Daniel Cohen (ekonomista)

Daniel Cohen Biografia

Narodziny	16 czerwca 1953 Tunisu
Narodowość	Francuski
Trening	École normale supérieure (Paryż) Université Paris-Nanterre ( doktorat ) (do1979) Uniwersytet Paris-Nanterre ( doktorat ) (do (1986)
Zajęcia	Ekonomista , scenarzysta , pisarz , profesor uniwersytecki

Inne informacje

Nagrody	Oficer Legii Honorowej Doctor honoris causa Uniwersytetu Mons (2015) Komendant Orderu Zasługi (2018)

Daniel Cohen , urodzony dnia16 czerwca 1953w Tunisie jest francuskim ekonomistą .

Były student École normale supérieure przy rue d'Ulm (1973-1976), specjalizuje się w długu państwowym .

Według RePEc , Daniel Cohen opublikował 50 artykułów w recenzowanych czasopismach . Ma prawie 1600 cytowań, a jego indeks h wynosi 16. Czasopismo, w którym opublikował najwięcej (8 artykułów) to European Economic Review , którego współczynnik wpływu wynosi 1,744.

Biografia

Studia

Daniel Cohen wstąpił do École normale supérieure de la rue d'Ulm w 1973 roku. Pozostał tam do 1976 roku, kiedy uzyskał agregację z matematyki . Studia kontynuował na Uniwersytecie Paris-Nanterre uzyskując tytuł doktora ekonomii w cyklu 3 e , który uzyskał w 1979 r. W 1986 r. uzyskał państwowy doktorat z ekonomii, również na Uniwersytecie Paris-Nanterre. Jednocześnie przebywał na Uniwersytecie Harvarda jako Visiting Scholar (1981-1982 i 1983-1984).

W 1988 uzyskał agregację wydziałów prawa i ekonomii.

Kariera

Daniel Cohen jest profesorem ekonomii w École normale supérieure de la rue d'Ulm (sekcja matematyki), wiceprezesem Paryskiej Szkoły Ekonomicznej, której był jednym z członków założycieli, oraz dyrektorem Centrum Badań Ekonomicznych i jego aplikacje (CEPREMAP). Był w szczególności członkiem Rady Analiz Ekonomicznych (CAE) przy Prezesie Rady Ministrów w latach 1997-2012.

Specjalista od długu państwowego , doradca banku Lazard , z którym doradzał premierowi Grecji Georgiosowi Papandréou i prezydentowi Ekwadoru Rafaelowi Correi w renegocjacji zadłużenia ich krajów. Uczestniczył, wraz z Bankiem Światowym , w „ Inicjatywie redukcji zadłużenia dla mocno zadłużonych krajów ubogich ” (Inicjatywa HIPC).

Daniel Cohen określa się mianem „pragmatycznego ekonomisty” .

Działalność medialna i polityczna

Felietonista dla Le Monde , felietonista L'Obs , jest on członkiem jej rady nadzorczej . Jest przewodniczącym Rady Naukowej Fundacji Jean-Jaurès .

Zaprezentował na France 2 ,11 stycznia 2011, z Erikiem Orsenną i Pierrem Arditi , Fric, krach et hangeule de bois: powieść kryzysu , czasopismo podsumowujące historię gospodarczą od lat 70. .

W lipcu 2011 r. dołączył do zespołu wyborczego Martine Aubry w wyborach prezydenckich w 2012 r. , gdzie wraz z Pierre-Alainem Muetem odpowiadał za temat „Gospodarka-Finanse-G20”.

Na planie LCP uznaje się w grudniu 2011 roku za jednego ze zwolenników i doradców ekonomicznych François Hollande'a . Podczas wyborów prezydenckich w 2012 roku podpisał apel ekonomistów o jego poparcie. Wspiera Benoît Hamona w wyborach prezydenckich w 2017 roku .

Grafika

W swoich pracach Daniel Cohen analizuje przemiany współczesnego kapitalizmu z różnych aspektów, łącząc analizy historyczne i ekonomiczne. Wszystkie jego prace zostały przetłumaczone na język angielski (wydało je MIT Press w Stanach Zjednoczonych) i kilkanaście innych języków. Magazyn Magazine Choice przyznał Globalization and Its Enemies tytuł wybitnego akademickiego tytułu roku 2006.

Wealth of the World, Poverty of Nations (1997) analizuje wzrost nierówności, podkreślając rosnącą rolę endogamii społecznej poprzez koncepcję „selektywnych powiązań”. Denis Clerc z Alternatives économique tak podsumowuje główną tezę tej książki: „Trcia trzecia rewolucja przemysłowa. I ta trzecia rewolucja działa zgodnie z mechanizmem parowania: dobrzy idą z dobrymi, inni próbują sobie radzić i często znajdują się na poboczu. "

Współczesność (2000) analizuje, dlaczego „stres staje się sposobem regulowania postfordowskiego społeczeństwa” i przeciwstawia się teoriom końca pracy idei niekończącej się pracy.

Globalizacja i jej wrogowie (2004) podejmuje opozycję między ekonomicznymi teoriami podziału pracy a teoriami historycznymi Fernanda Braudela opartymi na opozycji centrum–peryferie. Na korzyść tez Braudelowskich Daniel Cohen wskazuje, że „ubodzy są mniej wyzyskiwani niż zapomniani i marginalizowani. „ Ale pozwala również zobaczyć, w jaki sposób nowe technologie informacyjne mają tendencję do tworzenia wspólnego horyzontu oczekiwań, który nie dotrzymuje obietnic i wyostrza frustracje.

Trzy lekcje na postindustrialnym społeczeństwie (2006) podsumowuje swoje wcześniejsze analizy, podkreślając kwestie społeczne wyjściu społeczeństwa przemysłowego: „W obrazie społeczeństwa feudalnego, społeczeństwo przemysłowym XX th century wiąże produkcji mody i tryb ochrona. Przypieczętowuje jedność kwestii ekonomicznej i społecznej… „ Dla Daniela Cohena żyjemy dzisiaj ” końcem solidarności, która była w sercu firmy przemysłowej. "

The Prosperity of Vice, Wprowadzenie (zmartwiony) do ekonomii (2009) przedstawia fresk historyczny, od neolitu po współczesność, w którym pokazuje, że nadejście kapitalizmu oznacza przejście świata rządzonego przez prawo Malthusa do innego rządzonego paradoksem Easterlina . Prawo maltuzjańskie blokuje wzrost dochodu per capita ze względu na demografię, ponieważ paradoks Easterlina pokazuje, że bogactwo nie pomaga w podnoszeniu indywidualnego szczęścia.

Homo Economicus, (zaginiony) prorok nowych czasów (2012) wyjaśnia, jak działa paradoks Easterlina . Daniel Cohen apeluje w tej książce o zrównoważenie współpracy w stosunku do konkurencji.

Kroniki ogłoszonej krachu (2003) to zbiór artykułów opublikowanych przez Daniela Cohena w Le Monde , którego tytuł jest tytułem artykułu redakcyjnego opublikowanego w czerwcu 2000 roku. W tych artykułach Daniel Cohen wskazuje, że krach bańki internetowej był nieunikniony .

Wraz z Philippe Askenazy , Daniel Cohen koordynował również kilka książek oferujących publikację prac badaczy CEPREMAP, takich jak Dwadzieścia siedem pytań współczesnej ekonomii (2008), Piętnaście nowych pytań współczesnej ekonomii (2010), Kryzysy Cinq (2013).

Zacytować

„Społeczeństwo przemysłowe połączyło sposób produkcji i sposób ochrony. W ten sposób przypieczętowała jedność kwestii ekonomicznej i społecznej. „Społeczeństwo postindustrialne” ze swej strony konsekruje ich separację i wyznacza początek nowej ery. "

- Cohen, trzy lekcje dotyczące społeczeństwa postindustrialnego , Editions du Seuil, Paris, 2006, 4 th tytułową.

Opinie

Jego pozycja w banku Lazard jest czasami krytykowana jako stwarzająca ryzyko potencjalnego konfliktu interesów ; według Médiapart przyniosłoby mu to od jednego do dwóch milionów euro rocznie. Odpowiedział w Nouvel Observateur , że twierdzenie to jest przesadzone „w dużym stosunku jeden do dziesięciu do rzeczywistości” . Dalej stwierdził:

„Moje badania zawsze koncentrowały się na długu międzynarodowym. Kontakt z prawdziwymi problemami uważam za antidotum na akademizm. "

Daniel Cohen jest jedną z osobistości krytykowane przez francuską dokumentalnego filmu opublikowanego w styczniu 2012 Les Nouveaux Chiens de garde , sam pochodzi z tytułowego eseju autorstwa Serge Halimiego opublikowanej w 1997 roku, która bada zmów pomiędzy francuskich mediów i politycznej i ekonomicznej władzy . Film pokazuje w szczególności fragment programu Face à Minc zaprezentowanego przez Alaina Minca na kanale Direct 8 7 czerwca 2008 roku, w którym Daniel Cohen deklaruje:

„Kryzys finansowy jest a priori ponad. Ryzyko, że kryzys finansowy przerodzi się w kryzys systemowy, w którym banki upadną jak domino, wydaje się wykluczone. "

Za anty-liberalny ekonomista Frédéric Lordon , „to jest charakterystyczne dla wszystkiego, co się stało z tym kryzysem. […] Odebrała to. […] To spektakularna demonstracja kolosalnego błędu. "

Francuskie stowarzyszenie krytyki mediów Acrimed (sklasyfikowane na skrajnej lewicy ) opublikowało kilka krytycznych artykułów przeciwko niemu od 2006 roku.

Publikacje

Pieniądze, bogactwo i dług narodów , Editions du CNRS , 1987,
Prywatne pożyczki dla suwerennych państw , MIT Press, 1991
Nieszczęścia dobrobytu , Julliard, Paryż, 1994
Bogactwo świata, ubóstwo narodów , Flammarion, Paryż, 1997
Nasze czasy współczesne , Flammarion, Paryż, 20002000 Nagroda Książki Ekonomicznej.
Globalizacja i jej wrogowie , Grasset, Paryż, 2004
Trzy lekcje o społeczeństwie postindustrialnym , Éditions du Seuil, Paryż, 2006
27 pytań współczesnej ekonomii (tom 1), pod redakcją Philippe Askenazy i Daniela Cohena, Albin Michel, Paryż, 2008
Dobrobyt wice. (Zmartwione) wprowadzenie do ekonomii , Albin Michel, Paryż, 2009Daniel Cohen pokazuje, że dobrobyt i edukacja nie wystarczą, by spacyfikować świat, o czym świadczy historia Europy, i ostrzega przed poglądem, że globalizacja wystarczy dzisiaj, by spacyfikować stosunki międzynarodowe.
Olivier Jean Blanchard, Makroekonomia , Pearson Education, 4 th Edition, 2010
16 nowych pytań we współczesnej ekonomii (tom 2), pod redakcją Philippe Askenazy i Daniela Cohena, Albin Michel, Paryż, 2010
Homo Economicus, (zaginiony) prorok nowych czasów , Albin Michel, Paryż, 2012, s. 280. ( ISBN 978-2226240293 ) Nagroda Książki Ekonomicznej 2012.
5 kryzysów - 11 nowych pytań we współczesnej ekonomii , pod redakcją Philippe Askenazy i Daniela Cohena, Albin Michel, 2013
Świat jest zamknięty i pragnie nieskończoności , Albin Michel, 2015 ( ISBN 978-2226316745 )
Trzeba powiedzieć, że czasy się zmieniły... Kronika (gorączkowa) mutacji, która niepokoi , Albin Michel, 2018 ( ISBN 978-2-226-43744-0 )

Nagrody

Dekoracje

Oficer Legii Honorowej Awansuje do stopnia oficera23 marca 2013 r.. Był rycerzem 7 grudnia 2001 roku.
Komendant Państwowego Orderu Zasługi Za 39-letnią służbę został bezpośrednio awansowany do stopnia Komendanta19 maja 2018 r..

Honor

Doktor honoris causa ( Uniwersytet Mons , Belgia), październik 2015

Cena £

1987: Laureat Francuskiego Stowarzyszenia Nauk Ekonomicznych
1987: Special Merit Award od American Express
1997: „Ekonomista Roku”, przyznany przez Le Nouvel Économiste
2000: Nagroda Léona-Fauchera Akademii Nauk Moralnych i Politycznych
2000 i 2012: Nagroda Książki Ekonomicznej
2000: Laureat nagrody europejskiej
2000: Nagroda Synapsis za książkę Mutation et travail
2003: Brukselskie wykłady z ekonomii

Uwagi i referencje

Les Echos.
Le Dauphiné , „ Daniel Cohen:„ Nie martwię się o kryzys ”, 7 kwietnia 2013 r.
https://ideas.repec.org/f/pco389.html
http://citec.repec.org/p/c/pco389.html
https://www.journals.elsevier.com/european-economic-review
„ Biografia i wiadomości Daniela Cohena France Inter- Page 1 ” , na www.franceinter.fr (dostęp 11 marca 2020 r. )
Paris-Paris School of Economics School of Economics siedziby instytucji założyciele: 48 boulevard Jourdan 75014 Paryż Francja , " Daniel Cohen - PSE-Paris School of Economics " , na PSE - Paris School of Economics - Paris School of Economics (dostęp 11 marca 2020 )
" Schemat organizacyjny | CEPREMAP ” , na www.cepremap.fr (dostęp 24 kwietnia 2018 r. )
„ Członkowie CAE ” , na cae-eco.fr (dostęp 14 grudnia 2018 )
„Kryzys grecki: Jean-Pierre Jouyet obraża Daniela Cohena” , Marianne2 , 14 września 2011 r.
„Lazard Frères dopingowany przez Grecję” , Le Figaro , 4 lipca 2011.
„ A priori , jestem skatalogowany wśród tak zwanych ekonomistów neoklasycznych , spadkobierców teorii ogólnej równowagi à la Walras . Określiłbym się raczej jako pragmatyczny ekonomista” , wywiad , lipiec 2004.
„Le Monde” zakończyła dokapitalizowanie” , lemonde.fr , 3 listopada 2010 r.
Zespół kampanii Martine Aubry na oficjalnej stronie martineaubry.fr
Philippe Aghion i in. , " My ekonomiści wspieramy Holandię ", Le Monde ,17 kwietnia 2012( przeczytaj online , skonsultowano 4 maja 2012 r. ).
Daniel Cohen: „Będę wspierał Benoît Hamona” , bfmtv.com, 16 lutego 2017 r.
(w) „ Globalizacja i jej wrogowie to jedno z NAJBARDZIEJ oryginalnych i wnikliwych dociekań na ten temat, jakie widziałem”, John Gray, The New York Review of Books .
Zobacz na alternatives-economique.fr .
Zobacz na alternatives-economique.fr .
Zobacz na nybooks.com .
Zobacz na timeshighereducation.co.uk .
Zobacz na alternatives-economique.fr .
Zobacz na alternatives-economique.fr .
Zobacz na cepremap.fr .
Zatrzymaj się na obrazach , „D. Cohen, ekonomista w konflikcie interesów? » , 27 września 2011.
Renaud Lambert, „ Zatrudnieni ekonomiści na miejscu ” , w Le Monde Diplomatique ,marzec 2012.
„Czy ekonomiści oszuści?” » , Le Nouvel Obs , 2 kwietnia 2012.
Daniel Cohen na Acrimed .
MIT Press iw 4 językach.
MIT Press oraz w 12 językach.
MIT Press i 8 innych języków.
MIT Press i 7 innych języków.
Tłumaczenie zostanie opublikowane MIT Press i 9 innych języków.
Zobacz na lemonde.fr .
„ Dekret z dnia 29 marca 2013 r. o awansie i nominacji ” , o Légifrance
Dekret z dnia 19 maja 2018 r. o awansie i nominacji