Różnorodność kulturowa

Ten artykuł przedstawia poważne problemy ( lista ).

Możesz pomóc go ulepszyć lub przedyskutować problemy na jego stronie dyskusji .

Różnorodność kulturowa jest istnienie różnych kultur w całym społeczeństwie. Często kojarzy się z różnorodnością językową , którą obejmuje.

Definicja

Dla niektórych antropologów i socjologów jest to pojęcie używane do opisania istnienia różnych kultur w społeczeństwie , a właściwie w państwie narodowym .

Polityka różnorodności kulturowej

Obrona lub promocja różnorodności kulturowej

„Obrona różnorodności kulturowej  ” może mieć kilka znaczeń:

Na poziomie lokalnym Agenda 21 dla kultury , pierwszy dokument o globalnym powołaniu, który stawia na ustanowienie podstaw zaangażowania miast i samorządów na rzecz rozwoju kulturalnego, wspiera władze lokalne, które „zobowiązują się do różnorodności kulturowej.

Jednolitość kulturowa i jednolitość kulturowa

Różnorodność kulturowa jest przedstawiony Jako antyteza „jednorodności kulturowej”, że nie istnieje w praktyce .

Z drugiej strony, „normalizacja” to obecny proces, jak się wydaje, już trwający, który prowadziłby do tej jednolitości, której niektórzy się obawiają.

Rzeczywiście, niektórzy (np. UNESCO ) obawiają się tej hipotezy ewolucji w kierunku standaryzacji kulturowej . Na poparcie tej tezy podkreślają różne aspekty:

Różnorodność kulturowa i dziedzictwo kulturowe

Konferencja ministrów kultury frankofońskiej, która odbyła się w Kotonu w 2001 r., energicznie broniła różnorodności kulturowej. Deklaracja z Kotonu z dnia 15 czerwca 2001 roku stanowi, że „różnorodność kulturowa jest jednym z głównych wyzwań XXI th  wieku.”

UNESCO jest jednostronna z „Wielokulturowa światowej cywilizacji”.

Deklaracja UNESCO o różnorodności kulturowej uniwersalny z 2001 roku jest traktowany jako normatywnego dokumentu uznającego, po raz pierwszy, różnorodność kulturowa jako „wspólnego dziedzictwa ludzkości”, a biorąc pod uwagę jego zabezpieczenie w postaci betonu i nierozerwalnym etyczny imperatyw. Poszanowania godności ludzkiej. Przywoływaną analogią jest ochrona bioróżnorodności, to uznanie istnienia różnorodności biologicznej w przyrodzie .

Konwencja o ochronie niematerialnego dziedzictwa kulturowego ratyfikowana 17 października 2003 r. przez 78 państw określa:

„To niematerialne dziedzictwo kulturowe , przekazywane z pokolenia na pokolenie, jest stale odtwarzane przez społeczności i grupy zgodnie z ich środowiskiem, ich interakcją z naturą i historią , i daje im poczucie tożsamości i ciągłości, pomagając w ten sposób promować szacunek dla różnorodności kulturowej i ludzkiej kreatywności. "

Różnorodność kulturowa została również podjęta w Deklaracji Montrealskiej z 2007 roku , a także w Unii Europejskiej .

Idea wielokulturowego społeczeństwa globalnego obejmuje kilka idei , które nie są wyłączne.

Oprócz języka różnorodność może również obejmować religię lub tradycyjne obyczaje.

Różnorodność kulturowa we Frankofonii

Różnorodność kulturowa jest integralną częścią Frankofonii , ponieważ prawie wszystkie kraje tworzące przestrzeń frankofońską są wielojęzyczne . W frankofońskich krajów afrykańskich w szczególności, francuskim, postrzegany jako język kultury , współistnieje z języków regionalnych. Z drugiej strony język francuski jest, obok angielskiego, jednym z dwóch języków używanych na pięciu kontynentach.

Powody te skłoniły osoby odpowiedzialne za Frankofonię do włączenia różnorodności kulturowej do misji Międzynarodowej Organizacji Frankofonii w 2004 roku. zapewnienie, że rozwój jest „uważny na różnorodność kulturową i językową”.

Konkretny i przykładny przypadek różnorodności kulturowej ma miejsce na Uniwersytecie Senghor , utworzonym w Aleksandrii w 1990 roku, jako jeden z czterech bezpośrednich operatorów La Frankophonie. Ta uczelnia wita studentów z wielu środowisk i zapewnia edukację w różnych dyscyplinach.

Różnorodność kulturowa w państwach

W USA

W rzeczywistości pojęcie „różnorodności kulturowej” zostało, jeśli nie wymyślone, to przynajmniej pogłębione i uogólnione w Stanach Zjednoczonych od 1970 r., w szczególności decyzją Sądu Najwyższego z 1978 r. (decyzja Bakke), a następnie przez ustawy o kulturze Jimmy'ego Cartera z 1980 r. Z pewnością kultura jest pierwszym miejscem wyzysku w Stanach Zjednoczonych w 2004 r., ale zdecydowanie faworyzują one wewnętrzną różnorodność ze względu na ich mniejszości (30 milionów Latynosów, 25). milion Murzynów, 12 milionów Amerykanów pochodzenia azjatyckiego itd.). Różnorodność kulturowa występuje zatem szczególnie w Stanach Zjednoczonych, gdzie każdy język, wiara, forma ekspresji i życie jest nie tylko możliwe, legalne, ale także chronione przez Konstytucję .

Według socjologa Frédérica Martela Stany Zjednoczone mogą zatem zarówno bronić różnorodności kulturowej w kraju, jak i walczyć z różnorodnością kulturową za granicą, a zatem odmówić podpisania Konwencji o różnorodności kulturowej ustanowionej przez UNESCO w celu ochrony ich przemysłu kulturalnego, który chcą, aby były regulowane przez Światową Organizację Handlu . Jednocześnie mogą wspierać tę wewnętrzną różnorodność kulturową, głównie na podłożu etniczno-rasowym. Na tym polega cały paradoks Ameryki , Ale także Francji, która postępuje dokładnie odwrotnie: obrona wewnętrznej różnorodności i odrzucenie zewnętrznej różnorodności kulturowej w Stanach Zjednoczonych; obrona zewnętrznej różnorodności kulturowej i odrzucenie różnorodności wewnętrznej we Francji. Paradoks stosunków francusko-amerykańskich.

We Francji

Różnorodność kulturowa we Francji może mieć dwa różne znaczenia. Można ją promować jako bastion przeciwko nadmiernej jednolitości kulturowej według modelu anglosaskiego. Może również obejmować regionalną różnorodność kulturową, poprzez obronę regionalnych dialektów i dziedzictwa ("wewnętrznej" różnorodności).

Fiasko modelu asymilacji kulturowej, jaki panował podczas trzydziestu chwalebnych lat, doprowadziło do uznania dzieci imigrantów za integrację kulturową, pozostawiając miejsce, jeśli sobie tego życzyły, na zachowanie części ich kultury pochodzenia od samego początku. gdy jest to zgodne z wartościami Rzeczypospolitej.

Wewnętrzna różnorodność kulturowa

Różnorodność kulturowa jest zasadą bronioną przez Francję (zwłaszcza za prezydentury Chiraca) na szczeblu międzynarodowym.

Jednak wewnętrznie, polityka francuska, w III e Rzeczypospolitej, zniesienie różnorodności kulturowej (patrz politykę językową Francji ) w imieniu wizji republikańskiej uniwersalizmu kwestionowane dziś.

Pomimo ustawy Deixonne z 1951 r. V Republika pozostała niewrażliwa na tę kwestię i nie zrobiła nic, aby zachować języki, którymi posługiwano się historycznie na jej terytorium, które miały niewielki dostęp do edukacji i mediów.

W dziedzinie prawa ratyfikacja Europejskiej karty języków regionalnych lub mniejszościowych nie doprowadziła do powstania Parlamentu. Odmawia się stosowania konstytucyjnych środków ochrony języków regionalnych lub mniejszościowych.

Międzynarodowa różnorodność kulturowa

Na arenie międzynarodowej często mówiliśmy o francuskim wyjątku kulturowym . Historyk Philippe Poirrier pokazuje, jak od wczesnych lat 90. pojęcie wyjątku kulturowego , które stało się kulturową różnorodnością , stało się nowym paradygmatem francuskiej polityki kulturalnej . Należy również zauważyć, że prawnik Serge Regourd podkreśla ograniczenia koncepcji, która jest zbyt elastyczna, aby umożliwić prawdziwą ochronę francuskiego modelu polityki kulturalnej w obliczu neoliberalizmu i przemysłów kultury. świata pracy i wzorców konsumpcji. Na przykład Amazon wycofuje się z chińskiego rynku z powodu pewnych napotkanych trudności.

W Maroku

W Maroku debata na temat wyjątku i różnorodności kulturowej, zrodzona w trakcie negocjacji Rundy Urugwajskiej , była przeżywana w sposób całkowicie wirtualny przez świat kultury i sztuki marokańskiej, który nie omieszkał wykazać solidarności pryncypialnej wobec stanowisk broniony przez Francję i Kanadę w tej sprawie. Dopóki kwestia odległej debaty o ideach nie pojawia się w Maroku, podejmując w ciągu kilku tygodni bardziej konkretny zwrot dla dyplomatów i marokańskich aktorów kulturalnych przy okazji negocjacji w sprawie zawarcia umowy o wolnym handlu między Marokiem oraz Stany Zjednoczone (porozumienie można znaleźć na następujących stronach: 1. [1] , witryna Ministerstwa Spraw Zagranicznych Maroka (w języku francuskim i angielskim); 2. [2] , witryna Urzędu Stanów Zjednoczonych Przedstawiciel handlowy Stanów Zjednoczonych (w języku angielskim); 3. [3] (w języku francuskim i angielskim).

Od połowy lat 90. Maroko musiało na różnych forach międzynarodowych wyrażać stałe stanowisko na rzecz różnorodności kulturowej i, bardziej ogólnie, potrzeby niepodporządkowania przemysłu oraz działalności kulturalnej i artystycznej prawom rynku. Więc w WTO , marokański minister Handlu ogłosił przed 3 -go Konferencji Ministerialnej w Seattle w 1999 roku, że Maroko popiera koncepcję różnorodności kulturowej oraz że nie było „pożądane kultury traktował jako zwykłą towaru ani do porzucenia go jednolita logika rynku w ramach WTO”.

Negocjacje między Marokiem a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w celu ustanowienia strefy wolnego handlu, które rozpoczęły się w 2003 r. i zakończyły 2 marca 2004 r. w Waszyngtonie, doprowadziły do ​​narodzin koalicji na rzecz różnorodności kulturowej Maroka. Przyznając się do nieznajomości warunków negocjacji, koalicja pociągnęła do odpowiedzialności władze publiczne, które otoczyły te negocjacje całkowitym zaciemnieniem. Koalicja nie potępiła tak bardzo porozumienia ani kultury amerykańskiej, ale potwierdza, że ​​ma walczyć o „ochronę naszej tożsamości wśród innych odrębnych tożsamości” i zagwarantować trwałość „moralnego i finansowego wsparcia państwa dla rozwoju dobra kultura w Maroku”.

Porozumienie nie odnosi się bezpośrednio do kwestii różnorodności kulturowej, a termin „kultura” jest nieobecny. Strona marokańska zgłosiła zastrzeżenia do postanowień zawartych w rozdziale 11 dotyczącym „transgranicznego handlu usługami”. Dotyczą one kilku obszarów, w tym: edukacji prywatnej, przemysłu kulturalnego i komunikacji (usługi ankietowe; usługi dystrybucji przez operatorów kablowych i dostawców usług satelitarnych). W odniesieniu do „działań kulturalnych” Maroko zastrzega sobie prawo do przyznania „odmiennego traktowania” krajom w ramach umów międzynarodowych już podpisanych lub przyszłych. Ponadto sprecyzowano, że dotacje przyznane przez Maroko na wsparcie działalności kulturalnej „nie podlegają niniejszej umowie”. Jeśli chodzi o politykę kulturalną, umowa ze Stanami Zjednoczonymi uwzględnia politykę Maroka i międzynarodowe zobowiązania Maroka w tej dziedzinie.

Bibliografia

  1. Deklaracja z Kotonu (15 czerwca 2001)
  2. Zajrzyj na stronę UNESCO
  3. Powszechna Deklaracja UNESCO o różnorodności kulturowej , artykuł 1
  4. „  Konwencja o ochronie niematerialnego dziedzictwa kulturowego  ” , na portalu.unesco.org (dostęp 30 stycznia 2018 r. )
  5. Léopold Sédar Senghor , Le français langue de culture , recenzja Esprit, nr 311, listopad 1962, s. 844
  6. Deklaracja Wagadugu
  7. Różnorodność kulturowa we Frankofonii: przypadek Uniwersytetu Senghor w Aleksandrii, prof. Fernand Texier, rektor Uniwersytetu Senghor
  8. Zobacz na ten temat decydujące argumenty Frédérica Martela w jego książce De la Culture en Amérique , Gallimard, 2006, rozdział 11, s. 454-513
  9. Zobacz, w jaki sposób kultury Francuzów o imigracyjnym pochodzeniu otrzymują niewielkie wsparcie ze strony Ministerstwa Kultury; zobacz kwestię języków regionalnych, mało cenionych kultur lokalnych local
  10. Zob. Frédéric Martel, Culture in America , Gallimard, 2006, rozdział 11, s. 454-513
  11. "  Deklaracja złożona przez Alami Tazi marokańskiego ministra handlu i przemysłu przed konferencji 3rd Ministerialnej WTO, która odbyła się w Seattle, odwołuje WT / MIN (99) / ST / 29 (99-5227)  " [doc] , w sprawie WTO .org ,1 st grudzień 1999
  12. Mohamed Othman Benjelloun, Międzynarodowa Organizacja Frankofonii, „  Kwestia różnorodności kulturowej w świetle umowy o wolnym handlu między Marokiem a Stanami Zjednoczonymi (konferencja „Zrównoważony rozwój: lekcje i perspektywy”)  ” [PDF] , na temat mediaterre. org , Wagadugu, Burkina Faso, 1-4 czerwca 2004

Zobacz również

Bibliografia

  • Mario d'Angelo, Różnorodność kulturowa i dialog cywilizacji: ewolucja pojęć od 1990 do 2001 , coll. Innowacje & Développement, n o  7, Idee Europy, Paryż, 2002 ( ISBN  2-909941-06-X )
  • Mario d'Angelo , Media-kulturowe grupy wobec różnorodności kulturowej , coll. Innowacje & Développement, n o  6, Idee Europy, Paryżu, trzciny. 2002 ( ISBN  2-909941-05-1 )
  • Jean-Christophe Barbato, „Różnorodność kulturowa w prawie wspólnotowym. Wkład do analizy specyfiki budownictwa europejskiego”, Aix-en-Provence, PUAM, 2008 oraz rozprawa doktorska, University Nancy 2, 2005.
  • Françoise Benhamou , Zakłócenia wyjątku kulturowego , Paryż, próg, 2006
  • Mohamed Othman Benjelloun, Kwestia różnorodności kulturowej w świetle umowy o wolnym handlu między Marokiem a Stanami Zjednoczonymi , międzynarodowa konferencja „Zrównoważony rozwój: lekcje i perspektywy”, Międzynarodowa Organizacja Frankofonii , 1- 4 czerwca 2004, Wagadugu, Burkina Faso, [4] , [5] .
  • Ludovic Bottallo, Różnorodność kulturowa w zmieniających się ramach ekonomicznych i technologicznych , praca doktorska, Uniwersytet Paris II Panthéon-Assas, 2006.
  • John Baird Callicott , artykuł „Różnorodność kulturowa”, w Dominique Bourg i Alain Papaux, Słownik myśli ekologicznej , Presses Universitaires de France, 2015 ( ISBN  978-2-13-058696-8 ) .
  • Frédéric Martel , O kulturze w Ameryce , Gallimard, 2006 (rozdział 11: „Różnorodność kulturowa”, s.  454-513).
  • Marie-Cécile Naves , „  Czy walka klas jest seksistowska?  » , na bibliobs.nouvelobs.com ,25 listopada 2009
  • Marie-Cécile Naves i Olivier Pégard, „Różnorodność kulturowa, różnorodność miejska? „Magazyn Urbanistyki , n o  366, maj-czerwiec 2009, s.  79-81.
  • Danic Parenteau, „  Różnorodność kulturowa i globalizacja  ”, Polityka i społeczeństwa , tom.  26, n o  1,2007, s.  133-145 ( czytaj online )
  • Philippe Poirrier , Państwo i kultura we Francji XX th  wieku , Paryż, Livre de Poche 2006.
  • Philippe Poirrier , Polityka kulturalna we Francji , Paryż, La Documentation française, 2002.
  • Serge Regourd , Wyjątek kulturowy , Paryż, Puf, 2002.
  • Różnorodność, modny pomysł , Polityka, przegląd debat , Bruksela, nr 56, październik 2008. 30-stronicowe dossier na temat pojęcia różnorodności w belgijskim świecie biznesu.
  • Walter Benn Michaels ( tłum.  z angielskiego), La Diversité contre l'énergie [„  Kłopoty z różnorodnością: jak nauczyliśmy się kochać tożsamość i ignorować nierówność  ”], Paryż, Liber-Raisons d'Act ,2009, 155  pkt. ( ISBN  978-2-912107-45-9 )

Powiązane artykuły

Kultura i dziedzictwo Oświadczenia o różnorodności kulturowej Inne pojęcia związane z różnorodnością kulturową Inni

Linki zewnętrzne