialną za około połowę jej zabójstw. Masakra Kremnička (w) , z co najmniej 747 ofiar, a masakra Nemecká (w) , z około 900 ofiar były jego najważniejsze zbrodnie.
Organizowany przez Alois Brunner , w Einsatzkommando 29 planem, w nocy z 25 do 26 września 1944 roku Roundup 1800 Żydów ze stolicy Słowacji, którzy zostali internowani z 5000 w obozie koncentracyjnym Sereď , przedsionka Auschwitz. Była to największa łapanka zorganizowana na Słowacji w czasie wojny. W sumie na rozkaz Brunnera z kraju deportowano ponad 13 500 Żydów.
Po operacji wrześniowej Einsatzkommando utworzyło biuro w dawnym Centrum Żydowskim (Edelgasse 6), aby tropić ukrywających się Żydów. Po schwytaniu byli przesłuchiwani i torturowani, jeśli nie podali nazwisk i adresów innych ukrywanych Żydów. Ciała zamęczonych na śmierć ofiar wrzucano do Dunaju.
Oficjalnie Einsatzkommando der Sicherheitspolizei und des SD beim AOK Norwegen, Befehlsstelle Finnland była niemiecką jednostką paramilitarną specjalizującą się w regionach Laponii i Nord-Norge . Działających pod kontrolą RSHA i współpracuje z fińską policję państwową Valpo (PL) The Einsatzkommando Finlandia była utrzymywana w tajemnicy aż do 2008 roku.