Jeniec jest wojownikiem, który jest uwięziony przez siły wroga w czasie wojny . Jego zatrzymanie ma na celu pozbawienie go walki, nie ma charakteru karnego ani represyjnego, co odróżnia go od zwykłego więźnia .
Na mocy artykułu 4 od 3 -go Konwencji Genewskiej z 1949 roku są jeńcami wojennymi osób należących do jednej z następujących kategorii, którzy padli w moc wroga:
Kapelani i żołnierze przydzieleni wyłącznie do zadań zdrowotnych (oraz personel Narodowego Czerwonego Krzyża, Czerwonego Półksiężyca i innych towarzystw pomocy uznanych i zatrudnionych na tych samych stanowiskach) nie zostaną zatrzymani, jeżeli podlegają władzy strony przeciwnej, tylko o ile państwo wymaga tego zdrowie, potrzeby duchowe i liczba jeńców wojennych. Nie będą uważani za jeńców wojennych, ale będą korzystać ze wszystkich zalet Konwencji Genewskiej.
Najemnicy nie mają prawa do statusu jeńca wojennego.
Szpiedzy nie są uważani za jeńców wojennych. Ale szpieg, który wstąpiwszy do armii, do której należy, zostaje później schwytany przez wroga, traktowany jest jak jeniec wojenny i nie ponosi żadnej odpowiedzialności za swoje poprzednie działania szpiegowskie. Podobnie, członka sił zbrojnych strony konfliktu, który gromadzi lub usiłuje zebrać dane wywiadowcze na terytorium kontrolowanym przez stronę przeciwną, nie uważa się za zaangażowanego w działalność szpiegowską, jeżeli przy tym jest on ubrany w mundur. jego sił zbrojnych.
Jeżeli istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do osoby, która bierze udział w działaniach zbrojnych i która jest pojmana przez stronę przeciwną, osoba ta jest uważana za jeńca wojennego do czasu ustalenia jej statusu przez właściwy sąd (zwykle sąd wojskowy).).
Jeńcy wojenni nie są jeńcami zwyczajowymi. Nie można ich sądzić, jeśli przestrzegają praw i zwyczajów wojennych, i muszą zostać zwolnieni po jej zakończeniu. Prawo międzynarodowe uważa, że znajdują się one w sytuacji poza ich kontrolą.
W przypadku wojny domowej status jeńca wojennego oficjalnie nie istnieje. Państwo może uważać kombatantów wroga za zwykłych więźniów .
Jeńcy wojenni są z mocy prawa zwalniani na mocy traktatu kończącego wojnę , ale nie przez zwykłe zawieszenie broni lub rozejm . Zgodnie z praktyką potwierdzoną od starożytności i nadal praktykowaną przez Niemców w czasie II wojny światowej , jeńcy wojenni, w szczególności oficerowie, mogą być zwolnieni pod warunkiem złożenia przyrzeczenia, że nie będą uczestniczyć w działaniach wojennych do zakończenia konfliktu. Mówimy o więźniach zwolnionych warunkowo.
Aby nie być zobowiązanym do traktowania ich zgodnie z Konwencją Genewską, aw szczególności do przetrzymywania ich jako jeńców kilka lat po zakończeniu wojny, generał Eisenhower zdecydował, że jeńcy niemieccy nie będą już mieli statusu jeńców wojennych ( POW), ale nowy status o nazwie Rozbrojone siły wroga (DEF) rozbroił siły wroga .
Lista narodów z największą liczbą jeńców wojennych w wojnach, które miały miejsce od wejścia w życie pierwszej Konwencji Genewskiej w 1929 roku. ZSRR nie podpisał Konwencji Genewskiej Clarka .
Kraj | Jeńcy wojenni | Nazwa konfliktu |
---|---|---|
Niemcy | Około 10 000 000 | Druga wojna światowa |
ZSRR | 5,700,000 | II wojna światowa (łącznie) |
Francja | 1,900,000 | Bitwa o Francję w 1940 roku |
Polska | 675 tys. (Niemcy 420 tys., ZSRR 240 tys. W 1939 r., 15 tys. W Warszawie w 1944 r.) | Druga wojna światowa |
Stany Zjednoczone | Około 130 tys | Druga wojna światowa |
UK | 172,592 | Druga wojna światowa |
Irak | 175 000 | Wojna w Zatoce (1990-1991) |
Pakistan | 93 000 | 1971 Wojna indyjsko-pakistańska |
Belgia | 60 000 | Bitwa pod Lys w 1940 roku |
* Obecnie nie ma wiarygodnych ani neutralnych szacunków.
Zgodnie z artykułem 6 Regulaminu dotyczącego praw i zwyczajów wojny lądowej załączonego do Konwencji haskiej z18 października 1907Mocarstwo zatrzymujące mogło wykorzystywać jeńców wojennych jako robotników zgodnie z ich stopniem i predyspozycjami, z wyjątkiem oficerów, pod warunkiem, że praca ta nie była nadmierna i nie mieli oni „żadnego związku z działaniami wojennymi” .
„Wynagrodzenie więźniów pomoże złagodzić ich sytuację, a nadwyżka zostanie im obciążona w momencie zwolnienia, chyba że zostaną potrącone koszty utrzymania. "
Konwencja Genewska III E Konwencja z 1929 rZgodnie z art 31 3 th Konwencji Genewskiej , „Praca przez jeńców nie ma żadnego bezpośredniego połączenia z operacjami wojny. W szczególności zabrania się zatrudniania więźniów przy wytwarzaniu i transporcie wszelkiego rodzaju broni lub amunicji, a także przy przewozie materiałów przeznaczonych dla jednostek bojowych ” .
III E Konwencja z 1949 rZgodnie z art 16 z dnia 3 -go Konwencji Genewskiej , jeńcy muszą być traktowane w ten sam sposób przez Mocarstwo zatrzymujące, bez względu na różnice rasy, narodowości, religii, poglądów politycznych. Jednak ranga, płeć, wiek, stan zdrowia lub predyspozycje zawodowe skazanego mogą uzasadniać „uprzywilejowane” traktowanie.
Umowy międzynarodowe wymagają, aby jeńcy wojenni byli traktowani w sposób humanitarny. Obowiązują od schwytania więźniów do ich zwolnienia lub repatriacji. Artykuły 13 i 14 zakazują torturowania więźniów, aktów przemocy, zastraszania, okaleczania fizycznego, eksperymentów naukowych nieuzasadnionych leczeniem więźnia. Więźniów należy chronić przed zniewagami, represjami i ciekawością publiczną, a artykuł 17 stanowi, że więźnia można zapytać tylko o jego imię i nazwisko, datę urodzenia, stopień i wojskowy numer identyfikacyjny.
Artykuły 19 i 23 stanowią, że jeńców wojennych należy ewakuować jak najszybciej do obozu znajdującego się wystarczająco daleko od strefy walk. Tylko jeńcy wojenni, którzy ze względu na stan zdrowia narażaliby się na większe ryzyko ewakuacji niż pozostania na miejscu, będą tymczasowo przetrzymywani w strefie niebezpiecznej.
Zgodnie z artykułem 12 jeńcy wojenni znajdują się we władzy kraju wroga, a nie jednostek, które uczyniły ich jeńcami. Za ich przetwarzanie odpowiada kraj posiadacza.
Liczba jeńców wojny 1914-1918 była wysoka; W czasie konfliktu do niewoli trafiło około 7 milionów żołnierzy, według niektórych źródeł nawet 9 milionów. Około 2 250 000 było więźniami w Niemczech . Stopniowo odkrywamy na nowo, czym były te obozy, w których filarami były niedożywienie, kary i moralne prześladowania, a których liczba sięgała około trzystu. Powrót większości więźniów z Niemiec ( głównie w 1919 r. ) Odbywał się w trudnych warunkach (wielu więźniów wracało na własną rękę) i społeczeństwo tak mało na nich zwracało uwagę, że stopniowo popadali w zapomnienie.
Podobnie wielu niemieckich jeńców wojennych musiało pozostać we Francji, aby przyczynić się do desobusage i rozpoczęcia odbudowy , niektórzy do 1920 r. , A ich przetrzymywanie we Francji również odegrało rolę poręczyciela („ zakładników ”) na początku wojny. proces zniszczenia wojennego krajów zdewastowanych przez armię niemiecką i wojnę światową.
Jeńcy podczas II wojny światowej Inne wojnyNapływ francuskich jeńców wojennych wziętych do niewoli przez wojska niemieckie podczas wojny francusko-niemieckiej 1870 r. Był wyjątkowy. Liczba więźniów w Niemczech przekroczyłaby liczbę rzeczywistych francuskich bojowników w r.Styczeń 1870. Odsetek strat podczas wojny koreańskiej wśród jeńców wojennych z Korei Południowej i Organizacji Narodów Zjednoczonych w obozach północnokoreańskich i chińskich sięgał według niektórych badań około 43%. Ideologiczny charakter konfliktu sam w sobie nie tłumaczy tej skrajnej nadmiernej śmiertelności, będącej bardziej konsekwencją złych warunków higienicznych i żywieniowych, niż bezpośrednim działaniem strażników, przynajmniej po pierwszym roku wojny, głównej operacji wymiany więźniów podczas tym konfliktem była Operacja Big Switch .
Podczas wojny indochińskiej i wojny w Wietnamie żołnierze francuscy i amerykańscy pojmani przez Demokratyczną Republikę Wietnamu byli często bici i torturowani z naruszeniem ich statusu jeńców wojennych.
Po upadku reżimu Saddama Husajna , siły amerykańskie zostały skrzywdzone przez dowody nadużyć wobec więźniów podczas wojny w Iraku . Stany Zjednoczone używany termin jeńców wojennych wroga (EPW) za wrogie irackie siły partyzanckie nie tworząc regularną armię, zastrzegając nazwę jeńców do własnych oddziałów lub sprzymierzeńców.
Według Clausewitza , powodem, dla którego cywilizowane narody nie skazują więźniów na śmierć, jest racjonalne użycie siły, które polega na niestosowaniu przemocy, gdy jest ona niepotrzebna lub szkodliwa dla prowadzenia wojny, a nie w wyniku humanizmu ze strony stron wojujących.
W szczególności unikanie maltretowania jeńców wojennych ułatwia kapitulację pobitych lub zdemoralizowanych jednostek bojowych.