Konkurs Piosenki Eurowizji 1978

Konkurs Piosenki Eurowizji 1978 Rysunek. Daktyle
Finał 22 kwietnia 1978
Retransmisja
Lokalizacja Palais des Congres
Paris , Francja
Prezenter (e) Denise Fabre
Leon Zitrone
Dyrektor muzyczny Francois Rauber
Nadzorca wykonawczy Frank Naef
Host Broadcaster TF1
Otwarcie Widoki na Paryż
Przerwa Stéphane Grappelli z Oscarem Petersonem , Yehudi Menuhinem , Kennym Clarkiem i Nielsem-Henningiem Ørstedem Pedersenem
Uczestnicy
Liczba uczestników 20
Początki Nie
Powrót Dania Turcja
Wycofanie Nie
Wynik
Zwycięska piosenka A-Ba-Ni-Bi
autorstwa Izhara Cohena i The Alphabeta Israel
System głosowania Każdy kraj przyznał 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 10 i 12 punktów za 10 ulubionych piosenek.
Nie ma sensu Norwegia

Londyn 1977 Jerozolima 1979

Konkurs Piosenki Eurowizji 1978 jest dwudziestą trzecią edycję konkursu . Miało to miejsce w sobotę 22 kwietnia 1978 roku w Paryżu , we Francji . Zwyciężył Izrael z piosenką A-Ba-Ni-Bi w wykonaniu Izhara Cohena i The Alphabeta . Belgia był drugi i Francja , gospodarz trzeciej.

Organizacja

La France , która wygrała edycję 1977 , podjęła się organizacji edycji 1978.

Kraje uczestniczące

Do dwudziestego trzeciego konkursu przystąpiło dwadzieścia krajów, co stanowi nowy rekord.

Turcja powrócił, podobnie jak Dania po dwunastu latach nieobecności. Po raz pierwszy Turcja i Grecja rywalizowały w tej samej edycji Eurowizji, unikając tego scenariusza w 1975 , 1976 i 1977 roku .

Format

Konkurs odbył się w Palais des Congrès w Paryżu , sali widowiskowo-konferencyjnej, zainaugurowanej w 1974 roku.

Orkiestra została zainstalowana z tyłu sceny, na ruchomej konstrukcji w kolorze białym, w kształcie filiżanki. Był to jedyny raz w historii konkursu, kiedy orkiestra poruszała się podczas transmisji, a struktura sama się uruchamiała na początku każdego występu. Na scenie znajdowało się główne podium, składające się z trzech poziomów białych płyt otoczonych dwiema czarnymi ramkami. Płytki były oświetlone od wewnątrz. Drugie okrągłe podium, okrągłe i koloru czarnego, stało na prawo od pierwszego. Był przeznaczony dla chórzystów. Dekoracja sceniczna obejmowała dwa asymetryczne łuki na pierwszym planie, spotykające się nad głównym podium i podtrzymujące gigantyczną lustrzaną kulę. Górną część skrzydeł tych łuków ozdobiono białymi żaglami. Neutralne kolorystycznie tło sceny zostało obramowane trzema pionowymi filarami, czterema poziomymi prętami i dwoma wklęsłymi kształtami. Cała scena była oświetlona odcieniami różu, czerwieni i błękitu. Wreszcie po lewej stronie sceny znajdowało się miejsce dla prezenterów, a po prawej tablica do głosowania i biurko nadzorcy.

Program trwał prawie dwie godziny i dwadzieścia pięć minut.

Film wprowadzający i pocztówki

Film wprowadzający pokazał widoki ze zwiedzania Paryża . Końcowe ujęcie Łuku Triumfalnego obejmuje widok orkiestry i sceny.

Po raz pierwszy pocztówki kręcono na żywo. Pokazali artystów wchodzących na scenę. Poszli korytarzem, a potem windą, która natychmiast zabrała ich za kulisy na scenę. Tam przywitali się z poprzednimi uczestnikami i weszli. Kamera wykonała również kilka ujęć publiczności, zwłaszcza Jane Birkin i Serge'a Gainsbourga .

Proces

Prelegentami wieczoru byli Denise Fabre i Léon Zitrone . To był pierwszy raz, kiedy dwie osoby wzięły udział w konkursie razem. Był to też pierwszy raz od 1956 roku , kiedy do konkursu przystąpił mężczyzna. Z kilkoma wyjątkami Denise Fabre rozmawiała z widzami po francusku, a Léon Zitrone po angielsku.

Orkiestrę poprowadził François Rauber .

Piosenki

O zwycięstwo walczyło dwadzieścia piosenek.

Reprezentant Niemiec Ireen Sheer wykonał pierwszy w historii zawodów efekt ubioru. Dotarła do chóru swojej piosenki, odpięła kamizelkę i zarzuciła ją za siebie, w teatralnym geście.

Reprezentanci Luksemburga, duet Baccara , zostali uznani przez bukmacherów za faworytów. Rzeczywiście, osiągnęli najlepszą sprzedaż płyt ubiegłego roku dzięki swoim dwóm największym hitom Yes Sir, I Can Boogie i Sorry, I'm A Lady . Reprezentowali również pewien muzyczny internacjonalizm, ponieważ byli narodowości hiszpańskiej, że zostali podpisani przez niemiecki oddział amerykańskiej wytwórni płytowej i że reprezentowali Luksemburg piosenką w języku francuskim. Jednak zajęli siódme miejsce.

Izraelska piosenka została zainspirowana wyimaginowanym językiem zwanym Code B , który został wymyślony przez izraelskie dzieci do komunikowania się ze sobą bez zrozumienia przez rodziców. Jego podstawową zasadą jest systematyczne dodawanie „  B  ” po każdej sylabie, powtarzając samogłoskę sylaby. Szef izraelskiej delegacji Rivka Michaeli przybył do Paryża bez większych nadziei . Oceniła izraelski finał narodowy jako katastrofalny, a piosenki, które zostały zaprezentowane jako złe, a A-Ba-Ni-Bi było dla niej najmniej złe. Dlatego zwycięstwo jego kraju sprawiło mu wielką niespodziankę. Z kolei Izhar Cohen od początku do końca był pewien swojego zwycięstwa.

Reprezentant Szwecji, Björn Skifs , był niezadowolony ze zmiany przepisów wprowadzonych w 1977 roku i obowiązku śpiewania w swoim języku ojczystym. Postanowił iść dalej i wykonać swoją piosenkę w języku angielskim. Jednak w ostatniej chwili zmienił zdanie i nagle zapomniał o słowach pierwszych wersetów. Mamrotał przez chwilę, zanim doszedł do siebie. Nadal skończył czternasty.

Przewodniki

Noel Kelehan Carsten Klouman Nicola Samale Ossi Runne Thilo Krassman
Alain Goraguer Ramon Arcusa Alyn Ainsworth Daniel Janin Jean Musy
Harry van hoof Onno Tunç Jean Frankfurter Yvon Rioland Charis Andreadis
Helmer Olesen Rolf Soy Nurit Hirsh Richard Österreicher Bengt Palmers

Przerwa

Przedstawieniem w przerwie było wideo, składające hołd skrzypkowi Stéphane Grappelli z okazji jego sześćdziesięciu lat. W pierwszej części Grappelli wykonał na skrzypcach instrumentalny utwór jazzowy zatytułowany My Heart Stood Still . Na fortepianie towarzyszył mu Oscar Peterson , na perkusji Kenny Clarke, a na basie Niels-Henning Ørsted Pedersen . W drugiej części nadal wykonywał na skrzypcach klasyczny utwór Pick Yourself Up . Na skrzypcach akompaniował mu Yehudi Menuhin .

Za kulisami

Podczas głosowania kamera wykonała kilka ujęć delegacji słuchających wyników. W szczególności pojawiły się delegacje Szwajcarii, Francji, Izraela i Belgii.

Po raz pierwszy zastosowano technikę eksplodującej siatki. Jednocześnie na ekranie pokazywana była tablica do głosowania, prezenterzy i za kulisami.

Głosować

O głosowaniu zadecydowało w całości jury krajowe. Z różnymi jury kontaktowano się telefonicznie, zgodnie z kolejnością przejścia krajów uczestniczących. Każde jury musiało przyznać w kolejności 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 10 i 12 punktów 10 swoim ulubionym utworom. Wyniki zostały ogłoszone ustnie, w kolejności wyników krajów uczestniczących.

Kierownikiem delegowanym na miejscu przez EBU po raz pierwszy był Frank Naef . Clifford Brown rzeczywiście przeszedł na emeryturę po dwunastu latach urzędowania.

W pierwszej połowie głosowania o pierwsze miejsce walczyły Belgia i Izrael . Punkt zwrotny w głosowaniu nastąpił, gdy belgijskie jury przyznało Izraelowi „ dwanaście punktów ” .

Wyniki

Było to pierwsze zwycięstwo Izraela w zawodach. Został naznaczony rekordem: przyznanie maksymalnej liczby punktów przy pięciu kolejnych okazjach. Rekord ten został następnie dopasowany dwukrotnie, w 1997 i 2012 roku .

Izhar Cohen i Alphabetas otrzymali medal głównej nagrody od Marie Myriam , zwyciężczyni z poprzedniego roku, Jean-Louis Guillaud , prezesa i dyrektora generalnego TF1 oraz Régisa de Kalbermattena , sekretarza generalnego EBU .

Po powrocie do Tel Aviv , Izhar Cohen otrzymał triumfalne powitanie. Jego wielbiciele posunęli się tak daleko, że nieśli go na ramionach po całym lotnisku.

Już trzeci rok z rzędu, Francja otrzymała punktów ze wszystkich innych krajów uczestniczących, rekord, który pozostaje niezrównana.

Wreszcie, po raz pierwszy od 1970 r. I po raz pierwszy w ramach nowego systemu głosowania, kraj zajął ostatnie miejsce z „ zerowymi punktami ”. To Norwegia , która okazjonalnie zajęła ostatnie miejsce po raz piąty, co jest wówczas kolejnym rekordem.

Zamówienie Kraj Artyści Piosenka Język Kwadrat Zwrotnica
01 Irlandia Colm CT Wilkinson Urodzony, by śpiewać język angielski 5 86
02 Norwegia Jahn Teigen Mil etter mil norweski 20 0
03 Włochy Ricchi e Poveri Questo love Włoski 12 53
04 Finlandia Seija Simola Anna rakkaudelle tilaisuus fiński 18 2
05 Portugalia Bliźnięta Dai li dou portugalski 17 5
06 Francja (gospodarz) Joel prevost Zawsze będą skrzypce Francuski 3 119
07 Hiszpania José Vélez Bailemos a vals Hiszpański , francuski 9 65
08 UK Kokosowiec Złe stare dni język angielski 11 61
09 szwajcarski Carole Vinci Relacja na żywo Francuski 9 65
10 Belgia Jean Vallee Miłość sprawia, że ​​życie śpiewa Francuski 2 125
11 Holandia Harmonia Jest OK holenderski 13 37
12 indyk Nazar Sevince turecki 18 2
13 Niemcy Ireen Sheer Feuer Niemiecki 6 84
14 Monako Caline i Olivier Toussaint Ogrody Monako Francuski 4 107
15 Grecja Tania Tsanaklidou Charlie Chaplin
( Τσάρλυ Tσάπλιν ) 		grecki 8 66
16 Dania Moja piękność Bum Bum duński 16 13
17 Luksemburg Baccarat Czy mówisz po francusku ? Francuski 7 73
18 Izrael Izhar Cohen & The Alphabeta A-Ba-Ni-Bi
( א-בא-ני-בי ) 		hebrajski 1 157
19 Austria Wiosna Pani. Caroline Robinson Niemiecki 15 14
20 Szwecja Björn Skifs Det blir alltid värre framåt natten szwedzki 14 26

Incydent

W tamtym roku przebieg i wynik konkursu stanowił problem dla wielu nadawców w Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie . Wszyscy zagrali reklamy podczas występu w Izraelu . Potem, kiedy izraelskie zwycięstwo stało się oczywiste, wszyscy przedwcześnie zakończyli transmisję. Jordan stał się szczególnie zauważony. Telewizja jordańska przerwała głosowanie, aby zrobić zbliżenie kilku żonkili. Następnego dnia gazety jordańskie ogłosiły zwycięstwo Belgii , która zajęła drugie miejsce.

Byli uczestnicy

Artysta Kraj Poprzednie lata)
Ireen Sheer Niemcy 1974 (dla Luksemburga )
Norbert Niedermayer (członek Springtime ) Austria 1972 (jako członek Milestones )
Jean Vallee Belgia 1970

Tabela głosów

Przyznane punkty
Całkowity
Kraj Irlandia   12 - 3 - 5 - - 7 10 - 10 5 - 10 - 10 - 6 8 86
Norwegia -   - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Włochy 10 6   - 1 4 8 6 1 1 - 1 2 8 2 - 3 - - - 53
Finlandia - 2 -   - - - - - - - - - - - - - - - - 2
Portugalia - - 4 -   - 1 - - - - - - - - - - - - - 5
Francja 6 3 10 2 2   5 8 6 8 6 4 10 5 8 8 1 5 12 10 119
Hiszpania - - - 7 - -   - 8 2 4 7 - 4 6 12 2 6 7 - 65
UK 3 - - - 6 2 3   2 4 2 6 8 7 3 - 5 2 5 3 61
szwajcarski - 5 1 1 - 7 4 2   7 8 - 6 2 - 3 8 1 10 - 65
Belgia 12 7 6 6 4 12 2 12 10   5 - 3 12 12 - 7 7 4 4 125
Holandia - - 5 - - - - 3 - -   - 4 1 - 5 6 12 - 1 37
indyk - 1 - - - - - 1 - - -   - - - - - - - - 2
Niemcy 1 - 3 12 7 - 10 - 3 5 7 8   10 7 1 - 3 - 7 84
Monako 4 4 7 8 5 1 - 10 5 6 10 5 7   4 10 - 8 1 12 107
Grecja 7 - 2 5 8 10 7 - 4 - - - - -   4 4 10 3 2 66
Dania - - - - - 6 - - - - 1 - - - -   - 4 2 - 13
Luksemburg 2 - 12 - 12 - 12 7 - 3 3 2 - 6 1 7   - - 6 73
Izrael 8 8 8 10 10 8 6 5 12 12 12 12 12 3 5 6 12   8 - 157
Austria - - - - 3 - - - - - - 3 1 - - 2 - -   5 14
Szwecja 5 10 - 4 - 3 - 4 - - - - - - - - - - -   26
Tabela jest zgodna z kolejnością przejścia kandydatów.

Dwanaście punktów

Numer Odbiorca Głosowanie
6 Izrael Niemcy , Belgia , Luksemburg , Holandia , Szwajcaria , Turcja
5 Belgia Francja , Grecja , Irlandia , Monako , Zjednoczone Królestwo
3 Luksemburg Hiszpania , Włochy , Portugalia
1 Niemcy Finlandia
Hiszpania Dania
Francja Austria
Irlandia Norwegia
Monako Szwecja
Holandia Izrael

Nadawcy

Kraj Nadawca (y) Komentator (y) Rzecznik prasowy
Niemcy ARD Deutsches Fernsehen Werner Veigel Ute Verhoolen
Deutschlandfunk Wolf Mittler
Austria FS2 Ernst Grissemann Jenny pippal
Hitradio Ö3 Walter Richard Langer
Belgia RTBF1 Claude Delacroix Jacques Olivier
RTBF La Première Jacques Bauduin
BRT TV1 Luc Appermont
BRT Radio 1 Nand Baert & Herwig Haes
Dania DR TV Jørgen z Mylius Bent henius
DR P3 Kjeld Koplev
Hiszpania TVE1 Miguel de los Santos Matías Prats
Finlandia YLE TV1 Erkki Toivanen Kaarina Pönniö
Francja TF1 Denise Fabre i Léon Zitrone ?
France Inter René Boyer i Michel Polac
Grecja ERT Mako georgiadou ?
Proto Programma Dimitris Konstantaras
Irlandia RTÉ Television Larry Logan John skehan
RTÉ Radio 1 Mike Murphy
Izrael Telewizja izraelska brak komentatora Yitzhak Shim'oni
Włochy Rete 2 Rosanna Vaudetti Mariolina Cannuli
Luksemburg RTL Télé-Luxembourg Jacques Navadic Jacques Harvey
Radio RTL André Torrent
Monako Telewizja Monte Carlo Denise Fabre i Léon Zitrone Carole Chabrier
Norwegia NRK Bjørn Scheele Egil Teige
NRK P1 Erik Heyerdahl
Holandia Nederland 2 Willem Duys Dick van bommel
Hilversum 3 Jan van Veen
Portugalia RTP1 Eládio Clímaco Ana Zanatti
Antena RDP 1 Amadeu Meireles
UK BBC1 Terry Wogan Colin Berry
BBC Radio 2 Ray Moore
Szwecja SR TV1 Ulf Elfving Sven lindahl
SR P3 Kent finell
szwajcarski TSR Georges Hardy Michel Stocker
DSR TV Theodor Haller
TSI Giovanni Bertini
indyk TRT Bülend Özveren Meral Savcı
TRT Radyo 3 Şebnem Savaşçı

Po raz pierwszy konkurs był transmitowany drogą satelitarną do Dubaju .

Uwagi i odniesienia

  1. KENNEDY O'CONNOR John, Konkurs Piosenki Eurowizji. 50 lat. The Official History , Londyn, Carlton Books Limited, 2005, s. 72.
  2. http://www.eurovision.tv/page/history/by-year/contest?event=294#About%20the%20show
  3. KENNEDY O'CONNOR John, op. Cit. , str.74.
  4. http://www.eurovision.tv/page/news?id=28723&_t=33_years_ago_today_-_izhar_cohen_and_alphabeta_seal_israels_maiden_win
  5. http://www.eurovision.tv/page/history/by-year/contest?event=294#Scoreboard
  6. Piosenka powtarza również kilkakrotnie następującą frazę w języku francuskim: "Czy chcesz ze mną zatańczyć?"
  7. KENNEDY O'CONNOR John, op. Cit. , str.75.