Obergruppenführer

Obergruppenführer ( skrót Ogruf. ) Jest generałem w „ Allgemeine SS  ” (po francusku: „ Generał SS ”) oraz w „  Waffen-SS  ”, oddziale wojskowym SS . Siedem z osiemnastu reichsleiter najwyższe kierownictwo w NSDAP , która odbyła tej rangi, który zajął trzecie miejsce po tych Reichsführerowi -p i SS- Oberst-Gruppenführer .

Kontekst historyczny

W „organizacji polityczno-policyjnej i wojskowej”, czyli SS III Rzeszy , stopień ten odpowiada stopniowi generała (armii lub lotnictwa) lub admirała (marynarki) w ramach Wehrmachtu (siły zbrojne). Rzeszy). Jest on odpowiednikiem generała korpusu w armii francuskiej .

Dla części politycznej organizacji, stanowi honorowy tytuł i uznanie znaczenia politycznego jego posiadacza, jak Konstantin von Neurath lub dla reichsleiter z partii nazistowskiej .

Z drugiej strony dla części policyjnej ( Orpo , RSHA ) lub wojskowej ( Waffen-SS ) jest to realna funkcja dowodzenia operacyjnego.

Jest to trzeci najwyższy stopień generała oficera w korpusie generała SS, który liczy pięć (wliczając stopień Reichsführera -SS , noszony głównie przez Himmlera ). W malejącym porządku hierarchicznym, dla stopni z jednym lub więcej liśćmi dębu na kołnierzu (stopnie Oberführera i Standartenführera nie są stopniami oficerów generalnych, ale wyższych oficerów), mamy następującą tabelę:

Zamówienie
hierarchicznego
potomka 		Odznaki na kołnierzu
(1942-1945) 		Pozycja w SS Przyrostek czcionki Przyrostek dla Waffen-SS Ekwiwalent w uzbrojonej ziemi lub w powietrzu Odpowiednik w marynarce wojennej
Oficerowie generalni General
nie dotyczy nie dotyczy Brak odpowiednika nie dotyczy nie dotyczy Marszałek Rzeszy Brak odpowiednika
1 Obroża Reichsfuehrer-SS-1942-45.png Reichsführer -SS und Chef der deutschen Polizei nie dotyczy Generalfeldmarschall Grossadmirał
2 SS-Oberst-Gruppenführer kołnierz.png SS- Oberst-Gruppenführer und Generaloberst der Polizei und Generaloberst der Waffen-SS Generaloberst Generalny Admirał
3 HH-SS-Obergruppenfuhrer-Collar.png SS — Obergruppenführer und General der Polizei und General der Waffen-SS Ogólny Admirał
4 HH-SS-Gruppenführer-Collar.png SS- Gruppenführer und Generalleutnant der Polizei und Generalleutnant der Waffen-SS Generalny porucznik Wezeadmirał
5 HH-SS-Brigadefuhrer-Collar.png SS- Brigadeführer und Generalmajor der Polizei und Generalmajor der Waffen-SS generał dywizji Konteradmirał
Starsi oficerowie z dębowymi liśćmi na kołnierzu
6 HH-SS-Oberfuhrer-Collar.png SS- Oberführer Nic Nic Brak odpowiednika Kommodore
7 HH-SS-Standartenführer-Collar.png SS- Standartenführer und Oberst der Polizei Nic Oberst Kapitän zur See

Odznaki rangi (1942-1945)

Odpowiedniki

Lista Obergruppenführera

Ta lista, niekompletna, jest posortowana w porządku alfabetycznym.

  1. Max Amann (1891-1957), redaktor Mein Kampf .
  2. Erich von dem Bach-Zelewski (1892-1972), Wysoki Komisarz SS i Policji Grupy Armii Centrum ( Heeresgruppe Mitte ) na froncie wschodnim .
  3. Gottlob Berger (1886-1975), szef centralnego biura SS.
  4. Theodor Berkelmann (1894-1943), przełożony SS i policji w Saarze i Mozeli.
  5. Werner Best (1903-1989) pełnomocnik w Danii.
  6. Wilhelm Bittrich (1894-1979), generał Waffen-SS .
  7. Martin Bormann (1900-1945), szef Kancelarii NSDAP .
  8. Philipp Bouhler (1899-1945), szef kancelarii Hitlera, odpowiedzialny za program eutanazji Aktion T4 .
  9. Walter Buch (1883-1949), sędzia najwyższy partii nazistowskiej.
  10. Richard Walther Darré (1895-1953), szef RuSHA , minister rolnictwa i żywności.
  11. Karl-Maria Demelhuber (1889-1988), jeden z dowódców dywizji SS „Das Reich” .
  12. Otto Dietrich (1897-1952), szef służby prasowej III E Rzeszy.
  13. Theodor Eicke (1892-1943), jeden z osób odpowiedzialnych za tworzenie i organizację obozów koncentracyjnych oraz pierwszy dowódca dywizji SS „Totenkopf” .
  14. Karl Fiehler (1895-1959), burmistrz Monachium .
  15. Albert Forster (1902-1952), gauleiter z Gdańska .
  16. Karl Hermann Frank (1898-1946), sekretarz stanu, a następnie minister stanu Protektoratu Czech-Moraw.
  17. Herbert Otto Gille (1897-1966), generał Waffen-SS .
  18. Arthur Gütt (1891-1949), lekarz eugeniczny.
  19. Karl Hanke (1903-1945), „krótki” następca Himmlera jako Reichsführer -SS.
  20. Wolf-Heinrich von Helldorf (1896-1944), komisarz policji w Berlinie .
  21. Konrad Henlein (1898-1945), Reichstatthalter Sudetów.
  22. Rudolf Hess (1894-1987), sekretarz Hitlera, opuścił Rzeszę w 1941 roku.
  23. Reinhard Heydrich (1904-1942), dyrektor Reichssicherheitshauptamt (RSHA) i zastępca protektora Czech-Moraw , zamordowany w Pradze.
  24. Friedrich Jeckeln (1895-1946), dowódca jednej z Einsatzgruppen .
  25. Ernst Kaltenbrunner (1903-1946), następca Himmlera na czele RSHA i SD .
  26. Hans Kammler (1901-1945?), inżynier, uzyskał tę rangę w dniu1 st April +1.945, najwyższy rangą oficer obozu Dora-Mittelbau.
  27. Georg Keppler (1894-1966), generał Waffen-SS .
  28. Matthias Kleinheisterkamp (1893-1945), generał Waffen-SS.
  29. Walter Krüger (1890-1945), generał Waffen-SS, starszy brat następnego.
  30. Friedrich-Wilhelm Krüger (1894-1945), przełożony SS i Policji w Generalnym Gubernatorstwie (Polska nieanektowana), młodszy brat poprzedniego.
  31. Hans Lammers (1879-1962), szef Kancelarii Rzeszy.
  32. Konstantin von Neurath (1873-1956), były minister spraw zagranicznych, protektor Czech i Moraw.
  33. Carl Oberg (1897-1965), przełożony SS i policji ( Höhere SS- und Polizeiführer ) na Francję, pod jego dowództwem Standartenführer Helmut Knochen .
  34. Günther Pancke (1899-1973), starszy szef SS i policji w Danii.
  35. Oswald Pohl (1892-1951), szef Głównego Urzędu Gospodarki i Administracji SS .
  36. Hans-Adolf Prützmann (1901-1945), odpowiedzialny za Werwolf .
  37. Rudolf Querner (1893-1945), generał Waffen-SS
  38. Wilhelm Rediess (1900-1945), starszy szef SS i policji w Norwegii.
  39. Joachim von Ribbentrop (1893-1946), minister spraw zagranicznych.
  40. Fritz Sauckel (1894-1946), odpowiedzialny za deportację zagranicznych robotników do Niemiec.
  41. Julius Schaub (1898-1967), osobisty adiutant Adolfa Hitlera .
  42. Arthur Seyss-Inquart (1892-1946), kanclerz Austrii, komisarz Rzeszy w Holandii.
  43. Felix Steiner (1896-1966), generał Waffen-SS.
  44. Wilhelm Stuckart (1902-1953), Staatssekretär w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych .
  45. Karl Wolff (1900-1984), generał Waffen-SS , kilkakrotnie skazany i zwolniony.
  46. Udo von Woyrsch (1895-1983), dowódca jednostki Einsatzgruppen podczas inwazji na Polskę .

Historia promocji od 1933 do 1945

Awanse do stopnia SS- Obergruppenführer rocznie
1933 3 Heinrich Himmler , Franz Xaver Schwarz , Kurt Daluege
1934 5 Fritz Weitzel, Richard Walther Darré , Walter Buch , Rudolf Hess , Josef Dietrich
1935 2 Udo von Woyrsch , Friedrich-Wilhelm Krüger
1936 8 Josias de Waldeck-Pyrmont , Max Amann , Karl von Eberstein , Philipp Bouhler , Wolf-Heinrich von Helldorf , Friedrich Jeckeln , Werner Lorenz , August Heissmeyer
1937 1 Ernst-Heinrich Schmauser
1938 0
1939 0
1940 3 Joachim von Ribbentrop , Martin Bormann , Hans Lammers
1941 8 Otto Dietrich , Reinhard Heydrich , Hans-Adolf Prützmann , Erich von dem Bach-Zelewski , Wilhelm Rediess , Paul Hausser , Wilhelm Reinhard  (en) , Albert Forster
1942 20 Karl Kaufmann , Friedrich Hildebrandt , Karl Fiehler , Dietrich Klagges  (en) , Paweł Körner , Wilhelm Murr , Fritz Sauckel , Richard Hildebrandt , Wilhelm Koppe , Theodor Berkelmann , Wilhelm Keppler , Karl Wolff , Josef Bürckel , Arthur Greiser , Theodor Eicke , Emil Mazuw  (en) , Paul Scharfe  (en) , Oswald Pohl , Walter Schmitt  (de) , Herbert Backe
1943 23 Siegfried Taubert , Joachim Albrecht Eggeling , Ernst Bohle , Konstantin von Neurath , Julius Schaub , Günther Pancke , Ernst Kaltenbrunner , Konrad Henlein , Ernst Sachs , Karl Hermann Frank , August Eigruber , Friedrich Rainer , Hugo Jury  (en) , Ruders Alperner , Friedrich , Gottlob Berger , Otto Hofmann , Hans Albin Rauter  (en) , Hans Jüttner , Artur Phleps , Felix Steiner , Alfred Wünnenberg , Karl Pfeffer-Wildenbruch
1944 32 Hartmann Lauterbacher , Karl Hanke , Ulrich Greifelt  (en) , Wilhelm Stuckart , Otto Winkelmann  (de) , Hermann Höfle , Ernst-Robert Grawitz , Leonardo Conti , Franz Breithaupt  (en) , Werner Best , Maximilian von Herff , Georg Keppler , Walter Krüger , Karl Maria Demelhuber , Kurt Knoblauch  (de) , Curt von Gottberg , Oskar Schwerk  (de) , Heinrich von Maur  (de) , Karl Wahl , Fritz Wächtler , Jürgen von Kamptz  (de) , Erwin Rösener  (en) , Benno Martin  ( en) , Gustav Adolf Scheel , Paul Wegener , Karl Gutenberger , Carl Oberg , Wilhelm Bittrich , Matthias Kleinheisterkamp , August Frank  (en) , Fritz Schlessmann  (de) , Herbert Otto Gille
1945 1 Hans Kammler

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Na początku tego rzędu pojawia się również stopień Standartenführera (z pojedynczym liściem dębu), chociaż nie jest to stopień oficera generalnego: jest on rzeczywiście odpowiednikiem stopnia pułkownika we Francji. Jak te z Reichsführerowi -p , że Standartenfuhrer odznaki nie uległa zmianie w 1942 roku: pozostały one na stabilnym poziomie od 1933 do 1945. Powodem obecności Standartenfuhrer odznaki w tej płyty jest to, że jego noga kołnierz wykorzystuje również folię jak dąb. składnik. Powód jest taki sam w przypadku Oberführera .
  2. Prawdopodobnie, aby nie mylić z jego wyższymi stopniami, które są stopniami generała oficera, zauważamy, że insygnia stopnia Oberführera , pośrednie między insygniami „pułkownika” ( Standartenführer ) i „generała brygady” ( Brigadeführer ), zbliżały się do insygniów Standartenführer  ; w efekcie :
    • na nogach kołnierzowych pierwszy liść dębu jest teraz identyczny jak u Standartenführera, a drugi liść dębu jest znacznie mniejszy;
    • pasek na ramię nie jest już tak powszechny dla oficerów generalnych, ale stał się pasem Standartenführera , również starszego oficera.
  3. Siedmiu Reichsleiterów w randze SS- Oberguppenführera to: 1° Max Amann  ; 2 ° Martina Bormanna  ; 3 ° Philippa Bouhlera  ; 4° Waltera Bucha  ; 5 ° Richard Walther Darré  ; 6° Otto Dietrich  ; 7° Karla Fiehlera .
  4. Na ten stopień najwyższego dowódcy SS głównym posiadaczem – w latach 1929-1945 – był Heinrich Himmler .
  5. W przypadku Wehrmachtu , to ranga towarzyszy specjalności uchwytu: w wojsku , znajdziemy na przykład General der Infanterie , General der Artillerie ,  etc.  ; w lotnictwie , znajdziemy na przykład General der Flieger , General der Flakartillerie ,  etc.
  6. Przypisanie tego przyrostka często następuje później (po kilku miesiącach) od przypisania stopnia generała SS (SS- Brigadeführer , SS- Gruppenführer ,  itd. ) i dlatego może występować jako znak uznania kompetencji funkcjonariusza policji ze strony hierarchii Rzeszy, a tym samym wydają się mieć charakter honorowy.
  7. Przypisanie tego przyrostka często następuje później (po kilku miesiącach) od przypisania stopnia generała SS (SS- Brigadeführer , SS- Gruppenführer ,  itp. ) i dlatego może występować jako znak uznania kompetencji wojskowych ze strony hierarchii Rzeszy, a tym samym wydają się mieć charakter honorowy. Widać to w tytule Josefa Dietricha  : SS-Oberst-Gruppenführer und Panzer-Generaloberst der Waffen-SS , gdzie jego hierarchia (w tym przypadku może mieścić się tylko w kompetencjach Hitlera, biorąc pod uwagę rangę Dietricha) również odczuwała konieczność dodania przedrostka Panzer do słowa Generaloberst . Rzeczywiście, proste określenie SS -Oberst-Gruppenführer jest więcej niż wystarczające, aby zrozumieć, na jakiej pozycji znajduje się jednostka w hierarchii Allgemeine SS lub Waffen-SS .
  8. Tylko Hermann Göring , dowódca naczelny z Luftwaffe ( Oberbefhlshaber der Luftwaffe ), przeprowadza ten tytuł, od 1940 do 1945 roku, ponieważ pierwszy Generalfeldmarschall z Luftwaffe (oprócz Göring, który otrzymał ten tytuł w 1938 roku) zostały powołane wlipiec 1940, co skutkowało koniecznością stworzenia dodatkowej rangi w tym lotnictwie, ze względu na pierwszeństwo w stosunku do ich głównodowodzącego.
  9. Odznaki rang, w szczególności wszywki na kołnierzu, tylko poprawnie widoczne tutaj, to te, które obowiązują późniejkwiecień 1942.
  10. Nie wytypując od razu następcy swojego zamordowanego zastępcy Heydricha , Himmler pełnił funkcję szefa RSHA i SD przez około osiem miesięcy, odczerwiec 1942 W celu Styczeń 1943.
  11. W rzeczywistości to jego zastępca i zastępca Heydrich pełnił tę funkcję.
  12. Sam krótko minister spraw wewnętrznych w rządzie Flensburga – od 6 do 23 maja 1945 r. – w czasie kapitulacji Rzeszy.

Bibliografia

(fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z anglojęzycznego artykułu Wikipedii zatytułowanego „  Obergruppenführer  ” ( patrz lista autorów ) .

Załączniki

Bibliografia

Inne źródła bibliograficzne

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne